این برنامه که با اجرای کمدین‌های مطرحی همچون سامان گوران و اردشیر منظم تقدیم علاقه‌مندان می‌شود هدفش ارج‌نهادن به مقام کارگر و قدردانی از تلاش‌های این قشر پرتلاش عرصه اقتصاد کشور است که در مسیر شکوفایی صنعت، کشاورزی، اقتصاد، عمران و آبادانی و رسیدن ایران عزیز به قله‌های رفیع افتخار حرکت می‌کنند. می‌توان گفت جای این‌گونه برنامه‌ها در تلویزیون خالی بود و عوامل تولید برنامه «کارخنده» با حضور در کارخانجات، مکان‌های صنعتی، کارگاه‌های تولیدی و فنی، مراکز تولید، مجموعه‌های اقتصادی، کشاورزی، خدماتی و... وتنفس در میان قشر زحمتکش کارگر ضمن ایجاد یک فضای شاد و مفرح برای آنها، مسابقه‌هایی را با شرکت کارگران به اجرا می‌گذارند که از بخش‌های جذاب و دیدنی برنامه است. این اثر با دیالوگ‌های طنز همراه است و سعی دارد با بینند‌ه‌های تلویزیون ارتباط صمیمی گرفته و لبخند را روی لبان آنها جاری سازد. مسابقه پانتومیم و سرگرمی از یک‌سو و نیز مسابقه فنی ویژه کارخانه از آیتم‌هایی است که با شرکت‌دادن کارگران و همراهی آنها، فضای شادتری را در این برنامه شکل می‌دهد. از طرفی هم تهیه‌کننده برنامه کارخنده با توجه به فرمایشات مقام معظم رهبری که در جهت حفظ محیط‌زیست بر کاشت بیشتر اصله نهال تاکید داشتند، در پایان این برنامه به رسم یادگار و برای حفظ محیط‌زیست بخشی را با حضور کارگران و مسئولان کارخانه به کاشت یک اصله نهال اختصاص داده است که به طراوت و زیبایی کارخنده می‌افزاید و قاب پایانی با یک موجود گیاهی زنده به تماشاگران لبخند می‌زند.به‌هرحال کارخنده را می‌توان یکی از برنامه‌های شاخص و نو در صداوسیما تلقی کرد که تاکنون کمتر نظیرش را شاهد بودیم. این اثر قدرشناسی‎‌ای خالصانه از قشری است که در مسیر خودکفایی کشور حرکت می‌کنند و با تولیدات خودباعث می‌شوند وابستگی مابه کشورهای دیگرکم شود. درواقع پی می‌بریم که در اقتصاد و تولید محصولات فنی، تخصصی، کشاورزی، عمرانی و... انسان‌های موفقی را در قامت قشر پرتلاش کارگران داریم که با کمترین دستمزد وبیشترین انگیزه وامید درمسیر پیشرفت وتولید کشورگام برمی‌دارند. کارخنده با ورود به محیط‌های کار و کارگری می‌خواهد نشان دهد که این عزیزان علی‌رغم همه مشکلات معیشتی و دغدغه‌های زندگی، همچنان شاداب و پرنشاط سر کارحاضر می‌شوند وهدف‌شان پیشرفت کشور و رسیدن به قله‌های ترقی و رهایی از وابستگی به خارج است. کارخنده رئالیتی‌شویی است که در کنار پرداختن به دیالوگ‌های طنز مجریان، به معرفی شخصیت‌هایی از کارگران می‌پردازد که می‌توانند الگویی برای جامعه ما باشند و درحقیقت به نوعی بذر امید و شادابی را در دل مخاطبان و بیننده‌های این برنامه می‌کارند و نشان می‌دهند که با امید و انگیزه می‌شود درجهت رشد و اعتلای اقتصاد و خودکفایی کشور گام برداشت و وابسته به بیگانگان نشد.

رسول شمالی ورزنده| روزنامه نگار