‌‌از زمان خروج آمریکا از برجام یک سال گذشته و حتی از زمان آغاز ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، اروپایی‌ها می‌دانستند که او قصد خروج از این توافق را دارد. بنابراین اروپاییان زمان طولانی برای انجام تعهدات خود در قبال برجام داشتند، اما اساسا نشانه‌ای از پایبندی به قول و قرارهای قبلی آنان وجود ندارد.
تجربه نشان داده است ما نمی‌توانیم به اروپاییان‌ اعتماد کنیم. طرح درخواست مهلت بیشتر از سوی آنها در قبال انجام تعهدات خود نسبت به ایران به‌واسطه پایبندی جمهوری اسلامی به تمامی تعهدات و بد‌عهدی و بی عملی اروپاییان قابل قبول نیست.  واقعیت این است که اگر آنها بنای اجرای تعهدات خود را دارند و در سخنان خود جدی‌اند، مهلت 60 روزه برای آنان کافی است و نیاز به تمدید آن نیست. البته باید توجه داشت تاکنون مکانیسمی که اروپایی‌ها برای ادامه حیات برجام در نظر گرفتند از هیچ کارایی برخوردار نبوده و نکته قابل تامل این‌که آنها خلاف تعهدات خود از خرید نفت ایران خودداری کردند. به نظر می‌رسد با توجه به روند گذشته اکنون ایران سیاست جدیدی را در قبال اروپاییان در پیش گرفته و ضرب الاجلی را برای انجام تعهدات آنها در نظر گرفته است. اگر اروپاییان بر پذیرش درخواستشان از ایران مبنی بر مهلت بیشتر اصرار دارند باید انتظار این مواجهه از سوی جمهوری اسلامی را نیز داشته باشند که در صورت پذیرش این مهلت،‌ ایران هم گام به گام سطح تعهدات خود را کاهش دهد و فقط در صورت اثبات صداقت اروپاییان در انجام تعهداتشان به وضعیت سابق برگردد.
جمهوری اسلامی چاره‌ای جز استفاده از اهرم‌های فشار خود ندارد. رویکردهای جدیدی که از سوی برخی مقامات اروپایی در واکنش به ضرب الاجل ایران شاهد هستیم، نشان می‌دهد رویه تازه‌ای که از سوی جمهوری اسلامی ایران در پیش گرفته شده نتایج مثبتی در پی داشته و اروپاییان را به تکاپو انداخته و همین مساله نشان می‌دهد که باید مسیر طی شده را ادامه دهیم و از مواضع خود عقب نشینی نکنیم.