جمشید سماواتیان، نقاش پیشکسوت نوگرا، صبح دیروز بر اثر عارضه قلبی در ۸۳ سالگی در خانه خود درگذشت. این خبر را دیروز مؤسسه هنرمندان پیشکسوت منتشر کرد. مدیرعامل این مؤسسه، مرداد امسال وقتی سماواتیان به دلیل ابتلا به کرونا در بیمارستان بستری شده بود، به دیدار او رفت و تا ترخیص او همچنان پیگیر وضعیت سلامتش بود اما این هنرمند دیروز درگذشت و به این ترتیب یکی از مهم‌ترین چهره‌های نسل دوم نقاشان نوگرای ایران از میان ما رفت. سماواتیان در دوره‌ای در دانشکده هنرهای زیبای تهران دانشجو بود که هم آموزه‌های علی‌محمد حیدریان، از شاگردان برجسته کمال‌الملک در دانشکده نفوذ داشت و هم استادان نوگرایی چون محمود جوادی‌پور به کار آموزش مشغول بودند. او با کسانی چون عباس کیارستمی، مرتضی ممیز، کیخسرو خروش، علی‌اکبر صادقی و… همدوره بوده است. وی سال۱۳۱۷ در اصفهان متولد شد و کار هنری را از کودکی آغازکرد. از سال ۱۳۳۸ وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و نخستین نمایشگاه انفرادی خود را در سال ۱۳۴۳ در هتل هیلتون تهران برگزار کرد. او متأثر از هنرهای سنتی و دیوارنگاره‌های عصر صفوی زادگاهش اصفهان به خلق آثاری پرداخته که یادآور و نشان‌دهنده گذر زمان و تخریبی است که بر هنرهای سنتی ایران رفته است. سماواتیان با تسلط بی‌نظیر بر انواع ابزارها و تکنیک‌های غیرمتعارف، به احیای هنر گذشته ایرانی با نگاهی نو و بن‌مایه‌های انتزاعی اهتمام ورزیده است.