پس از حادثه 11سپتامبر2001 (20 شهریور 1380) آمریکا و ناتو به بهانه امنیت جهان، اشغال افغانستان را رقم زدند. اکنون در آستانه سپتامبر 2021 یعنی 20 سال بعد، آمریکا و ناتو رسما پایان حضور نظامی در افغانستان را اعلام کردند. هر چند 20سال میان ورود و خروج اشغالگران افغانستان فاصله است اما یک نقطه مشترک در هر دوی این مقاطع زمانی می‌توان مشاهده کرد و آن اصرار اشغالگران بر اجرای اسلام‌ستیزی است.
نخست آن‌که سال 2001 اشغالگران در حالی وارد افغانستان شدند که در حوزه نظامی و عملیاتی به بهانه مبارزه با تروریسم القاعده و طالبان، بمباران سراسری افغانستان آن هم با بمب‌های غول پیکر و سلاح‌های ممنوعه را صورت دادند که هزاران غیرنظامی افغان را به کام مرگ برد تا تجلی‌بخش این جمله بوش، رئیس‌جمهور آمریکا در کنگره باشد که جنگ افغانستان را جنگ صلیبی نامید.
دوم آن‌که آمریکا و شرکایش پس از 20سال اشغالگری در حالی از افغانستان خارج شدند که رفتارشان هیچ تفاوتی با سال 2001 نداشته است. اشغالگران پس از فرار اشرف غنی، رئیس‌جمهور افغانستان و ورود طالبان به کابل در حالی مسوولیت کامل فرودگاه کابل با آنها بود که بدون توجه به وجود هزاران افغان پناهجو در فرودگاه، فاجعه‌ای بزرگ را هنگام انتقال نظامیانشان رقم زدند و صدها افغان را به کام مرگ بردند.
در حوزه رسانه‌ای و اسلام‌ستیزی نرم نیز این روزها رفتار غربی‌ها جای تامل دارد. محافل رسانه‌ای و شخصیت‌های سیاسی غربی در حالی واژه‌سازی‌هایی همچون امارت طالبان، دولت اسلامی طالبان، شریعت طالبانی، اسلام طالبانی، اسلامگرایان طالبان، جنگ‌سالاران اسلامی و... را که پسوندها و پیشوندهای اسلامی را به همراه داشتند، به کار برده و می‌برند که برآنند تصور اسلام خشن را در اذهان مخاطبان ایجاد کنند. نکته مهم در این فرآیند آن است که آنها محور برنامه‌هایشان را نه بیان چهره طالبان و عملکرد آنها بلکه نمایش چهره‌ای خشن و غیرانسانی از اسلام در اذهان افکار عمومی جهان قرار داده‌اند تا از یک‌سو با مباحث حاشیه‌ای پرونده 20سال جنایاتشان در افغانستان را کمرنگ و از سوی دیگر به ترویج اسلام‌ستیزی در جهان پرداخته و سیاست‌های ضداسلامی خود را توجیه کنند.  جالب توجه آن‌که غربی‌ها تمام بحران‌های کنونی و آینده افغانستان را به اسلام نسبت می‌دهند حال آن‌که بحران سیاسی، اقتصادی، امنیتی و فرهنگی جاری در افغانستان برگرفته از 20سال اشغالگری غربی‌هاست که امروز سر باز کرده و نمایان شده است.  با توجه به آنچه ذکر شد می‌توان گفت نقطه اشتراک عملکرد غربی‌ها در سال 2001 و 2021 در یک جمله خلاصه می‌شود و آن اسلام‌ستیزی است که بخشی از آن با کشتار مردم و ویران‌سازی این کشور صورت می‌گیرد و بخشی نیز با تخریب وجهه اسلام در افکار عمومی با معرفی طالبان، القاعده و داعش به عنوان نمادی از اسلام است. این رفتارها نشان می‌دهد ساختار سرمایه‌داری حاکم بر غرب، 20سال است در حال نسل‌کشی سیستماتیک در افغانستان و جهان است و اکنون نیز به دنبال ایجاد ابعاد جدیدی از این اسلام‌ستیزی به بهانه خروج از افغانستان است. جنایتی بزرگ که راهکار مقابله با آن، همگرایی دولت‌ها و ملت‌های اسلامی برای تحقق دولتی مردمی و فراگیر در افغانستان و رفع نیازهای ملت رنج کشیده این کشور با بهره‌گیری از ظرفیت‌های عظیم جهان اسلام است که در کنار پایان اشغال نظامی افغانستان زمینه‌ساز پایان اشغال سیاسی و اقتصادی این کشور به عنوان بخشی از پیکره جهان اسلام خواهد شد. رویکردی که حمایت از طرح‌های فراگیری همچون طرح منطقه‌ای جمهوری اسلامی برای تحقق ثبات و امنیت در افغانستان با تشکیل دولت فراگیر مولفه‌ای مهم برای تحقق آن خواهد بود.