شاید هم کاری که آنها قرار است بکنند بدون دلیل نباشد. ذکر همین یک نکته که استقلال تاجیکستان در گروهی که الهلال قرار داشت صدرنشین شد و به عنوان تیم برتر به مرحله حذفی رسید و از آن عجیب‌تر این‌که استقلالی‌ها در بازی مستقیم با الهلال با نتیجه 4 بر یک مقابل این تیم به پیروزی رسیدند و خود این اتفاق یعنی به احترام آنها ایستادن و به احترام آنها کف زدن. این خودش زنگ خطر بزرگی است برای این‌که پرسپولیسی‌ها استقلال را دست‌کم نگیرند و هر آنچه در چنته دارند را رو کنند تا به سلامت از این مرحله عبور کنند. تیمی که قهرمان هفت دوره اخیر کشورش شده و در فصل 2021 هم قهرمانی‌اش مسجل شده است. آنها در 17 بازی 53 گل زده‌اند و فقط 7 گل خورده‌اند که آمار بسیار خوبی است. ضمن این‌که فاصله‌شان با تیم دوم هم 10 امتیاز است و همه این آمار نشان از این دارد که نه تنها حریف دست و پا بسته‌ای برای پرسپولیس نخواهند بود، بلکه سرخپوشان باید مراقب باشند که بلای الهلال سرشان نیاید. این البته یک طرف سکه است. آن طرف سکه که رنگی سرخ دارد پرسپولیس است با یحیی و شاگردانش. تیمی یکدست، همدل و قهرمان 5 دوره پی در پی فوتبال ایران. تیمی که آسیا مقابلش سر تعظیم فرود می‌آورد. آنها همین سال قبل فینالیست آسیا شدند و اگر کمی خوش‌شانس بودند و اگر اشتباهات بچه‌گانه بازیکنان‌شان نبود شاید حالا باید از آنها به عنوان مدافع عنوان قهرمانی یاد می‌شد. با این حال امسال و با این شرایط بدون شک متفاوت‌تر از قبل است. پرسپولیس طی سه سال دو بار به فینال آسیا رسیده اما نتوانسته جامی را بالای سرش ببرد. خیلی‌ها می‌گویند بی‌تجربگی و خیلی‌ها ضعف مدیریت و اشتباه بازیکن و ...را دلیل آن می‌دانند. با این حال در دنیا، باید کمی هم جا را برای خوش‌اقبالی باز کرد و امیدوار بود که امسال اگر این تیم توانست به فینال لیگ قهرمانان آسیا برسد کمی خوش‌اقبال باشد تا شاید بتواند یک جام خوش‌رنگ بین‌المللی دیگر را به ویترین افتخارات خود اضافه کند.