«تنها برای لبخند» که برآمده از دغدغه چندین ساله نویسنده است، خودش حکایت جالبی از عنایت و توجه شهید به این کتاب دارد که در صفحات کتاب مذکور شده است. اهتمام عجیب و غریب به روضه اهل بیت علیهم‌السلام به‌ویژه نوعی از شیدایی و حب به مادر شهیدان حضرت زهرا سلام‌ا... علیها، خدمت بی‌منت در هیات بویژه پرداختن به کارهای پایین‌تر و بی‌مشتری و عهده داری کارهای روی زمین مانده، لطف و عنایت و خاکساری ویژه به مادر، تحمل و صبر بر جراحت و نقاهت و سختی درمان و محرومیت از تحصیل و تفریح و تغذیه، بدون ‌چشمداشت حقیقی، عشق و علاقه ناب به امام رضای مهربان، شوخ‌طبعی و شلو‌غ‌کاری‌های بامزه، ایثار و بذل مال و.... بسیاری از این دست فضایل که در خاطرات شهید به خوبی و سادگی روایت شده را اضافه کنید به عفو قاتل و اغماض از آن جوان خطاکار و در نهایت طلب شهادت و آمادگی برای رفتن و دل کندن از دنیا. همه اینها تکه‌هایی خواندنی است از حیات جهادی و عروج عارفانه مربی مجاهد و شهید خوش غیرت و شهید ناموس، شهید علی خلیلی بزرگ. کتاب دلنشین و بی‌ادعاست. نویسنده دنبال خلق اثر جذابی نبوده اما جذاب درآمده. حتی جاهایی حالت خطابه دارد که برآمده از روحیه سخنوری این طلبه عزیز است. او تلاش کرده ضمن روایت علی خلیلی، اهمیت پرداختن به نسل نوجوان و درگیرشدن با مسائل آنان و راه‌اندازی تشکیلات و جریانی برای تربیت این نسل را به این و آن گوشزد کند. بی‌شک دغدغه شهید عزیز هم همین بوده و حتی داستان مجروحیت او در شب نیمه شعبان، حین رساندن دو دانش‌آموز به منازل‌شان اتفاق افتاده. علی خلیلی عمر کوتاهش را وقف بچه‌های مردم کرد. جانش را برای ناموس این کشور هدیه داد. 
او دنبال مزد و مطالبه نبود. برای لبخند رضایت آقا جلو رفت و درد و رنج دشنه را دوسال رنجورانه و صبورانه تحمل کرد و آسمانی شد. 
رضوان خدا بر او که بی‌تاب رفتن بود. کتاب، ارزش خواندن و دنبال کردن و تبلیغ و نمایاندن و سر دست گرفتن دارد. برای کتاب زحمت فراوانی کشیده شده است. درود بر هنر، قلم و همت نویسنده. امیدوارم دیده و خوانده و فراگیر شود.

حسن مجیدیان - نویسنده