نامه یك آهنگساز به مدیركل موسیقی

چیزی جز ركود و انفعال در سازمان‌تان نمی‌بینیم

نامه یك آهنگساز به مدیركل موسیقی


حدود 9 ماه است كه تمام كنسرت‌های موسیقی تعطیل شده و شیوع ویروس كرونا در این مدت، بیشترین لطمه‌ها را به موسیقی ایران زده است. پیش از شیوع ویروس كرونا، اوضاع اهالی موسیقی چندان خوب نبود، اكنون و با شیوع كرونا اوضاع نزدیك به فاجعه است. در این میان اما مسؤولان دولتی تقریبا هیچ برنامه‌ای برای حمایت از اهالی موسیقی در دستوركار ندارند.
میدیا فرج‌نژاد، آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی در اعتراض به بی‌برنامه‌ بودن نهادهای فرهنگی و هنری به‌خصوص دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، یادداشتی تند و اعتراضی نوشته كه به‌تازگی منتشر شده است. در ادامه بخش‌هایی از این یادداشت را می‌خوانیم. این روزها حال موسیقی در كشور ما مثل بسیاری از هنرهای دیگر بد است و هیچ فریادرسی هم برای هر هنری باشد برای موسیقی نیست. در حقیقت در كشتی هنر كه اقتصادش نیز مثل محتوای آن در حال غرق‌شدن است، آخرین مسافری كه در لیست نجات نامش دیده می‌شود بی‌تردید موسیقی است. هنری كه هیچ زمانی روی دوش دولت‌ها سوار نبود و هیچ زمانی از بیت‌المال بودجه آنچنانی دریافت نكرد و هیچ‌گاه به چشم [هنری قابل تقدیر] از آن یاد نشد؛ مگر از شكل مناسبتی و صداوسیمایی آن. البته روشن است هنر مناسبتی هم چه كاركردی داشته و دارد.
 او  در بخشی از یادداشت خطاب به مدیركل دفتر موسیقی وزارت ارشاد می‌گوید:
«به ارتزاق همان هنرمندانی كه نزدیك به یك سال است هیچ منبع درآمدی ندارند، به سفره‌های مدرسان موسیقی كه این روزها برای تهیه اندك مایحتاج خانواده‌هایشان هم دچار مشكل هستند. به آن هنرمندانی كه سال‌هاست در موسیقی نواحی بدون داشتن پول درمان در بستر بیماری مانده‌اند و نگرانند در صورت درگذشت‌شان امكان تسویه‌حساب با بیمارستان را دارند یا نه. به آن فعالان موسیقی كه برای این‌كه نان سر سفره‌شان باشد مجبور به فروش سازهایشان شدند. به آن ناشران شریفی كه بی‌توجه به جریان تجاری موسیقی (كه ناشران آثار تجاری اتفاقا بسیار هم رابطه خوبی با اتاقی كه امروز جنابعالی در آن هستید داشته‌اند) تلاش می‌كنند با هر بدبختی كه شده راه‌شان را ادامه دهند و چراغ‌شان در حال خاموش شدن است. توجه شما را جلب می‌كنم به این‌كه سال‌هاست حقوق مادی و معنوی‌مان رعایت نمی‌شود و هم‌مسندان شما هیچ‌یك كاری از پیش نبردند و نتوانستند قدمی در این‌باره بردارند.»