اگر قرار باشد خودمان را معرفی کنیم و بگوییم چه كسی هستیم، معمولا به حافظه و خاطراتمان مراجعه میكنیم. اگر اثر ردپای زمان روی جسممان را درنظر نگیریم، مجموعهای از خاطرات كه در ذهن خود ذخیره میكنیم میتوانند یادآور گذر زمان باشند. بدون وجود این خاطرات، هیچ چیز در زندگی ما مفهومی پیدا نمیكند. در واقع اگر بگوییم حافظه انسان، اساس وجود اوست، اغراق نكردهایم. با درنظر گرفتن این مهم، جای تعجب ندارد كه دانشمندان عصبشناس، در زمینه شناخت حافظه و عملكرد آن، بسیار تلاش كرده باشند. شاید جذابترین اكتشافات اخیر، توجه به بخش تاریك حافظه، یعنی فراموشكاری باشد. وقتی حافظهمان ضعیف میشود و فراموشكار میشویم، احساس میكنیم ما را به سمت شكست سوق میدهد. از طرفی بررسیها نشان داده است حافظه بسیار انعطافپذیر است. مثلا وقتی در خواب هستیم، مغز
به طور معجزهآسایی خود را ترمیم میكند یا فناوری روی عملكرد حافظهمان اثر میگذارد. اما حافظه واقعا چیست؟
منبع: New Scientist