یكی از ویژگی‌های جامعه انسانی سالم این است كه مردم از بودن در كنار هم احساس راحتی می‌كنند، چون نسبت به هم بی‌تفاوت نیستند. این مسؤولیت‌پذیری در قبال دیگران پشتوانه خوبی برای مردم محسوب می‌شود و می‌تواند اعتماد به نفس افراد را بالا ببرد. در روابط بین فردی كسانی كه چنین رفتار‌هایی دارند ضمن این كه خود مروج روابط انسانی در جامعه هستند، نزد مردم هم از محبوبیت خاصی برخوردارند و به اصطلاح به آنها می‌گویند «دست به خیر هستند». این دست به خیری الزاما به منزله «دادن پول» به دیگران نیست. بلكه منظور كسانی هستند كه نسبت به مشكلات دیگران احساس مسؤولیت می‌كنند و بی‌تفاوت نیستند‌.‌‌
برخی افراد هم در قالب یك تشكل غیر‌دولتی سعی می‌كنند به فكر دیگران باشند و در عرصه‌های مختلف ظرفیت‌های خودشان را در اختیار دیگران قرار دهند، یكی آموزش رایگان می‌دهد، یكی كار داوطلبانه برای دیگران هست. مثلا در هفته چند ساعت خدمت تخصصی‌اش را ارائه می‌كند، دیگری از افرادی مراقبت می‌كند، بیماری را به حمام می‌برد، اگر همكاری گرفتاری دارد برای رفع آن تلاش می‌كند. اگر زنی تنهاست برای تهیه اقلام زندگی‌اش همكاری می‌كند، اگر صبح برای خود نان می‌خرد برای او هم نان تازه می‌خرد، در نظافت خانه‌اش كمك می‌كند و... ببینیم چقدر راحت است كه به فكر دیگران باشیم. این را باور دارم كه ‌از هر دستی بدهید از دست دیگر می‌گیرید.
خداوند پاداش این كار‌ هر یك از ما را به شكل مناسبت‌تری به ما خواهد داد. ضمن این كه با این رفتارها زندگی هم زیبا‌تر می‌شود. این روز‌ها كه ویروس كرونا در جهان و از جمله ایران شیوع پیدا كرده است دو نوع رفتار را شاهد بودیم؛ عده‌ایی كه روابط غیرانسانی دارند و گرانفروشی و احتكار می‌كنند تا وسایل بهداشتی را گران‌تر بفروشند و این افراد همیشه منفور هستند و جامعه این رفتار غیرانسانی‌شان را نمی‌پسندد. در مقابل این افراد هستند كسانی كه همین وسایل را رایگان توزیع می‌كنند و وقتی این نوع اخبار را می‌شنویم احساس زندگی و زنده بودن پیدا می‌كنیم. عده‌ای داوطلبانه به این بیماران خدمات می‌ دهند و... یا هنگام حوادث طبیعی شاهد رفتار‌های انسانی از مردم هستیم. اگر افرادی در سیل و توفان گرفتار شوند دیگران حواس‌شان به آنها هست. اینها هستد كه زندگی را زیبا می‌كند. این كه سهم هر یك از ما در ایجاد چنین فضایی در زندگی خودمان
و در ارتباط با دیگران چقدر هست هر‌كسی خودش می‌تواند قضاوت كند، ولی ما مددكاران اجتماعی به دلیل نوع شغلی كه داریم بارها و بارها چنین فضایی را تجربه كردیم كه با هیچ چیز نمی‌توان وصفش كرد. به قول حافظ شیرازی: ده روز مهر گردون افسانه است و افسون/ نیكی به جای یاران فرصت شمار یارا.