تا قانونی جامع برای حمایت از هنرمندان تصویب نشود و راهكاری قانونی و مدون برای این كار ایجاد نشود، هنرمندان ما فارغ از بازیگر یا كارگردان یا دیگر عوامل پشت صحنه یا روبهروی آن، اوضاع معیشتی روبهراهی نخواهند داشت.
هنرمندان تلویزیون و سینما تا زمانی كه جوان باشند و خواهان داشته باشند میتوانند روی پای خود بایستند، ولی به مجرد اینكه پا به سن بگذارند ناخواسته از گردونه خارج میشوند و به دلیل اینكه جیره مشخصی هم ندارند و هنرهای نمایشی كاری است جوانپسند و نیروی جوان میخواهد، كاری هم به این دوستان ارجاع نمیشود بنابراین در سالمندی وضعیت معیشتی خوبی نخواهند داشت. این وضعیت ممكن است درباره بسیاری از افراد جامعه مصداق داشته باشد، ولی متاسفانه هنرمند تلویزیون و سینما به دلیل بازتاب خاصی كه در جامعه دارد و با بزرگنمایی درباره خودش روبهروست، نمیتواند دردها را فریاد بزند و ناچار گوشهنشین خواهد شد.
هنرمندان پیشكسوتی كه دچار مشكل معیشتی میشوند زندگی خیلی برایشان سخت میگذرد. به هرحال مردم تصور دیگری از هنرمندان دارند و هنرمند ناچار است با سیلی صورت خودش را سرخ نگه دارد و اگر درآمد مستمری نداشته باشد زندگی برایش بسیار سخت میشود. شخصا میدانم بسیاری از هنرمندان پا به سن گذاشته وضعیت سختتری نسبت به دیگر بازنشستهها دارند.
برای حل این مشكل باید صندوق حمایت از هنرمندان پیشكسوت را راه بیندازیم یعنی هنرمندانی كه الان دارند كار میكنند و درآمد خوبی دارند، باید موظف باشند بخشی از درآمدشان را به آن صندوق واریز كنند تا آن صندوق بتواند از هنرمندان قدیمی حمایت كند. اگر جامعه هنری ما به یك همدلی برسد كه هنرپیشهای كه مثلا در یك فیلم یا سریال دستمزد هنگفت میگیرد درصدی از این درآمدش را به صندوق واریز كند هم خودش در آینده بهرهمند میشود و هم اینكه بهطور آبرومند از هنرمندان پیشكسوت و كسانی كه دیگر توان كار ندارند به نفع شایستهای حمایت میشود. میتوان كمكهای ارشاد و صداوسیما را هم به این صندوق آورد و یك نظارت دقیق هم انجام داد برای استفاده درست از موجودی صندوق.