
نگاهی به کتاب «کمانهکردن تحریم»
آمریکا به تحریمها معتاد شده است!
کتاب «نتیجه معکوس؛ چگونه تحریمها جهان را در برابر منافع آمریکا تغییر میدهد» نوشته خانم آگاته دمارایس بهتازگی رضا زبیب از نیروهای کارکشته وزارت خارجه ترجمه و روانه بازار نشر شده است.
کتاب با نگاه موشکافانه و نقادانه، تحریمهایی که آمریکا در تمام این سالها اعمال کرده را بررسی میکند. به اعتقاد نویسنده، تحریمها در تمام این سالها به ابزاری برای اعمال سلطه آمریکا به کشورها تبدیل شده، گرچه همه آنها با عنوان تهدیدی برای امنیت ملی آمریکا اعمال شدند اما رفتار آمریکا در این سالها نشان میدهد این کشور به تحریمها معتاد شده است!این کتاب از آن نظر جالب است که تاریخچه بسیار جالبی از تحریمهای آمریکا علیه کشورها میدهد، اینکه کجاها تحریمها کار نکرد، کجاها آمریکاییها فهمیدند که باید بقیه را با خودشان همداستان کنند تا تحریمها اثر کند، اصلا تحریمهای ثانویه چطور اعمال شد و چه شد که هماکنون خیلی از کشورها دنبال این هستند که وابستگی خودشان را به دلار کاهش بدهند. در 90درصد مثالهایی که از تحریمها آورده ایران حضور دارد.تا 20 سال پیش کمتر کسی میدانست تحریمها چه اثری بر زندگی مردم میگذارد اما امروز همه در این باره متخصص شدهاند. شرکتهای چندملیتی تیمی دارند که در حال بررسی حقوقی برقراری رابطه با کشورهای تحریمی هستند و این که باید چه کار کنند که مشمول تحریمهای آمریکا نشوند. باید این را بپذیریم که تحریمهای آمریکا تاثیر جهانی دارد، امروز آمریکا به تنهایی بیشتر از اتحادیه اروپا به تحریم کشورها پرداخته. واشنگتن حدود 70 برنامه تحریمی اعمال کرده که بیش از 9000 فرد، شرکت و بخشهای اقتصادی را در دنیا تحت تاثیر قرار داده است. در این میان ایران و روسیه مشمول بیشترین تحریمهای آمریکا هستند.مهمترین عامل این است که آمریکا اگر تنها باشد، تحریمهایش اثری ندارد. از سال 1970 تا 1990 آمریکا در تحریمهای یکجانبهاش تنها به 13درصد اهداف تحریمیاش دست پیدا کرد. ایران، روسیه، کره شمالی، کوبا، ونزوئلا و عراق ازجمله کشورهایی هستند که در این سالها تحت تحریمهای آمریکا بودند. شدیدترین تحریمها البته در این سالها علیه ایران اعمال شده و بعد از حمله روسیه به اوکراین، الان روسیه در رتبه اول قرار گرفته است. تاریخچه تحریمها نشان میدهد تحریمها یک سیاست کمهزینه برای آمریکاست، بار اصلی اجرای این تحریمها روی دوش شرکتهای چندملیتی و بانکهاست، چون فرصتهای سرمایهگذاری زیادی را از دست میدهند.