طنز اجتماعی
به گزارش جام‌جم، سین نشانه سلام، سالم و سلامتی و «سین‌شو» نشانه به زندگی سلام كن، سالم زندگی كن و سلامتی را به اطرافیانت هدیه كن. اینجا سین شوست دنیایی فانتزی كه در میان عروسك‌ها می‌گردد. اینجا دنیایی پر از وارونگی هاست، قصه‌ای در دل زندگی كه عروسك‌هایش آیینه ما هستند، پر از ایده‌آل‌ها، ترس‌ها، سودجویی‌ها، زشتی‌ها و زیبایی‌ها، فانتزی‌هایمان اینجاست، در مجموعه‌ای به نام سین شو.
مجموعه طنز عروسكی سین شو در 26 قسمت 13 دقیقه‌ای از اواخر اسفندماه درجدول پخش شبكه سلامت جای گرفت. فرشید درخشان، كارگردان و تهیه‌كننده مجموعه سین شو معتقد است عروسك‌ها ماندگارترین نقش‌ها را در ذهن می‌گذارند، نقش‌هایی كه رنگ زمان آن را پاك نمی‌كند.
وی سین شو را طنز اجتماعی می‌داند كه جامعه هدفش بزرگسالان  است و ادامه می‌دهد: البته كودك و نوجوان نیز می‌تواند مخاطب آن باشد. ولی قاعدتا بسیاری از شوخی‌های ما را كه برگرفته از اتفاقات روز جامعه است تنها بزرگسالان به طور كامل درك می‌كنند. این تهیه كننده قالب روایی این مجموعه را فرصتی مناسب برای بیان موضوعات مختلف می‌داند و می‌گوید: مجموعه عروسكی ما از بخش‌های مختلف تشكیل شده كه برای هركدام دكوری كامل تهیه شده است. به عنوان مثال املاك صداقت را داریم كه در آن دو عروسك شكاری و صداقت حضور دارند یا در خانه رامین، سوسكی و موشه هستند و گاهی مهمان‌هایی هم به این خانه می‌آیند.
 دكی موشه، نماد سودجویی
وی طرح اصلی برنامه را زندگی روزمره مردم جامعه می‌داند و اضافه می‌كند: ما عروسك سوسكه را داریم كه شخصی وسواسی است، چند نفر را اطرافتان می‌شناسید كه وسواس تمیزی دارند. همه ما با چنین افرادی رو‌به‌رو بوده‌ایم و با آنها خاطراتی مشترك داشته‌ایم. یا دكی موشه نمادی از سودجویی است. از دنیای زیرزمین آمده تا ثروت فراهم كند. چه كسی می‌تواند بگوید دكی موشه را نمی‌شناسد، اشخاصی بی‌سواد با انواع مدارك جعلی كه در هر لحظه دنبال منفعت‌طلبی هستند.
كارگردان سین شو ادامه می‌دهد: رامین هم نمادی از ایده‌آل‌گرایان جامعه ما هستند كه هیچ‌گاه جرات عملگرایی ندارند. آنها ترجیح می‌دهند در كنج خانه بمانند و تنها با فانتزی‌های خود زندگی كنند. چرا كه عملگرایی مستلزم شكست و باز برخاستن است.
وی از تلاش گروهش برای به تصویر كشیدن سبك زندگی سالم در ابعاد مختلف شخصی و اجتماعی سخن می‌گوید و تاكید دارد: به زبان طنز موضوعاتی همچون تولید داخلی، فرهنگ صرفه‌جویی، اعتیاد به شبكه‌های اجتماعی، سودجویی، وسواس و... را به تصویر كشیده ایم. اصولا زبان طنز بهترین گویش در بیان ابعاد اجتماعی یك مساله است. هدف ما طرح موضوع بوده و قضاوت را به بیننده واگذار می‌كنیم.
 وسواس و تمیزی سوسكه
مجموعه عروسكی پر از عروسك‌گردان‌ها و صداپیشه‌هاست كه به كاراكترها جان می‌دهند. فهیمه باروت‌چی، صداپیشه سوسكه، صداپیشگی را كاری فراتر از بیان مطلب با صداهای مختلف می‌داند. او اعتقاد دارد صدای یك عروسك كاراكترش را می‌سازد و ادامه می‌دهد: صداپیشگی با تقلید صدا فاصله زیادی دارد و صداپیشه باید تمام ریزه‌كاری‌های یك نقش عروسكی را در صدایش منتقل كند.
باروت چی از سال‌های طولانی كار در این حرفه می‌گوید و اضافه می‌كند: سوسكه، شخصیتی جذاب دارد. همین تناقض سوسك بودنش با وسواس و تمیزی زمینه كاری فراوانی را ایجاد می‌كند. به علاوه مرتب از اطلاعات زیاد او شگفت‌زده می‌شویم؛ اطلاعاتی كه از فضای مجازی به دست می‌آورد و با دیگر دوستان به اشتراك می‌گذارد.
 برگ برنده قصه
همان زمان كه می‌شنویم سوسو صورتی خطاب به رامین می‌گوید، از مادر زاده نشده كسی كه من نتونم با زور مجبور به كاریش بكنم! شیما بخشنده را می‌توان دید كه دست‌های این عروسك را با تهدید بالا می‌برد. بخشنده كار عروسك‌گردانی را پیچیده و از نظر فیزیكی نیازمند توانایی‌های خاصی می‌داند و می‌گوید: برای دستیابی به موفقیت در این حرفه باید حین كار تمركز بالایی داشت.
او تناقض كاراكتر و شخصیت را از مزایای سوسكه می‌داند و اضافه می‌كند: وقتی می‌گوییم سوسی یك سوسك است، به نظر یک موجود كثیف و چندش‌آور می‌رسد اما تمیزی، صورتی بودن و زیبا بودنش تناقض جذابی به وجود می‌آورد كه می‌تواند برگ برنده‌ای برای قصه باشد.
بخشنده، كار عروسكی را سخت و پیچیده توصیف می‌كند و در توضیح آن می‌گوید: از آنجا كه عروسك‌های میمیك صورت (همان حركات نمایشی كه در چهره دیده می‌شود) ندارند، فقط هماهنگی دست عروسك گردان و صدای صداپیشه به آن جان می‌بخشد و بدون هماهنگی كار امكان‌پذیر نیست.
 خاكستری بودن شخصیت‌ها
آن سوی صحنه سامان مظلومی صداپیشه «دكی موشی» پشت میكروفون نشسته است و به یك موش آبی جان می‌دهد به نظر می‌رسد كه علاقه خاصی به این موش دارد كه در گفته هایش می‌توان احساس كرد.
مظلومی می‌گوید: این شخصیت دكتر موشی را نمی‌توان منفی دانست، اما خیلی سودجوست همان‌طور كه اطراف ما از این گروه افراد زیاد هستند. موشی آمده تا در آشفته‌بازار این خانه سود كسب كند. اما در پایان لزوما نمی‌توانی بگویی موجودی منفور است. هنر داستان در خاكستری بودن كاراكترهاست.
صدای دكی موشه اضافه می‌كند: یك صداپیشه به‌تدریج آنچنان با شخصیت ارتباط برقرار می‌كند كه بخشی از شخصیت خودش را به عروسك می‌دهد. مثلا در مورد همین موشی گاهی از تكیه كلام‌های خودم در دیالوگ هایش استفاده می‌كنم.
با یك دیوار فاصله و در روی صحنه این مرجان نامور آزاد است كه حركات «دكی موشه» را هدایت می‌كند. او كار عروسكی را دوست دارد و در مورد عروسكش می‌گوید:سوء استفاده كردن از رامین، شكمو بودن، این‌كه دوست دارد مدام به همه بگوید من دكترم ولی هیچی از دكتری سرش نمی‌شود همه اینها صفات بارز
«دكی موشه» است كه در جامعه ما به ازای فراوانی می‌شود برایش پیدا كرد.