شوخی با چهره‌های آشنا 

شوخی با چهره‌های آشنا 

رئالیتی‌شو یا واقعیت‌نما این روزها بهترین شیوه برای اتصال چهره‌ها با مخاطبان شده و می‌توان سراغی از آن در برخی پلتفرم‌های نمایش خانگی هم گرفت. هرچند که وقتی پای نمایش خانگی به میان می‌آید، نقد و بحث بر سر نوع پرداختن به محتواهای آزاردهنده و نامناسب برای خانواده هم بالا می‌گیرد.

درهمین میان، تلویزیون با روی آنتن بردن برنامه‌هایی ازهمین گونه ثابت کرده که می‌تواند به شیوه خود و ارائه محتوای سالم، یک واقعیت‌نمای مخاطب‌پسند و سلامت را روی آنتن ببرد. از برنامه‌هایی مثل«خانه ما» و«خونه‌مونه» تا «فرمانده» و «عصر جدید» که هرکدام به تناسب موضوع و نوع محتوا، مخاطب‌های مشخصی را به سمت خود کشانده است.در این میان، مشخص بودن استراتژی در تولید این آثار، توانسته رنگ و بوی دیگری به محتواهایی بدهد که حال و هوای واقعیت را در خود دارد. به عنوان مثال برنامه‌‌ای مثل خانه ما تلاش کرده فرهنگ یک زندگی ساده و کم‌خرج را به مخاطب منتقل کند. در این میان، برنامه چارپایه با محور قرار دادن گونه رئالیتی‌شو به‌طور قطع، قرار نیست یک فیلمنامه از قبل تعیین‌شده داشته باشد و به همین خاطر ممکن است در نگاه اول آشفته به نظر برسد. با این‌حال، اتصال مخاطب با چهره‌ها، در تماشای برنامه اتفاق می‌افتد. در این صورت، مخاطب می‌تواند خودش را جای شرکت‌کننده قرار دهد یا با آن همذات‌پنداری کند. انتخاب افرادی که قرار است در این نوع برنامه حضورداشته باشندهم بسیار قابل‌توجه است.درهرحال قرار نیست رقابتی شبیه به برنامه‌های دیگرراببینیم و شرکت‌کنندگان آدم‌های واقعی هستند که مخاطب در فیلم و سریال‌ها با آنها آشنا بوده است. اگر با همین زاویه دید به چارپایه نگاه شود، باید به انتخاب درست افرادی اشاره کرد که برای شکل گرفتن یک برنامه متفاوت و طنز،صورت گرفته است. ترکیب افرادی مثل علی صادقی و قدرت‌ا... ایزدی که هرکدام دستی بر آتش بداهه‌گویی دارند، توانسته برنامه را از آسیبی که ممکن است رئالیتی‌شو به آن دچار شود، دور کند. در عین حال، یوسف تیموری و جواد خواجوی با کمدی و طنز آشنا هستند و خوب می‌دانند چطور باید با مخاطب ارتباط برقرار کنند.تلاش این چهار نفر برای حضور بی‌پیرایه و بدون نقاب در یک رئالیتی‌شو، چارپایه را به یک برنامه متفاوت تبدیل کرده که همه خانواده امکان تماشای آن را دارند. مخاطب شبکه سه در طول این برنامه قرار است با بازگویی خاطرات، اجرای استندآپ کمدی، شوخی‌های آشنا یا غیرمنتظره و قدرت بداهه‌پردازی هرکدام از این چهار نفر روبه‌رو شود. افرادی که دست بر قضاهمراه هستند و درست مانند نام برنامه، می‌توان گفت چهار نفر پایه طنز در قاب تلویزیون نشسته‌اند. نکته مهم در مورد این برنامه، تلاش برای دورشدن آن از ابتذال و افتادن در دام تکراراست که بخشی از آن به‌واسطه کارنامه این چهره‌ها و برخی هم به‌واسطه طراحی درست این برنامه، شکل گرفته است. در نهایت مخاطب می‌تواند با تماشای این برنامه، یک فضای واقعی را در شوخی با این چهره‌ها تجربه کند. 

سپیده اشرفی - گروه رسانه