خواب، نقش اساسی در تعیین رویدادهایی دارد كه بتازگی رخ داده است. در طی خواب است كه مغز تصمیم میگیرد كدام بخش از رویدادها حفظ و وارد حافظه بلندمدت شود. همچنین خواب، خاطرات جدید را درون شبكه ایجاد شده از خاطرات گذشته فرد قرار داده و الگوهای موجود در این شبكه را كشف میكند. این كار هر شب انجام میشود. البته بزرگترین پرسش بیپاسخ این است كه مغز چگونه تشخیص میدهد كدام خاطره باید تقویت شده و كدام نادیده گرفته شود. هنگام خواب، مجموعهای بینظیر از ارتباط بین نواحی مختلف مغز كه مربوط به حافظه هستند، رخ میدهد.
گفتوگوی میان این نواحی باعث میشود اطلاعات مهم از میان خاطرات جدید استخراج شده و به حافظه بلندمدت، سپرده شود. در ضمن خواب، خاطرات احساسی ما را هم تنظیم و متعادل میكند. این موضوع برای ما زمانیكه حادثهای را از سر میگذارنیم، بسیار مهم است. وقتی كم میخوابیم، خاطرات منفی روی خاطرات مثبت و خنثی مسلط میشوند و این خاطرات بد در ذهنمان میمانند. ما نمیتوانیم هیچ یك از خاطرات خود را بهخوبی
كنترل كنیم.