پاسخ این سؤال در ابتدا به نظر ساده میآید. حافظه چیزی در مورد گذشته است. آن پایگاه اطلاعاتی شخصی هر فرد درخصوص مواردی است كه در زندگی تجربه كرده است، اما این صندوقچه خاطرات، هدفی فراسوی به یاد آوردن اطلاعات دارد. بررسیها نشان داده است افرادی كه دچار صدمات مغزی و از دست دادن حافظه میشوند، علاوه بر اینكه نمیتوانند گذشتهشان را به یاد آورند، هیچ تصوری هم از آینده ندارند. به همین دلیل دست از كار و زندگی میكشند. اكنون محققان میدانند بین یادآوری رویدادهای گذشته و برنامهریزی برای آینده، ارتباطی قوی وجود دارد. در واقع یادآوری خاطرات گذشته به ما كمك میكند برای آینده برنامهریزی كنیم و بدون این یادآوری نمیتوانیم تصمیمگیریهای درست و منطقی انجام دهیم. زیرا هنگام تصمیمگیری، مغز از خاطرات گذشته و دانش حاصل از آنها، استفاده كرده و بهترین انتخاب را انجام میدهد.