گفت‌وگو با مهدی توتونچی، مجری
همیشه در کودکی شاید هرکدام از ما خاطرات زیادی از تماشای فوتبال داریم، متولدان سال۸۰ اگر حافظه خوبی داشته‌باشند، می‌توانند جام‌جهانی ۲۰۰۶ آلمان را با حضور ایران به یاد بیاورند. اما جام‌جهانی ۲۰۱۰ آفریقای‌جنوبی اولین تجربه این نسل از تماشای این شگفتی‌هاست. از جام‌جهانی ۲۰۱۴ برزیل تاکنون هربار شاهد صعود به جام‌جهانی بوده‌ایم و خاطرات زیاد و شگفت‌انگیزی داریم، از بازی مقابل با مسی و دوستان تا جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه و نبرد کریستیانو رونالدو و بیرانوند و برد تیم ما مقابل مراکش، اتفاق‌های زیادی مانند عکس و فیلم در ذهنمان ثبت شده‌است. قطار فوتبال ایران به ایستگاه جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر رسیده تا ببینیم آیا می‌توانیم بین تیم‌های پر قدرت جواز حضور در مرحله حذفی را داشته‌باشیم یا نه. به بهانه فوتبالی‌ترین اتفاق روز دنیا پای صحبت با مهدی توتونچی، مربی و مجری و کارشناس ورزشی نشسته‌ایم.
در دوران نوجوانی شما را با چه عنوانی می‌شناختند؟
زمانی که دو برادر دو قلو و فوتبالی در یک خانه حضور داشته‌باشند، قطعا آن دو را با بازی و شیطنت می‌شناسند. به دلیل سابقه بازی پدرم در تیم‌های مختلف، دائم در تلویزیون خانه،کارتون یا فوتبال تماشا می‌کردیم. حتی دوستان پدرم از کشورهای مختلف فیلم‌های فوتبالی ارسال می‌کردند و آن فیلم‌ها را به اتفاق من و برادرم تماشا می‌کرد.
شما هم مثل بیشتر مجری‌ها از همان کودکی و نوجوانی علاقه به اجرا پیدا کردید؟چه چیزی باعث شد به این سمت بیایید؟
همه چیز بسیار تصادفی رخ داد. شش ساله بودم که پدرم دوران حرفه‌ای بازی خود را به پایان رساند و قرار شد سفری سیاحتی به امارات و نزد دوست پدرم آقای روشن داشته‌باشیم. بعد از اقامت دو هفته‌ای در این کشور، آقای روشن به واسطه تمام شدن بازی‌های حرفه‌ای پدرم، به او پیشنهاد دادند کار مربیگری را در همین‌جا، پدرم آغاز کند. در ابتدا شاید پدرم زیاد این مسأله را جدی نمی‌گرفت اما بعد از مدتی این پیشنهاد را پذیرفت و در یکی از باشگاه‌های اماراتی، کار سر مربیگری و پرورش بازیکنان تیم جوانان را آغاز کرد. در نهایت پدرم بعد از جوانان، امید‌های آن تیم را در دست گرفت و با گذشت زمان مجموعه تیم الشعب امارات از پدرم در مجموعه آکادمی خود، استفاده کرد. دوران دانشجویی را همان جا سپری کردم و بعد از اتمام تحصیل به ایران برگشتیم. به توصیه چند نفر از دوستانم به روزنامه‌ها و مطبوعات پیوستم. در روزنامه البرز ورزشی و خبر ورزشی و سایر روزنامه و مجلات شروع به فعالیت کردم و بعد از مدتی با توجه به آغاز کار شبکه ورزش، آقای جوادی در روزنامه پیشنهاد اجرا و تست در شبکه ورزش را به من دادند. ابتدا توجه زیادی به آن نکردم اما مدتی بعد با درخواست‌های فراوان ایشان تست اجرا در شبکه ورزش دادم و به این صورت در آن شبکه به واسطه اطلاعات فوتبالی و ورزشی خود، قبول شدم.
در دوران نوجوانی طرفدار چه بازیکنی بودید؟
من در نوجوانی طرفدار فوتبال تکنیکی تا فوتبال ماشینی و صنعتی بودم و الگوی من در آن زمان ال دیگو مارادونا بود و با توجه به این که گل‌های زیادی را به ثمر می‌رساند، همیشه به او علاقه‌داشتم.
در دوران نوجوانی چقدر اهل فوتبال بودید و چه پستی بازی می‌کردید؟ خاطره ویژه فوتبالی دارید؟
در ابتدای دورانی که فوتبال بازی می‌کردم اهل تلاش برای به دست آوردن شماره خاصی نبودم اما از یک دوره به بعد شماره ۱۴ را به تن کردم و همیشه در پست دفاع آخر بازی می‌کردم. از ابتدا پدرم این آرزو را داشت که ما هم فوتبال بازی کنیم. در یکی از سال‌هایی که در امارات ساکن بودیم، گاهی بازیکنان سرشناس آن زمان و دوستان پدرم مانند علی پروین و همایون بهزادی و... به امارات می‌آمدند تا در کنار یکدیگر در چارچوب مسابقات خودمانی، فوتبال بازی کنیم. من در سمت راست دفاع و برادرم در سمت چپ دفاع بازی می‌کردیم و پدرمان نیز سرمربی تیم بود. بعد از بازی‌های متعدد، زمانی که نتیجه تیم‌ها مشخص شده‌بود و به انتهای بازی‌ها نزدیک می‌شدیم،یک بار پدرم از دقیقه ۷۰ لباس به تن کرد تا من و برادرم در کنار او فوتبال بازی کنیم. آن اتفاق جزو بهترین و شیرین‌ترین رخداد‌های زندگی من شد.
اولین تصویر شما از جام‌جهانی چه زمانی و چه بازی‌ای بود؟
اکثر دوستانم زمانی که می‌خواهند از جام‌جهانی تعریف کنند، بیشتر از سیاه و سفید بودن تلویزیون‌ها می‌گویند اما به واسطه شرایط متفاوت کشور امارات، من هرگز فوتبال را از تلویزیون‌های سیاه و سفید مشاهده نکردم و به یاد ندارم. اولین تصویر من از این تورنمنت جهانی،سال ۱۹۹۰ ایتالیاست و خاطره‌ای که از آن موقع می‌توانم بگویم این است که تیم‌ملی ما متأسفانه نتوانست به این جام‌جهانی صعود کند و حسرت بر دل ایرانی‌ها ماند. برعکس تیم امارات در همان سال شرایط حضور و صعود به جام‌جهانی ایتالیا را مهیا کرد و توانست برای اولین بار جواز حضور در این مسابقات را کسب کند. به یاد دارم در این کشور کوچک، همیشه جشن بود و این جام‌جهانی، اولین و آخرین حضور امارات بین ۳۲ تیم جهانی بود.
جذاب‌ترین مسابقه جام‌جهانی، کدام بوده است؟
در همان دوره ۱۹۹۰ ایتالیا، بازی فینال بین تیم محبوب من آرژانتین و آلمان‌غربی رخ داد و به واسطه علاقه‌ام به مارادونای افسانه‌ای، علاقه به برد و قهرمانی آرژانتین داشتم، در حالی که تیم آلمان‌غربی نیز با بازیکنان بزرگی در آن سال پا به مسابقات گذاشته‌بود. حتی تیم آلمان، امارات میزبان را در آن دوره با نتیجه‌ای سنگین شکست داد. پدرم به دلیل حرفه مربیگری، آلمان را لایق پیروزی می‌دانست اما از لحاظ احساسی همه علاقه داشتند آرژانتین، قهرمان آن دوره شود اما آلمان‌غربی با توجه به پیش‌بینی‌های پدرم قهرمان جام شد. من برای آن بازی خیلی گریه کردم.
امیرحسین علی‌نیافرد
زمانی که دو برادر دو قلو و فوتبالی در یک خانه حضور داشته‌باشند، قطعا آن دو را با بازی و شیطنت می‌شناسند. به دلیل سابقه بازی پدرم در تیم‌های مختلف، دائم در تلویزیون خانه،کارتون یا فوتبال تماشا می‌کردیم. حتی دوستان پدرم از کشورهای مختلف فیلم‌های فوتبالی ارسال می‌کردند و آن فیلم‌ها را به اتفاق من و برادرم تماشا می‌کرد.
شما هم مثل بیشتر مجری‌ها از همان کودکی و نوجوانی علاقه به اجرا پیدا کردید؟چه چیزی باعث شد به این سمت بیایید؟
همه چیز بسیار تصادفی رخ داد. شش ساله بودم که پدرم دوران حرفه‌ای بازی خود را به پایان رساند و قرار شد سفری سیاحتی به امارات و نزد دوست پدرم آقای روشن داشته‌باشیم. بعد از اقامت دو هفته‌ای در این کشور، آقای روشن به واسطه تمام شدن بازی‌های حرفه‌ای پدرم، به او پیشنهاد دادند کار مربیگری را در همین‌جا، پدرم آغاز کند. در ابتدا شاید پدرم زیاد این مسأله را جدی نمی‌گرفت اما بعد از مدتی این پیشنهاد را پذیرفت و در یکی از باشگاه‌های اماراتی، کار سر مربیگری و پرورش بازیکنان تیم جوانان را آغاز کرد. در نهایت پدرم بعد از جوانان، امید‌های آن تیم را در دست گرفت و با گذشت زمان مجموعه تیم الشعب امارات از پدرم در مجموعه آکادمی خود، استفاده کرد. دوران دانشجویی را همان جا سپری کردم و بعد از اتمام تحصیل به ایران برگشتیم. به توصیه چند نفر از دوستانم به روزنامه‌ها و مطبوعات پیوستم. در روزنامه البرز ورزشی و خبر ورزشی و سایر روزنامه و مجلات شروع به فعالیت کردم و بعد از مدتی با توجه به آغاز کار شبکه ورزش، آقای جوادی در روزنامه پیشنهاد اجرا و تست در شبکه ورزش را به من دادند. ابتدا توجه زیادی به آن نکردم اما مدتی بعد با درخواست‌های فراوان ایشان تست اجرا در شبکه ورزش دادم و به این صورت در آن شبکه به واسطه اطلاعات فوتبالی و ورزشی خود، قبول شدم.
در دوران نوجوانی طرفدار چه بازیکنی بودید؟
من در نوجوانی طرفدار فوتبال تکنیکی تا فوتبال ماشینی و صنعتی بودم و الگوی من در آن زمان ال دیگو مارادونا بود و با توجه به این که گل‌های زیادی را به ثمر می‌رساند، همیشه به او علاقه‌داشتم.
در دوران نوجوانی چقدر اهل فوتبال بودید و چه پستی بازی می‌کردید؟ خاطره ویژه فوتبالی دارید؟
در ابتدای دورانی که فوتبال بازی می‌کردم اهل تلاش برای به دست آوردن شماره خاصی نبودم اما از یک دوره به بعد شماره ۱۴ را به تن کردم و همیشه در پست دفاع آخر بازی می‌کردم. از ابتدا پدرم این آرزو را داشت که ما هم فوتبال بازی کنیم. در یکی از سال‌هایی که در امارات ساکن بودیم، گاهی بازیکنان سرشناس آن زمان و دوستان پدرم مانند علی پروین و همایون بهزادی و... به امارات می‌آمدند تا در کنار یکدیگر در چارچوب مسابقات خودمانی، فوتبال بازی کنیم. من در سمت راست دفاع و برادرم در سمت چپ دفاع بازی می‌کردیم و پدرمان نیز سرمربی تیم بود. بعد از بازی‌های متعدد، زمانی که نتیجه تیم‌ها مشخص شده‌بود و به انتهای بازی‌ها نزدیک می‌شدیم،یک بار پدرم از دقیقه ۷۰ لباس به تن کرد تا من و برادرم در کنار او فوتبال بازی کنیم. آن اتفاق جزو بهترین و شیرین‌ترین رخداد‌های زندگی من شد.
اولین تصویر شما از جام‌جهانی چه زمانی و چه بازی‌ای بود؟
اکثر دوستانم زمانی که می‌خواهند از جام‌جهانی تعریف کنند، بیشتر از سیاه و سفید بودن تلویزیون‌ها می‌گویند اما به واسطه شرایط متفاوت کشور امارات، من هرگز فوتبال را از تلویزیون‌های سیاه و سفید مشاهده نکردم و به یاد ندارم. اولین تصویر من از این تورنمنت جهانی،سال ۱۹۹۰ ایتالیاست و خاطره‌ای که از آن موقع می‌توانم بگویم این است که تیم‌ملی ما متأسفانه نتوانست به این جام‌جهانی صعود کند و حسرت بر دل ایرانی‌ها ماند. برعکس تیم امارات در همان سال شرایط حضور و صعود به جام‌جهانی ایتالیا را مهیا کرد و توانست برای اولین بار جواز حضور در این مسابقات را کسب کند. به یاد دارم در این کشور کوچک، همیشه جشن بود و این جام‌جهانی، اولین و آخرین حضور امارات بین ۳۲ تیم جهانی بود.
جذاب‌ترین مسابقه جام‌جهانی، کدام بوده است؟
در همان دوره ۱۹۹۰ ایتالیا، بازی فینال بین تیم محبوب من آرژانتین و آلمان‌غربی رخ داد و به واسطه علاقه‌ام به مارادونای افسانه‌ای، علاقه به برد و قهرمانی آرژانتین داشتم، در حالی که تیم آلمان‌غربی نیز با بازیکنان بزرگی در آن سال پا به مسابقات گذاشته‌بود. حتی تیم آلمان، امارات میزبان را در آن دوره با نتیجه‌ای سنگین شکست داد. پدرم به دلیل حرفه مربیگری، آلمان را لایق پیروزی می‌دانست اما از لحاظ احساسی همه علاقه داشتند آرژانتین، قهرمان آن دوره شود اما آلمان‌غربی با توجه به پیش‌بینی‌های پدرم قهرمان جام شد. من برای آن بازی خیلی گریه کردم.
امیرحسین علی‌نیافرد
ضمیمه نوجوانه
تیتر خبرها
