جنگ همیشه یک تجارت بزرگ در آمریکا بوده و هست. بگذارید با سنجه‌های آماری به این نکته هم نگاه کنیم. فقط در یک فقره آماری باید بدانیم سود حاصل از فروش اسلحه در آمریکا تنها در یک‌سال 50برابر بیشتر از بودجه سالانه صلح در سازمان ملل است. آماری که به‌خوبی نشان می‌دهد، نیت این کشور در میان مناقشات نه‌برقراری صلح که برافروختن بیشتر آتش جنگ است. این‌که سلاح‌های ساخت آمریکا به خشونت در کشورهای دیگر دامن می‌زند، انکارناپذیر است و این مسأله فقط در مورد تسلیحاتی نیست که واشنگتن به کشورهای درگیر جنگ همچون اوکراین می‌فروشد یا عرضه می‌کند، بلکه آسیب سلاح‌های آمریکایی در کشورهایی که به ظاهر در صلح هستند نیز کاملا مشهود است.  جو  بایدن همزمان با به‌دست گرفتن سکان ریاست‌جمهوری آمریکا، خروج از افغانستان را در کارنامه کاری خود ثبت کرد اما پایان دادن به یک اشغال و مداخله نظامی در برابر ورود به جنگی دیگر نیز به نام این رئیس‌جمهور دموکرات برای همیشه در تاریخ این کشور ثبت شد. گذشته از اما و اگرها از چگونگی و میزان نقش‌آفرینی واشنگتن در درگیری سخت نظامی که اوکراین به آن دچار شده، سود واقعی این جنگ به‌طور قطع و ویژه متعلق به شرکت‌های تسلیحاتی آمریکایی خواهد بود که منبع درآمدشان از تنش‌آفرینی و برافروختن آتش جنگ در نقاط مختلف جهان از سوی دولت‌ها است. براساس داده‌های منتشر شده در‌خصوص میزان صادرات و واردات اسلحه در کشورهای مختلف، آمریکا 40‌درصد از بازار صادرات اسلحه در دنیا را در اختیار دارد. پس از آمریکا روسیه با 16‌درصد در رده دوم قرار دارد. در میان کشورهای واردکننده اسلحه نیز هند و عربستان در رده‌های نخست قرار دارند. واردات اسلحه از سوی این کشورها می‌تواند نشان‌دهنده نگرانی‌های امنیتی کشورها یا تلاش آنها برای نمایش قدرت نظامی باشد. در هند، درگیری‌های دامنه‌دار و تاریخی با پاکستان و همچنین سرکوب مخالفان از مهم‌ترین مسائل امنیتی این کشور است. عربستان نیز در سال‌های اخیر تلاش دارد تا با افزایش توان تسلیحاتی به یکی از قدرت‌های نظامی مهم در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا تبدیل شود.