printlogo


برگزیت و جدایی طلبی اسكاتلندی‌ها


 سپتامبر 2014 بود كه نخستین‌بار دیوید كامرون، نخست‌وزیر وقت بریتانیا طی سفری كوتاه به اسكاتلند و بعد از خواندن جدیدترین نظرسنجی ناگهان متوجه شد جدایی اسكاتلند از بریتانیا چهره واقعیت به خود می‌گیرد. براساس اسناد منتشر شده می‌دانیم كه كامرون از نتیجه آن نظرسنجی به‌شدت وحشت كرده بود. او پس از بازگشت به لندن راهی دربار می‌شود و از منشی شخصی ملكه می‌خواهد رئیسش را برای سرعقل آوردن جدایی‌خواهان اسكاتلند قانع كند.
كوتاه زمانی پس از آن یعنی در 18 سپتامبر همه‌پرسی مهمی برگزار شد و بیش از 55 درصد از رای‌دهندگان به نفع ماندن در امپراتوری بریتانیا رای دادند و بدین ترتیب همه آنچه جدایی‌خواهان رشته کرده بودند، البته موقتا پنبه شد.
انتشار خاطرات دیوید كامرون حال موجب شده این روزها سردمداران جدایی خواهان در حزب ناسیونالیست اسكاتلند به‌شدت خشمگین شده و نخست وزیر سابق را به فریب ملكه انگلستان برای نیل به اهداف خودش متهم كنند. این خشم رهبران حزب نشان می‌دهد بازگشت آن آرامش مورد انتظار لندن دیگر از طریق برگزاری همه‌پرسی امكان‌پذیر نبوده و مشخص است آن اكثریت شكننده مخالفان جدایی فعلا وجود ندارد. افزون بر آن ظاهرا جدایی خواهان نیز جسارت بیشتری پیدا كرده‌اند.
نظرسنجی‌های تابستان 2018 حكایت از موقعیت كمی برتر مخالفان جدایی‌طلبان داشت، اما نظرسنجی‌های تابستان امسال تصویری كاملا متفاوت را ارائه می‌دهد و ظاهرا 43 درصد به جدایی و 44 درصد به باقی ماندن در امپراتوری نظر دارند و 13 درصد هم نظری نداشته‌اند. بی‌تردید، اما این برگزیت است كه جان و جسارت تازه‌ای به جدایی‌خواهان بخشیده است. 62 درصد مردم اسكاتلند برخلاف اكثریت بریتانیایی‌ها به باقی ماندن در اتحادیه اروپا در سال 2016 رای دادند. اسكاتلندی‌ها می‌دانند در صورت خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا آنها نیز از مواهب عضویت در این اتحادیه محروم می‌شوند و به همین دلیل جدایی از بریتانیا را بهترین راه برای پیوستن دوباره و فوری به اتحادیه اروپا می‌دانند.
از سوی دیگر نمایندگان و رهبران حزب ملی اسكاتلند و شخص نیكلا استارگن، رئیس دولت محلی نیز از وجهه و اعتبار خوبی در محافل اروپایی برخوردار است و همین چندی پیش بود كه استارگن به پاس تلاش‌هایش برای حفظ انسجام اتحادیه اروپا جایزه «ام 100» را از آن خود كرد.
این كه امروز شخصی مانند بوریس جانسون سكان دولت بریتانیا را در دست گرفته و برای اجرای بی‌قید و شرط برگزیت ثانیه‌شماری می‌كند، اسكاتلندی‌ها را نیز برای رسیدن به هدف خود بیشتر ترغیب كرده است. زیرا چنین خروج بی‌قید و شرطی از اتحادیه اروپا بی‌تردید كفه ترازو را به نفع طرفداران اسكاتلندی این اتحادیه سنگین‌تر خواهد كرد. استارگن رئیس دولت اسكاتلند چندی پیش در پوتسدام تاكید كرد دولت متبوع وی در صورت پیروزی جدایی‌خواهان در همه‌پرسی بعدی از هیچ تلاشی برای پیوستن به اتحادیه اروپا دریغ نخواهد كرد و در عین حال تهدید كرد كه
در صورت اجرای برگزیت این مساله ـ یعنی جدایی از بریتانیا ـ در سال 2020 محقق خواهد شد. البته اسكاتلندی‌های طرفدار جدایی حتی در صورت كسب اكثریت در همه‌پرسی نیز برای جدایی از بریتانیا باید موافقت دولت این كشور را كسب كنند و این در حالی است كه بوریس جانسون بر حفظ وحدت و یكپارچگی امپراتوری تاكید دارد.
حال رای اخیر دیوان‌عالی بریتانیا علیه جانسون و عدم تعلیق مجلس این كشور می‌تواند فرصتی برای نمایندگان پارلمان در رابطه با مساله اسكاتلند ایجاد كند. با توجه به موقعیت تضعیف شده بوریس جانسون چنانچه نمایندگان مخالف برگزیت بتوانند اكثریت پارلمان را با خود همراه كنند و خروج فوری بریتانیا از اتحادیه اروپا را منتفی یا به تاخیر اندازند، بی‌تردید مخالفان جدایی در اسكاتلند نیز می‌توانند حداقل در كوتاه‌مدت برنامه‌های جدایی‌خواهان را با مانع روبه‌رو كنند.
منبع: اشپیگل آنلاین