هر آمدنی، رفتنی دارد
فرقی نمیکند مهمان باشی یا مهمان برایت آمده باشد؛ سرانجام رفتنی میرود و آمدنی میآید؛ شدنی نی شود و غصه به ما میماند مهمانی که آمده است بار سفر میبندد و به مهمانی که رفتهای سرانجام باید بازگردی....
مثل ماه مبارک رمضان که با هلال نعمت و احسان. بر آسمان دلها حضور یافت و تا چند روز دیگر هم با هلالی... میرود مدتهاست محبت و مودت و مهربانی و همدلی و همراهی و همراه بودن هم با همین هلال ماه شوال بار سفر میبندد... گویی صفات اخلاقی و سفارشهای اسلامی هم مختص همین بازه زمانی کوتاه است... زندگیها به روال معمول بازمیگردد و ساعت رفت و آمد هم طبیعی میشود درست مثل وعدههای سهگانه غذایی که دگر بار آغاز میشود مهربانیها کمتر میشود؛ بیتفاوت بودن تاثیری ندارد و همراهی با همسایهها و هممحلهایهای گرفتار و نیازمند کم میشود و گویی تمام خوبیها هم با عید فطر به پایان میرسد.
در صورتی که طبیعی است مهمانان ماه خدا بوی یک ماه مهمانی بهشتی شدن را از دست ندهند و تا رمضانی دگر که از راه میرسد و بهانهای برای تجدید توان بخشیدن به خوبیها و صفات برگزیده است، انجام شود.
فطر؛ روز مردمانی است که فراتر از فرازها و فرودهای زندگی بشری و معیارهای ظاهری انسانی خاکی در یک ماه بندگی خداوند بیهمتا همراه همیشگی مردمان محروم بودهاند.
فطر، روز آراستن و زینت کردن و گشادهرویی میان مردمان و ابراز شادمانی در دیدارهاست.
فطر، روز مهر ورزیدن است روز شادمان ساختن مردان و زنان مومن که در یک ماه مهربانی و همدلی را با همراهی و کمک مومنانه با آنها تقسیم کردهاند.
فطر، روز بخشش و ارمغانی از خوبیهایی است که در دل پروراندیم.
و چه خوب است با خود خلوت کردن و دنبال جوابی برای سوالهای بسیار...
امروز عمل و کردار ما که خود را تشنگان معارف رمضان میدانیم، چیست؟
آیا با بیان شادمانهترین گلواژههای تبریک به یکدیگر جشن بندگی را زنده نگه داشتهایم؟
آیا هنوز فرمان فروتنانه خدمت به هموطن در وجودمان بلند است؟
محلههای فقیرنشین شهر یادمان رفته است؟
صدای کمک به محرومان را فراموش کردهایم؟
و هیاهوی شادمانی روزهای دستگیری از هموطنهای نیازمند در همهمه و شلوغی و رفت و شدها فراموش میشود؟
گرفتاران بیماری کرونا و خانهنشینهای مستحق محلهها را فراموش میکنیم؟
کارگرهای روزمزد بیکار شدهای را که هر شب باید به خانه بیایند و نانی بر سفره بگذارند را میشود رها کرد؟
دیدههای مشتاق و دلهای بیقرار یکدیگر را نگاه و به سرور و نور شادمانی میکنند کودکان در میان دستها و دیدهها بوسهها و شادمانیها کم میشوند و دلهاشان به شادی و لبهاشان به لبخند پیوند میخورد و در صفهای نماز عید فطر شادی میکردند عطر قنوتهای نماز فطر در شهر میپیچد.
دستهایمان را در مقام سپاس به آسمان بلند میکنیم و فریاد میزنیم:
اللهمَّ اَهْلَ الکبْریاءِ وَ العَظَمَةِ، وَ اَهْلَ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ....
خدایا، ای اهل بزرگی و عظمت و ای اهل جود و قدرت مطلق، رحمی که جز ولای تو هیچ دستاویزی نداریم، خداوندا تو سزاوار بزرگی، سرفرازی، بخشندگی، توانایی، بخشایش و رحمتی.
سزاوار آنی که به خاطر تو پرهیز کنیم و از تو آمرزش بخواهیم در روزی که برای مسلمانان عید قرار دادهای؛ و برای محمد که درود خدا بر او و دودمانش باد، ذخیره افتخار و بلندی مقام که بر او و دودمانش درود فرستی و مرا بدان چه نیکی و سعادت است و به محمد (صلیا...علیهوآلهوسلّم) و خاندانش ارزانی داشتهای بهرهمند سازی و از هر بدی که محمد (صلیا...علیهوآلهوسلّم) و خاندانش را خارج ساختی، رهایی دهی، درود تو بر محمد (صلیا...علیهوآلهوسلّم) و خاندانش باد.
خداوندا! از تو میخواهم بهترین چیزی را که بندگان شایستهات از تو میخواهند، و به تو رو میآورم بدانگونه که بندگان شایستهات از بدیها پناه آوردهاند.
پروردگارا ما را آنگونه قرار ده که برای ولی تو با هرکسی که با او علم دشمنی برافروخته دشمن باشیم و هر که او را دوست دارد دوست بداریم و با این شیوه اطاعات و فرمانبرداری تو را آرزومندیم ای مهربانترین مهربانان. خداوندا عذاب و خشمت را بر کسی قرار ده که با ولی تو بستیزد، امامت او را آگاهانه نپذیرد و سرپرستی ولایت و سبقت او را گردن ننهد. خدایا ما را توفیق ده تا به حرمت روزههای رمضان، در روز غمزدایی از دلهای به درد نشسته نگاههای به در بسته و جانهای از اندوه خسته شده را شاد سازیم تا غمی از چهرهای بزداییم و نگاهی را به آرامش برسانیم و جان از اندوه خسته شدهای را آرام کنیم.
خداوندا به ما لیاقت عطا کن تا بدون درخواست برادران مومن از آنها دلجویی و گرهگشایی کنیم، با اشتیاق به آنها نیکی برسانیم و توفیق تقرب به سوی خودت را با نیکی کردن در این روز عطا فرما و کرامت کردن را کرم کن تا در عید کریم و سعید فطر کرم ورزیم.
اَ... اَکبرُ اَ... اَکبرُ، لا اِلهَ اِلّا ا... وَ ا... اَکبرُ، اَ... اَکبرُ وَ لِلّهِ الحَمدُ، اَ... اَکبَرُ عَلی ما هَدانا.