عناوین صفحه
نسخه PDF
بر اساس تاریخ
- شماره : 5786
- ۱ آبان ۱۳۹۹
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
گفتوگو با محمدرضا شرف‌الدین، تهیه‌کننده و پیشکسوت جلوه‌های ویژه:سنگر من آغوش خداست
بای بسم ا...
بارها و بارها تماس و قرارهایی كه به هم می‌خورد. درمیانه این تماس‌ها و قرارها بود كه گل وجود فرزند استاد پرپر شد. ما دوستان دور و نزدیك داغ‌دل شدیم. استاد وقتی پیكر میوه‌دلش را می‌بوسید اول الحمدلله گفت بعد انالله وانا الیه راجعون. شگفتا! این همه پذیرش مومنانه و بردباری كربلایی‌مثال. تا این‌كه این دوهفته اخیر سخن تازه كردیم و بسی گفت‌وگوها كه شما تنها فرازی چند از آن را گزینشی تا جایی كه جای ارائه داشتیم می‌نیوشید و انشاءا... فرصتی بعد بقیه‌اش را. به هرحال این سینماگر و تهیه‌كننده و مدیرسرشناس جلوه‌های ویژه بیش از 50فیلم كه ریاست انجمن سینمای دفاع مقدس را نیز داشت بسی مومنانه بگو وبخندها داشت مگر نه این‌كه مومن، شادمانی از چهره‌اش نمایان است، ولی غمش در دلش پنهان. این لحظات دوستكامی را از دست ندهید.
بای بسم‌ا...؟
سلام علیکم.
ما نقطه بای بسم‌ا... رو هم نفهمیدیم امام (ره) این رو می‌گفتن:
امام که عارف کامل واصل بود، ما که دیگه کلاهمون پس معرکه‌ست.
یه دوست بزرگواری هست که میگه همیشه 18سالمه شما هم که 32ساله توی30سالگی درجازدین.
به‌خدا نمیخوام شعار بدم. رازش ایمان به‌خداست. چون میدونم خدایی هست که من رو بیشتر از خودم دوست داره. هرچی رو در این هستی خیر قرار داده. اصلا برای من قرار داده جز خیر به من‌نرسونده.
وقتی پیشامدی میخواد حالتون رو بگیره چی؟
مطمئنم، مطمئنم این لطف خداست خودش رو میخواد نشون من بده.
با شلیک اولین گلوله چی آغاز شده؟
اول جهتش رو تشخیص بدی.
از طرف شیطون باشه؟
نگرون نباش خدا هست که بهترین سپر بلاست.
از طرف دوست اومده چی؟
باید سینه رو براش سپر کرد.
اهل عمل هستین؟
چه عملی؟ از نوع عمل اخراجی‌ها نیستم.
در حال ترک چی هستین؟
امیدوارم خدا موفقم کنه ترک خودخواهی.
سنگر امن مواقع اضطراری؟
آغوش گرم خدا.
بدترین سوءتفاهمی که بهش دچار شدین؟
نمی‌تونم بگم.
به کی یه خاطرخواهی بدهکارین؟
برخی شهدا را نشناختمشون.
کس دیگه‌ای جایگزینش نیست، جاش خالیه؟
جای خیلی‌ها خالیه. معتقدم جای شهیدبهشتی خیلی خالیه از همه بیشتر.
گفتین هنگ کردین؛ از کی چی بپرسم؟
شما که داری رگباری میپرسی.
مزاحمی که دربه‌در دنبالش هم میگردین؟
بَچمه.
دیگر یاری نمی‌کند؟
حوصله.
جیبتون رو به‌خدا بسپرین پول و کارتش رو به من؟
ما دنبال یکی می‌گردیم جیبش رو به ما بسپره البته بدون خیانت در امانت.
تا نخوری ندانی ولی کاش بخوری؟
مرگه ولی کاش نخوری.
کلیه دوستان با قلبشون قهرن؟
نه آشتی‌ین.
با صرفه‌تره که این روزها؟
حق‌الناس نکنیم.
مورچه کی فانوسقه میبنده؟
از خودش بپرس، چرا از من میپرسی مگه من کارشناس مورچه‌ام.
ترکشی که تازگی‌ها به شما اصابت کرد؟
بی‌توجهی بنیاد فارابی در تسویه‌حساب با من.
ترکشی ملکوتی که کاش به همه‌مون می‌خورد؟
شهادت.
کپسول روحیه؟
پول. عزیزم.
بمب احساس؟
بوس. بوسیدن.
وقتی یه دوشکا چهچهه میزنه چرا یه کلاش شکسته قار نمیزنه؟
چون دوتا بزرگتر که حرف میزنن کوچولوئه نباس دخالت کنه.
همه اینور شمام اینورتر؟
همه رو به یه چشم دیدن به دلیل انسانیت. هیچی موجب تفاخر نمیشه الا تقوا که اونم کرامته.
شده رنگتون کنن؟
ما خودمون سیاهیم.
تا ما رو نکشی نقاش خوبی نمیشی؟
تا مارو نکشی هم قاتل خوبی نمیشی.
اگه کسی رو خدا رنگ کنه؟
بهترین رنگه.
کی خدا مهربون‌ترینه؟
همیشه.
چه‌وقت خشم‌اورترینه؟
اونم همیشه.
چه وقت سعی میکنین سرحال بیارین خدارو؟
همیشه سرحاله من چکاره‌ام.
چقدر وقت خدا رو می‌گیریم ؟
خدا وقتش مال بنده‌هاشه هیچ‌وقت نمی‌تونیم اشغالش کنیم نگران نباش.
مینی که عمل نکنه؟
مث زهرمار می‌مونه.
کیا همیشه فقط مشقی میزنن؟
خالی‌بندها.
خوشتون میاد کیو فیلم کنین؟
این همه آدم خوب‌رو فیلم کردیم خسته شدیم دنبال این هستیم یکی خودمون رو فیلم کنه.
کارخونه؟
چن تا کار توی خونه مال منه یکیش پیاز پوست کندنه.
وضعیتِ خاک‌برسری لایق کیاس؟
تفکر لیبرالی...
اگه بشه چی میشه؟
دریایی که بشه دوغش کرد.
قمپوز درمیکنه ولی بازم دوست داشتنیه؟
پسر کوچیکم.
اندر خمِ کدوم کوچه گیرکردین؟
کوچه عاشقی.
شما و هالیوود؟
اغراق نمیکنم ولی فکر می‌کنم هالیوود یه شرف‌الدین کم داره.(قارچ سمی رو ببینین تا متوجه شین و مزرعه پدری)
اونایی که برای بالیوود بال‌بال میزنن؟
لیاقت‌شون همونه.
اونایی که هنوز اضافه وزن دارن(ترکش)؟
باید اون اضافه وزن رو طلا گرفت.
تماسی که خیلی دوست دارین کاش بزنگه؟
دوستی که زنگ بزنه فداش می‌شم حالم رو بپرسه حالش رو بپرسم.
برای کی ضدزنگ میزنین بس که نمی‌خواین باهاش تلفنی حرف بزنین؟
شیطون.
کی سرتون به تن‌تون زیادی می‌کنه؟
وقتی مصاحبه می‌کنم.
تلخیش هم مث شیرینیش دلربا و توودل‌بروئه؟
کسی که آدم دوسش داشته باشه.
بسکه سنگینه(باوقار) ترازو فنر می‌بُره؟
نباید رو ترازو بره.
هرچی خدا بخواد؟
کسی که کارش برای خداست انجام میده می‌ره میخواد اون دوست داشته باشه.
شما ازشون گریزونین؟
آدمهای دورو که فیلم بازی می‌کنن بازیگرها رو نمیگم ها.
سنگری که شیطون نمی‌تونه فتحش کنه؟
خودِ‌خدا والسلام.
پایتخت دل شما؟
یعنی قلب من کجا گیره، این جزو حرفهای مگوئه بذار مگو بمونه.
براش پر درمیارین؟
برای رفیق البته از رفیق‌های مسعودکیمیایی نباشه؛ هم رفیق بودن هم چاقو داشتن.
قلب‌تون با ساعت اون میزنه؟
نمیتونی بنویسی با ساعت آمریکا (باتری قلب منظوره)
خنده تلخ‌تر از گریه می‌طلبه؟
وقتی روحانی کلیدهاش رو نشون میده.
حاجی بزنیم به خاکی؟
تا حالاشم که داشتیم توی خاکی می‌رفتیم، برو بریم.
باندبازی؟
کلاهی برای سر ملت که بچاپن ببرن و اشرافی زندگی کنن.
پارتی‌بازی به پاس رفیق‌بازی؟
اینها همش کلاهیه که سر رفیق میذارن بیچاره رفیق.
اهل بستنی(منظور دکمه بالای پیرهن هم هست)؟
داوریش سخته باید به دلشون نگاه کرد نه به بستنی‌شون.
وابسته سیاسی؟
بستگی داره سیاستِ کی باشه.
اگه نباشه؟
مثل امروزی‌ها. قعر جهنم جاشونه.
مردم‌رو قلقلک میده؟
وعده‌های روحانی.
زیادی کارش درسته؟
کاردرستی تنها چیزیه که زیادی نداره.
طبع سیاسیش رو به‌روز کرده؟
جهت باد عوض عوض شده اینها حزب بادن.
زیرمیزی؟
مال دورانی بود که قفل داشت حالا با افتخار از روی میز می‌گیرن.
مفسد فی السموات؟(چه توی هواپیما چه فراتر)
باید همونجا بمونه تا با سر بیفته پایین. هرچه بالاتر رود ابله‌تر است/استخوان او بدتر خواهد شکست. اینو من نمیگم مولوی میگه.
فرقش با مفسد فی‌الارض؟
قبلا مفسد فی‌الارض بوده، ارتقا پیداکرده آسمونی شده.
وقتی هنگ میکنین؟
ببخشین روم به دیوار... سپس یه چیزای دیگه میگم.
از بردنی‌ها به‌جز سر حوصله بیت‌المال؟
از همه مهمتر آبروئه.
از دیدنی‌ها(به‌جز مکافات)؟
چهره گلِ دوست.
از خوندنی‌ها(به‌جز صیغه)؟
اینو بنویس! اگه اون رو ورداری، اشهدِ رفتن! تنها چیزیه که خوندنش خیلی خیلی خیرِ همین دنیاست هم اون دنیا.
از مابهتران؟
قدیما به اجنه می‌گفتن الان دیگه کسانی هستن که اجنه در برابرشون کم میارن.
جـااااااااااااان؟
با دلش گفته‌باشه، جانم رو بهش میدم.
اگه سرزبونی بگه جاااان؟
جونش رو ازش می‌گیرم.
کشته‌مرده میز؟
اونایی که همیشه هردولتی هم عوض میشه رئیسن.
جگر مظلوم؟
فداش بشم بمیرم براش، چی بگم.
و جگر عاشق؛ فرق‌شون؟
زیاد فرقی ندارن عاشق هم مظلومه.
مرحله عاشق‌معشوقی؟
زن‌ها ناز دارن مردها نیاز، نازش رو بکش.
چرا به من می‌فرمایین؟
همه اینها رو دارن، هرکی بگه ندارم یا خودش منگله یا زنش منگله یا دروغ میگه.
قهروآشتی عاشقانه؟
این قهروآشتی‌ها شهدوشیرینی زندگیه؛ اگه نباشه زندگی از یه‌نواختی و کسالت می‌کشه آدم‌ها رو.
اگه من رو ندیدین خوش‌به‌حال‌تون شه با عکس‌هام؟
عکست رو هم ندارم.
برای کی محل چریدنه؟
برای اون که زرنگه.
یعنی زرنگی مثبت؟
آره دیگه مؤمن یعنی کیس(زیرک) باید بتونه بپره نباید دنیا پاش رو بگیره.
شما چرا نپریدین؟
من اونقدر برام شهادت پیش اومد گفتم نه! می‌خوام باشم بقیه‌ش رو ببینم، پیروزی رو ببینم، خدا هم گفت خاک بر سرت کنن وایسا ببین.
راستی بچه کدوم محلین؟
محل لوتی‌گری.
الانه چندمرده حلاجین؟
دیگه دستم توان نداره کمان رو بگیرم دوره حلاجی ما گذشت باید دیگرون بیان.
از نظر اصفهونی‌ها زیادی حیفه‌س؟
نمیشه چاپش کرد.
اونایی که از پای تخته‌سیاه شروع کردن به سیاه‌نمایی؟
حرمت تخته‌سیاه رو نمی‌شناختن. باید بوسیدش من که میرم دانشگاه برای تدریس می‌بوسم تخته‌سیاه رو البته حالا سبزش کردن.
و سیاه‌کردنِ خلق‌ا...؟
کسایی که هیچ‌وقت تخته‌سیاه رو لوح مقدس ندیدن.
شده نوروز مثلا از ترقه ترسیده‌باشین با این همه وجنات انفجاراتی؟
آره بارها و بارها. نه که وحشت و ترس اما جا می‌خورم. درضمیر ناخودآگاه من این صداهای بلند ...
ظرف از دست کسی بیفته توی خونه؟
ده متر می‌پرم بالا حتی صدای رعدوبرق.
الانه توپت‌تون پره برای کی؟
برای دشمن‌ها پره اصلا هم خالی نشده.
آماده شلیکه پس؟
آره چراکه نه. رفتم برای سوریه اصلا راهم ندادن و گفتن سنت زیاده.
ترکشِ شایعه بخوری انگار خودت خوردی؟
اگه دنیارو درست ببینی حتما یه صلاحی در اون شایعه هست.
وقتی از مهم‌ترین مهم زندگی جدا می‌افتیم چی؟
خدا جلوش رو می‌گیره تا قدرش رو بشناسیم.
شایعه‌ست ولی کاش راست بود؟
هرچی باشه اگه شایعه باشه مفت نمی‌ارزه.
دوست دارین موج انفجار حرفاتون به کی بگیره؟
هیچکس.
و موج انفجار این مصاحبه به کی بخوره؟
هرکی دردش اومد خودش موجی میشه.
میگن زبون حقگو مث ترکشه برنده‌ست؟
فکرمی‌کنم حرف درستی باشه.
چه وقت سازتون کوک مخالف میزنه؟
چه کسی. بستگی داره.
هنوزم قاچاقی زنده‌این( 84 بهم گفتین)؟
اتفاقا حالا بیشتر قاچاقی زنده‌ام اون‌زمون یه باتری قلب داشتم حالا دوتا دارم.
تاثیر مواد منفجره شما بیشتره یا سرزنش‌های دوستی که نامهربون شده؟
دوست نامهربونی نمی‌کنه مگه اینکه پایه دوستیش اشکال داشته‌باشه.
اگه مث قضیه‌ای که حرفش بود، مث جام‌شکستنِ لیلی باشه؟
اینا که نامهربونی نیست دوسش داره که اینکار رو می‌کنه میخواد بهش بگه دارمت دستت توی دست خودمه.
دوستی که به‌رغم صفاومهر لج‌کنه و هی حال‌گیری کنه؟
مگه اینکه حال تو خراب باشه.
قهر بکنه از شما چی؟
خودش ضرر می‌کنه.
کولوا واشربوا و قولوا بَه‌بَهو؟
بچه‌های جبهه سه تا آیه قرآن رو کنارهم می‌ذاشتن: کلوا واشربوا ماستطعتم من قوه حتی بلغت الحلقوم.
راستی یادتونه کجا بودیم؟
نه. کجا بودیم!
کجا رسیدیم استاد؟
رسیدن که میشه پایانِ کار. هنوز نرسیدیم که.
یادتونه چی‌چی می‌گفتیم؟
چی می‌گفتیم.
سلام علیکم.
ما نقطه بای بسم‌ا... رو هم نفهمیدیم امام (ره) این رو می‌گفتن:
امام که عارف کامل واصل بود، ما که دیگه کلاهمون پس معرکه‌ست.
یه دوست بزرگواری هست که میگه همیشه 18سالمه شما هم که 32ساله توی30سالگی درجازدین.
به‌خدا نمیخوام شعار بدم. رازش ایمان به‌خداست. چون میدونم خدایی هست که من رو بیشتر از خودم دوست داره. هرچی رو در این هستی خیر قرار داده. اصلا برای من قرار داده جز خیر به من‌نرسونده.
وقتی پیشامدی میخواد حالتون رو بگیره چی؟
مطمئنم، مطمئنم این لطف خداست خودش رو میخواد نشون من بده.
با شلیک اولین گلوله چی آغاز شده؟
اول جهتش رو تشخیص بدی.
از طرف شیطون باشه؟
نگرون نباش خدا هست که بهترین سپر بلاست.
از طرف دوست اومده چی؟
باید سینه رو براش سپر کرد.
اهل عمل هستین؟
چه عملی؟ از نوع عمل اخراجی‌ها نیستم.
در حال ترک چی هستین؟
امیدوارم خدا موفقم کنه ترک خودخواهی.
سنگر امن مواقع اضطراری؟
آغوش گرم خدا.
بدترین سوءتفاهمی که بهش دچار شدین؟
نمی‌تونم بگم.
به کی یه خاطرخواهی بدهکارین؟
برخی شهدا را نشناختمشون.
کس دیگه‌ای جایگزینش نیست، جاش خالیه؟
جای خیلی‌ها خالیه. معتقدم جای شهیدبهشتی خیلی خالیه از همه بیشتر.
گفتین هنگ کردین؛ از کی چی بپرسم؟
شما که داری رگباری میپرسی.
مزاحمی که دربه‌در دنبالش هم میگردین؟
بَچمه.
دیگر یاری نمی‌کند؟
حوصله.
جیبتون رو به‌خدا بسپرین پول و کارتش رو به من؟
ما دنبال یکی می‌گردیم جیبش رو به ما بسپره البته بدون خیانت در امانت.
تا نخوری ندانی ولی کاش بخوری؟
مرگه ولی کاش نخوری.
کلیه دوستان با قلبشون قهرن؟
نه آشتی‌ین.
با صرفه‌تره که این روزها؟
حق‌الناس نکنیم.
مورچه کی فانوسقه میبنده؟
از خودش بپرس، چرا از من میپرسی مگه من کارشناس مورچه‌ام.
ترکشی که تازگی‌ها به شما اصابت کرد؟
بی‌توجهی بنیاد فارابی در تسویه‌حساب با من.
ترکشی ملکوتی که کاش به همه‌مون می‌خورد؟
شهادت.
کپسول روحیه؟
پول. عزیزم.
بمب احساس؟
بوس. بوسیدن.
وقتی یه دوشکا چهچهه میزنه چرا یه کلاش شکسته قار نمیزنه؟
چون دوتا بزرگتر که حرف میزنن کوچولوئه نباس دخالت کنه.
همه اینور شمام اینورتر؟
همه رو به یه چشم دیدن به دلیل انسانیت. هیچی موجب تفاخر نمیشه الا تقوا که اونم کرامته.
شده رنگتون کنن؟
ما خودمون سیاهیم.
تا ما رو نکشی نقاش خوبی نمیشی؟
تا مارو نکشی هم قاتل خوبی نمیشی.
اگه کسی رو خدا رنگ کنه؟
بهترین رنگه.
کی خدا مهربون‌ترینه؟
همیشه.
چه‌وقت خشم‌اورترینه؟
اونم همیشه.
چه وقت سعی میکنین سرحال بیارین خدارو؟
همیشه سرحاله من چکاره‌ام.
چقدر وقت خدا رو می‌گیریم ؟
خدا وقتش مال بنده‌هاشه هیچ‌وقت نمی‌تونیم اشغالش کنیم نگران نباش.
مینی که عمل نکنه؟
مث زهرمار می‌مونه.
کیا همیشه فقط مشقی میزنن؟
خالی‌بندها.
خوشتون میاد کیو فیلم کنین؟
این همه آدم خوب‌رو فیلم کردیم خسته شدیم دنبال این هستیم یکی خودمون رو فیلم کنه.
کارخونه؟
چن تا کار توی خونه مال منه یکیش پیاز پوست کندنه.
وضعیتِ خاک‌برسری لایق کیاس؟
تفکر لیبرالی...
اگه بشه چی میشه؟
دریایی که بشه دوغش کرد.
قمپوز درمیکنه ولی بازم دوست داشتنیه؟
پسر کوچیکم.
اندر خمِ کدوم کوچه گیرکردین؟
کوچه عاشقی.
شما و هالیوود؟
اغراق نمیکنم ولی فکر می‌کنم هالیوود یه شرف‌الدین کم داره.(قارچ سمی رو ببینین تا متوجه شین و مزرعه پدری)
اونایی که برای بالیوود بال‌بال میزنن؟
لیاقت‌شون همونه.
اونایی که هنوز اضافه وزن دارن(ترکش)؟
باید اون اضافه وزن رو طلا گرفت.
تماسی که خیلی دوست دارین کاش بزنگه؟
دوستی که زنگ بزنه فداش می‌شم حالم رو بپرسه حالش رو بپرسم.
برای کی ضدزنگ میزنین بس که نمی‌خواین باهاش تلفنی حرف بزنین؟
شیطون.
کی سرتون به تن‌تون زیادی می‌کنه؟
وقتی مصاحبه می‌کنم.
تلخیش هم مث شیرینیش دلربا و توودل‌بروئه؟
کسی که آدم دوسش داشته باشه.
بسکه سنگینه(باوقار) ترازو فنر می‌بُره؟
نباید رو ترازو بره.
هرچی خدا بخواد؟
کسی که کارش برای خداست انجام میده می‌ره میخواد اون دوست داشته باشه.
شما ازشون گریزونین؟
آدمهای دورو که فیلم بازی می‌کنن بازیگرها رو نمیگم ها.
سنگری که شیطون نمی‌تونه فتحش کنه؟
خودِ‌خدا والسلام.
پایتخت دل شما؟
یعنی قلب من کجا گیره، این جزو حرفهای مگوئه بذار مگو بمونه.
براش پر درمیارین؟
برای رفیق البته از رفیق‌های مسعودکیمیایی نباشه؛ هم رفیق بودن هم چاقو داشتن.
قلب‌تون با ساعت اون میزنه؟
نمیتونی بنویسی با ساعت آمریکا (باتری قلب منظوره)
خنده تلخ‌تر از گریه می‌طلبه؟
وقتی روحانی کلیدهاش رو نشون میده.
حاجی بزنیم به خاکی؟
تا حالاشم که داشتیم توی خاکی می‌رفتیم، برو بریم.
باندبازی؟
کلاهی برای سر ملت که بچاپن ببرن و اشرافی زندگی کنن.
پارتی‌بازی به پاس رفیق‌بازی؟
اینها همش کلاهیه که سر رفیق میذارن بیچاره رفیق.
اهل بستنی(منظور دکمه بالای پیرهن هم هست)؟
داوریش سخته باید به دلشون نگاه کرد نه به بستنی‌شون.
وابسته سیاسی؟
بستگی داره سیاستِ کی باشه.
اگه نباشه؟
مثل امروزی‌ها. قعر جهنم جاشونه.
مردم‌رو قلقلک میده؟
وعده‌های روحانی.
زیادی کارش درسته؟
کاردرستی تنها چیزیه که زیادی نداره.
طبع سیاسیش رو به‌روز کرده؟
جهت باد عوض عوض شده اینها حزب بادن.
زیرمیزی؟
مال دورانی بود که قفل داشت حالا با افتخار از روی میز می‌گیرن.
مفسد فی السموات؟(چه توی هواپیما چه فراتر)
باید همونجا بمونه تا با سر بیفته پایین. هرچه بالاتر رود ابله‌تر است/استخوان او بدتر خواهد شکست. اینو من نمیگم مولوی میگه.
فرقش با مفسد فی‌الارض؟
قبلا مفسد فی‌الارض بوده، ارتقا پیداکرده آسمونی شده.
وقتی هنگ میکنین؟
ببخشین روم به دیوار... سپس یه چیزای دیگه میگم.
از بردنی‌ها به‌جز سر حوصله بیت‌المال؟
از همه مهمتر آبروئه.
از دیدنی‌ها(به‌جز مکافات)؟
چهره گلِ دوست.
از خوندنی‌ها(به‌جز صیغه)؟
اینو بنویس! اگه اون رو ورداری، اشهدِ رفتن! تنها چیزیه که خوندنش خیلی خیلی خیرِ همین دنیاست هم اون دنیا.
از مابهتران؟
قدیما به اجنه می‌گفتن الان دیگه کسانی هستن که اجنه در برابرشون کم میارن.
جـااااااااااااان؟
با دلش گفته‌باشه، جانم رو بهش میدم.
اگه سرزبونی بگه جاااان؟
جونش رو ازش می‌گیرم.
کشته‌مرده میز؟
اونایی که همیشه هردولتی هم عوض میشه رئیسن.
جگر مظلوم؟
فداش بشم بمیرم براش، چی بگم.
و جگر عاشق؛ فرق‌شون؟
زیاد فرقی ندارن عاشق هم مظلومه.
مرحله عاشق‌معشوقی؟
زن‌ها ناز دارن مردها نیاز، نازش رو بکش.
چرا به من می‌فرمایین؟
همه اینها رو دارن، هرکی بگه ندارم یا خودش منگله یا زنش منگله یا دروغ میگه.
قهروآشتی عاشقانه؟
این قهروآشتی‌ها شهدوشیرینی زندگیه؛ اگه نباشه زندگی از یه‌نواختی و کسالت می‌کشه آدم‌ها رو.
اگه من رو ندیدین خوش‌به‌حال‌تون شه با عکس‌هام؟
عکست رو هم ندارم.
برای کی محل چریدنه؟
برای اون که زرنگه.
یعنی زرنگی مثبت؟
آره دیگه مؤمن یعنی کیس(زیرک) باید بتونه بپره نباید دنیا پاش رو بگیره.
شما چرا نپریدین؟
من اونقدر برام شهادت پیش اومد گفتم نه! می‌خوام باشم بقیه‌ش رو ببینم، پیروزی رو ببینم، خدا هم گفت خاک بر سرت کنن وایسا ببین.
راستی بچه کدوم محلین؟
محل لوتی‌گری.
الانه چندمرده حلاجین؟
دیگه دستم توان نداره کمان رو بگیرم دوره حلاجی ما گذشت باید دیگرون بیان.
از نظر اصفهونی‌ها زیادی حیفه‌س؟
نمیشه چاپش کرد.
اونایی که از پای تخته‌سیاه شروع کردن به سیاه‌نمایی؟
حرمت تخته‌سیاه رو نمی‌شناختن. باید بوسیدش من که میرم دانشگاه برای تدریس می‌بوسم تخته‌سیاه رو البته حالا سبزش کردن.
و سیاه‌کردنِ خلق‌ا...؟
کسایی که هیچ‌وقت تخته‌سیاه رو لوح مقدس ندیدن.
شده نوروز مثلا از ترقه ترسیده‌باشین با این همه وجنات انفجاراتی؟
آره بارها و بارها. نه که وحشت و ترس اما جا می‌خورم. درضمیر ناخودآگاه من این صداهای بلند ...
ظرف از دست کسی بیفته توی خونه؟
ده متر می‌پرم بالا حتی صدای رعدوبرق.
الانه توپت‌تون پره برای کی؟
برای دشمن‌ها پره اصلا هم خالی نشده.
آماده شلیکه پس؟
آره چراکه نه. رفتم برای سوریه اصلا راهم ندادن و گفتن سنت زیاده.
ترکشِ شایعه بخوری انگار خودت خوردی؟
اگه دنیارو درست ببینی حتما یه صلاحی در اون شایعه هست.
وقتی از مهم‌ترین مهم زندگی جدا می‌افتیم چی؟
خدا جلوش رو می‌گیره تا قدرش رو بشناسیم.
شایعه‌ست ولی کاش راست بود؟
هرچی باشه اگه شایعه باشه مفت نمی‌ارزه.
دوست دارین موج انفجار حرفاتون به کی بگیره؟
هیچکس.
و موج انفجار این مصاحبه به کی بخوره؟
هرکی دردش اومد خودش موجی میشه.
میگن زبون حقگو مث ترکشه برنده‌ست؟
فکرمی‌کنم حرف درستی باشه.
چه وقت سازتون کوک مخالف میزنه؟
چه کسی. بستگی داره.
هنوزم قاچاقی زنده‌این( 84 بهم گفتین)؟
اتفاقا حالا بیشتر قاچاقی زنده‌ام اون‌زمون یه باتری قلب داشتم حالا دوتا دارم.
تاثیر مواد منفجره شما بیشتره یا سرزنش‌های دوستی که نامهربون شده؟
دوست نامهربونی نمی‌کنه مگه اینکه پایه دوستیش اشکال داشته‌باشه.
اگه مث قضیه‌ای که حرفش بود، مث جام‌شکستنِ لیلی باشه؟
اینا که نامهربونی نیست دوسش داره که اینکار رو می‌کنه میخواد بهش بگه دارمت دستت توی دست خودمه.
دوستی که به‌رغم صفاومهر لج‌کنه و هی حال‌گیری کنه؟
مگه اینکه حال تو خراب باشه.
قهر بکنه از شما چی؟
خودش ضرر می‌کنه.
کولوا واشربوا و قولوا بَه‌بَهو؟
بچه‌های جبهه سه تا آیه قرآن رو کنارهم می‌ذاشتن: کلوا واشربوا ماستطعتم من قوه حتی بلغت الحلقوم.
راستی یادتونه کجا بودیم؟
نه. کجا بودیم!
کجا رسیدیم استاد؟
رسیدن که میشه پایانِ کار. هنوز نرسیدیم که.
یادتونه چی‌چی می‌گفتیم؟
چی می‌گفتیم.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
جام‌جم ضرورت برگزاری حضوری و آنلاین سی‌وسومین جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان را در گفتوگو با مخالفان و موافقان بررسی میکند کلاس تقویتی سینما برای بچه‌ها در روزگار کرونا
صدای تازه‌ای که از صف‌کشی‌ها در قبال شیوع ویروس کرونا به گوش می‌رسد، این‌بار از اردوگاه جشنواره‌ای سینمایی بلند شده است؛ سی‌وسومین دوره جشنواره کودکان و نوجوانان، این روزها در حال برگزاری است و تا دوم آبان نیز در اصفهان و تهران ادامه خواهد داشت. شرایط شیوع ویروس کرونا، بحرانی‌تر از هر وقت دیگری و بدیهی است برگزاری حضوری جشنواره‌ها مخالفانی را ردیف کند و حتی برگزاری آنلاین آنها نیز با مخالفت‌هایی روبه‌رو شود. از طرفی هیچ معلوم نیست ماجرا تا کجا ادامه خواهد داشت و به چه منجر خواهد شد و از این رو آیا می‌توان از برگزارکنندگان رویدادها خواست دست نگه دارند یا نه.
جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان این روزها شرایطی در حال برگزاری است که بخشی از فعالیت‌هایش به صورت آنلاین و بخشی دیگر به صورت حضوری در تهران و اصفهان انجام می‌شود. بخش مهمی از این دوره جشنواره که به صورت آنلاین برگزار نمی‌شود، نمایش11 فیلم بخش مسابقه است؛ فیلم‌هایی که نمایش آنها، شاید مهم‌ترین رویداد جشنواره باشد، اما به نظر می‌رسد مسؤولان این جشنواره از هراس لورفتن نسخه فیلم‌ها در اکران آنلاین، آنها را حضوری به نمایش درآورده‌اند. نشست‌های پرسش و پاسخ فقط در تهران برگزار شده و فیلم‌ها در سینمافرهنگ به نمایش درآمده‌اند.
نه حضوری، نه آنلاین
خرداد بود که در پی بازگشایی سینماها پس از گذشت دو ماه تعطیلی، با سجاد نوروزی که مدیر سینما آزادی است، گفتوگو کردیم. امروز که چهار ماه از آن روزها می‌گذرد، آن گفتوگو را مرور می‌کنیم و به نکات قابل توجهی می‌رسیم. نوروزی آنجا گفته بود ما سال 99 علنا سینما نداریم. ما هم تیتر زدیم: «سال بدون سینما». جزئیاتی که او در پیش‌بینی‌اش از وضع سینماها در سال شیوع کرونا به آنها اشاره کرده بود، امروز جزءبه‌جزء روی داده است.او حتی در جایی از آن گفتوگو به پاییز پرمخاطره99 اشاره کرده بود که با گسترش ابتلاها و درگذشت‌ها، وضع سینماها وخیم‌تر هم خواهد شد. حالا با او تماس می‌گیریم و به شوخی می‌گوییم خودش را به مجموعه وزارت بهداشت معرفی کند تا از دانش اپیدمیولوژیکش بهره ببرند! خودش هم می‌خندد و البته می‌داند بروز این وضع، با توجه به خلأهای مدیریتی و دورنمایی که از ماجرا موجود بوده، قابل پیش‌بینی هم بوده است دست‌کم برای او که تجربه مدیریتی دارد.
از نوروزی که تحلیل‌هایش در هفت هشت ماه اخیر، صورت‌بندی دقیق و ظریفی از وضع سینما بوده است، می‌خواهیم آنچنان که انتظار می‌رود به عنوان مدیر سینما، از برگزاری رویدادهای سینمایی و اکران فیلم‌ها می‌تواند منتفع باشد، از زاویه دید یک مدیر سینمایی به برگزاری سی‌وسومین جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان نگاه کند که مخالف است. انتظار دیگری هم البته نداریم. او می‌گوید: «برگزاری این جشنواره چه ضرورتی دارد؟ یا باید بتوانیم مانند جشنواره فیلم ونیز، پروتکل‌های بهداشتی را سفت و سخت و دقیق اجرا کنیم و سپس جشنواره را نیز به صورت حضوری برپا داریم یا اینکه برگزارش نکنیم. این را از فروردین امسال تا حالا بارها گفته‌ام. حتی با برگزاری این جشنواره و هر جشنواره سینمایی دیگری به صورت آنلاین هم مخالفم. مگر ما به فناوری برگزاری به صورت آنلاین به‌صورت کامل مجهز هستیم؟»
نوروزی برای اینکه مخالفتش با برگزاری حضوری را توضیح دهد، با مقدمه شروع میکند: «مخالفت یا موافقت ما در وهله نخست می‌تواند موضوعیتی نداشته باشد. اما اگر برخی پیش‌فرض‌ها را بخواهم لحاظ کنم، می‌گویم بله مخالفم. ما هنوز پس از گذشت هشت ماه از آغاز بحران این اپیدمی و ضربات سهمگینی که به حوزه‌های مختلف فرهنگ و هنر وارد آورده، هیچ برنامه‌ای برای جبران ضرر و زیان‌ها ندارد. حالا هم برگزاری جشنواره‌ها شبیه این است که ما بچه‌های‌مان را به مدرسه نفرستیم اما آنها را در کلاس‌های تقویتی ثبت‌نام کنیم. برگزاری جشنواره دقیقا شبیه همین است. ما کودک بازمانده از تحصیل‌مان را به کلاس تقویتی فرستاده‌ایم.
شکل‌گرا، فرم‌زده و فاقد محتوا؛ خب می‌شود همین دیگر!
نوروزی شیوه مدیریت دولتی برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا را بسیار شکل‌گرا، فرم‌زده و بی‌محتوا می‌داند و در توضیح این توصیفاتی که به کار می‌برد، می‌گوید: «غیر از روزهای ابتدای وقوع بحران که مدیریت دست وزیر بهداشت بود و توانستیم کمی ماجرا را کنترل کنیم، در این‌باره کاملا ناموفق بوده‌ایم. از وقتی شخص رئیس‌جمهوری مدیریت بحران را به عهده گرفت، شرایط بدتر شد. در این مدیریت فیک، من اسمش را می‌گذارم مدیریت فیک، باید هم جشنواره برگزار شود. جشنواره روساخت است. وقتی تو فاقد محتوا و فرم‌زده هستی، باید فرم را رعایت کنی. در حالی که سینما در حال نابودی است، جشنواره برگزار می‌کنید؛ خب بنا بر شکل‌گرا بودن‌تان باید هم بکنید. این چه معنایی دارد؟ صرف این بودجه از چه روست وقتی سینما در حال نابودی است؟ رئیس دولت همه بینات علمی درباره جلوگیری از اپیدمی را کنار می‌گذارد و هیچ محدودیتی جز در قبال امور فرهنگی و هنری که خودشان رو به احتضارند اجرا نمی‌کند. با ادامه استقرار این وضع، حداقل پس از پایان عصر سلطه کرونا، زمان می‌برد که سینما دوباره بتواند سر پا شود.»
نمی‌توان منتظر پایان کرونا ماند
پس از اینکه با یکی از منتقدان برگزاری جشنواره‌ها در روزگار کرونا حرف می‌زنیم، حالا نوبت این است که سری به اردوگاه خود اهالی جشنواره بزنیم و ببینیم به زعم آنها ضرورت برگزاری این رویداد در این شرایط چه بوده‌است؟ حسین شیخ‌الاسلامی، مشاور دبیر این دوره از جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان در این باره به جام‌جم می‌گوید: «ما باید به این واقعیت تن بدهیم که وضع ناشی از شیوع ویروس کرونا، وضع گذرایی نیست. احتمالا تا یک یا دو سال دیگر درگیر آن خواهیم‌بود و حتی پس از آن نیز، بازگشت به دوران پیش از این پاندمی ممکن نخواهدبود. ضمن اینکه باید به این همه‌گیری، به عنوان نوعی کاتالیزور نگاه کرد. دنیای دیجیتال و پسادیجیتال فضا و امکانی در اختیار ما گذاشته تا بتوانیم جشنواره‌ها را با ظرفیت‌هایی بیشتر برگزار کنیم. بنابراین پس از گذر از مرحله اول وقوع بحران و پس از اینکه کم وبیش با سبک زندگی روزگار تسلط آشنا شده‌ایم، باید به این سمت می‌رفتیم که خودمان را با شرایط منطبق کنیم. نمی‌شد همه جشنواره‌ها را تا پایان نامعلوم دوران کرونا لغو کنیم. بالاخره یک جشنواره باید پیشقدم می‌شد و این تابو را می‌شکست و بین جشنواره‌ها و پلتفرم‌های دیجیتال آشتی برگزار می‌کرد. شاید بخت جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان بود که اولین جشنواره باشد به شکل آنلاین برگزار شود تا شیوه تازه‌ای از برگزاری جشنواره را پیش چشم مردم ترسیم کند.»جشنواره در جهان پسادیجیتال
با این اوصاف می‌شود از شیخ‌الاسلامی پرسید چرا همچنان بخشی از جشنواره به صورت حضوری و فیزیکی در حال برگزاری است: «به هر حال با گذاری آرام باید به جشنواره آنلاین می‌رسیدیم. این نخستین قدم است و طبیعی است همه تهیه‌کننده‌ها و صاحبان فیلم‌ها اعتماد حداکثری به برگزاری جشنواره با پلتفرم‌های آنلاین ندارند. از سویی، پلتفرم‌ها نیز ظرفیت برگزاری برخی رویدادها به صورت آنلاین را ندارند. نکته دوم این است که ما متاسفانه همچنان اسیر دوگانه دیجیتال و آنالوگ هستیم و به لحاظ ذهنی هنوز پست‌دیجیتال را نپذیرفته‌ایم؛ ذهنیت‌مان این است که یک شکل فیزیکی وجود دارد و یک شکل آنلاین. این در حالی است که در دنیای پسادیجیتال، این دو به هم آمیخته‌اند و هیچ‌یک بدون دیگری امکان حیات ندارند. اگر می‌خواهید جشنواره‌ای به وسعت جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان برگزار کنید، باید پایه‌ای و خانه‌ای اگرچه محدود در دنیای حقیقی داشته‌باشید تا آنجا تولید محتوا کنید، سپس از پلتفرم‌های دیجیتال استفاده کنید برای توزیع حداکثری و جذب حداکثری مخاطب. این روش، الگوی چند جشنواره و رویداد آنلاین خارجی هم بوده‌است.
کلاس تقویتی نیست!
به شیخ‌الاسلامی به عنوان مشاور دبیر جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان می‌گوییم یکی از منتقدان برگزاری این جشنواره گفته، برگزاری چنین جشنواره‌هایی در روزگار کرونا شبیه این است که بچه‌ها را به مدرسه نفرستیم اما آنها را در کلاس تقویتی ثبت‌نام کنیم و نظرش را در این باره می‌پرسیم. معتقد است این قیاس، مع‌الفارق است: «بودجه اختصاص‌یافته برای برگزاری این جشنواره، بودجه‌ای نیست که با آن بشود فیلم ساخت یا از سینما حمایت کرد. بنیاد فارابی و مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد، حمایت‌هایشان را صورت داده‌اند و این، ربطی به برگزاری جشنواره‌ها ندارد. جشنواره را نمی‌شود برای حمایت از سینما تعطیل کرد و برعکس. مشهور است که میگویند جشنواره‌ها اولین چراغ‌هایی هستند که در صنعت سینما باید روشن شوند و آخرین چراغ‌هایی باید باشند که خاموش می‌شوند. جشنواره‌ها نشانه حیات سینما هستند و ما در این شرایط سخت، به این نیاز داریم که نشان بدهیم سینما زنده است. نشان بدهیم سینما امیدوارانه از پس این شرایط سخت برخواهد آمد. بنابراین با توجه به بودجه حداقلی و برگزاری به صورت آنلاین، این حرف‌ها که با این بودجه می‌شد از سینما حمایت کرد، به نظرم تا حدودی تنگ‌نظری است. آنچه به عنوان بازخورد دریافت کرده‌ایم نشان می‌دهد مسیر را اشتباه نرفته‌ایم، هر چند حتما دچار کاستی‌هایی هستیم در قدم اول. برقراری عدالت توزیعی در محتوای خوب و متفاوت فرهنگی، ورود پلتفرم‌ها به زمین بازی در سینما و بهره‌مندی از ارتباط مستقیم با مخاطب، فقط با جشنواره آنلاین می‌توانست به وقوع بپیوندد. دستاوردهای ما نسبت به بودجه اندک‌مان دستاوردهای بزرگی بوده است.»
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تعطیلات و سفر به انفجار آمار قربانیان كرونا منجر می‌شود اما مسؤولان میگویند برای محدودیت سفرها در هفته آینده برنامه‌ریزی می‌كنیم بلای‌بزرگ بی‌تصمیمی
روزهای قرمز تقویم روز سیاه مردم است. نسبت تعطیلات به آمار مرگ و میر كرونا نسبتی سرراست و آشكار است. هروقت تعطیلاتی در پیش است، تاثیر آن را می‌توان در شیب صعودی تعداد مبتلایان و مرگ و میرها به چشم دید. نشانه‌اش این‌كه همه ركوردزنی‌های قربانیان كرونا تا به حال با فاصله حدود یك‌ماهه از تعطیلات بوده است. همین است كه تعطیلات پیش رو را نه فرصتی برای فراغت كه تبدیل به قربانگاهی برای شهروندان كرده است. هرچند خیلی دیر اما این نسبت آشكار به چشم مسؤولان هم آمده است و حالا مدت‌هاست آنها از توصیه به سفر نكردن به اعمال محدودیت‌هایی برای سفر رسیده‌اند، گرچه این محدودیت‌ها هنوز رنگ اجرا به خود نگرفته است. این در حالی است كه روزهای تعطیل در تقویم مناسبت‌های ثابتی است و تصمیم برای اعمال محدودیت در رابطه با آن نباید در آستانه آغاز تعطیلات باشد و می‌شود آن را مدت‌ها پیش از آن هم گرفت و اعمال كرد. تعدد مراكز اطلاع‌رسانی، اخبار ناموثق در رابطه با وضع قوانین و محدودیت‌هایی برای سفر و تناقض در آنچه ستاد ملی مقابله با كرونا می‌گوید و آنچه در جریان است، همه و همه باعث شده همان محدودیت‌های نیم‌بند اعلام‌شده هم تاثیری در میزان سفرها نداشته باشد؛ چراكه هنوز هیچ سازوكاری برای محدودیت‌ها اعلام نشده و هر چقدر هم كه مسؤولان امر بگویند اجازه مسافرت از مبدأ تهران داده نمی‌شود، به‌راحتی این كار از سوی شهروندان صورت می‌گیرد. این قصه آنقدر در جریان تعطیلات هفته گذشته عیان بود كه حتی باعث واكنش وزیر بهداشت و درمان هم قرار گرفت و سعید نمكی از اجرا نشدن همان محدودیت‌ها گلایه كرد. اما انگار پاستور متعلق به سیاره دیگری است، حرف‌ها و واكنش‌های دولت به گلایه‌ها و وضعیت مدیریت كرونا فاصله شگفتی با آنچه در جریان است، دارد، مصداق آن همین ماجرای تعطیلات پیش رو، در حالی كه امروز اولین روز از تعطیلات چهار روزه است مسؤول دفتر رئیس‌جمهور می‌گوید: «برای محدودیت سفرها در هفته آینده برنامه‌ریزی می‌كنیم»!
تعطیلی نیم‌بند
وضعیت تهران بحرانی‌تر از همیشه است. در سه روز گذشته آمار قربانیان كرونا در کشور بالاتر از 300 نفر بوده است، سهم تهران از قربانیان كرونا بیشتر از نصف این تعداد است. همین دیروز زهرا نژادبهرام، عضو شورای شهر پایتخت گفت: «شدت بحران به لحاظ كرونا به حدی رسیده كه باید حتما تعطیلات كامل دوهفته‌ای در پایتخت اجرا شود.» او دیگر از واژه توصیه و خواهش استفاده نكرد. چون وضعیت طوری است كه این عضو شورای شهر معتقد است «حتما» باید شهر تعطیل شود.
همین هم اتفاق تازه‌ای نیست و در نیمه مهرماه، علیرضا زالی، فرمانده ستاد مقابله با كرونای تهران در نامه‌ای سرگشاده درخواست تعطیلی فوری تهران را داده بود؛ درخواستی كه منجر به تعطیلی نیم‌بند باغ‌موزه‌ها و باغ‌وحش تهران شد! نامه دوم زالی به استاندار در فاصله یك هفته از نامه اول، علاوه‌بر تكرار خواهش قبلی لحنی هشدارگونه داشت، اما شباهت مهمش با نامه اولی این بود كه تاثیری نداشت. چند روز بعد ستاد ملی مقابله با كرونا تصمیمات تازه‌ای وضع كرد و حرف از اجباری شدن استفاده از ماسك برای عموم مردم بود، تخطی از این دستور از قرار باعث جریمه افراد می‌شد، در كنار آن تصمیماتی مبنی بر محدودیت سفر از تهران اتخاذ شد، بی‌هیچ توضیحی درباره سازوكار اجرایی آن. خبرهای رسمی در حضور بی‌شمار رسانه رسمی محدود به «گفته می‌شود» و «شاید» و «احتمالا» ماند. اعلام شده بود سفر از تهران ممنوع است، جاده‌های منتهی به شمال اما غرق در خودروها شده بود، كسی از سفر شهروندان جلوگیری نكرد و همان تصمیم هم در حد و اندازه خبر باقی ماند. این ماجرا حتی باعث ایجاد ترافیك بیشتر هم شده بود! اتفاقی كه گلایه تند سرپرست دانشگاه علوم پزشكی البرز را به همراه داشت. محمد فتحی گفت: «متولیان اجرای این امر هیچ نظارتی بر اجرای این دستورالعمل نداشته و حضورشان علاوه‌بر این‌كه سبب اجرای این دستورالعمل نشده، بلكه سبب ایجاد ترافیك در مبادی بین شهری شده‌اند. متاسفانه خودروها به مسیر خود در حال ادامه دادن بوده و برگشت داده نمی‌شوند.»
گلایه وزیر، پاسخ دولت، شهروندان تماشاگر
تعلل و كندی در تصمیم و اجرای آن آشكار است، نه حرف مردم و كارشناسان كه انگار حرف وزیر بهداشت هم به گوش تصمیم‌گیران نمی‌رسد. صدای سعید نمكی كه به گوش آنها نمی‌رسد، دلنوشته و گلایه می‌شود و در فضای مجازی دست به دست می‌چرخد. این بار اما سعید نمكی صریح‌تر از گذشته اعلام كرد كه تصمیمات او در این رابطه اجرایی نمی‌شود. او گفت: «گفتیم جاده‌ها را ببندند، چند جاده را بستند؟ چند نفر را بابت ماسك نزدن جریمه كردند؟ یك اتوبوس هم به ناوگان حمل‌ونقل عمومی افزوده نشد.»
فقط یك روز پس از این انتقادات، محمود واعظی، رئیس دفتر ریاست جمهوری گلایه‌های وزیر را نشأت گرفته از «فشار زیاد روی او» می‌داند و می‌گوید «به دكتر نمكی هم توصیه می‌كنم بیشتر آرامش داشته باشند.» نكته عجیب برای شهروندان اما جدال دولتمردان در گلایه و نقد و واكنش به یكدیگر نیست، جایی است كه محمود واعظی در رابطه با محدودیت سفر در تعطیلات پیش رو به خبرنگاران می‌گوید: «انشاءا... برای محدودیت سفر هفته آینده هم برنامه‌ریزی خواهیم كرد.»
بحران در مدیریت بحران
گلایه‌های وزیر بهداشت از اجرایی نشدن تصمیماتش در بدنه دولت، تعبیر به سیاسی بودن شده است. بیرون از این حوزه هم عده‌ای هستند كه باور دارند این گلایه‌ها بر شهروندان تاثیری ندارد و به نوعی آنها هم از این جدال خسته شده‌اند. در همان گلایه‌های سعید نمكی هم تناقض‌های بسیاری دیده می‌شود. به عنوان مثال در حالی كه پیش از این مسؤولان بیمارستان امام‌خمینی(ره) و مسیح دانشوری از نبود تخت خالی میگویند، وزیر بهداشت می‌گوید: «تخت خالی داریم و مردم را مایوس نكنید».
از شریف مطوف، كارشناس مدیریت بحران می‌پرسیم این دستپاچگی و تعلل در تصمیم‌گیری، این تناقض در گفته‌های مسؤولان در میانه بحران فراگیری، از كجا نشأت می‌گیرد؟ پاسخ او به این سوال دو كلمه است؛ «فقر آگاهی» او به جام‌جم می‌گوید: «فقر آگاهی نه‌تنها میان عامه مردم كه در سیستم مدیریت بحران هم به شكل آشكاری وجود دارد. شاید به لحاظ ساختاری كمبودی از این نظر نداشته باشیم، اما باوری به وجود افراد دانشگاهی در بدنه این مدیریت دیده نمی‌شود. این را كه چرا از افراد دانشگاهی در این میان استفاده نمی‌شود، باید از مسؤولان و تصمیم‌گیران امر پرسید اما می‌توان با تجزیه و تحلیل آمارهای موجود به راهكارهای عملی و كاربردی در این میان رسید.» این استاد دانشگاه معتقد است هر بحرانی همچون یك آزمایشگاه عملی است. «آزمایشگاهی كه به نتایجی منجر می‌شود كه از تخریب و آسیب تكرار آن جلوگیری می‌كند، اما حالا با گذشت حدود هشت‌ماه از فراگیری ویروس كرونا در كشور، همچنان از دسترسی به چنین آزمایشگاهی برای افراد دانشگاهی جلوگیری می‌شود.»
به گفته شریف مطوف حتی تصمیم‌های خروجی از سوی مسؤولان هم ضمانتی برای اجرا و تاثیر ندارد. او می‌گوید: «این‌كه اعلام كنیم افرادی كه ماسك نمی‌زنند جریمه می‌شوند، قرار است با كدام ساز و كار اجرا شود، مصداق اعمال چنین تصمیماتی است. در رابطه با محدودیت‌های سفر هم همین گزاره صدق می‌كند. با داده‌كاوی آماری می‌توان به این نكته دست یافت كه یكی از اصلی‌ترین دلایل انتقال ویروس جابهجایی افراد ناقل است و در این میان سفر به عنوان دلیل اصلی این چرخه شناخته می‌شود. بنابراین شاید در ظاهر تصمیم به محدودیت سفر تصمیم آگاهانه‌ای باشد اما وقتی این تصمیم اجرا نشود یا ممنوعیتی برای آن در نظر نگیریم، نه‌تنها باعث قطع چرخه سرایت نشدیم كه حتی اعتماد افكار عمومی به تصمیمات این ستاد را هم خدشه‌دار كردیم و تنها باعث عصبانیت بیشتر شده‌ایم. مدیریت بحران ما در بزنگاه كنونی خود دچار یك بحران است.»
ضمانت نباشد آمار كرونا بالاتر می‌رود
انتقاد از تعلل در تصمیم‌گیری ستاد ملی مقابله با كرونا یا نبود اراده‌ای برای برخورد با متخلفان از موضوعاتی است كه در مدت اخیر پرتكرار بوده است. الهام امینی، كارشناس مدیریت بحران اما معتقد است مسائلی در این میان وجود دارد كه شرایط كنونی چكیده آن است. به باور او نبود مدیریت یكپارچه در شرایط كنونی بیش از گذشته در افزایش آمار ابتلا و مرگ و میرهای كرونا خودش را نشان می‌دهد. او به جام‌جم می‌گوید: «در حالی كه ما به لحاظ سیاسی و ساختار نظام تمركزگرا هستیم اما مدیریت شهری ما تنها چیزی كه ندارد، تمركزگرایی است. معلول كلی بالا رفتن آمار روزانه مبتلایان و قربانیان كرونا را می‌توان در همین نبود مدیریت یكپارچه جست‌وجو كرد؛ به این مفهوم كه هنوز چند ارگان درگیر با بیماری كرونا را نتوانسته‌ایم سر یك میز بنشانیم و بتوانیم یك نتیجه منطقی از این همنشینی به دست بیاوریم. همه این ارگان‌ها به صورت جزیره‌ای فعالیت می‌كنند و بالا رفتن آمار را از سر خود باز می‌كنند. نتیجه چنین عملكردی بالارفتن آمار مرگ و میرهاست، در حالی كه این ارگان‌ها بر سر یافتن مقصر مبارزه می‌كنند.» به باور این استادیار دانشگاه، ما در زمینه سازمانی و تشكیلاتی هم دچار تعارض ماهیتی هستیم، به این مفهوم كه نظام‌های محلی ما با نظام‌های كلان اداری و اجرایی تعارض دارند و در بحبوحه فراگیری كرونا، این نقیصه به آشكاری به چشم می‌آید.
از او در رابطه با تصمیمات اعمال شده و دلیل بی‌تاثیری آن می‌پرسیم. این‌كه چرا با توجه به تصمیمات و وضع قوانین تازه همچنان آمار قربانیان كرونا در حال افزایش است. او می‌گوید: «چون هنوز نتوانستیم شهر درستی بسازیم، نمی‌توانیم به‌راحتی مبادی ورودی آن را كنترل كنیم. تفاوت كنترل بیماری در یك شهر اروپایی و سرعت این كنترل با شهری مثل تهران در همین نكات است. آنها به این دلیل در همان هفته‌های ابتدایی توانستند تا حدودی شیوع ویروس را مهار كنند، چراكه به دلیل شهرسازی استانداردشان كنترل كاملی روی مبادی ورودی و خروجی شهر داشتند. اما گسترش كالبدی شهرها در ایران چنان است كه امكان كنترل روی مبادی ورودی و خروجی عملا ناممكن شده است.»
این كارشناس مدیریت بحران هم معتقد است نبود ضمانت اجرایی در قوانین وضع‌شده، تاثیر نامطلوبی روی شهروندان می‌گذارد. او می‌گوید: «بسیاری از اعضای ستاد ملی مقابله با كرونا اعلام كرده‌اند كه قوانین برای كنترل و محدودیت وجود دارد اما وقتی در شهر تردد می‌كنید متوجه می‌شوید هیچ‌كدام از آن محدودیت‌ها به دلیل نبود نظارت درست اعمال نشده است. رستوران‌ها باز و آرایشگاه‌ها مشغول فعالیت هستند.»
بارها و بارها دیده‌ایم كه مقصر وضعیت موجود مردم معرفی شده‌اند. الهام امینی این نكته را ناشی از كاهش سرمایه اجتماعی می‌داند. او می‌گوید: «دافعه عجیبی از سوی مردم در رابطه با انجام قوانین وجود دارد و آن هم مربوط به كاهش سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی به نهادهای تصمیم‌گیر است. وقتی به مردم به عنوان سرمایه اجتماعی نگاه نمی‌شود و همیشه از موضع بالا با آنها برخورد می‌شود، نتیجه آن را می‌توان در موقعیت‌های این‌چنینی دید. این‌كه در رابطه با موقعیت كنونی همواره اطلاعات متناقضی به آنها می‌دهیم آنها هم اینطور واكنش نشان می‌دهند كه اعتمادی به گفته‌های مسؤولان ندارند.»
خواهش به جای برخورد
پس هر تعطیلاتی در ایران حداقل در هشت ماه گذشته، افزایش تعداد كشته‌ها قرار داشته است. این بدیهی‌ترین موضوعی است كه با اعداد و ارقام رسمی اعلام‌شده می‌توان متوجه شد. درخواست جامعه پزشكی و كارشناسان مدیریت بحران از مسؤولان هم معطوف به همین داده‌های آشكار علمی است. این‌كه باید كاری كرد كارستان، با ضمانت اجرایی محکم و ایستاد در برابر تخلفات احتمالی صورت گرفته اما همچنان آنچه از گفته‌های مسؤولان برمی‌آید «درخواست از مردم برای رعایت است». در رابطه با تعطیلات پیشرو هم اوضاع همین است. در حالی چند روز آینده در ایران تعطیل است كه سخنگوی وزارت بهداشت فقط «از تمام هموطنان» خواسته است «به منظور حفظ سلامت خود و خانواده‌شان از هرگونه اقدام به سفر به طور جدی خودداری كنند.» در حالی شهروندان و جامعه پزشكی خواستار برخورد قاطع از سوی مسؤولان در تعطیلات پیشرو هستند كه جانشین پلیس راه كشور اعلام كرده است «تسهیلات تردد به خودروها در جاده‌های شمالی نخواهیم داشت»، به این مفهوم كه اگر شهروندان به سفر رفتند جاده‌ها یكطرفه نخواهد شد!
وضعیت تهران بحرانی‌تر از همیشه است. در سه روز گذشته آمار قربانیان كرونا در کشور بالاتر از 300 نفر بوده است، سهم تهران از قربانیان كرونا بیشتر از نصف این تعداد است. همین دیروز زهرا نژادبهرام، عضو شورای شهر پایتخت گفت: «شدت بحران به لحاظ كرونا به حدی رسیده كه باید حتما تعطیلات كامل دوهفته‌ای در پایتخت اجرا شود.» او دیگر از واژه توصیه و خواهش استفاده نكرد. چون وضعیت طوری است كه این عضو شورای شهر معتقد است «حتما» باید شهر تعطیل شود.
همین هم اتفاق تازه‌ای نیست و در نیمه مهرماه، علیرضا زالی، فرمانده ستاد مقابله با كرونای تهران در نامه‌ای سرگشاده درخواست تعطیلی فوری تهران را داده بود؛ درخواستی كه منجر به تعطیلی نیم‌بند باغ‌موزه‌ها و باغ‌وحش تهران شد! نامه دوم زالی به استاندار در فاصله یك هفته از نامه اول، علاوه‌بر تكرار خواهش قبلی لحنی هشدارگونه داشت، اما شباهت مهمش با نامه اولی این بود كه تاثیری نداشت. چند روز بعد ستاد ملی مقابله با كرونا تصمیمات تازه‌ای وضع كرد و حرف از اجباری شدن استفاده از ماسك برای عموم مردم بود، تخطی از این دستور از قرار باعث جریمه افراد می‌شد، در كنار آن تصمیماتی مبنی بر محدودیت سفر از تهران اتخاذ شد، بی‌هیچ توضیحی درباره سازوكار اجرایی آن. خبرهای رسمی در حضور بی‌شمار رسانه رسمی محدود به «گفته می‌شود» و «شاید» و «احتمالا» ماند. اعلام شده بود سفر از تهران ممنوع است، جاده‌های منتهی به شمال اما غرق در خودروها شده بود، كسی از سفر شهروندان جلوگیری نكرد و همان تصمیم هم در حد و اندازه خبر باقی ماند. این ماجرا حتی باعث ایجاد ترافیك بیشتر هم شده بود! اتفاقی كه گلایه تند سرپرست دانشگاه علوم پزشكی البرز را به همراه داشت. محمد فتحی گفت: «متولیان اجرای این امر هیچ نظارتی بر اجرای این دستورالعمل نداشته و حضورشان علاوه‌بر این‌كه سبب اجرای این دستورالعمل نشده، بلكه سبب ایجاد ترافیك در مبادی بین شهری شده‌اند. متاسفانه خودروها به مسیر خود در حال ادامه دادن بوده و برگشت داده نمی‌شوند.»
گلایه وزیر، پاسخ دولت، شهروندان تماشاگر
تعلل و كندی در تصمیم و اجرای آن آشكار است، نه حرف مردم و كارشناسان كه انگار حرف وزیر بهداشت هم به گوش تصمیم‌گیران نمی‌رسد. صدای سعید نمكی كه به گوش آنها نمی‌رسد، دلنوشته و گلایه می‌شود و در فضای مجازی دست به دست می‌چرخد. این بار اما سعید نمكی صریح‌تر از گذشته اعلام كرد كه تصمیمات او در این رابطه اجرایی نمی‌شود. او گفت: «گفتیم جاده‌ها را ببندند، چند جاده را بستند؟ چند نفر را بابت ماسك نزدن جریمه كردند؟ یك اتوبوس هم به ناوگان حمل‌ونقل عمومی افزوده نشد.»
فقط یك روز پس از این انتقادات، محمود واعظی، رئیس دفتر ریاست جمهوری گلایه‌های وزیر را نشأت گرفته از «فشار زیاد روی او» می‌داند و می‌گوید «به دكتر نمكی هم توصیه می‌كنم بیشتر آرامش داشته باشند.» نكته عجیب برای شهروندان اما جدال دولتمردان در گلایه و نقد و واكنش به یكدیگر نیست، جایی است كه محمود واعظی در رابطه با محدودیت سفر در تعطیلات پیش رو به خبرنگاران می‌گوید: «انشاءا... برای محدودیت سفر هفته آینده هم برنامه‌ریزی خواهیم كرد.»
بحران در مدیریت بحران
گلایه‌های وزیر بهداشت از اجرایی نشدن تصمیماتش در بدنه دولت، تعبیر به سیاسی بودن شده است. بیرون از این حوزه هم عده‌ای هستند كه باور دارند این گلایه‌ها بر شهروندان تاثیری ندارد و به نوعی آنها هم از این جدال خسته شده‌اند. در همان گلایه‌های سعید نمكی هم تناقض‌های بسیاری دیده می‌شود. به عنوان مثال در حالی كه پیش از این مسؤولان بیمارستان امام‌خمینی(ره) و مسیح دانشوری از نبود تخت خالی میگویند، وزیر بهداشت می‌گوید: «تخت خالی داریم و مردم را مایوس نكنید».
از شریف مطوف، كارشناس مدیریت بحران می‌پرسیم این دستپاچگی و تعلل در تصمیم‌گیری، این تناقض در گفته‌های مسؤولان در میانه بحران فراگیری، از كجا نشأت می‌گیرد؟ پاسخ او به این سوال دو كلمه است؛ «فقر آگاهی» او به جام‌جم می‌گوید: «فقر آگاهی نه‌تنها میان عامه مردم كه در سیستم مدیریت بحران هم به شكل آشكاری وجود دارد. شاید به لحاظ ساختاری كمبودی از این نظر نداشته باشیم، اما باوری به وجود افراد دانشگاهی در بدنه این مدیریت دیده نمی‌شود. این را كه چرا از افراد دانشگاهی در این میان استفاده نمی‌شود، باید از مسؤولان و تصمیم‌گیران امر پرسید اما می‌توان با تجزیه و تحلیل آمارهای موجود به راهكارهای عملی و كاربردی در این میان رسید.» این استاد دانشگاه معتقد است هر بحرانی همچون یك آزمایشگاه عملی است. «آزمایشگاهی كه به نتایجی منجر می‌شود كه از تخریب و آسیب تكرار آن جلوگیری می‌كند، اما حالا با گذشت حدود هشت‌ماه از فراگیری ویروس كرونا در كشور، همچنان از دسترسی به چنین آزمایشگاهی برای افراد دانشگاهی جلوگیری می‌شود.»
به گفته شریف مطوف حتی تصمیم‌های خروجی از سوی مسؤولان هم ضمانتی برای اجرا و تاثیر ندارد. او می‌گوید: «این‌كه اعلام كنیم افرادی كه ماسك نمی‌زنند جریمه می‌شوند، قرار است با كدام ساز و كار اجرا شود، مصداق اعمال چنین تصمیماتی است. در رابطه با محدودیت‌های سفر هم همین گزاره صدق می‌كند. با داده‌كاوی آماری می‌توان به این نكته دست یافت كه یكی از اصلی‌ترین دلایل انتقال ویروس جابهجایی افراد ناقل است و در این میان سفر به عنوان دلیل اصلی این چرخه شناخته می‌شود. بنابراین شاید در ظاهر تصمیم به محدودیت سفر تصمیم آگاهانه‌ای باشد اما وقتی این تصمیم اجرا نشود یا ممنوعیتی برای آن در نظر نگیریم، نه‌تنها باعث قطع چرخه سرایت نشدیم كه حتی اعتماد افكار عمومی به تصمیمات این ستاد را هم خدشه‌دار كردیم و تنها باعث عصبانیت بیشتر شده‌ایم. مدیریت بحران ما در بزنگاه كنونی خود دچار یك بحران است.»
ضمانت نباشد آمار كرونا بالاتر می‌رود
انتقاد از تعلل در تصمیم‌گیری ستاد ملی مقابله با كرونا یا نبود اراده‌ای برای برخورد با متخلفان از موضوعاتی است كه در مدت اخیر پرتكرار بوده است. الهام امینی، كارشناس مدیریت بحران اما معتقد است مسائلی در این میان وجود دارد كه شرایط كنونی چكیده آن است. به باور او نبود مدیریت یكپارچه در شرایط كنونی بیش از گذشته در افزایش آمار ابتلا و مرگ و میرهای كرونا خودش را نشان می‌دهد. او به جام‌جم می‌گوید: «در حالی كه ما به لحاظ سیاسی و ساختار نظام تمركزگرا هستیم اما مدیریت شهری ما تنها چیزی كه ندارد، تمركزگرایی است. معلول كلی بالا رفتن آمار روزانه مبتلایان و قربانیان كرونا را می‌توان در همین نبود مدیریت یكپارچه جست‌وجو كرد؛ به این مفهوم كه هنوز چند ارگان درگیر با بیماری كرونا را نتوانسته‌ایم سر یك میز بنشانیم و بتوانیم یك نتیجه منطقی از این همنشینی به دست بیاوریم. همه این ارگان‌ها به صورت جزیره‌ای فعالیت می‌كنند و بالا رفتن آمار را از سر خود باز می‌كنند. نتیجه چنین عملكردی بالارفتن آمار مرگ و میرهاست، در حالی كه این ارگان‌ها بر سر یافتن مقصر مبارزه می‌كنند.» به باور این استادیار دانشگاه، ما در زمینه سازمانی و تشكیلاتی هم دچار تعارض ماهیتی هستیم، به این مفهوم كه نظام‌های محلی ما با نظام‌های كلان اداری و اجرایی تعارض دارند و در بحبوحه فراگیری كرونا، این نقیصه به آشكاری به چشم می‌آید.
از او در رابطه با تصمیمات اعمال شده و دلیل بی‌تاثیری آن می‌پرسیم. این‌كه چرا با توجه به تصمیمات و وضع قوانین تازه همچنان آمار قربانیان كرونا در حال افزایش است. او می‌گوید: «چون هنوز نتوانستیم شهر درستی بسازیم، نمی‌توانیم به‌راحتی مبادی ورودی آن را كنترل كنیم. تفاوت كنترل بیماری در یك شهر اروپایی و سرعت این كنترل با شهری مثل تهران در همین نكات است. آنها به این دلیل در همان هفته‌های ابتدایی توانستند تا حدودی شیوع ویروس را مهار كنند، چراكه به دلیل شهرسازی استانداردشان كنترل كاملی روی مبادی ورودی و خروجی شهر داشتند. اما گسترش كالبدی شهرها در ایران چنان است كه امكان كنترل روی مبادی ورودی و خروجی عملا ناممكن شده است.»
این كارشناس مدیریت بحران هم معتقد است نبود ضمانت اجرایی در قوانین وضع‌شده، تاثیر نامطلوبی روی شهروندان می‌گذارد. او می‌گوید: «بسیاری از اعضای ستاد ملی مقابله با كرونا اعلام كرده‌اند كه قوانین برای كنترل و محدودیت وجود دارد اما وقتی در شهر تردد می‌كنید متوجه می‌شوید هیچ‌كدام از آن محدودیت‌ها به دلیل نبود نظارت درست اعمال نشده است. رستوران‌ها باز و آرایشگاه‌ها مشغول فعالیت هستند.»
بارها و بارها دیده‌ایم كه مقصر وضعیت موجود مردم معرفی شده‌اند. الهام امینی این نكته را ناشی از كاهش سرمایه اجتماعی می‌داند. او می‌گوید: «دافعه عجیبی از سوی مردم در رابطه با انجام قوانین وجود دارد و آن هم مربوط به كاهش سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی به نهادهای تصمیم‌گیر است. وقتی به مردم به عنوان سرمایه اجتماعی نگاه نمی‌شود و همیشه از موضع بالا با آنها برخورد می‌شود، نتیجه آن را می‌توان در موقعیت‌های این‌چنینی دید. این‌كه در رابطه با موقعیت كنونی همواره اطلاعات متناقضی به آنها می‌دهیم آنها هم اینطور واكنش نشان می‌دهند كه اعتمادی به گفته‌های مسؤولان ندارند.»
خواهش به جای برخورد
پس هر تعطیلاتی در ایران حداقل در هشت ماه گذشته، افزایش تعداد كشته‌ها قرار داشته است. این بدیهی‌ترین موضوعی است كه با اعداد و ارقام رسمی اعلام‌شده می‌توان متوجه شد. درخواست جامعه پزشكی و كارشناسان مدیریت بحران از مسؤولان هم معطوف به همین داده‌های آشكار علمی است. این‌كه باید كاری كرد كارستان، با ضمانت اجرایی محکم و ایستاد در برابر تخلفات احتمالی صورت گرفته اما همچنان آنچه از گفته‌های مسؤولان برمی‌آید «درخواست از مردم برای رعایت است». در رابطه با تعطیلات پیشرو هم اوضاع همین است. در حالی چند روز آینده در ایران تعطیل است كه سخنگوی وزارت بهداشت فقط «از تمام هموطنان» خواسته است «به منظور حفظ سلامت خود و خانواده‌شان از هرگونه اقدام به سفر به طور جدی خودداری كنند.» در حالی شهروندان و جامعه پزشكی خواستار برخورد قاطع از سوی مسؤولان در تعطیلات پیشرو هستند كه جانشین پلیس راه كشور اعلام كرده است «تسهیلات تردد به خودروها در جاده‌های شمالی نخواهیم داشت»، به این مفهوم كه اگر شهروندان به سفر رفتند جاده‌ها یكطرفه نخواهد شد!
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
سریال‌های پلیسی چگونه ساخته می‌شوند و چه سختی‌هایی در مسیر تولید آثار وجود دارد؟گشت ویژه پلیس در تلویزیون
گهگاه انتقادهایی از تصویر واقعی پلیس در فیلم‌ها و سریال‌ها شنیده می‌شود، عده‌ای میگویند تصویر پلیس ایرانی در سریال‌ها ی تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی با آنچه در واقعیت دیده می‌شود، تفاوت دارد.
با این وجودوقتی به کارنامه تلویزیون در این زمینه نگاه کنیم، سریال‌های به یاد ماندنی را به خاطر می‌آوریم که قصه‌های کارآگاهی‌اش و کشف راز و مرز وقوع یک جنایت در آن ذهن مخاطبان را درگیر و آنان را با خود همراه کرد. سرنخ، خواب و بیدار، هوش سیاه، کلانتر و... از جمله این آثار هستند. بسیاری از فیلمنامه‌نویسان و کارگردانان چنین آثاری برای نزدیک کردن اثرشان به واقعیت و مصونیت از نوک پیکان انتقادها نیاز به ادوات پلیس و همچنین استفاده از تجربیات کسانی دارند که سال‌ها در لباس انتظامی خدمت کرده‌اند. برای تسهیل این همکاری ناجی هنر ، برخی درجه‌داران بازنشسته و... پای کار آمدند و با آثار نمایشی همکاری‌هایی داشتند؛ نتیجه ا ین همکاری روز آمدتر شدن قصه‌ها و سروشکل بهترسریال‌های پلیسی از نظر امکانات و فضاسازی بود، ولی همچنان مجموعه‌های نه چندان خوبی هم بوده که با ضعف فیلمنامه و لنگ زدن در قصه‌پردازی روی آنتن رفتند.
در اینجا با مدیر عامل ناجی هنر به عنوان موسسه‌ای که 20 سالی است با بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌های پلیسی همکاری میکند، سرهنگ شمس‌آبادی، مشاور آثار پلیسی و مسعود آب‌پرور، کارگردان سریال هوش سیاه گفتوگو کردیم، از انتقادها گفتیم و نگاهی به تعدادی از پلیس‌های به یادماندنی در سریال‌ها انداختیم.
سرهنگ فرهاد شمس‌آبادی درباره چندوچون همکاری با فیلم‌ها و سریال‌های پلیسی می‌گوید
جای مستندهای پلیسی خالی است
به گفته خودش حداقل در 70 ، 80 اثر تلویزیونی و سینمایی مثل مرد هزار چهره و دو هزار چهره، میوه ممنوعه، هوش سیاه 1 و 2، بچه مهندس، خونه به خونه، از سرنوشت، سارق روح، مرگ خاموش، خانه امن، پنج عصر، مخمصه، لانه زنبور و... همکاری داشته و در جشنواره پلیس هم جزو هیات انتخاب و گروه داوران بوده است. پدر سرهنگ فرهاد شمس‌آبادی، افسر آگاهی بود و او هم راه او را ادامه داد. تحصیلاتش را در دانشکده افسری پلیس گذراند، بیشترین دوران خدمتش در واحد پشتیبانی بود و سال 90 بعد از 30 سال کار بازنشسته شد. شمس‌آبادی از سال 73 تا کنون در دانشکده پلیس جنایی تدریس میکند. با او که سال‌هاست به‌عنوان مشاور انتظامی با موسسه ناجی هنر همکاری میکند، گفتوگو کردیم. جای مستندهای پلیسی خالی است
در ارتباط میان کارگردانان و مشاوران انتظامی، چه مانع‌هایی وجود دارد که همچنان انتقادهایی درباره نمایش پلیس واقعی و قابل باور ایرانی در آثار نمایشی مطرح می‌شود؟
در این مورد کارگردان مهم است که بخواهد نظر مشاور انتظامی را بگیرد یا نه. فیلمنامه‌نویس جنبه هنری کار را حفظ میکند و داستان را می‌نویسد، ولی آن قسمتی که می‌خواهد جرم را در دل قصه شکل دهد از ما کمک می‌گیرد. خودمانی‌اش این است که فیلمنامه‌نویس مجرم نیست و معمولا وقوع جرمی را از نزدیک ندیده و به جزئیاتش آگاهی ندارد. ما صحنه جرم زیاد دیده‌ایم و آن را برای فیلمنامه‌نویس تشریح می‌کنیم تا آن سکانس برای مخاطبان باورپذیر باشد. معمولا در آن مواردی که فیلمنامه‌نویس و کارگردان با ما همکاری کرد و نظراتمان را برای بخش‌های پلیسی پذیرفت، کار را خوب از آب درآورد و به دل مخاطب هم نشست. تقریبا درصد بسیار زیادی را می‌پذیرند، اما همچنان انتقادهایی هم مطرح می‌شود.
دلیلش چیست؟
گاهی می‌بینی پلیس را به‌گونه‌ای نشان می‌دهند که به کشور ما نمی‌خورد. من به خاطر داوری در جشنواره مجبورم در ژانرهای مختلف، فیلم‌های زیادی ببینم. بخشی از فیلم‌ها را هم ناجی هنر در اختیارمان می‌گذارد. به همین خاطر با فیلم‌های پلیسی خارجی هم آشنا هستم. بارها پیش آمده که به کارگردان گفتم این جرمی که می‌خواهی نشان دهی، در فیلم خارجی رخ داده است، اما من ایده‌ای به شما می‌دهم که به کشور ما بخورد. یکسری جرم‌ها هست که ممکن است در دیگر کشورها باشد، اما ما نداریم. در جغرافیای متفاوت، معمولا جرم‌ها یا شیوه ارتکاب آنها تفاوت دارد. باید آن جرمی که نویسنده یا کارگردان از یک فیلم خارجی ایده گرفته است، ایرانیزه شود. مثلا در میوه ممنوعه یا صحنه‌های کمدی کلانتری در مرد هزار چهره این ویژگی وجود داشت پس به دل مردم نشست و مخاطبان با این قصه‌ها ارتباط برقرار کردند. اتفاقا به تازگی یک کارگردان – فیلمنامه‌نویس تلفن زد و گفت می‌خواهم کتابی را فیلمنامه کنم. کتاب را خواندم و گفتم این داستان خیلی جذاب است ولی در جامعه مجرمان ما اتفاق نمی‌افتد. متعلق به آمریکای جنوبی است پس باورپذیر درنمی‌آید.
غیر از بومی نبودن قصه، گاهی تصاویر اغراق‌آمیزی از پلیس وتوانمندی‌هایش ارائه می‌شود. مثلا زیادی باهوش است و شیوه‌اش در کشف جرم خیلی دور از ذهن و صرفا از روی حس ششم نشان داده می‌شود.
البته پلیس باهوش است.
مسلما کسی که در این حرفه موفق است بهره هوشی بالایی دارد، اما این موضوع در مختصات قصه باید باورپذیر و منطقی از آب دربیاید.
همانطور که گفتم این به همکاری فیلمنامه‌نویس برمی‌گردد. ما تنها مشاور هستیم، سفارش فیلم را که من نداده‌ام. تا آنجایی که می‌توانم با او همکاری می‌کنم تا اطلاعاتی که از من گرفته را در کار تاثیر دهد.
تا به حال نویسندگان با نگاه شما به یک سکانس پلیسی مخالفت کردند؟
پیش آمده است. حالا اسم نمی‌برم ولی برخی کارگردانان این را دوست ندارند و میگویند آن جوری که دوست دارم می‌سازم. یک‌بار در وسط سریالی که کارگردان بسیار معروف و مطرحی هم داشت، دیدم هر کاری دوست دارد میکند و آنچه دلش می‌خواهد می‌سازد. در این موارد نمی‌شود چیزی گفت. فیلم متعلق به اوست.
شده است بر سر این اختلاف نظرها همکاری‌تان را قطع کنید؟
بله. به ناجی هنر رفتم و گفتم من نمی‌توانم با فلانی همکاری کنم. او می‌خواهد کار خودش را بکند. جلویش را هم نگرفتیم و وقتی سریال پخش شده است، بخش‌های پلیسی‌اش همانگونه از آب درآمده که شما می‌گویید.
در مورد نمایش واقعی شیوه برخورد پلیس با مجرمان هم انتقادهایی می‌شود.
ببینید باید بیشتر از اقتدار ترسید. دیالوگی خسرو شکیبایی داشت که می‌گفت ابر باش و نبار. در برخی سریال‌ها این اقتدار به درستی نمایش داده شده است و در بعضی خیر. بستگی به کارگردان دارد. مثلا می‌گوید آنقدر جنبه عاطفی فیلمم بالاست که اگر بخواهم پلیس را پررنگ کنم همه چیز تحت الشعاع قرار می‌گیرد و برای همین تلاش میکند پلیس را پررنگ نکند. به طور کلی هوشمندی، استفاده از ابزارهای علمی و خیلی چیزها هست که به نمایش درنمی‌آید ولی ما داریم رویش کار می‌کنیم. مثلا ما آزمایشگاه تحقیقات جنایی با سابقه 55 تا 60 ساله داریم.
اینها ظرفیت‌های خوبی را برای فیلمنامه‌ها ایجاد میکند.
ما ظرفیت‌های آزمایشگاهی سنگینی داریم که نمایش داده می‌شود. البته یک گلایه خودمانی هم می‌شود کرد. پلیس آنقدر درگیر کار است و کارش حساسیت دارد که فرصت نمی‌کند فیلمسازان بیایند و زمانشان را برای تصویربرداری بگیرد. یعنی در این زمینه کوتاهی پلیس هم هست که البته توجیه قابل قبولی دارد.
عده‌ای میگویند سریال‌ها با نمایش بزهکاری، باعث ترویج آن می‌شود. شما با جرم و بزهی مواجه شدید که شبیه ماجرای یک سریال تلویزیونی باشد؟
خیر. چون من در مورد اتفاقی به کارگردانان اطلاع می‌دهم که مجرمان قبلا رقم زده‌اند. یعنی پیشتر این اتفاق افتاده است، من در صحنه جرم با آن مواجه شده و کشفش کرده‌ام. در واقع ما کلید آن چیزی که به نمایش درمی‌آید را داریم.
اما ممکن است این شیوه را نه مجرمان بلکه افراد مستعد ارتکاب جرم ندانند و تازه یاد بگیرند.
درست است، برخی با این موضوعات آشنایی نداشته و برایشان تازگی دارد، اما در واقع این شیوه در میان مجرمان شناخته شده و پلیس از آن آگاه است. در واقع در صورتی‌که باز اتفاق بیفتد، پلیس کلید کشفش را دارد.
می‌شود گفت شما در این مشاورهها یک گام عقب‌تر را شرح می‌دهید و در واقعیت پلیس در برخورد با جرم، گامی جلوتر است؟
جاهایی که ممکن است یک سریال بخواهد کلیدهای ما را لو بدهد، مقاومت می‌کنیم و یک‌جورهایی همین می‌شود که شما می‌گویید.
در میان آثار تولیدی جای چه کاری خالی است؟
مستندسازی پلیسی کمی ضعیف است و فیلمنامه‌نویسان بسیار کمتر به این سمت می‌آیند که یک پرونده را به صورت مستند نمایش دهند.
چرا؟
دلیلش را نمی‌دانم، خیلی دلیل‌ها می‌تواند باشد. باید از هنرمندان بپرسید که چرا بیشتر به دنبال آثار داستانی هستند.
پرونده‌ای هست که دوست داشتید به فیلم و سریال بدل شود، اما کسی به سراغ آن نرفته است؟
یک کار به‌خصوص نه، اما پرونده‌های زیادی با انتهای شیرین و زیبا داریم، مثل آدم‌ربایی‌هایی که پایان خوش دارند. همانطور که گفتم فیلمسازان می‌توانند از شکل‌گیری جرم در اجتماع یک پرونده مستند درست کنند و در آخر بنویسند این ماجرا واقعی بود. برای اینکه به کسی برنخورد هم معمولا در ایران و همه جای دنیا مکان‌ها و اسم‌ها را کمی تغییر می‌دهند. آرزویم این است زمانی یک تهیه‌کننده یا فیلمنامه‌نویس این امکان را داشته باشد تا پرونده‌ای مستند بسازد. اگر این چنین شود دیگر به شما ثابت می‌شود پلیس باهوش است (می‌خندد) چون می‌بینید چه چیزهای پیچیده‌ای را کشف و حل میکند.
موردی بوده که فیلمنامه‌نویس یا کارگردان با مجرم صحبت کند؟
اسم نمی‌برم، ولی کارگردان حرفهای و بنامی که چند سیمرغ گرفته است از من خواست برای کارش یک سارق واقعی را ببیند، گفتم نمی‌توانم او را بیاورم، اما می‌توانم فیلمش را نشانت دهم. فیلم اعتراف‌های یک سارق را که از پشت سر گرفته شده بود و اسمش مشخص نبود، برای کارگردان پخش کردم. در فیلم توضیح می‌داد کجا مال را فروخته و... . همه را مو به مو توضیح می‌داد و کارگردان از شنیدن این حرف‌ها چشم‌هایش گرد شده بود. همچنین با هماهنگی، یک مجرم توبه کرده که قبلا سارق حرفهای بود را آوردیم تا با کارگردان صحبت کند. حتی سر صحنه آمد و توضیح داد چگونه این جرم را انجام داده است.
در چه فیلمی؟
مستندی راجع‌به سرقت منزل بود.
معمولا در چه مرحله‌ای به کار اضافه می‌شوید؟
به نوع فیلم بستگی دارد. اگر ژانر پلیسی باشد معمولا نویسنده سیناپس را تهیه کرده است و وقتی می‌خواهد بنویسد من در کنارش قرار می‌گیرم و با او همکاری می‌کنم. گاهی هم فیلمنامه نوشته شده است و فقط چند سکانس پلیسی دارد. در این زمان من فیلمنامه را می‌گیرم و مثلا دیالوگهای آن بخش را اصلاح می‌کنم و می‌گویم نحوه دیالوگ گفتن پلیس اینگونه است. چون این حرفه مثل بسیاری از مشاغل فرهنگ زبان خود را دارد. علاوه‌بر آن باید جنبه‌های قانونی اتفاق را هم در نظر بگیریم و به درستی آن را نشان دهیم. در واقع بسته به فیلم و ژانر، ما از مرحله فیلمنامه‌نویسی تا شکل‌گیری سکانس در صحنه و... حضور داریم.
به دیالوگ‌گویی و بیان اشاره کردید، موارد دیگری مثل اسلحه دست گرفتن بازیگر هم هست که در برخی آثار اشکال دارد.
در این موارد هم مشاوره داده می‌شود. مشاوره در موارد ساده دیگری چون لباس و ادوات هم هست که اتفاقا خیلی به چشم می‌آیند و باید به درستی نشان داده شود.
جالب این که شما در سریال‌های تاریخی هم همکاری داشته‌اید.
برخی از بچه‌های ما به دلیل خدمت طولانی و آشنایی به تاریخ پلیس در فیلم‌های تاریخی هم همکاری می‌کنند. مثلا در زمینه لباس‌هایی که نیروها قبل از ادغام داشتند مشاوره می‌دهند. من هم در سریال‌های سرزمین کهن، کلاه پهلوی و... همکاری داشتم.
هیچ‌وقت دوست نداشتید در فیلمی بازی کنید؟
در مستند کار کردم، توضیح دادم و نریشن گفتم. فیلم آموزشی هم درباره بررسی صحنه جرم درست کردیم که در سازمان خودمان پخش شد و در دانشکده استفاده می‌شود، اما بازیگری نداشتم. بازی‌ام به زمان دانشجویی و تئاترهایی که آن موقع داشتیم برمی‌گردد. همیشه پلیسی را بیشتر دوست داشتم.
البته برخی از همکاران شما بازیگر و کارگردان شدند.
یکی دو نفر از هم دوره‌ای‌های من در دانشگاه این مسیر را ادامه دادند و تئاتر خواندند. حسین سوادکوهی از بچه‌های گروه تئاتر دانشکده پلیس و هم دوره ما بود که در جشنواره تئاتر فجر دوسیمرغ بلورین گرفت. البته کار در نیروی انتظامی را رها نکرد. با درجه سرهنگی بازنشسته شد و تئاتر را هم ادامه داد.
فتا و هوش سیاه
شمس‌آبادی در بخشی از گفت‌وگویش به تاثیر سریال هوش سیاه در تاسیس پلیس فتا اشاره میکند و می‌گوید: هوش سیاه زمانی تولید شد که پلیس فتا تشکیل نشده بود. البته چنین اداره‌ای را در پلیس آگاهی داشتیم و پلیس فتا از دل پلیس آگاهی درآمد. در واقع دولت می‌دانست چنین پلیسی باید تشکیل شود، در حال تشکیل هم بود ولی آن سریال هم نشان داد که واقعا نیاز است و به همین دلیل می‌شود گفت راه را برای شکل‌گیری باز کرد و چند درصدی در این زمینه موثر بود.
اولین همکاری ناجی هنر
این مشاور انتظامی در بخشی از صحبت‌هایش به شکل‌گیری ناجی هنر و نخستین همکاری‌اش با یک سریال اشاره میکند و می‌گوید: موسسه فرهنگی-هنری ناجی هنر در اواخر دهه 70 تشکیل شد. قبلش اداره سینمایی در معاونت اجتماعی ناجا بود. در واقع ناجی هنر همزمان با سریال خواب و بیدار تاسیس و این اثر یک جورهایی اولین سریال مهم در این زمینه شد. مشاور آن سریال شخص دیگری بود، اما من هم نصف و نیمه با آنها همکاری داشتم.
یک قصه واقعی
آثاری وجود دارد که طبق یک پرونده واقعی نوشته می‌شوند. شمس‌آبادی بیان میکند: نویسنده یا کارگردان می‌گوید در قصه‌ای که در ذهن من شکل گرفته است یک قتل، سرقت مسلحانه، گروگانگیری یا قاچاق مواد مخدر دارم، چه ایده‌ای برای نوشتن و اجرای آن داری؟ من در ذهنم در پرونده‌هایی که در سی و چند سال خدمتم با آنها برخورد داشتم می‌گردم و موردی را برای او تعریف می‌کنم. خیلی وقت‌ها فیلمنامه‌نویس‌ها می‌آیند و ما پرونده‌های واقعی را برایشان می‌خوانیم و از آن ایده می‌گیرند. به گفته این مشاور انتظامی او سال گذشته با پروژه‌ای نمایشی همکاری داشته که به قصه سعید حنایی، قاتل زنجیره‌ای معروف می‌پردازد. تله فیلم مرتضی هم که از شبکه‌های سیما پخش شده، ایده گرفته از یک داستان واقعی است.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
بازی بارسا و رئال برای اولین بار هیچ تماشاگری ندارد کرونــا کلاسیکــو
هر زمانی که صحبت از قرعه‌کشی بازی‌های فصل جدید لالیگا می‌شود، طرفداران فوتبال اولین خبری که دنبال می‌کنند، زمان بازی رفت و برگشت بارسا و رئال یا همان ال‌کلاسیکو است. امسال هم چنین جوی وجود داشت، اما یک تفاوت عمده هم در این میان وجود دارد. وقتی مشخص شد ال‌کلاسیکو رفت امسال 24 اکتبر (سوم آبان ) برگزار می‌شود، خیلی‌ها به این مساله اشاره کردند: اولین ال‌کلاسیکوی تاریخ پشت درهای بسته و بدون حتی یک تماشاگر. با این حال، مدیران لالیگا سعی کرده‌اند جذابیت این بازی را باز هم برای فوتبال دوستان نگه دارند. بر همین اساس در کشورهایی که کرونا کمتر است همچون چین، امارات، کنیا، نیجریه و آفریقای جنوبی، محل‌هایی با ظرفیت 1000 نفری برای تماشای ال‌کلاسیکو
در نظر گرفته شده است. در کشورهای آمریکای لاتین همچون مکزیک، کلمبیا، اکوادور و آرژانتین هم مردم با نشستن داخل ماشین‌های خود می‌توانند این بازی جذاب را روی پرده‌های بزرگ سینمایی در فضای باز نگاه کنند. با تمام اوصاف، پیش‌بینی می‌شود 650میلیون نفر در سراسر جهان شاهد این بازی همیشه حساس باشند.
مسی؛ آقـــای گل
لیونل مسی در 43 بازی که برای بارسا در ال‌کلاسیکو انجام داده، موفق به زدن 26 گل شده و از این حیث بین بازیکنان دو تیم رکورددار است. ستاره آرژانتینی در بین بازیکنان بارسا نیز از لحاظ حضور در ال‌کلاسیکو رکورددار است. این تفکیک آمار مسی در تمام ال‌کلاسیکو‌هاست: لالیگا 18 گل ، سوپر کاپ اسپانیا 6 گل ، لیگ قهرمانان اروپا 2 گل ، 15 گل در نیوکمپ ، 11 گل در سانتیاگوبرنابئواولین بازی مسی در ال‌کلاسیکو: نوامبر 2004 در 17 سالگی که با پیروزی 3 بر صفر کاتالان‌ها در نیوکمپ همراه شد
اولین پاس گل: سال 2005 و در 18 سالگی، پاس گل به ساموئل اتوئو در شب پیروزی 3 بر صفر بارسا
اولین گل: ماه مارس 2007، مسی در شب تساوی 3بر3 دو تیم، هت‌تریک کرد
راموس رکورددار بازی
بعد از رفتن رونالدو از رئال، کاپیتان اسپانیایی این تیم به چهره نخست سفیدپوشان تبدیل شده است. سرخیو راموس با 44بازی رکورددار بازی در ال‌کلاسیکو بین بازیکنان دو تیم است. نکته جالب اینجاست که از اولین بازی او در سال 2004، راموس در هیچ ال‌کلاسیکویی غایب نبوده است.در عین‌حال، او یکی از خشن‌ترین بازیکنان تاریخ ال‌کلاسیکو هم بوده و در 44 بازی گذشته 14 کارت زرد و 5 کارت قرمز گرفته است. او در این 16 سال 4 گل برای رئال در این بازی مهم زده که همگی با ضربه سر بوده است.
هاشم بیک‌زاده: با کی‌روش کل‌کل داشتیم
هاشم بیک‌زاده عاشق مسی و بارسلوناست. او هم جزو طرفداران دو‌آتشه این تیم است. در آستانه بازی شنبه شب، هاشم ابتدا درباره مسی حرف می‌زند: «خدا را شکر از تیم جدا نشد. مسی یک ابرستاره است و حیف بود بارسا این بازیکن را از دست دهد. البته به نظرم مسی امسال تحت‌تاثیر اتفاقاتی بوده که پیش از فصل رخ داد. او می‌خواست از باشگاه جدا شود. مدیریت بارسا باید بهتر عمل می‌کرد. مسی کم بازیکنی نیست که با او وارد چالش و دعوا شوند. به نظرم بارسا باید همیشه بهترین شرایط را برای این بازیکن مهیا کند. این اختلافات باعث شده تا مسی یک مقدار از آن اوجش فاصله بگیرد ولی ما بارسایی‌ها امیدوار هستیم تا دوباره این بازیکن را کاملا آماده ببینیم. آنوقت است که دیگر بارسا قابل مهار نخواهد بود.»او درباره بازی روز شنبه چنین نظر می‌دهد: «دوست دارم بارسلونا ببرد. نمی‌خواهم قبل از بازی کری‌خوانی کنم. دو تیم باخت بد در لالیگا داشتند و این اصلا خوب نبود، ولی بارسا با برد خوب در لیگ قهرمانان دوباره خیلی روحیه گرفته. من که خیلی امیدوارم ما برنده ال‌کلاسیکو باشیم. البته این را بگویم مسابقه‌ای که بارسا در لیگ به ختافه باخت، اتفاقی بود. در آن بازی باید تیم سه گل می‌زد.»
هاشم در پاسخ به این سوال که با چه کسی بیشتر سر این بازی کری داشت، می‌گوید: «با کارلوس کی‌روش. او رئالی است دیگر. یادم هست با تیم‌ملی در اردوی اتریش بودیم. دو تیم همان زمان بازی کردند. کلی برای کی‌روش کری خواندم ولی آخرش باختیم! کی‌روش بعد از بازی کلی اذیتم کرد.»
جواد نکونام: کرونا ال‌کلاسیکو را هم خراب کرد
جواد نکونام سرمربی فولاد از دوره‌ای می‌آید که ستاره‌های فوتبال در لالیگا بازی می‌کردند. از رونالدینیو بگیرید تا رونالدو و مسی و ویا و ژاوی و گوتی و کلی ستاره دیگر. نکونام از همان زمان بیشتر با بازیکنان بارسا رفیق بود، از جمله ژاوی. او شنبه شب هم طرفدار سرسخت بارسلوناست. اما نکو بیشتر با چه کسانی کری‌خوانی دارد؟ «با دو تا از برادرانم خیلی کری‌خوانی دارم. همیشه سعی می‌کنیم دور از هم بازی را تماشا کنیم. با کریم انصاری‌فرد هم در زمان حضور در اسپانیا خیلی کری‌خوانی داشتیم. با اکثر رئالیهاکری داریم.»
او در پاسخ به این سوال که آیا جو ال‌کلاسیکو امسال مثل سالهای گذشته جذاب است؟ جواب می‌دهد: «کمتر از قبل شده. این هم به خاطر کروناست. این ویروس همه چیز را به‌هم ریخته است. از سویی هنوز دو تیم جان نگرفته‌اند. هم رئال در شرایط ایده‌آل نیست و هم بارسلونا. کومان تازه آمده و به زمان نیاز دارد. مسی هم درگیر حواشی بوده و کم‌کم تبدیل به همان بازیکن سابق می‌شود.»
آیا رفتن مسی یعنی پایان بارسا؟ نکونام می‌گوید: «نه اینطور نیست. همیشه بازیکنان بزرگی از رئال و بارسا رفته‌اند ولی هر بار ستاره دیگری جای آنها را گرفته است. مسی و بارسا نمی‌توانند همیشه با هم باشند. او واقعا بازیکن بزرگی است ولی بارسا بدون مسی هم بارسلوناست و نباید این را فراموش کرد.» نکونام در پیش‌بینی بازی شنبه هم چنین نظر می‌دهد: «فوتبال که قابل پیش‌بینی نیست. اگر بارسا تماشاگر داشت طبیعتا شانسش بیشتر بود ولی الان بازی‌ها در ورزشگاه خالی برگزار می‌شود، اما با توجه به نتیجه لیگ قهرمانان من خیلی امیدوارم بارسا ببرد.»
امیرحسین صادقی: با نکونام و منتظری کری داشتم
امیرحسین صادقی یکی از طرفداران سفت و سخت رئال‌مادرید است. البته می‌گوید درگیری‌هایی که در این مدت داشته باعث شده تا بازی‌های رئال را خیلی دنبال نکند ولی تا جایی که بتواند های‌لایت(خلاصه بازی) بازی‌ها و نتایج را می‌بیند. او معتقد است رئال امسال هنوز سر و شکل نگرفته و کار دارد. امیرحسین صادقی که همیشه برای بارسایی‌ها پیش از بازی ال‌کلاسیکو کری می‌خواند، این بار هم به جام‌جم می‌گوید: «یکی از زیبایی‌های فوتبال همین کری‌خوانی‌هاست، مخصوصا سر رئال و بارسا. این دو تیم قدرتمند هستند و همیشه بازی‌هایشان قشنگ از آب در می‌آید. یکی از دلایل مهمی که باعث شده تا نگاه ویژه‌ای به این مسابقه شود، همین مساله است. امیدوارم روزی از راه برسد که دربی‌های ما هم اینقدر قشنگ باشد. در بازی شنبه هم انشاا... ما رئالی‌ها برنده هستیم.» او در پاسخ به این سوال که بیشتر برای کدام بارسایی‌ها کری می‌خواند، جواب می‌دهد: «برای پژمان منتظری، جواد نکونام و البته امیر قلعه‌نویی. این سه نفر بارسایی هستند. قلعه‌نویی هم بد بارسایی است و وقتی در استقلال بودیم همیشه با امیرخان کری خوانی شدیدی سر این بازی داشتیم. هر وقت ال‌کلاسیکو را می‌بردیم حال امیرخان در تمرین روز بعد بد بود و هر وقت آنها می‌بردند، حال ما. ولی در استقلال خیلی کری‌خوانی داشتیم.» صادقی نتیجه بازی را هم اینطور پیش‌بینی میکند: «خیلی سخت است که پیش‌بینی کنیم. ولی به هر حال بارسا میزبان است و می‌خواهد از این امتیاز استفاده کند. خدا کند فقط رئال برنده باشد.»جواد کاظمیان: رفیق بارسایی و متعصب زیاد دارم
علاقه است دیگر. از بچگی همیشه رئالی بوده‌ام و این مربوط به حالا نمی‌شود. از زمانی که یادم می‌آید و زامورانو و رونالدوی برزیلی در آن بازی می‌کردند.
همیشه گفته‌ای عاشق رونالدو بوده‌ای، درست است؟
اصلا یک چیز دیگری بود رونالدو. بازیکن رویایی من. حتی قبل از اینکه به رئال بیاید بازی‌هایش را دنبال می‌کردم.
در اینستاگرام می‌بینیم که برای بازی‌های رئال، لباس این تیم را می‌پوشی و خیلی با رفقا کل‌کل میکنی.
فوتبال که عشق است و رئال هم غیر‌قابل توصیف. من هنگام بازی‌های رئال حرص می‌خورم. خودم فوتبالیست بوده‌ام اما باز حرص می‌خورم. تقریبا سعی می‌کنم بازی‌ها را ببینم. بدون اغراق می‌گویم که 85درصد بازی‌های رئال را دیده‌ام.
خاطره‌انگیزترین بازی ال‌کلاسیکویی که دیده‌اید.
اینقدر بازی و ال‌کلاسیکو دیده‌ام که واقعا نمی‌شود یکی را گلچین کرد. اما زمانی که رونالدوی برزیلی در تیم بود یک ال‌کلاسیکو را بردیم که خیلی چسبید. اصلا هیجان آن بازی‌ها خیلی بالا بود.
با کدام دوستانت بیشتر کل‌کل میکنی.
اسم ببرم؟ می‌ترسم از قلم بیفتند. رفیق بارسلونایی و متعصب زیاد دارم. کل‌کل همیشه هست، اما واقعا زیاد هستند و نمی‌شود اسم برد.
این اولین‌بار است که ال‌کلاسیکو بدون تماشاگر برگزار می‌شود.
اتفاق بدی است. شما فکر کنید بازی به این مهمی و بدون تماشاگر. امیدوارم این وضعیت هر چه زودتر به پایان برسد.
قطعا دوست داری رئال بازی را ببرد.
طبیعی است. دو تیم شرایط نسبتا مشابهی را تجربه می‌کنند. بارسلونا هنوز به طور کامل با تفکرات کومان جا نیفتاده است و زمان می‌برد تا این تفکرات حکم‌فرما شود. با این حال من فکر می‌کنم رئال بازی را ببرد.
شاید راموس در این بازی نباشد.
بازی قبل را نبود. برای ال‌کلاسیکو می‌رسد انشاءا... .
خیلی‌ها میگویند از وقتی رونالدو از رئال‌مادرید رفته و دوگانه مسی رونالدو دیگر وجود ندارد ال‌کلاسیکو حساسیت‌اش را از دست داده است.
خب ال‌کلاسیکو با وجود آنها جذاب بوده همیشه، اما خب یک چیزی بگویم. ال‌کلاسیکو همیشه ال‌کلاسیکو است، حتی بدون مسی و رونالدو.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
گفتوگو با پسر جوانی که شوهر مادرش را کشت قتل در شب تولد مادر
مهرداد 18بهار از زندگی‌اش گذشته بود و سالهای زیادی پیش رو داشت. هیچ‌گاه فکر نمی‌کرد با یک تصمیم آنی و اشتباه، زندگی‌اش را برای همیشه نابود کند. او به اتهام قتل ناپدری‌اش بازداشت شده است. در زندان، منتظر روز دادگاه است. در «پشت صحنه یک جنایت» این هفته، در گفتوگو با مهرداد و یک روان‌شناس به بررسی ریشه‌های این جنایت پرداخته‌ایم. بر اساس اوراق پرونده، بهمن سال گذشته ماموران انتظامی شهرستان شهریار، پیکر مرد 28سالهای را که در خودروی رانا رها شده بود، یافتند که با ضربه‌های چاقو به قتل رسیده بود. با استعلام از شماره پلاک خودرو، هویت جسد به دست آمد.
در ادامه معلوم شد مرد 28ساله با زنی ازدواج کرده که سه فرزند دارد. این زن شناسایی و مورد تحقیقات قرار گرفت که مشخص شد پسر خانواده، مخالف این ازدواج بوده و بارها از مادر و شوهر جدیدش خواسته بوده، جدا شوند اما هردو مخالف جدایی بودند. این زن در تحقیقات بعدی گفت پسرش با همدستی دو نفر از دوستانش مرتکب قتل شده و فرارکرده‌اند. دوستان وی بازداشت شدند و گفتند فقط در جابهجایی جسد نقش داشته‌اند و دوست فراری‌شان آن مرد را کشته است. سرانجام بهرام پس از پنج ماه فرار وقتی برای دیدن مادر و خواهر و برادرش آمده بود، بازداشت شد. او اعتراف کرد به دلیل کینه‌ای که از شوهر مادرش داشته، مرتکب این قتل شده است. قرار است او با پایان یافتن تحقیقات قضایی - پلیسی در دادگاه محاکمه شود.
دلم می‌خواست خلبان شوم
مهرداد 18ساله آرام و قرار نداشت. زیر لب مدام با خودش حرف می‌زد. به خودش بد و بیراه می‌گفت که با یک تصمیم آنی، مرد جوان را به قتل رسانده و خود در یک قدمی چوبه‌دار قرار گرفته است. در حاشیه جلسه تحقیق با او گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.به چه اتهامی بازداشت شدی ؟
قتل ناپدری‌ام.
چقدر درس خواندی ؟
اول دبیرستان. پدرم شیشه‌ای بود و با مادرم مدام دعوا می‌کرد و خانه پر از تنش و بدبختی بود. یک خواهر و برادر کوچک‌تر از خودم دارم. شرایط طوری شد که نمی‌توانستم درس بخوانم و ترک تحصیل کردم.
بعد چه شد؟
پدر و مادرم سال 79 طلاق گرفتند. من نزد پدرم رفتم و مادرم دو بچه دیگر را با خودش برد. هر از گاهی به دیدن مادرم می‌رفتم که متوجه شدم او با مردی که 10سال از من بزرگتر است، ازدواج کرده. خواستم طلاق بگیرد و دوباره با پدرم زندگی کند و یک خانواده شویم، اما او و شوهر جدیدش قبول نکردند از هم جدا شوند. همین باعث کینه از مادرم و شوهرش جدیدش شد و تصمیم به قتل مرد جوان گرفتم.
از شب جنایت بگو.
موضوع را چند شب قبل به دو نفر از دوستانم گفتم و قول همکاری دادند. آن شب جشن تولد مادرم بود و در یک باغ در شهریار از سوی شوهرش مراسم برگزار می‌شد. رفتم به آن جشن و مرد جوان را از آنجا بیرون آورده و با ضربه‌های چاقو به او حمله کردم و وی را کشتم. بعد جسد را به کمک دوستانم در خودرویش گذاشته و اطراف ورودی یک باغ رها کردیم.
بعداز قتل چه کردی ؟
ساعاتی سرگردان در خیابان‌ها بودم و می‌ترسیدم جایی بروم. بعد به پدرم زنگ زدم و گفتم مرد جوان را کشتم تا وی دوباره با مادرم ازدواج کند که با من دعوا کرد و گفت چرا دست به قتل زدی و خواست تسلیم پلیس شوم. ترسیدم و فرار کردم. مدتی در شهرهای مختلف پادویی و کارگری کردم تا هزینه زندگی‌ام جور شود. شب‌ها کابوس طناب دار و زندان می‌دیدم و پنج ماه را با بدبختی گذراندم.
چطور بازداشت شدی؟
دلم برای خانواده‌ام تنگ شده بود. بعد از پنج ماه به خانه بازگشتم تا آنها را ببینم که بازداشت شدم.
اگر زمان به عقب باز می‌گشت؟
اگر پدرم اعتیادش را ترک می‌کرد و مادرم از او جدا نمی‌شد شاید الان یک زندگی خوب داشتیم و من قاتل نمی‌شدم و آن مرد زنده بود. ای کاش می‌توانستم درس بخوانم وخلبان شوم و به عشقم که پرواز است برسم، اما نشد.
با خانواده‌ات ملاقات داشته‌ای؟
پدرم که نیامد و مادرم چند بارآمد. مدام گریه می‌کرد و می‌ترسد یک روز اعدام شوم.
فکر میکنی بخشیده شوی؟
نمی دانم. شرایط زندگی مرا قاتل کرد.
فرزندان طلاق را رها نکنیم
لیلا اسماعیلی / کارشناس ارشد روانشناسیدر خانواده متهم به قتل، شاهد نابسامانی هستیم. پدر معتاد به شیشه بوده و اقتصاد خانواده را با مشکل روبه‌رو کرده و باعث تنش میان خود و همسرش و دیگر اعضای خانواده شده است. سطح روانی این پسر به خاطر اعتیاد پدر، دعوای مداوم والدین و ترس از جدایی از آنها دچار تنش شده و طلاق مادر بر این تنش افزوده است. بچه‌هایی با شرایط پسر جوان، می‌ترسند در جامعه کسی متوجه اعتیادپدر، طلاق والدین و بد بودن شرایط زندگی‌شان شود و از گروه همسالان جدا می‌شوند. تنش‌های به وجود آمده در این زندگی باعث شده پسر خانواده ترک تحصیل کند و به دنبال کار باشد تا هزینه خانواده اش را تامین کند.
از سویی دیگر، مادر نمی‌توانسته با اعتیاد پدر کنار بیاید و از او جدا می‌شود. برای بهتر شدن شرایط زندگی بعد از جدایی تصمیم به ازدواج دوباره می‌گیرد و با فردی که 10سال از پسرش بزرگتر است، ازدواج کرده و همین باعث نارضایتی فرزندش
شده است.
همین باعث می‌شود پسر به دنبال مقصر خراب شدن زندگی‌شان بگردد و نفرسوم که ناپدری‌اش باشد را مقصر می‌داند و فکر میکند اگر او در این زندگی نبود شاید فرصتی دوباره پیش می‌آمد که مادر و پدرش ازدواج و زندگی پنج نفره‌شان دوباره شکل بگیرد. این پسر وقتی نمی‌تواند مادر و ناپدری را مجاب به جدایی کند، تصمیم به حذف ناپدری می‌گیرد و بی‌آن‌که به عواقب کار خود فکر کند، نقشه قتل او را اجرا میکند؛ چرا که فکر میکند با از بین رفتن وی، والدینش دوباره با هم ازدواج می‌کنند.
فرزندان طلاق روحیه‌ای شکننده دارند و باید به آنها و شرایطشان توجه بیشتری شود، زیرا احتمال دارد آنها برای انتقام از شرایطی که زندگی برایش درست کرده، به دنبال مقصر بگردند و اقداماتی انجام دهند که پایانی خوش نداشته باشد.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
جام‌جم از ظرفیت‌های ساخت خودروی آمبولانس در کشور در دوران تحریم و همزمان با همه‌گیری کووید-19 در کشور گزارش می‌دهد حال خراب آمبولانس‌های ایرانی
در سالهای اخیر مسؤولان وزارت بهداشت و سازمان اورژانس کشور بارها از کمبود آمبولانس به دلایل مختلف لب به شکایت گشوده‌اند. اما اخیرا رئیس اورژانس، خبر از تکمیل ظرفیت خودروی آمبولانس کشور داد و گفت که دیگر کمبود آمبولانس نداریم!
در شرایطی که عمده آمبولانس‌های در حال خدمت در ناوگان اورژانس و هلال احمر کشور، خودروهایی وارداتی هستند،اینکه در اوج تحریم‌ها چه اتفاقی افتاده که بنا به گفته رئیس سازمان اورژانس کشور مسأله کمبود آمبولانس حل شده است، موضوع درخور توجهی است که در ادامه قصد واکاوی ابعاد مختلف آن را داریم.
سال 53 بود که در اثر ریزش سقف یکی از سالن‌‌های انتظار فرودگاه مهرآباد تهران، تعداد زیادی از هموطنان کشته و مجروح شدند. این در حالی بود که تا آن زمان هیچ سامانه‌ای برای کمک و انتقال مجروحان اینگونه حوادث در کشور طراحی نشده بود.
بعد از وقوع این حادثه، مرکز فوریت‌های پزشکی کشور در سال 54 تأسیس شد و در آن از آمبولانس‌های بنز ون و ماژولر (نوعی آمبولانس از شرکت خودروسازی جنرال‌موتورز) برای خدمت‌رسانی بهره گرفته شد. البته پیش از آن هم در کشور ما از برخی خودروها به عنوان آمبولانس استفاده می‌شد. اما آمبولانس و اورژانس به شکل امروزی‌اش وجود نداشت.
امروزه آمبولانس‌ها مسیر طولانی تکامل را طی کرده‌اند و حالا دیگر خودرویی معمولی برای انتقال بیمار یا مصدوم نیستند. این نوع خودروها در واقع یک واحد اورژانس مجهز هستند که به فناوری‌های ارتباطی
تجهیز شده‌اند.
انواع آمبولانس‌ها
اکنون طراحی فضا، جانمایی و نصب تجهیزات کامل در داخل یک آمبولانس، امری حیاتی به شمار می‌رود. به همین دلیل، سازندگان این خودروها سعی می‌کنند روزبه‌روز آمبولانس‌های مجهزتری بسازند. آمبولانس‌های فعلی دارای برانکاردهای چرخدار برای راحتی بیشتر در حمل بیمار، محل مناسب برای نشستن خدمه، وسایل تخصصی شامل تجهیزات احیای قلب و ریه، مخزن اکسیژن و همچنین دستگاه تنفس مصنوعی هستند. همچنین آمبولانس‌ها دارای بیسیم و تجهیزات رادیویی نیز هستند که از این طریق وضعیت بیمار را به بیمارستان اطلاع می‌دهند و ارتباط دائمی آنها با بیمارستان و مرکز اورژانس برقرار است. اما فضای داخلی، اندازه و تجهیزات خودروهای آمبولانس با هم یکسان نیست. امروزه و در تمام دنیا این خودرو در سه تیپ مختلف به خدمات‌رسانی مشغول است:
تیپ A: ویژه بیمارانی طراحی شده که سلامتی خود را بازیافته‌اند و از مراکز درمانی ترخیص می‌شوند. برای این بیماران چنانچه در جابهجایی به مراقبت جزئی نیاز داشته باشند، از آمبولانس‌های تیپ A استفاده می‌شود. کاربرد این تیپ غیراورژانسی است.
تیپ B: مخصوص بیماران اورژانسی با ناراحتی قلبی، شکستگی، مجروحان تصادفات و ... است. این تیپ خودرو تجهیزات بیشتری نسبت به تیپ A داشته و دارای فضای کافی در پشت آمبولانس برای مراقبت خدمه آمبولانس از بیمار است.
تیپ C: آمبولانسی است که امکان انتقال بیماران آی‌سی‌یو را دارد. یعنی چنانچه بیماری نیاز به مراقبت‌های آی‌سی‌یو هنگام جابهجایی داشته باشد از این خودرو استفاده می‌شود. تجهیزاتش نسبت به تیپ B وسیع‌تر و کامل‌تر است و می‌تواند بیمار آی‌سی‌یو را به سلامت جابه‌جا کند.
لازم است این را هم بدانیم که در بیشتر کشورها از آمبولانس تیپ B استفاده می‌شود و دو تیپ دیگر کاربرد چندانی ندارد. در ایران نیز تیپ مورد نیاز اورژانس کشور، عمدتا همان آمبولانس تیپ B است.
وضعیت نیاز داخلی به خودروی آمبولانس
به گزارش مهر، دکتر پیرحسین کولیوند، رئیس اورژانس کشور در نشست خبری 22 مرداد 99 در گفتوگو با اصحاب رسانه اظهار کرد: «از ۲۴۰۰ آمبولانس به ۵۴۰۰ آمبولانس رسیده‌ایم و کمبود آمبولانس نداریم و در این دوران کرونا تمام قد پای کار ایستاده‌ایم.»
این در حالی بود که به گزارش ایلنا در هشتم مرداد 99 مصطفی افشارنیک، رئیس اورژانس پیش بیمارستانی نیشابور در نشست خبری با خبرنگاران گفت: «یکی از دغدغه‌ها و مشکلات اورژانس ۱۱۵ این شهرستان تامین تجهیزات و خودرو است که با توجه به تحریم های حاکم بر کشور، ما امکان واردکردن آمبولانس را نداریم و ناچاریم آمبولانس‌های فرسوده را تعمیر کنیم و به چرخه خدمات‌رسانی بازگردانیم.»
پیش از آن به گزارش تسنیم، در چهارم مرداد 99، محمدامین زرگر، رئیس اورژانس پیش‌بیمارستانی و مدیریت حوادث دانشگاه علوم پزشکی اهواز در نشست خبری با اصحاب رسانه اظهار کرد: «در حال حاضر 220 دستگاه آمبولانس داریم که اغلب به دلیل فرسوده بودن و گرمای هوا روزانه در حال تعمیر هستند و به دلیل شرایط تحریم، برای خرید آمبولانس محدودیت داریم.»
این در حالی است که به گزارش ایسنا، دکتر کولیوند در دیدار با سرپرست دانشگاه علوم پزشکی البرز در 19 شهریور 99 با اشاره به شرایط ویژه استان البرز به جهت تراکم بالای جمعیت و شرایط جغرافیایی این استان اظهار کرده بود: «خرید هزار دستگاه آمبولانس در کشور در حال انجام است که حتما تقویت ناوگان اورژانس زمینی البرز در دستور کار اورژانس کشور قرار دارد.» البته رئیس سازمان اورژانس کشور کمتر از یک ماه قبل از این گفته بود کمبود آمبولانس نداریم.
درباره وضعیت ناوگان آمبولانس در کشور، یک منبع آگاه درسازمان اورژانس کشور که نخواست نامش منتشر شود، در پاسخ به این سوال که آیا با کمبود آمبولانس در کشور مواجه هستیم یا خیر به جام‌جم گفته است: «قطعا در شرایط حاد درمانی در کشور، با کمبود آمبولانس مواجه هستیم.»
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که چرا از خودروهای ساخت داخل به‌عنوان آمبولانس استفاده نمی‌شود و اینکه ترجیح سازمان اورژانس برای تهیه آمبولانس استفاده از خودروی داخلی است یا خارجی، تصریح کرده است اگر تولید داخلی داشته باشیم، اولویت اول ما استفاده از آمبولانس داخلی است. ولی متاسفانه سایز خودروی آمبولانسی که مورد نیاز اورژانس است، در کشور تولید نمی‌شود و در عمل مجبوریم خودرو را وارد کرده و بعد آن را در داخل کشور تبدیل به آمبولانس کنیم. البته خودروسازان داخلی قطعا توان تولید دارند و باید مذاکره با خودروسازان ادامه داشته باشد.
بعد از وقوع این حادثه، مرکز فوریت‌های پزشکی کشور در سال 54 تأسیس شد و در آن از آمبولانس‌های بنز ون و ماژولر (نوعی آمبولانس از شرکت خودروسازی جنرال‌موتورز) برای خدمت‌رسانی بهره گرفته شد. البته پیش از آن هم در کشور ما از برخی خودروها به عنوان آمبولانس استفاده می‌شد. اما آمبولانس و اورژانس به شکل امروزی‌اش وجود نداشت.
امروزه آمبولانس‌ها مسیر طولانی تکامل را طی کرده‌اند و حالا دیگر خودرویی معمولی برای انتقال بیمار یا مصدوم نیستند. این نوع خودروها در واقع یک واحد اورژانس مجهز هستند که به فناوری‌های ارتباطی
تجهیز شده‌اند.
انواع آمبولانس‌ها
اکنون طراحی فضا، جانمایی و نصب تجهیزات کامل در داخل یک آمبولانس، امری حیاتی به شمار می‌رود. به همین دلیل، سازندگان این خودروها سعی می‌کنند روزبه‌روز آمبولانس‌های مجهزتری بسازند. آمبولانس‌های فعلی دارای برانکاردهای چرخدار برای راحتی بیشتر در حمل بیمار، محل مناسب برای نشستن خدمه، وسایل تخصصی شامل تجهیزات احیای قلب و ریه، مخزن اکسیژن و همچنین دستگاه تنفس مصنوعی هستند. همچنین آمبولانس‌ها دارای بیسیم و تجهیزات رادیویی نیز هستند که از این طریق وضعیت بیمار را به بیمارستان اطلاع می‌دهند و ارتباط دائمی آنها با بیمارستان و مرکز اورژانس برقرار است. اما فضای داخلی، اندازه و تجهیزات خودروهای آمبولانس با هم یکسان نیست. امروزه و در تمام دنیا این خودرو در سه تیپ مختلف به خدمات‌رسانی مشغول است:
تیپ A: ویژه بیمارانی طراحی شده که سلامتی خود را بازیافته‌اند و از مراکز درمانی ترخیص می‌شوند. برای این بیماران چنانچه در جابهجایی به مراقبت جزئی نیاز داشته باشند، از آمبولانس‌های تیپ A استفاده می‌شود. کاربرد این تیپ غیراورژانسی است.
تیپ B: مخصوص بیماران اورژانسی با ناراحتی قلبی، شکستگی، مجروحان تصادفات و ... است. این تیپ خودرو تجهیزات بیشتری نسبت به تیپ A داشته و دارای فضای کافی در پشت آمبولانس برای مراقبت خدمه آمبولانس از بیمار است.
تیپ C: آمبولانسی است که امکان انتقال بیماران آی‌سی‌یو را دارد. یعنی چنانچه بیماری نیاز به مراقبت‌های آی‌سی‌یو هنگام جابهجایی داشته باشد از این خودرو استفاده می‌شود. تجهیزاتش نسبت به تیپ B وسیع‌تر و کامل‌تر است و می‌تواند بیمار آی‌سی‌یو را به سلامت جابه‌جا کند.
لازم است این را هم بدانیم که در بیشتر کشورها از آمبولانس تیپ B استفاده می‌شود و دو تیپ دیگر کاربرد چندانی ندارد. در ایران نیز تیپ مورد نیاز اورژانس کشور، عمدتا همان آمبولانس تیپ B است.
وضعیت نیاز داخلی به خودروی آمبولانس
به گزارش مهر، دکتر پیرحسین کولیوند، رئیس اورژانس کشور در نشست خبری 22 مرداد 99 در گفتوگو با اصحاب رسانه اظهار کرد: «از ۲۴۰۰ آمبولانس به ۵۴۰۰ آمبولانس رسیده‌ایم و کمبود آمبولانس نداریم و در این دوران کرونا تمام قد پای کار ایستاده‌ایم.»
این در حالی بود که به گزارش ایلنا در هشتم مرداد 99 مصطفی افشارنیک، رئیس اورژانس پیش بیمارستانی نیشابور در نشست خبری با خبرنگاران گفت: «یکی از دغدغه‌ها و مشکلات اورژانس ۱۱۵ این شهرستان تامین تجهیزات و خودرو است که با توجه به تحریم های حاکم بر کشور، ما امکان واردکردن آمبولانس را نداریم و ناچاریم آمبولانس‌های فرسوده را تعمیر کنیم و به چرخه خدمات‌رسانی بازگردانیم.»
پیش از آن به گزارش تسنیم، در چهارم مرداد 99، محمدامین زرگر، رئیس اورژانس پیش‌بیمارستانی و مدیریت حوادث دانشگاه علوم پزشکی اهواز در نشست خبری با اصحاب رسانه اظهار کرد: «در حال حاضر 220 دستگاه آمبولانس داریم که اغلب به دلیل فرسوده بودن و گرمای هوا روزانه در حال تعمیر هستند و به دلیل شرایط تحریم، برای خرید آمبولانس محدودیت داریم.»
این در حالی است که به گزارش ایسنا، دکتر کولیوند در دیدار با سرپرست دانشگاه علوم پزشکی البرز در 19 شهریور 99 با اشاره به شرایط ویژه استان البرز به جهت تراکم بالای جمعیت و شرایط جغرافیایی این استان اظهار کرده بود: «خرید هزار دستگاه آمبولانس در کشور در حال انجام است که حتما تقویت ناوگان اورژانس زمینی البرز در دستور کار اورژانس کشور قرار دارد.» البته رئیس سازمان اورژانس کشور کمتر از یک ماه قبل از این گفته بود کمبود آمبولانس نداریم.
درباره وضعیت ناوگان آمبولانس در کشور، یک منبع آگاه درسازمان اورژانس کشور که نخواست نامش منتشر شود، در پاسخ به این سوال که آیا با کمبود آمبولانس در کشور مواجه هستیم یا خیر به جام‌جم گفته است: «قطعا در شرایط حاد درمانی در کشور، با کمبود آمبولانس مواجه هستیم.»
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که چرا از خودروهای ساخت داخل به‌عنوان آمبولانس استفاده نمی‌شود و اینکه ترجیح سازمان اورژانس برای تهیه آمبولانس استفاده از خودروی داخلی است یا خارجی، تصریح کرده است اگر تولید داخلی داشته باشیم، اولویت اول ما استفاده از آمبولانس داخلی است. ولی متاسفانه سایز خودروی آمبولانسی که مورد نیاز اورژانس است، در کشور تولید نمی‌شود و در عمل مجبوریم خودرو را وارد کرده و بعد آن را در داخل کشور تبدیل به آمبولانس کنیم. البته خودروسازان داخلی قطعا توان تولید دارند و باید مذاکره با خودروسازان ادامه داشته باشد.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
گفتوگو با مارک فینو، سخنگوی اسبق وزارت خارجه فرانسه بازرسی‌های آژانس از ایران باید بر مبنای پادمان‌های موجود باشد
رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مصاحبه با روزنامه سوئیسی نویه زوریخر سایتونگ، در پاسخ به سوال خبرنگار این روزنامه مبنی بر اینکه باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق آمریکا گفته بود توافق هسته‌ای برجام امکان بازرسی در هر زمان و در هر مکان را فراهم می‌آورد، گفته است: ایران، مانند عراق بعد از سال ۲۰۰۳ کشور اشغال‌شده نیست که بازرس‌های خارجی بتوانند با حمایت سازمان ملل متحد آزادانه همه جا بروند و وارد هر مکانی از آشپزخانه گرفته تا انبارها شوند.نه؛ ایران، یک کشور دارای حاکمیت است. وی اضافه کرده که ایران با ما بر دو اساس همکاری میکند: تدابیر نظارتی مورد توافق (پادمان‌ها) و پروتکل الحاقی. اینکه می‌گویم شاید خیلی تکراری باشد ولی پروتکل الحاقی گزینه‌های بیشتری برای بازرسی در اختیار ما قرار می‌دهد.
جمهوری اسلامی ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی چهارم شهریور اعلام کردند به توافقی برای تقویت همکاری‌ها و جلب اعتماد متقابل جهت تسهیل اجرای کامل موافقت‌نامه جامع پادمان و پروتکل الحاقی به آن دست پیدا کرده‌اند.
در این بیانیه تصریح شده بود ایران به طور داوطلبانه به دو مکان مشخص شده توسط آژانس دسترسی داده و فعالیت‌های راستی‌آزمایی آژانس را برای حل‌وفصل این موضوعات تسهیل خواهد کرد. بر اساس این بیانیه مقرر شد آژانس هیچ سؤال دیگری از ایران و هیچ درخواستی برای دسترسی به مکان‌هایی فراتر از آنچه توسط ایران تحت موافقت‌نامه جامع پادمان و پروتکل الحاقی اظهار شده‌اند، نداشته باشد.در توافقنامه ایران و آژانس تصریح شده بود طرفین بر سر تاریخ‌های مربوط به این دسترسی‌ها توافق کرده‌اند. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در گزارش فصلی خود که ۱۴ شهریور منتشر شد اعلام کرد ایران اجازه دسترسی به یکی از این دو سایت را برای نمونه‌برداری‌های محیطی داده است. این نهاد بین‌المللی هم اعلام کرد بازرسان آژانس امکان حضور در دومین مکان در ایران را هم پیدا کرده‌اند.دراین‌خصوص با مارک فینو، سخنگوی اسبق وزارت خارجه فرانسه گفت‌وگویی انجام داده‌ایم. این دیپلمات سابق فرانسوی در حال حاضر ریاست بخش گسترش تسلیحات در مرکز سیاست امنیتی ژنو (GCSP) را به عهده دارد.
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اعلام کرده نتایج نمونه‌برداری‌های اخیر از دو محل در ایران پس از پایان بررسی‌ها ابتدا با ایران در میان گذاشته می‌شود و علنی نخواهد شد. ارزیابی شما از توافق اخیر ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی چیست؟
این بهترین راه‌حل برای همه بود که ناشی از مذاکرات همکاری‌جویانه و نه رویکرد تقابل‌جویانه است. ایران هم نشان می‌دهد که از نظر تعهدات پادمانی خود چیزی برای پنهان‌کردن ندارد و هم آژانس انرژی هسته‌ای به حاکمیت و عزت ایران احترام می‌گذارد.
رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گفته ایران مانند عراق بعد از سال ۲۰۰۳،کشور اشغال‌شده نیست که بازرس‌های خارجی بتوانند با حمایت سازمان ملل متحد آزادانه همه جا بروند. این حرف چه پیامی برای آمریکا که خواهان بازرسی در هر زمان و در هر مکان از سوی آژانس است دارد ؟
این ابتدا بیان واقعیت بوده و یادآوری نیاز به احترام به حاکمیت ملی کشورهای بازرسی شده است. همچنین این یک پیام واضح به دولت ترامپ است که آژانس انرژی هسته‌ای قوانین و استانداردهای مورد توافق خود را اعمال میکند. بر اساس پروتکل الحاقی که به صورت یکجانبه توسط ایران اجرا شده همه فعالیت‌ها و امکانات مربوطه می‌توانند مورد بازرسی قرار گیرند، اما باید توجه داشت این بازرسی‌ها با توجه به مفاد قانونی موجود در توافقنامه جامع پادمانی، پروتکل الحاقی و برجام قابل انجام است.
ارزیابی شما از توافق اخیر ایران و آژانس برای بازدید از دو مکان مشخص شده چیست؟
این توافقنامه نشان می‌دهد که رژیم بازرسی برای ایران در چارچوب توافق نامه‌های دو جانبه بین ایران و آژانس انرژی هسته‌ای بین‌المللی صورت می‌گیرد و آژانس براساس اطلاعات موجود برای آن عمل میکند.
جوزپ بورل، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا اخیرا گفته است در حال کار روی اینستکس هستیم و اگر تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران بازمی‌گشت به معنی پایان برجام بود. به نظر می‌رسد اروپا هنوز با لفاظی سعی دارد عدم تعهد به مسوولیت‌های خود را توجیه کند. ارزیابی شما چیست؟
یافتن توافق بین 27 کشور اتحادیه اروپا البته پیچیده‌تر و زمانبرتر از اقدام به نمایندگی از یک کشور است. مکانیسم اینستکس - که اکنون عملیاتی است - نمی‌تواند جایگزین حذف کامل تحریم‌های یکجانبه ایالات متحده شود زیرا دامنه آن فقط به کالاهای بشردوستانه مانند غذا، دارو و تجهیزات پزشکی محدود می‌شود و تهدید تحریم‌های ثانویه ایالات متحده علیه شرکت‌های اروپایی هنوز هم به عنوان یک بازدارنده قدرتمند عمل میکند. گسترش دسترسی به اینستکس به شرکت‌های خارج از اتحادیه اروپا از جمله روسیه، چین یا هند که سهام کمتری در بازار ایالات متحده دارند، مفید و کارساز خواهد بود.
وزیر خارجه انگلیس اعلام کرده که این کشور همواره پذیرای تلاش برای گنجاندن توافقی بزرگتر (در داخل برجام) بوده است؛ به این موضوع تمایل داشته و در واقع، بر آن تأکید داشته است. تا زمانی که چشم‌اندازی برای توافقی گسترده‌تر وجود ندارد برجام چیزی است که در دست داریم. به نظر می‌رسد دیدگاه انگلیس صورت دیگری از سخنان ترامپ است که خواهان مذاکره در مورد موضوع موشکی ایران و سیاست منطقه‌ای ایران است. اما انگلیس سعی میکند با حفظ برجام این موضوعات را در قالب مذاکراتی دیگر دنبال کند. ارزیابی شما چیست؟
انگلیس گرچه اکنون خارج از اتحادیه اروپا است اما عزم خود را برای حفظ برجام اعلام کرد و مخالف تحریم‌های اعلامی ایالات متحده آمریکا ناشی از مکانیسم ماشه است. با این حال ممکن است با دولت ترامپ موافقت کند که توافقنامه جدید با ایران باید شامل موارد دیگر شود. سایر اعضای اروپایی (فرانسه و آلمان) تا حدی این هدف را دارند. با این حال برای همه روشن است تا زمانی که تحریم‌های ایالات متحده برداشته نشود، احتمال چنین مذاکره‌ای وجود ندارد. اگر بایدن سوم نوامبر انتخاب شود و ایالات متحده به طور معمول به برجام بپیوندد در این صورت انتظار می‌رود ایران به اجرای کامل خود بازگردد و سپس گفت‌وگوهای جدید در مورد سایر موضوعات به‌طور مطلوب در یک زمینه منطقه‌ای، تسهیل می‌شود.
این بهترین راه‌حل برای همه بود که ناشی از مذاکرات همکاری‌جویانه و نه رویکرد تقابل‌جویانه است. ایران هم نشان می‌دهد که از نظر تعهدات پادمانی خود چیزی برای پنهان‌کردن ندارد و هم آژانس انرژی هسته‌ای به حاکمیت و عزت ایران احترام می‌گذارد.
رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گفته ایران مانند عراق بعد از سال ۲۰۰۳،کشور اشغال‌شده نیست که بازرس‌های خارجی بتوانند با حمایت سازمان ملل متحد آزادانه همه جا بروند. این حرف چه پیامی برای آمریکا که خواهان بازرسی در هر زمان و در هر مکان از سوی آژانس است دارد ؟
این ابتدا بیان واقعیت بوده و یادآوری نیاز به احترام به حاکمیت ملی کشورهای بازرسی شده است. همچنین این یک پیام واضح به دولت ترامپ است که آژانس انرژی هسته‌ای قوانین و استانداردهای مورد توافق خود را اعمال میکند. بر اساس پروتکل الحاقی که به صورت یکجانبه توسط ایران اجرا شده همه فعالیت‌ها و امکانات مربوطه می‌توانند مورد بازرسی قرار گیرند، اما باید توجه داشت این بازرسی‌ها با توجه به مفاد قانونی موجود در توافقنامه جامع پادمانی، پروتکل الحاقی و برجام قابل انجام است.
ارزیابی شما از توافق اخیر ایران و آژانس برای بازدید از دو مکان مشخص شده چیست؟
این توافقنامه نشان می‌دهد که رژیم بازرسی برای ایران در چارچوب توافق نامه‌های دو جانبه بین ایران و آژانس انرژی هسته‌ای بین‌المللی صورت می‌گیرد و آژانس براساس اطلاعات موجود برای آن عمل میکند.
جوزپ بورل، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا اخیرا گفته است در حال کار روی اینستکس هستیم و اگر تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران بازمی‌گشت به معنی پایان برجام بود. به نظر می‌رسد اروپا هنوز با لفاظی سعی دارد عدم تعهد به مسوولیت‌های خود را توجیه کند. ارزیابی شما چیست؟
یافتن توافق بین 27 کشور اتحادیه اروپا البته پیچیده‌تر و زمانبرتر از اقدام به نمایندگی از یک کشور است. مکانیسم اینستکس - که اکنون عملیاتی است - نمی‌تواند جایگزین حذف کامل تحریم‌های یکجانبه ایالات متحده شود زیرا دامنه آن فقط به کالاهای بشردوستانه مانند غذا، دارو و تجهیزات پزشکی محدود می‌شود و تهدید تحریم‌های ثانویه ایالات متحده علیه شرکت‌های اروپایی هنوز هم به عنوان یک بازدارنده قدرتمند عمل میکند. گسترش دسترسی به اینستکس به شرکت‌های خارج از اتحادیه اروپا از جمله روسیه، چین یا هند که سهام کمتری در بازار ایالات متحده دارند، مفید و کارساز خواهد بود.
وزیر خارجه انگلیس اعلام کرده که این کشور همواره پذیرای تلاش برای گنجاندن توافقی بزرگتر (در داخل برجام) بوده است؛ به این موضوع تمایل داشته و در واقع، بر آن تأکید داشته است. تا زمانی که چشم‌اندازی برای توافقی گسترده‌تر وجود ندارد برجام چیزی است که در دست داریم. به نظر می‌رسد دیدگاه انگلیس صورت دیگری از سخنان ترامپ است که خواهان مذاکره در مورد موضوع موشکی ایران و سیاست منطقه‌ای ایران است. اما انگلیس سعی میکند با حفظ برجام این موضوعات را در قالب مذاکراتی دیگر دنبال کند. ارزیابی شما چیست؟
انگلیس گرچه اکنون خارج از اتحادیه اروپا است اما عزم خود را برای حفظ برجام اعلام کرد و مخالف تحریم‌های اعلامی ایالات متحده آمریکا ناشی از مکانیسم ماشه است. با این حال ممکن است با دولت ترامپ موافقت کند که توافقنامه جدید با ایران باید شامل موارد دیگر شود. سایر اعضای اروپایی (فرانسه و آلمان) تا حدی این هدف را دارند. با این حال برای همه روشن است تا زمانی که تحریم‌های ایالات متحده برداشته نشود، احتمال چنین مذاکره‌ای وجود ندارد. اگر بایدن سوم نوامبر انتخاب شود و ایالات متحده به طور معمول به برجام بپیوندد در این صورت انتظار می‌رود ایران به اجرای کامل خود بازگردد و سپس گفت‌وگوهای جدید در مورد سایر موضوعات به‌طور مطلوب در یک زمینه منطقه‌ای، تسهیل می‌شود.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
۱۰ ترفند برای خوب حرف زدن و حرف خوب زدن۱۰ ترفند کلامی برای دهه هشتادی‌ها
تا عنوان «عفت‌کلام» را می‌شنوید ذهنمان می‌رود سراغ بدگویی‌ها و ناسزاهایی که متاسفانه بین نوجوان‌ها رایج است ولی کلاف این شماره قصد دارد کمک کند به درست حرف زدن؛ حرفهای خوب و به‌جا زدن. اگر دوست داشتید بخوانید و عمل کنید و آنوقت اثرش را در روابط‌تان با دیگران ببینید.
ترفند کره‌ای
همین اول کار بگویم که این متن هیچ ربطی به کشوره کره ندارد. حالا خودت را تصور کن که قرار است بروی و حرفی را به کسی بزنی که اتفاقا خیلی هم با او رودربایستی داری. اصلا می‌ترسی که حرفت را بپذیرد یا نه. شاید وضعیت از این هم بدتر باشد. یعنی ترس داشته باشی که حرف تو او را عصبانی نکند. همه اینها را که کنار هم بگذاری ممکن است قید حرف زدن با او را بزنی یا انقدر به جواب های تلخ او از قبل فکر کنی که هنوز بیچاره لب وا نکرده یکی بخوابانی در گوشش! اینجاست که باید از ترفند کره استفاده کنی. مخاطب تو توی این شرایط احتمالا سفت و سخت روی موضع خودش می‌ایستد و تیزی کلام تو در او اثر نخواهد کرد. پس باید اول با معجزه کلمات دل او را مثل کره نرم کنی.
اگر او چاقو دستش باشد و تو هم چاقو، تهش می‌شود دعوا. ولی باید مثل حضرت موسی بود. وقتی که با زبان نرم به سراغ فرعون رفت. البته بعضی‌هامعنی زبان نرم یا همان چیزی که در قرآن به عنوان (قول لین) بیان شده را کج فهمیده‌اند چون معنی زبان نرم عقب‌نشینی در برابر دشمن و قرار گرفتن در موضع ضعف نیست.
ترفند چکشی
بعضی‌هابه جای سخنران خوب، بافنده های خوبی هستند. این جماعت موقع حرف‌زدن هم تا بتوانند آسمان و ریسمان را به هم می‌بافند. باید خودت را بکشی تا از وسط حرف‌هایش یک جمله مستند و مستدل بشنوی که بتوانی به آن اعتماد کنی. اغلب هم علتش این است که درباره هر چیزی اظهار نظر می‌کنند. از مناسبات بورس و صندوق بین‌المللی پول گرفته تا ریشه‌یابی دعوای امباپه، بازیکن پاریسن ژرمن با پسرعموی ناتنی‌اش.
اگر می‌خواهید حرفتان برو داشته باشد باید از ترفند چکش استفاده کنید. حرف باید محکم و مستند باشد تا بتواند میخ نظرتان را در ذهن مخاطب فرو کند. البته برخی هم هستند که مصداق نرود میخ آهنین در سنگ هستند. ولی اغلب انسان‌هاکلامی را که از روی آگاهی باشد می‌پذیرند. حواسمان باشد این ماجرا، فضای مجازی و پیج شخصی هم بر نمی‌دارد و همان جا هم باید درباره چیزهایی که دانشش را داریم اظهار نظر کنیم.
ترفند قصه
برای گروهی هم می‌توان این قابلیت را در انگاره‌های وجودی خویش پذیرا شد که غامض و دشوار سخن گفتن را در برنامه خود مستقر نمایند. دقیقا جای تعجب هم دارد. همین جمله قبل خودش ته ته حرف را زده است. اصلا لازم نیست یک جوری حرف بزنیم که هیچکس نفهمد و مثلا فکر کنند ما خیلی حالی مان است. کلام درست و خوب آن است که ساده باشد و برای مخاطبین بیشتری قابل فهم. جمله اول این پاراگراف هم می‌خواست در یک کلام به گروهی اشاره کند که اصولا پیچیده حرف می‌زنند. جوری که گاهی خودشان هم متوجه حرف خودشان نمی‌شوند.
اتفاقا گاهی زیبایی در همین سادگی است. مثلا وقتی به سبک‌های مختلف نقاشی نگاه می‌کنیم می‌بینیم اکثر مردم با سبک‌های ساده و قابل فهم، بیشتر ارتباط برقرار می‌کنند تا تصویرهایی که اگر خود نقاش نباشد اصلا نمی فهمیم داریم چه می‌بینیم! برای ساده بودن کلام باید از ترفند قصه استفاده کنیم. قصه همان داستان کودکانه ای است که در اوج سادگی ماجرا را تعریف میکند و مثل سایر داستان‌هاشخصیت‌هاو ماجراهای پیچیده ندارد.
ترفند پارسی
«بهتر آن است که در شیوه گفتار و نوشتار خویش از واژگانی پارسی بهره گیریم و کلام خود را از واژه‌های بیگانه زدوده نماییم. بدون تردید نغزی و نازکی های این زبان مادری بسیار است و اگر در پی کلام رسا و روشن می‌گردیم راهش همین است.»
البته در دو جمله قبل پدر خودم را درآوردم تا خدای نکرده از کلمه غیرفارسی استفاده نکنم و منظور ما هم از ترفند فارسی این همه سختگیری به خودمان نیست. ولی قبول کنیم که حرف ردن ما کم کم دارد شکل خودش را از دست می‌دهد. انقدر جای بله گفته‌ایم «اوکی» و انقدر برای تشکر از «مرسی» استفاده کرده‌ایم که اگر یکی بگوید (آری) یا (سپاس) به او می‌خندیم. نه اینکه یک استاد میرجلال‌الدین کزازی در درون خودمان داشته باشیم؛ نه. ولی لااقل این همه واژه های عجیب و غریب که معادل خوب در زبان خودمان دارند را به کار نبریم. به خدا همه واژه‌هاکه مثل دراز آویز زینتی و رایانک مالشی نیستند. مثلا همین جماعت (single) که ماشاا... تعدادشان هم کم نیست! خب بنویسند «تنها» هم ملت متوجه شرایط وخیمشان می‌شوند.
ترفند الکی
اشتباه نکنید این ترفند بیخودی و الکی نیست. هیچ ربطی هم به الک دو لک و بازی های قدیمی ندارد. نمی‌دانم چقدر دست به گچ بوده‌اید. البته منظورم گچ و تخته یا گچ قبل از رفتن سراغ وزنه‌برداری نیست. گچ کاری منزل را عرض می‌کنم. وقتی قرار است دیوار را گچ‌کاری کنند، باید مطمئن باشند که توی گچ خورده‌ریزه‌های سفت نباشد تا کار را خراب نکند. اما معلوم نیست چرا خیلی از نوجوان‌های امروز موقع حرف زدن دقت نمی‌کنند که خورده برده‌ای توی حرفشان نباشد. در کلاف شماره قبل هم اشاره کردیم به یک بیماری همه‌گیر که باعث شده تا با کسی صمیمی می‌شویم هر چه از دهانمان در می‌آید بگوییم و برای صمیمیت بیشتر فحش‌های تازه بلد می‌شویم!
«آشغال عفت کلام داشته باش!» فکرش را بکنید، این تازه توصیه یک نفر به نفر دیگر است. یعنی اگر این جماعت را به حال خودشان بگذاریم بین هر ده تا فحش یکی دو کلمه هم برای راه نفس واژه سالم به کار می‌برند. تازه کلی کلمات خارجی بین نوجوان‌هارایج شده که خودشان معنی واقعی‌شان را بلد نیستند و نمی‌دانند که در حقیقت کلمات زشتی دارند به کار می‌برند. در این مورد رجوع کنید به ترفند پارسی.
ترفند تک تیرانداز
اگر جزو بر و بچه‌های کمی شیطان باشید حتما برایتان پیش آمده که مشغول حرف زدن پشت سر یکی از معلم‌ها بوده‌اید که ناگهان او از پشت سر از راه می‌رسد و ... (اینجای ماجرا به دلایل امنیتی سانسور می‌شود) به هر حال اگر سالم از آن شرایط خارج شوید ممکن است تا مدت‌ها روی نگاه کردن در چشم معلم مذکور را نداشته باشید.
این مورد را مثال زدم تا یادمان باشد وقتی میگویند هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد به عظمت حرف پی ببریم. یعنی باید این را بفهمیم که زشتی به کار بردن برخی حرف‌هادر جای نامناسب دقیقا شبیه همان ماجرای اول این بخش است. نمی‌دانم بازی مافیا را بلدید یا نه ولی توصیه می‌کنم حتما در فضای مجازی دنبالش بگردید یا شبکه سلامت را نگاه کنید. در این بازی نقش تک تیرانداز این است که با تشخیص نقش مافیای بازی آن را با یک تیر از بازی خارج کند. ولی اگر تیرش را اشتباه بزند خودش از بازی خارج می‌شود. پس باید درست و دقیق و به موقع بهترین انخاب را انجام دهد.
ترفند غواصی
جاشوها (یا همان ملوان‌ها)وقتی برای ماهیگیری می‌روند همه حواسشان به ماهی های سطح آب است. اصلا توری که پهن می‌کنند برای صید همین ماهی‌هاست. ولی ماجرای غواص‌هافرق میکند. آنها سراغ عمق می‌روند. برای همین است که به جای ماهی، مروارید صید می‌کنند و خب طبیعی است چیزی که کمیاب است قیمت بیشتری هم پیدا میکند. حالا اگر هی در سطحی‌ترین کلمات چرخ زدی و حرف‌هارا پشت سر هم قطار کردی یک چیز گیرت می‌آید و اگر برای انتخاب کلمات، از ترفند غواص‌هااستفاده کردی، چیزی دیگر. شاید این مثل را شنیده باشی که خدا به ما دو گوش داد و یک دهان که کمتر حرف بزنیم و بیشتر بشنویم. قرار است با آن شنیده‌هابه عمق برویم و آن وقت که اقیانوس وجودمان را کنکاش کردیم برسیم به مروارید. بر عکس بعضی‌هاباشید که موقع حرف زدن انگار دارند ساندویچ مغز می‌خورند. (یعنی همان مغز طرف مقابل بیچاره). به خدا به جای توجه به «هرچه می‌خواهد دل تنگت بگو» می‌توانی پیرو شعر دیگری باشی که می‌گوید«کم گوی و گزیده گوی چون دُر».
ترفند بیمه
من فکر می‌کنم... نظر من این است که... من می‌خواهم ... این همه «من» توی حرف های من و شما چه کار میکند؟ باید سبک تر حرف بزنیم. یک «من» معادل 3 کیلوگرم است. لازم نیست این همه وزین حرف بزنیم تا به جرثقیل نیاز پیدا نکنیم. به کار بردن این واژه باعث می‌شود طرف مقابل از همان ابتدا با یک فرد مغرور مواجه شود که همه چیز دنیا را از دیدگاه خودش می‌بیند و بس.
همین من است که به ما اجازه می‌دهد گاهی در حرف‌هایمان دیگران را مسخره کنیم. یعنی برای اینکه «من» از «تو» و «او» و باقی ضمایر مهمتر جلوه کند، وقتی خود فرد ویژگی خاصی ندارد؛ مجبور می‌شود بقیه را تخریب کند که خودش ارج و قرب پیدا کند.
بیایید حرف های مان را بی «م» کنیم. هی نگوییم نظرم، دیدگاهم، باورم... این «میم» مالکیت را کم کنیم از تمام حرف هایمان. اینجوری حرفمان بیمه می‌شود که برود و بنشیند بر دل مخاطب. اصلا آنکه گفتند سخنی که از دل برآید لاجرم بر دل نشیند از آن جنس حرف هاست که «من» توی خودش کم دارد.
ترفند جیوگی
یعنی توی لیوان هم که بیفتند آن را می‌شکنند. منظورم این آدم‌هایی است که مثل سنگ، سفت و سخت هستند. کافی است تریبون را در دست بگیرند؛ یک جوری درباره نظراتشان حرف می‌زنند که انگار هر جمله ای که میگویند یک حدیث قدسی است. یک قدم که هیچ، یک بندانگشت هم از موضعشان پایین نمی‌آیند. شعار پشت شعار و ادعا پشت ادعا. یکی هم نیست جلوی نطق شان را بگیرد. نکند تو هم موقع حرف زدن انقدر روی نظرت پافشاری میکنی که حرفت زیر پایت له می‌شود. باید این جور وقت‌هاجیوه بود. نه مثل آب هر دم رنگ و بو و شکل عوض کرد و نه اینکه مثل آهن و سنگ سرسخت و بی انعطاف بود.جیوه شکل و فرمش را به تناسب تغییر می‌دهد. اصلا یکی از ترفندهای مهم سخن گفتن این است که ببینیم داریم برای چه کسی حرف بزنیم. قطعا نمی شود همان‌طوری که با یک استاد دانشگاه صحبت می‌کنیم با یک کودک حرف بزنیم. یا ادبیاتمان با رفیق فابمان و مادرمان یکی باشد.
ترفند مثبت
«من میدونم! ماموفق نمیشیم». این جمله معروف شخصیت «گلام» است در انیمیشن گالیور. انقدر بدبین بود که نام یک بیماری را گذاشته‌اند سندروم گلام. این عادت خیلی از ماست که تا لب به حرف زدن باز می‌کنیم از بدی روزگار بگوییم. مثلا همین تاکسی و مترو از جمله مکان هایی است که جان می‌دهد برای غر زدن به جان عالم. اما اگر می‌خواهی حرف زدنت پاک و تر و تمیز باشد و از آن مهمتر، اثرگذار؛ بهتر است مثبت اندیشی را جایگزین این نگاه های تلخ کنی.
اصلا از امروز تلاش کن همه جمله‌هارا با فعل مثبت به کار ببری. مثلا حتی به جای اینکه به کسی بگویی لطفا با کفش وارد نشو. بگو لطفا بدون کفش وارد شو. مخصوصا اولین حرف هایی که موقع دیدار به همدیگر می‌زنیم خیلی مهم است. چقدر بد است که صبح اول وقت همدیگر را می‌بینیم و می‌گوییم «خسته نباشید!» خب چرا از خستگی حرف می‌زنیم آن هم صبح به آن زودی؟ بهتر است به جای آن بگوییم «خداقوت». باور کنید ماجرا به همین سادگی است. من میدونم ما موفق می‌شیم.
همین اول کار بگویم که این متن هیچ ربطی به کشوره کره ندارد. حالا خودت را تصور کن که قرار است بروی و حرفی را به کسی بزنی که اتفاقا خیلی هم با او رودربایستی داری. اصلا می‌ترسی که حرفت را بپذیرد یا نه. شاید وضعیت از این هم بدتر باشد. یعنی ترس داشته باشی که حرف تو او را عصبانی نکند. همه اینها را که کنار هم بگذاری ممکن است قید حرف زدن با او را بزنی یا انقدر به جواب های تلخ او از قبل فکر کنی که هنوز بیچاره لب وا نکرده یکی بخوابانی در گوشش! اینجاست که باید از ترفند کره استفاده کنی. مخاطب تو توی این شرایط احتمالا سفت و سخت روی موضع خودش می‌ایستد و تیزی کلام تو در او اثر نخواهد کرد. پس باید اول با معجزه کلمات دل او را مثل کره نرم کنی.
اگر او چاقو دستش باشد و تو هم چاقو، تهش می‌شود دعوا. ولی باید مثل حضرت موسی بود. وقتی که با زبان نرم به سراغ فرعون رفت. البته بعضی‌هامعنی زبان نرم یا همان چیزی که در قرآن به عنوان (قول لین) بیان شده را کج فهمیده‌اند چون معنی زبان نرم عقب‌نشینی در برابر دشمن و قرار گرفتن در موضع ضعف نیست.
ترفند چکشی
بعضی‌هابه جای سخنران خوب، بافنده های خوبی هستند. این جماعت موقع حرف‌زدن هم تا بتوانند آسمان و ریسمان را به هم می‌بافند. باید خودت را بکشی تا از وسط حرف‌هایش یک جمله مستند و مستدل بشنوی که بتوانی به آن اعتماد کنی. اغلب هم علتش این است که درباره هر چیزی اظهار نظر می‌کنند. از مناسبات بورس و صندوق بین‌المللی پول گرفته تا ریشه‌یابی دعوای امباپه، بازیکن پاریسن ژرمن با پسرعموی ناتنی‌اش.
اگر می‌خواهید حرفتان برو داشته باشد باید از ترفند چکش استفاده کنید. حرف باید محکم و مستند باشد تا بتواند میخ نظرتان را در ذهن مخاطب فرو کند. البته برخی هم هستند که مصداق نرود میخ آهنین در سنگ هستند. ولی اغلب انسان‌هاکلامی را که از روی آگاهی باشد می‌پذیرند. حواسمان باشد این ماجرا، فضای مجازی و پیج شخصی هم بر نمی‌دارد و همان جا هم باید درباره چیزهایی که دانشش را داریم اظهار نظر کنیم.
ترفند قصه
برای گروهی هم می‌توان این قابلیت را در انگاره‌های وجودی خویش پذیرا شد که غامض و دشوار سخن گفتن را در برنامه خود مستقر نمایند. دقیقا جای تعجب هم دارد. همین جمله قبل خودش ته ته حرف را زده است. اصلا لازم نیست یک جوری حرف بزنیم که هیچکس نفهمد و مثلا فکر کنند ما خیلی حالی مان است. کلام درست و خوب آن است که ساده باشد و برای مخاطبین بیشتری قابل فهم. جمله اول این پاراگراف هم می‌خواست در یک کلام به گروهی اشاره کند که اصولا پیچیده حرف می‌زنند. جوری که گاهی خودشان هم متوجه حرف خودشان نمی‌شوند.
اتفاقا گاهی زیبایی در همین سادگی است. مثلا وقتی به سبک‌های مختلف نقاشی نگاه می‌کنیم می‌بینیم اکثر مردم با سبک‌های ساده و قابل فهم، بیشتر ارتباط برقرار می‌کنند تا تصویرهایی که اگر خود نقاش نباشد اصلا نمی فهمیم داریم چه می‌بینیم! برای ساده بودن کلام باید از ترفند قصه استفاده کنیم. قصه همان داستان کودکانه ای است که در اوج سادگی ماجرا را تعریف میکند و مثل سایر داستان‌هاشخصیت‌هاو ماجراهای پیچیده ندارد.
ترفند پارسی
«بهتر آن است که در شیوه گفتار و نوشتار خویش از واژگانی پارسی بهره گیریم و کلام خود را از واژه‌های بیگانه زدوده نماییم. بدون تردید نغزی و نازکی های این زبان مادری بسیار است و اگر در پی کلام رسا و روشن می‌گردیم راهش همین است.»
البته در دو جمله قبل پدر خودم را درآوردم تا خدای نکرده از کلمه غیرفارسی استفاده نکنم و منظور ما هم از ترفند فارسی این همه سختگیری به خودمان نیست. ولی قبول کنیم که حرف ردن ما کم کم دارد شکل خودش را از دست می‌دهد. انقدر جای بله گفته‌ایم «اوکی» و انقدر برای تشکر از «مرسی» استفاده کرده‌ایم که اگر یکی بگوید (آری) یا (سپاس) به او می‌خندیم. نه اینکه یک استاد میرجلال‌الدین کزازی در درون خودمان داشته باشیم؛ نه. ولی لااقل این همه واژه های عجیب و غریب که معادل خوب در زبان خودمان دارند را به کار نبریم. به خدا همه واژه‌هاکه مثل دراز آویز زینتی و رایانک مالشی نیستند. مثلا همین جماعت (single) که ماشاا... تعدادشان هم کم نیست! خب بنویسند «تنها» هم ملت متوجه شرایط وخیمشان می‌شوند.
ترفند الکی
اشتباه نکنید این ترفند بیخودی و الکی نیست. هیچ ربطی هم به الک دو لک و بازی های قدیمی ندارد. نمی‌دانم چقدر دست به گچ بوده‌اید. البته منظورم گچ و تخته یا گچ قبل از رفتن سراغ وزنه‌برداری نیست. گچ کاری منزل را عرض می‌کنم. وقتی قرار است دیوار را گچ‌کاری کنند، باید مطمئن باشند که توی گچ خورده‌ریزه‌های سفت نباشد تا کار را خراب نکند. اما معلوم نیست چرا خیلی از نوجوان‌های امروز موقع حرف زدن دقت نمی‌کنند که خورده برده‌ای توی حرفشان نباشد. در کلاف شماره قبل هم اشاره کردیم به یک بیماری همه‌گیر که باعث شده تا با کسی صمیمی می‌شویم هر چه از دهانمان در می‌آید بگوییم و برای صمیمیت بیشتر فحش‌های تازه بلد می‌شویم!
«آشغال عفت کلام داشته باش!» فکرش را بکنید، این تازه توصیه یک نفر به نفر دیگر است. یعنی اگر این جماعت را به حال خودشان بگذاریم بین هر ده تا فحش یکی دو کلمه هم برای راه نفس واژه سالم به کار می‌برند. تازه کلی کلمات خارجی بین نوجوان‌هارایج شده که خودشان معنی واقعی‌شان را بلد نیستند و نمی‌دانند که در حقیقت کلمات زشتی دارند به کار می‌برند. در این مورد رجوع کنید به ترفند پارسی.
ترفند تک تیرانداز
اگر جزو بر و بچه‌های کمی شیطان باشید حتما برایتان پیش آمده که مشغول حرف زدن پشت سر یکی از معلم‌ها بوده‌اید که ناگهان او از پشت سر از راه می‌رسد و ... (اینجای ماجرا به دلایل امنیتی سانسور می‌شود) به هر حال اگر سالم از آن شرایط خارج شوید ممکن است تا مدت‌ها روی نگاه کردن در چشم معلم مذکور را نداشته باشید.
این مورد را مثال زدم تا یادمان باشد وقتی میگویند هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد به عظمت حرف پی ببریم. یعنی باید این را بفهمیم که زشتی به کار بردن برخی حرف‌هادر جای نامناسب دقیقا شبیه همان ماجرای اول این بخش است. نمی‌دانم بازی مافیا را بلدید یا نه ولی توصیه می‌کنم حتما در فضای مجازی دنبالش بگردید یا شبکه سلامت را نگاه کنید. در این بازی نقش تک تیرانداز این است که با تشخیص نقش مافیای بازی آن را با یک تیر از بازی خارج کند. ولی اگر تیرش را اشتباه بزند خودش از بازی خارج می‌شود. پس باید درست و دقیق و به موقع بهترین انخاب را انجام دهد.
ترفند غواصی
جاشوها (یا همان ملوان‌ها)وقتی برای ماهیگیری می‌روند همه حواسشان به ماهی های سطح آب است. اصلا توری که پهن می‌کنند برای صید همین ماهی‌هاست. ولی ماجرای غواص‌هافرق میکند. آنها سراغ عمق می‌روند. برای همین است که به جای ماهی، مروارید صید می‌کنند و خب طبیعی است چیزی که کمیاب است قیمت بیشتری هم پیدا میکند. حالا اگر هی در سطحی‌ترین کلمات چرخ زدی و حرف‌هارا پشت سر هم قطار کردی یک چیز گیرت می‌آید و اگر برای انتخاب کلمات، از ترفند غواص‌هااستفاده کردی، چیزی دیگر. شاید این مثل را شنیده باشی که خدا به ما دو گوش داد و یک دهان که کمتر حرف بزنیم و بیشتر بشنویم. قرار است با آن شنیده‌هابه عمق برویم و آن وقت که اقیانوس وجودمان را کنکاش کردیم برسیم به مروارید. بر عکس بعضی‌هاباشید که موقع حرف زدن انگار دارند ساندویچ مغز می‌خورند. (یعنی همان مغز طرف مقابل بیچاره). به خدا به جای توجه به «هرچه می‌خواهد دل تنگت بگو» می‌توانی پیرو شعر دیگری باشی که می‌گوید«کم گوی و گزیده گوی چون دُر».
ترفند بیمه
من فکر می‌کنم... نظر من این است که... من می‌خواهم ... این همه «من» توی حرف های من و شما چه کار میکند؟ باید سبک تر حرف بزنیم. یک «من» معادل 3 کیلوگرم است. لازم نیست این همه وزین حرف بزنیم تا به جرثقیل نیاز پیدا نکنیم. به کار بردن این واژه باعث می‌شود طرف مقابل از همان ابتدا با یک فرد مغرور مواجه شود که همه چیز دنیا را از دیدگاه خودش می‌بیند و بس.
همین من است که به ما اجازه می‌دهد گاهی در حرف‌هایمان دیگران را مسخره کنیم. یعنی برای اینکه «من» از «تو» و «او» و باقی ضمایر مهمتر جلوه کند، وقتی خود فرد ویژگی خاصی ندارد؛ مجبور می‌شود بقیه را تخریب کند که خودش ارج و قرب پیدا کند.
بیایید حرف های مان را بی «م» کنیم. هی نگوییم نظرم، دیدگاهم، باورم... این «میم» مالکیت را کم کنیم از تمام حرف هایمان. اینجوری حرفمان بیمه می‌شود که برود و بنشیند بر دل مخاطب. اصلا آنکه گفتند سخنی که از دل برآید لاجرم بر دل نشیند از آن جنس حرف هاست که «من» توی خودش کم دارد.
ترفند جیوگی
یعنی توی لیوان هم که بیفتند آن را می‌شکنند. منظورم این آدم‌هایی است که مثل سنگ، سفت و سخت هستند. کافی است تریبون را در دست بگیرند؛ یک جوری درباره نظراتشان حرف می‌زنند که انگار هر جمله ای که میگویند یک حدیث قدسی است. یک قدم که هیچ، یک بندانگشت هم از موضعشان پایین نمی‌آیند. شعار پشت شعار و ادعا پشت ادعا. یکی هم نیست جلوی نطق شان را بگیرد. نکند تو هم موقع حرف زدن انقدر روی نظرت پافشاری میکنی که حرفت زیر پایت له می‌شود. باید این جور وقت‌هاجیوه بود. نه مثل آب هر دم رنگ و بو و شکل عوض کرد و نه اینکه مثل آهن و سنگ سرسخت و بی انعطاف بود.جیوه شکل و فرمش را به تناسب تغییر می‌دهد. اصلا یکی از ترفندهای مهم سخن گفتن این است که ببینیم داریم برای چه کسی حرف بزنیم. قطعا نمی شود همان‌طوری که با یک استاد دانشگاه صحبت می‌کنیم با یک کودک حرف بزنیم. یا ادبیاتمان با رفیق فابمان و مادرمان یکی باشد.
ترفند مثبت
«من میدونم! ماموفق نمیشیم». این جمله معروف شخصیت «گلام» است در انیمیشن گالیور. انقدر بدبین بود که نام یک بیماری را گذاشته‌اند سندروم گلام. این عادت خیلی از ماست که تا لب به حرف زدن باز می‌کنیم از بدی روزگار بگوییم. مثلا همین تاکسی و مترو از جمله مکان هایی است که جان می‌دهد برای غر زدن به جان عالم. اما اگر می‌خواهی حرف زدنت پاک و تر و تمیز باشد و از آن مهمتر، اثرگذار؛ بهتر است مثبت اندیشی را جایگزین این نگاه های تلخ کنی.
اصلا از امروز تلاش کن همه جمله‌هارا با فعل مثبت به کار ببری. مثلا حتی به جای اینکه به کسی بگویی لطفا با کفش وارد نشو. بگو لطفا بدون کفش وارد شو. مخصوصا اولین حرف هایی که موقع دیدار به همدیگر می‌زنیم خیلی مهم است. چقدر بد است که صبح اول وقت همدیگر را می‌بینیم و می‌گوییم «خسته نباشید!» خب چرا از خستگی حرف می‌زنیم آن هم صبح به آن زودی؟ بهتر است به جای آن بگوییم «خداقوت». باور کنید ماجرا به همین سادگی است. من میدونم ما موفق می‌شیم.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
دكتر جواد حسین‌زاده، رئیس مركز آمار ایران در گفتوگو با جام‌جم: بانک مرکزی نباید آمار تورم را تولید کند
امروز اول آبان ماه در تقویم كشورمان روز ملی آمار و برنامه‌ریزی نامگذاری شده است. محاسبه و اعلام آمار شاخص‌های اقتصادی از جمله نرخ تورم، نرخ رشد اقتصادی، نرخ بیكاری، ضریب جینی و... از جمله وظایف مركز آمار ایران است. مركزی كه می‌توان آن را دریایی از داده‌ها، ریزداده‌ها و آمار و اطلاعات مورد نیاز برای برنامه‌ریزی و سیاستگذاری‌ها خرد و كلان در كشور دانست. در سالهای اخیر و با افزایش نوسانات اقتصادی باورپذیری مردم نسبت به آمارهای اعلام شده تا حد قابل توجهی كاهش یافته است. موضوعی كه مسؤولان و مدیران مركز آمار دلیل اصلی آن را نوسانات اقتصادی دانسته و معتقدند مردم و كارشناسان برای قضاوت آمارها صرفا نباید یك شاخص یا یك آمار را به صورت موردی و تك‌وجهی بررسی كنند، بلكه بررسی بسیاری از این آمارها نیازمند مراجعه به چند آمار اقتصادی است. جام‌جم در روز سه‌شنبه همزمان با روز آمار و رسانه میزبان دكتر جواد حسین‌زاده، رئیس مركز آمار ایران و همراهان وی بود. حسین‌زاده در این گفتوگو از آغاز قرن جدید شمسی برای نظام آماری ایران وعده داده و گفت: قرن پانزدهم، قرن حكمرانی داده‌ها در نظام مالی نوین است.
درباره شرایط مركز آمار ایران و اقدامات انجام شده طی مدت اخیر به‌خصوص در ایام كرونایی توضیحاتی بفرمایید.
با تلاشی كه آمارگیران و جهادگران عرصه آمار داشتند توانستیم تقویم انتشاراتی كه نسبت به انتشار سر موعد آن، هم به كشور و هم به مجامع بین‌المللی متعهد هستیم بدون هیچ وقفه‌ای در زمان مقرر منتشر كرده و از این جهت دست كشور را از لحاظ آمارهای رسمی برای برنامه‌ریزی باز بگذاریم. ما امسال روز آمار را با توجه به این‌كه در حال ورود به قرن پانزدهم شمسی هستیم با شعار جدیدی آغاز كرده‌ایم. رویكرد مركز آمار ایران و نظام آماری ایران در قرن جدید حركت به سمت نوین‌سازی و استفاده از داده‌ها و ریزداده‌ها و موضوع حكمرانی داده‌است. امروز هم به مناسبت روز آمار، رونمایی خواهیم داشت كه كاملا متاثر از این رویكرد است. شعار امسال ما قرن جدید با حكمرانی داده‌ها در نظام مالی نوین است. به‌خصوص از سال 2010 كشورهای دنیا با سرعت قابل توجهی شیوه‌های جمع‌آوری و پردازش داده‌ها و تولید آمار خود را تغییر داده یا در حال تغییر هستند.
مركز آمار و نظام آماری كشور هیچ گریزی جز این‌كه حكمرانی داده محور را در دستور كار خود قرار دهد ندارد. خدا را شكر رهبر معظم انقلاب در هفته دولت تاكیداتی در این زمینه داشتند كه باعث شد ضرورت حركت ما در این مسیر برای ما دو چندان شود. ایشان فرمودند لزوم راه‌اندازی سامانه‌ها و اتصال آنها به هم باید پیگیری شود. این همان حركت در شیوه‌های ثبت مبناست. معنی شیوه‌های ثبتی مبنا این است كه شما به جای مراجعه به خانوار و كارگاه و تكمیل پرسشنامه از هر طریقی چه وب و چه پست و... (یعنی وسیله چندان مهم نیست و صرفا شیوه پرسشگر مطرح است.) این باید به شیوه‌های ثبتی مبنا تغییر كند به این معنی كه شما بتوانید از داده‌های اداری برای تولید آمارهای رسمی استفاده كنید.
البته راه‌اندازی سامانه‌ها یا تولید داده‌ها به تنهایی كفایت نمی‌كند بخش دوم ماجرا اتصال سامانه‌ها به یكدیگر است ما هر 10 سال یك‌بار بر اساس قانون، سرشماری را تحت عنوان سرشماری عمومی عشایر كوچنده انجام می‌دادیم كه شیوه‌مان نیز شیوه سنتی بود یعنی به صورت كلاسیك به مناطق قشلاقی ـ ییلاقی مراجعه و آنجا پرسشنامه‌هایی را از طریق عشایر تكمیل می‌كردیم. مطابق قانون ما باید امسال نیز این كار را انجام می‌دادیم ولی سرشماری به شیوه حضوری با مشكلاتی ازجمله هزینه‌های مالی و اداری بالا و كهنگی سریع اطلاعات و ... مواجه بود. لذا ما با همكاری سازمان امور عشایر و وزارت جهاد كشاورزی كار خیلی خوبی را آغاز و سامانه‌ای را ایجاد كردیم كه به 14 پایگاه اطلاعاتی دیگر متصل شد. یعنی در اینجا فقط ایجاد سامانه مهم نیست بلكه باید این سامانه‌ها به هم متصل شوند. و امروز همزمان با روز ملی آمار قرار است از سامانه ثبت پایه عشایر رونمایی كنیم كه اگر می‌خواستیم چنین كاری را به شكل سنتی انجام دهیم با قیمت‌های امروز باید بالغ بر 50میلیارد تومان هزینه می‌كردیم. الان سامانه‌ای كه ایجاد شده تازه متولد شده است. تفاوت یك سامانه سرشماری ثبت مبنا با یك سرشماری كلاسیك این است كه وقتی سامانه ثبت مبنا متولد می‌شود یك سامانه یك موجود زنده است و با بازبینی‌ها و اتصال‌های بعدی ارتقا پیدا می‌كند. من فكر می‌كنم این ادعای نابجایی نیست كه بگوییم ما در بحث امور عشایرمان توانسته‌ایم با ایجاد چنین سامانه‌ای كه با 14 سامانه مهم كشور كراس‌چك شده است بتوانیم خدمات‌مان را در حوزه خدمات عمومی و عشایر مطلوب كنیم. این موضوع بخشی از سرشماری ثبت مبنای عمومی نفوس مسكن است كه در مقیاس كوچك‌تر (حدود 1/5 درصد جمعیت كشور) انجام می‌شود. البته سختی اجرای سرشماری عشایر كوچنده به دلیل سختی عبور و مرور، مشكلات شناسایی و... سخت‌تر از بقیه مناطق است. ما توانستیم در سال جاری مصوبه‌ای را از دولت داشته باشیم كه سرشماری عمومی نفوس و مسكن ثبتی مبنا را برای اولین‌بار در سال 1405 در كشور انجام دهیم. از این جنبه جزو كشورهای پیشرو هستیم به نحوی كه الان در آسیا فقط دو كشور كره‌جنوبی و تركیه هستند كه این اقدام را انجام داده‌اند. ما هم جزو كشورهایی هستیم كه توانسته‌ایم قانون ثبتی مبنا را مصوب كنیم. در بررسی‌هایی كه ما كردیم كشورهایی كه سرشماری ثبتی مبنا انجام دادند عمدتا كشورهای حوزه شمال اروپا و كشورهای كوچكی كه جمعیت‌های كمی دارند هستند.
به نظرتان چرا باورپذیری آمارهای اعلام‌شده در ایران كم است؟
یكی از بحث‌هایی كه باعث‌شده باورپذیری به آمارهای اعلامی كم شده باشد این است كه آمار رسمی یك كالای عمومی است. یكی از ویژگی‌های كالاهای عمومی این است كه رقابت‌پذیر نیستند. مثلا چیزی مانند امنیت، یك كالای عمومی است كه رقابت‌پذیر نیست. آمارهای رسمی هم یك كالای عمومی است كه با ادبیات كالاهای خصوصی به آنها نگاه نمی‌شود. در تولید یك كالای خصوصی هرقدر تعداد تولیدكنندگان و مصرف‌كنندگانش بیشتر شود قیمت آن كالا كاهش یافته و كیفیتش بالاتر می‌رود. این موضوع را می‌توان تئوری كالاهای خصوصی دانست. اما موضوع رقابت‌پذیری در كالاهای عمومی معنا ندارد. وقتی در كشور دو نرخ متفاوت از تورم یا رشد اقتصادی اعلام شود آن زمان هر دو نرخ اعلامی با عدم باورپذیری مواجه می‌شوند؛ لذا یكی از مسائلی كه دنیا نقش مرجعیت مراكز آماری و سازمان‌های ملی آماری است پرهیز از موازی‌كاری است. خیلی از مسائلی كه الان مطرح است می‌تواند با ایجاد یك نظام نوین مرتفع شود.
در روزهای گذشته گزارشی را می‌خواندم که براساس آن نرخ بیکاری چند کشور قبل از کرونا و بعد از کرونا با هم مقایسه شده بود. عمده کشورها بعد از شیوع کرونا با افزایش نرخ بیکاری مواجه شده‌بودند که کاملا هم طبیعی است. اما در این میان ایران و ترکیه با شیوع کرونا نه‌تنها با افزایش نرخ بیکاری مواجه نشده‌بودند بلکه نرخ بیکاری در این دو کشور کاهش یافته بود. چطور ممکن است حدود 1 تا 1/5 میلیون نفر در ایران شغل خود را به خاطر کرونا از دست داده باشند اما نرخ بیکاری در کشور کاهش پیدا کند.
گزارشی که می‌گویید درباره همخوانی رشد اقتصادی و بیکاری بود که خود من آن را تهیه کرده‌بودم و بررسی‌های صورت گرفته در این گزارش نیز بررسی‌های مرکز آمار ایران بود. سوال اول شما این است که چطور می‌شود به رغم بحث کرونا
نرخ بیکاری در ایران کاهش داشته‌است. نکته‌ای که در گزارش تابستان مان به آن تاکید کرده‌ایم این است که برای ترسیم بازار کار صرفا نباید به نرخ بیکاری توجه کرد بلکه باید شاخص‌های دیگری را نیز در کنار نرخ بیکاری دید و قضاوت بر اساس یک شاخص قضاوت درستی نخواهدبود. اما درباره این سوال که چه تشابهی بین اقتصاد ما و ترکیه وجود دارد باید بگویم یکی از تشابهاتی که بین اقتصاد ما و ترکیه وجود دارد ترکیب شغلی ما و آنهاست. یعنی ترکیب شغلی ما با اقتصاد ترکیه شباهت‌های زیادی دارد مثلا ترکیب حقوق‌بگیران در ترکیه و ایران در قیاس با اقتصادی مانند آمریکا یا کانادا بسیار کمتر است یعنی کشورهایی مانند ایران و ترکیه حقوق بگیران کمتری نسبت به آمریکا یا کانادا دارند و گروه‌هایی مانند کارکن فامیلی و کارکن مستقل در آمریکا یا کانادا نسبت به کشورهایی مانند ایران بسیار کمتر است. وقتی ترکیب افراد مزد و حقوق‌بگیر به طور نسبی کمتر باشد با اتفاقاتی مانند کرونا افراد به جای اینکه از حالت اشتغال به سمت بیکاری بروند یا از حالت بیکاری در حالت بیکاری باقی بمانند این اتفاق نیفتاده و عموما از سمت اشتغال به سمت غیر فعال شدن می‌روند. از طرفی چون در ایران بیمه بیکاری چندان فراگیر نیست، وقتی افراد می‌دانند در جست‌وجوی کار بودن برای آنها فایده‌ای ندارد موقتا از بازار کار خارج می‌شوند. اتفاقی که در اقتصاد ما و ترکیه رخ داده این است که کرونا باعث شده درصد قابل توجهی از بازار کار ایران خارج شوند.
چه اتفاقی می‌افتد که این افراد از فعال به غیرفعال تبدیل می‌شوند؟
جمعیت غیرفعال ما در کشور عمدتا 4 گروه زنان خانه‌دار، افراد دارای درآمد بدون کار، جمعیت محصلان و بازنشستگان هستند.
تعریف شغل این است که هر کسی که در هفته مرجعِ آمارگیری ما، حداقل یک ساعت کار کرده‌باشد شاغل است. کار هم تعریف مشخص خود را دارد یعنی موجب ایجاد ارزش افزوده شده و در دامنه تولید قرار گیرد. بیکار هم کسی است که کار ندارد اما فعالانه در جست‌وجوی کار است. با این تعاریف فردی که در جمعیت غیرفعال قرار می‌گیرد فردی است که کار نمی‌کند و در جست‌وجوی کار هم نیست. حالا اگر بپرسید آیا کاهش نرخ بیکاری همیشه نشان‌دهنده عملکرد مثبت اقتصاد است؟ پاسخ خیر است. کاهش نرخ بیکاری اگر در کنار افزایش نسبت اشتغال و افزایش نرخ مشارکت باشد خوب است. اتفاقی که در دو فصل گذشته افتاده این است که نرخ بیکاری کاهش پیدا کرده اما نرخ اشتغال و نرخ مشارکت کاهش داشته است. اگر این دو (نسبت اشتغال و نرخ مشارکت) افزایش یافته و نرخ بیکاری کاهش یابد علامت بسیار خوبی است. اما چیزی که بین همه این اقتصادها مشترک بوده و قابل قیاس است شاخصی به نام نسبت اشتغال یا تغییرات شاخص اشتغال است که بهتر جواب می‌دهد. نسبت اشتغال‌ها در همه این اقتصادها از کانادا و آمریکا تا ترکیه و ایران کاهش پیدا کرده است یعنی کرونا احتمالا اثرش بر نسبت اشتغال در همه این اشتغال‌ها که نسبت شغلی‌شان هم با یکدیگر متفاوت است اثر واحدی گذاشته است لذا باید توجه کنیم در چه اوضاعی از چه شاخصی استفاده می‌کنیم. در شرایط فعلی نسبت اشتغال بهتر می‌تواند اثر متغیرهایی مثل کرونا را در وضعیت بازار کار نشان دهد.
در ایران حدود 55 درصد جمعیت شاغل کشور دارای حقوق و دستمزد ثابت هستند اما در کشوری مانند آمریکا این نرخ بالای 90 درصد است. این آمار بر چه اساسی است؟ یعنی آمریکا کارکنان بیشتری در بخش دولتی دارد؟
به این میگویند اقتصاد رسمی. چون مزد و حقوق بگیر که فقط در بخش دولتی نیستند ممکن است در بخش خصوصی هم وجود داشته باشند. ترکیب مشاغل در آمریکا به گونه‌ای است که اصطلاحا میگویند بازار کار آمریکا متشکل‌تر است. اشتغال رسمی پایدارتر است اما اشتغال غیر رسمی ثبات کمتری دارد. در ایران تقریبا می‌توان گفت حدود 75 درصد از شاغلان بخش غیردولتی و غیرعمومی در کارگاه‌هایی یک تا چهار نفر شاغل هستند
کار می‌کنند. یا مثلا حدود 86 درصد در کارگاه‌هایی کار می‌کنند که زیر 10 نفر کار کن دارد. این ناپایداری در اشتغال وجود ثبات در اشتغال ایران را کمتر میکند. یعنی اشتغال در ایران بیشتر اشتغال غیررسمی و خرد است.
چون بسیاری از مواد و مفاد قانون کار برای این کارگاه‌ها اجرایی نمی‌شود.
بله همین‌طور است. در اقتصادهای بزرگ حدود 80 تا 90 درصد شاغلان مزد و حقوق‌بگیر هستند اما این عدد در ایران حدود 55 درصد است مثلا پسر من در مغازه‌ای با من کار میکند وقتی اتفاقی مانند کرونا پیش می‌آید من به پسرم می‌گویم سرکار نیا. اینجا دیگر این فرد بیکار نیست. این اتفاق برای ما و کشورهایی مثل ترکیه که ترکیب اشتغال‌شان شبیه ماست رخ می‌دهد.
الان آمار خوشحال‌کننده‌ای هم وجود دارد؟ بسیاری از آمارهای منتشر شده یا منفی است یا اگر هم مثبت است قابل باور نیست.
اگر بخواهیم از منظر اقدامات صورت‌گرفته به موضوع نگاه کنیم اقدامات خوبی در کشور انجام گرفته یعنی زمینه‌سازی حکمرانی مبتنی بر داده در کشور در حال رقم‌خوردن است. اما اینکه بگوییم آمار خوشحال کننده، مثلا در بازار کار یک اتفاق خوبی در تابستان در قیاس با بهار رخ داده که اثر کرونا در قیاس با بهار بر اقتصاد ما کاهش یافته یعنی اقتصاد ما توانسته‌است تبعات کرونا را تا حدودی مهار کرده و شرایط اقتصادی را با کرونا وفق دهد. اثری که کرونا بر بازار کار ما در بهار داشت توانست دو میلیون و 760 هزار نفر را به جمعیت غیرفعال ما اضافه کند اما الان دو میلیون و 300 هزار نفر یعنی تقریبا 330 هزار نفر از شاغلانی که به جمعیت غیرفعال اضافه می‌شدند، کاهش یافته و تعدیل شده‌است.
الان آماری هم تولید می‌شود که صرفا برای افراد یا گروه‌های خاصی ارسال شود و در دسترس عموم مردم قرار نگیرد؟
نه، ما طبقه‌بندی آماری به آن مفهوم نداریم که این آمارها منتشر و این آمارها منتشر نشود، نداریم. چرا که انتشار آمارهای رسمی نیاز حاکمیت برای تصمیم‌گیری، سیاستگذاری و برنامه‌ریزی است. آمارهای رسمی که در فهرست آمارهای رسمی قرارمی‌گیرند طبقه‌بندی ندارند. یکی از نکاتی که در اصول بنیادین آمارهای رسمی وجود دارد، این است که آمارها باید در اختیار عموم قرار بگیرند؛ لذا شما اگر الان روی سایت مرکز آمار ایران بروید صرفا یکی از گزارش‌هایی که در آن تقویم انتشاراتی است گزارش بازار کار است وگرنه گزارش‌های متعددی وجود دارد که تمام آنها در اختیار عموم مردم قرار دارد. البته یکی از وظایفی که مراکز آماری دارند ارائه مشاوره و خدمات آماری به بقیه دستگاه‌هاست. این موضوع در تمام کشورهای دنیا نیز وجود دارد مثلا ما با وزارت ارتباطات حساب ملی ای‌سی‌تی، با وزارت بهداشت حساب ملی سلامت، با اتاق ایران سهم بخش‌خصوصی در اقتصاد کشور و... را پیش می‌بریم؛ لذا چنین آمارهایی تولید می‌کنیم اما اینها حوزه آمارهای رسمی نیستند.
در صحبت‌هایتان به بحث موازی کاری آماری اشاره کردید. الان بانک مرکزی در کنار مرکز آمار نرخ تورم، رشد اقتصادی و... را اعلام میکند. الان اگر بانک مرکزی و مرکز آمار بخواهند تورم یا رشد اقتصادی را برای سال‌جاری محاسبه کند، باید به آمارهای سال گذشته خودشان استناد کنند؟
بین کاری که مرکز آمار ایران و بانک‌مرکزی می‌کنند تفاوت‌هایی وجود دارد، اگرچه هر دو از یک دستورالعمل بین‌المللی برای محاسبه شاخص‌های تورم و... استفاده می‌کنند. دلیلش هم این است همه آمارهایی که از این جنس هستند باید قابلیت مقایسه با سایر کشورها را داشته‌باشند یعنی شما که می‌گویید نرخ تورم نمی‌توانید بگویید نرخ تورم ایران که با روش‌های بومی محاسبه شده با نرخ تورم کشوری دیگر با روشی متفاوت و.... لذا قابلیت مقایسه‌پذیر بودن دلیلی است که ما باید از استانداردهای بین‌المللی استفاده کنیم. من به بحث موازی‌کاری در صحبت‌های قبلی‌ام نیز اشاره کردم گرایش‌های مسلط دنیا به سمت حذف موازی‌کاری است؛ چون موازی‌کاری در حوزه تولید و انتشار آمارهای رسمی صدماتی به پیکره اجتماعی کشور وارد میکند یکی از آنها همین باورپذیری آمارهای اعلام شده‌است وقتی شما دو نرخ تورم اعلام می‌کنید مردم دنبال فراداده‌ها نمی‌روند تا متوجه شوند منظور آمار اعلامی نرخ تورم شهری یا روستایی است؟ از چند شهر گرفته شده؟ آیا نرخ تورم کل کشور منظور است؟ سبد مصرفی این تورم چند قلم کالاست؟ وزن استفاده‌شده در این محاسبه از چه طرحی است ؟ و... این موارد کنار اعلام هر آماری فراداده‌هایی است که با استناد به آنها می‌توان این اعداد را با هم مقایسه کرد. آنچه در نگاه عموم وجود دارد، این است که هر دو نرخ اعلام شده نرخ تورم است. ضمن اینکه در دنیا میگویند نباید این آمارها از سوی بانک مرکزی تولید و منتشر شود؛ چرا که من به عنوان یک شهروند طبیعتا از بالا رفتن نرخ تورم ناراحت می‌شوم چون سبد مصرفی و قدرت خرید خودم کوچک‌تر و کمتر می‌شود؛ اما به عنوان رئیس مرکز آمار ایران و شخصیت حقوقی‌ام نرخ تورم 2 درصدی با نرخ تورم 50 درصدی برایم تفاوتی نمی‌کند. در حالی که این موضوع برای رئیس کل بانک مرکزی مهم است به همین دلیل است که هدف تورمی را در دنیا بانک‌های مرکزی تعیین می‌کنند یعنی بانک مرکزی موظف است تورم را در این حد نگه دارد. در دنیا از لحاظ تئوریک میگویند رئیس‌کل بانک‌مرکزی باید تورم را کنترل کند لذا نباید بانک‌مرکزی آمار تورم را تولید کند البته این سخن به این معنا نیست که در بانک‌مرکزی آمارها دارای خطاست، بلکه بحث تئوریک آن، به این صورت است.
با تلاشی كه آمارگیران و جهادگران عرصه آمار داشتند توانستیم تقویم انتشاراتی كه نسبت به انتشار سر موعد آن، هم به كشور و هم به مجامع بین‌المللی متعهد هستیم بدون هیچ وقفه‌ای در زمان مقرر منتشر كرده و از این جهت دست كشور را از لحاظ آمارهای رسمی برای برنامه‌ریزی باز بگذاریم. ما امسال روز آمار را با توجه به این‌كه در حال ورود به قرن پانزدهم شمسی هستیم با شعار جدیدی آغاز كرده‌ایم. رویكرد مركز آمار ایران و نظام آماری ایران در قرن جدید حركت به سمت نوین‌سازی و استفاده از داده‌ها و ریزداده‌ها و موضوع حكمرانی داده‌است. امروز هم به مناسبت روز آمار، رونمایی خواهیم داشت كه كاملا متاثر از این رویكرد است. شعار امسال ما قرن جدید با حكمرانی داده‌ها در نظام مالی نوین است. به‌خصوص از سال 2010 كشورهای دنیا با سرعت قابل توجهی شیوه‌های جمع‌آوری و پردازش داده‌ها و تولید آمار خود را تغییر داده یا در حال تغییر هستند.
مركز آمار و نظام آماری كشور هیچ گریزی جز این‌كه حكمرانی داده محور را در دستور كار خود قرار دهد ندارد. خدا را شكر رهبر معظم انقلاب در هفته دولت تاكیداتی در این زمینه داشتند كه باعث شد ضرورت حركت ما در این مسیر برای ما دو چندان شود. ایشان فرمودند لزوم راه‌اندازی سامانه‌ها و اتصال آنها به هم باید پیگیری شود. این همان حركت در شیوه‌های ثبت مبناست. معنی شیوه‌های ثبتی مبنا این است كه شما به جای مراجعه به خانوار و كارگاه و تكمیل پرسشنامه از هر طریقی چه وب و چه پست و... (یعنی وسیله چندان مهم نیست و صرفا شیوه پرسشگر مطرح است.) این باید به شیوه‌های ثبتی مبنا تغییر كند به این معنی كه شما بتوانید از داده‌های اداری برای تولید آمارهای رسمی استفاده كنید.
البته راه‌اندازی سامانه‌ها یا تولید داده‌ها به تنهایی كفایت نمی‌كند بخش دوم ماجرا اتصال سامانه‌ها به یكدیگر است ما هر 10 سال یك‌بار بر اساس قانون، سرشماری را تحت عنوان سرشماری عمومی عشایر كوچنده انجام می‌دادیم كه شیوه‌مان نیز شیوه سنتی بود یعنی به صورت كلاسیك به مناطق قشلاقی ـ ییلاقی مراجعه و آنجا پرسشنامه‌هایی را از طریق عشایر تكمیل می‌كردیم. مطابق قانون ما باید امسال نیز این كار را انجام می‌دادیم ولی سرشماری به شیوه حضوری با مشكلاتی ازجمله هزینه‌های مالی و اداری بالا و كهنگی سریع اطلاعات و ... مواجه بود. لذا ما با همكاری سازمان امور عشایر و وزارت جهاد كشاورزی كار خیلی خوبی را آغاز و سامانه‌ای را ایجاد كردیم كه به 14 پایگاه اطلاعاتی دیگر متصل شد. یعنی در اینجا فقط ایجاد سامانه مهم نیست بلكه باید این سامانه‌ها به هم متصل شوند. و امروز همزمان با روز ملی آمار قرار است از سامانه ثبت پایه عشایر رونمایی كنیم كه اگر می‌خواستیم چنین كاری را به شكل سنتی انجام دهیم با قیمت‌های امروز باید بالغ بر 50میلیارد تومان هزینه می‌كردیم. الان سامانه‌ای كه ایجاد شده تازه متولد شده است. تفاوت یك سامانه سرشماری ثبت مبنا با یك سرشماری كلاسیك این است كه وقتی سامانه ثبت مبنا متولد می‌شود یك سامانه یك موجود زنده است و با بازبینی‌ها و اتصال‌های بعدی ارتقا پیدا می‌كند. من فكر می‌كنم این ادعای نابجایی نیست كه بگوییم ما در بحث امور عشایرمان توانسته‌ایم با ایجاد چنین سامانه‌ای كه با 14 سامانه مهم كشور كراس‌چك شده است بتوانیم خدمات‌مان را در حوزه خدمات عمومی و عشایر مطلوب كنیم. این موضوع بخشی از سرشماری ثبت مبنای عمومی نفوس مسكن است كه در مقیاس كوچك‌تر (حدود 1/5 درصد جمعیت كشور) انجام می‌شود. البته سختی اجرای سرشماری عشایر كوچنده به دلیل سختی عبور و مرور، مشكلات شناسایی و... سخت‌تر از بقیه مناطق است. ما توانستیم در سال جاری مصوبه‌ای را از دولت داشته باشیم كه سرشماری عمومی نفوس و مسكن ثبتی مبنا را برای اولین‌بار در سال 1405 در كشور انجام دهیم. از این جنبه جزو كشورهای پیشرو هستیم به نحوی كه الان در آسیا فقط دو كشور كره‌جنوبی و تركیه هستند كه این اقدام را انجام داده‌اند. ما هم جزو كشورهایی هستیم كه توانسته‌ایم قانون ثبتی مبنا را مصوب كنیم. در بررسی‌هایی كه ما كردیم كشورهایی كه سرشماری ثبتی مبنا انجام دادند عمدتا كشورهای حوزه شمال اروپا و كشورهای كوچكی كه جمعیت‌های كمی دارند هستند.
به نظرتان چرا باورپذیری آمارهای اعلام‌شده در ایران كم است؟
یكی از بحث‌هایی كه باعث‌شده باورپذیری به آمارهای اعلامی كم شده باشد این است كه آمار رسمی یك كالای عمومی است. یكی از ویژگی‌های كالاهای عمومی این است كه رقابت‌پذیر نیستند. مثلا چیزی مانند امنیت، یك كالای عمومی است كه رقابت‌پذیر نیست. آمارهای رسمی هم یك كالای عمومی است كه با ادبیات كالاهای خصوصی به آنها نگاه نمی‌شود. در تولید یك كالای خصوصی هرقدر تعداد تولیدكنندگان و مصرف‌كنندگانش بیشتر شود قیمت آن كالا كاهش یافته و كیفیتش بالاتر می‌رود. این موضوع را می‌توان تئوری كالاهای خصوصی دانست. اما موضوع رقابت‌پذیری در كالاهای عمومی معنا ندارد. وقتی در كشور دو نرخ متفاوت از تورم یا رشد اقتصادی اعلام شود آن زمان هر دو نرخ اعلامی با عدم باورپذیری مواجه می‌شوند؛ لذا یكی از مسائلی كه دنیا نقش مرجعیت مراكز آماری و سازمان‌های ملی آماری است پرهیز از موازی‌كاری است. خیلی از مسائلی كه الان مطرح است می‌تواند با ایجاد یك نظام نوین مرتفع شود.
در روزهای گذشته گزارشی را می‌خواندم که براساس آن نرخ بیکاری چند کشور قبل از کرونا و بعد از کرونا با هم مقایسه شده بود. عمده کشورها بعد از شیوع کرونا با افزایش نرخ بیکاری مواجه شده‌بودند که کاملا هم طبیعی است. اما در این میان ایران و ترکیه با شیوع کرونا نه‌تنها با افزایش نرخ بیکاری مواجه نشده‌بودند بلکه نرخ بیکاری در این دو کشور کاهش یافته بود. چطور ممکن است حدود 1 تا 1/5 میلیون نفر در ایران شغل خود را به خاطر کرونا از دست داده باشند اما نرخ بیکاری در کشور کاهش پیدا کند.
گزارشی که می‌گویید درباره همخوانی رشد اقتصادی و بیکاری بود که خود من آن را تهیه کرده‌بودم و بررسی‌های صورت گرفته در این گزارش نیز بررسی‌های مرکز آمار ایران بود. سوال اول شما این است که چطور می‌شود به رغم بحث کرونا
نرخ بیکاری در ایران کاهش داشته‌است. نکته‌ای که در گزارش تابستان مان به آن تاکید کرده‌ایم این است که برای ترسیم بازار کار صرفا نباید به نرخ بیکاری توجه کرد بلکه باید شاخص‌های دیگری را نیز در کنار نرخ بیکاری دید و قضاوت بر اساس یک شاخص قضاوت درستی نخواهدبود. اما درباره این سوال که چه تشابهی بین اقتصاد ما و ترکیه وجود دارد باید بگویم یکی از تشابهاتی که بین اقتصاد ما و ترکیه وجود دارد ترکیب شغلی ما و آنهاست. یعنی ترکیب شغلی ما با اقتصاد ترکیه شباهت‌های زیادی دارد مثلا ترکیب حقوق‌بگیران در ترکیه و ایران در قیاس با اقتصادی مانند آمریکا یا کانادا بسیار کمتر است یعنی کشورهایی مانند ایران و ترکیه حقوق بگیران کمتری نسبت به آمریکا یا کانادا دارند و گروه‌هایی مانند کارکن فامیلی و کارکن مستقل در آمریکا یا کانادا نسبت به کشورهایی مانند ایران بسیار کمتر است. وقتی ترکیب افراد مزد و حقوق‌بگیر به طور نسبی کمتر باشد با اتفاقاتی مانند کرونا افراد به جای اینکه از حالت اشتغال به سمت بیکاری بروند یا از حالت بیکاری در حالت بیکاری باقی بمانند این اتفاق نیفتاده و عموما از سمت اشتغال به سمت غیر فعال شدن می‌روند. از طرفی چون در ایران بیمه بیکاری چندان فراگیر نیست، وقتی افراد می‌دانند در جست‌وجوی کار بودن برای آنها فایده‌ای ندارد موقتا از بازار کار خارج می‌شوند. اتفاقی که در اقتصاد ما و ترکیه رخ داده این است که کرونا باعث شده درصد قابل توجهی از بازار کار ایران خارج شوند.
چه اتفاقی می‌افتد که این افراد از فعال به غیرفعال تبدیل می‌شوند؟
جمعیت غیرفعال ما در کشور عمدتا 4 گروه زنان خانه‌دار، افراد دارای درآمد بدون کار، جمعیت محصلان و بازنشستگان هستند.
تعریف شغل این است که هر کسی که در هفته مرجعِ آمارگیری ما، حداقل یک ساعت کار کرده‌باشد شاغل است. کار هم تعریف مشخص خود را دارد یعنی موجب ایجاد ارزش افزوده شده و در دامنه تولید قرار گیرد. بیکار هم کسی است که کار ندارد اما فعالانه در جست‌وجوی کار است. با این تعاریف فردی که در جمعیت غیرفعال قرار می‌گیرد فردی است که کار نمی‌کند و در جست‌وجوی کار هم نیست. حالا اگر بپرسید آیا کاهش نرخ بیکاری همیشه نشان‌دهنده عملکرد مثبت اقتصاد است؟ پاسخ خیر است. کاهش نرخ بیکاری اگر در کنار افزایش نسبت اشتغال و افزایش نرخ مشارکت باشد خوب است. اتفاقی که در دو فصل گذشته افتاده این است که نرخ بیکاری کاهش پیدا کرده اما نرخ اشتغال و نرخ مشارکت کاهش داشته است. اگر این دو (نسبت اشتغال و نرخ مشارکت) افزایش یافته و نرخ بیکاری کاهش یابد علامت بسیار خوبی است. اما چیزی که بین همه این اقتصادها مشترک بوده و قابل قیاس است شاخصی به نام نسبت اشتغال یا تغییرات شاخص اشتغال است که بهتر جواب می‌دهد. نسبت اشتغال‌ها در همه این اقتصادها از کانادا و آمریکا تا ترکیه و ایران کاهش پیدا کرده است یعنی کرونا احتمالا اثرش بر نسبت اشتغال در همه این اشتغال‌ها که نسبت شغلی‌شان هم با یکدیگر متفاوت است اثر واحدی گذاشته است لذا باید توجه کنیم در چه اوضاعی از چه شاخصی استفاده می‌کنیم. در شرایط فعلی نسبت اشتغال بهتر می‌تواند اثر متغیرهایی مثل کرونا را در وضعیت بازار کار نشان دهد.
در ایران حدود 55 درصد جمعیت شاغل کشور دارای حقوق و دستمزد ثابت هستند اما در کشوری مانند آمریکا این نرخ بالای 90 درصد است. این آمار بر چه اساسی است؟ یعنی آمریکا کارکنان بیشتری در بخش دولتی دارد؟
به این میگویند اقتصاد رسمی. چون مزد و حقوق بگیر که فقط در بخش دولتی نیستند ممکن است در بخش خصوصی هم وجود داشته باشند. ترکیب مشاغل در آمریکا به گونه‌ای است که اصطلاحا میگویند بازار کار آمریکا متشکل‌تر است. اشتغال رسمی پایدارتر است اما اشتغال غیر رسمی ثبات کمتری دارد. در ایران تقریبا می‌توان گفت حدود 75 درصد از شاغلان بخش غیردولتی و غیرعمومی در کارگاه‌هایی یک تا چهار نفر شاغل هستند
کار می‌کنند. یا مثلا حدود 86 درصد در کارگاه‌هایی کار می‌کنند که زیر 10 نفر کار کن دارد. این ناپایداری در اشتغال وجود ثبات در اشتغال ایران را کمتر میکند. یعنی اشتغال در ایران بیشتر اشتغال غیررسمی و خرد است.
چون بسیاری از مواد و مفاد قانون کار برای این کارگاه‌ها اجرایی نمی‌شود.
بله همین‌طور است. در اقتصادهای بزرگ حدود 80 تا 90 درصد شاغلان مزد و حقوق‌بگیر هستند اما این عدد در ایران حدود 55 درصد است مثلا پسر من در مغازه‌ای با من کار میکند وقتی اتفاقی مانند کرونا پیش می‌آید من به پسرم می‌گویم سرکار نیا. اینجا دیگر این فرد بیکار نیست. این اتفاق برای ما و کشورهایی مثل ترکیه که ترکیب اشتغال‌شان شبیه ماست رخ می‌دهد.
الان آمار خوشحال‌کننده‌ای هم وجود دارد؟ بسیاری از آمارهای منتشر شده یا منفی است یا اگر هم مثبت است قابل باور نیست.
اگر بخواهیم از منظر اقدامات صورت‌گرفته به موضوع نگاه کنیم اقدامات خوبی در کشور انجام گرفته یعنی زمینه‌سازی حکمرانی مبتنی بر داده در کشور در حال رقم‌خوردن است. اما اینکه بگوییم آمار خوشحال کننده، مثلا در بازار کار یک اتفاق خوبی در تابستان در قیاس با بهار رخ داده که اثر کرونا در قیاس با بهار بر اقتصاد ما کاهش یافته یعنی اقتصاد ما توانسته‌است تبعات کرونا را تا حدودی مهار کرده و شرایط اقتصادی را با کرونا وفق دهد. اثری که کرونا بر بازار کار ما در بهار داشت توانست دو میلیون و 760 هزار نفر را به جمعیت غیرفعال ما اضافه کند اما الان دو میلیون و 300 هزار نفر یعنی تقریبا 330 هزار نفر از شاغلانی که به جمعیت غیرفعال اضافه می‌شدند، کاهش یافته و تعدیل شده‌است.
الان آماری هم تولید می‌شود که صرفا برای افراد یا گروه‌های خاصی ارسال شود و در دسترس عموم مردم قرار نگیرد؟
نه، ما طبقه‌بندی آماری به آن مفهوم نداریم که این آمارها منتشر و این آمارها منتشر نشود، نداریم. چرا که انتشار آمارهای رسمی نیاز حاکمیت برای تصمیم‌گیری، سیاستگذاری و برنامه‌ریزی است. آمارهای رسمی که در فهرست آمارهای رسمی قرارمی‌گیرند طبقه‌بندی ندارند. یکی از نکاتی که در اصول بنیادین آمارهای رسمی وجود دارد، این است که آمارها باید در اختیار عموم قرار بگیرند؛ لذا شما اگر الان روی سایت مرکز آمار ایران بروید صرفا یکی از گزارش‌هایی که در آن تقویم انتشاراتی است گزارش بازار کار است وگرنه گزارش‌های متعددی وجود دارد که تمام آنها در اختیار عموم مردم قرار دارد. البته یکی از وظایفی که مراکز آماری دارند ارائه مشاوره و خدمات آماری به بقیه دستگاه‌هاست. این موضوع در تمام کشورهای دنیا نیز وجود دارد مثلا ما با وزارت ارتباطات حساب ملی ای‌سی‌تی، با وزارت بهداشت حساب ملی سلامت، با اتاق ایران سهم بخش‌خصوصی در اقتصاد کشور و... را پیش می‌بریم؛ لذا چنین آمارهایی تولید می‌کنیم اما اینها حوزه آمارهای رسمی نیستند.
در صحبت‌هایتان به بحث موازی کاری آماری اشاره کردید. الان بانک مرکزی در کنار مرکز آمار نرخ تورم، رشد اقتصادی و... را اعلام میکند. الان اگر بانک مرکزی و مرکز آمار بخواهند تورم یا رشد اقتصادی را برای سال‌جاری محاسبه کند، باید به آمارهای سال گذشته خودشان استناد کنند؟
بین کاری که مرکز آمار ایران و بانک‌مرکزی می‌کنند تفاوت‌هایی وجود دارد، اگرچه هر دو از یک دستورالعمل بین‌المللی برای محاسبه شاخص‌های تورم و... استفاده می‌کنند. دلیلش هم این است همه آمارهایی که از این جنس هستند باید قابلیت مقایسه با سایر کشورها را داشته‌باشند یعنی شما که می‌گویید نرخ تورم نمی‌توانید بگویید نرخ تورم ایران که با روش‌های بومی محاسبه شده با نرخ تورم کشوری دیگر با روشی متفاوت و.... لذا قابلیت مقایسه‌پذیر بودن دلیلی است که ما باید از استانداردهای بین‌المللی استفاده کنیم. من به بحث موازی‌کاری در صحبت‌های قبلی‌ام نیز اشاره کردم گرایش‌های مسلط دنیا به سمت حذف موازی‌کاری است؛ چون موازی‌کاری در حوزه تولید و انتشار آمارهای رسمی صدماتی به پیکره اجتماعی کشور وارد میکند یکی از آنها همین باورپذیری آمارهای اعلام شده‌است وقتی شما دو نرخ تورم اعلام می‌کنید مردم دنبال فراداده‌ها نمی‌روند تا متوجه شوند منظور آمار اعلامی نرخ تورم شهری یا روستایی است؟ از چند شهر گرفته شده؟ آیا نرخ تورم کل کشور منظور است؟ سبد مصرفی این تورم چند قلم کالاست؟ وزن استفاده‌شده در این محاسبه از چه طرحی است ؟ و... این موارد کنار اعلام هر آماری فراداده‌هایی است که با استناد به آنها می‌توان این اعداد را با هم مقایسه کرد. آنچه در نگاه عموم وجود دارد، این است که هر دو نرخ اعلام شده نرخ تورم است. ضمن اینکه در دنیا میگویند نباید این آمارها از سوی بانک مرکزی تولید و منتشر شود؛ چرا که من به عنوان یک شهروند طبیعتا از بالا رفتن نرخ تورم ناراحت می‌شوم چون سبد مصرفی و قدرت خرید خودم کوچک‌تر و کمتر می‌شود؛ اما به عنوان رئیس مرکز آمار ایران و شخصیت حقوقی‌ام نرخ تورم 2 درصدی با نرخ تورم 50 درصدی برایم تفاوتی نمی‌کند. در حالی که این موضوع برای رئیس کل بانک مرکزی مهم است به همین دلیل است که هدف تورمی را در دنیا بانک‌های مرکزی تعیین می‌کنند یعنی بانک مرکزی موظف است تورم را در این حد نگه دارد. در دنیا از لحاظ تئوریک میگویند رئیس‌کل بانک‌مرکزی باید تورم را کنترل کند لذا نباید بانک‌مرکزی آمار تورم را تولید کند البته این سخن به این معنا نیست که در بانک‌مرکزی آمارها دارای خطاست، بلکه بحث تئوریک آن، به این صورت است.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
گفتوگو با سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس، درباره روابط خارجی کشور باید به‌دنبال مقاومت فعال باشیم
سیاست‌خارجی دولت روحانی همواره با انتقاداتی در داخل كشور روبه‌رو بوده است و خیلی‌ها معتقدند نگاه دولت‌های یازدهم و دوازدهم در تمام این سال‌ها به غرب بوده است؛ موضوعی كه نتوانسته مشكلات كشور را حل كند. بر همین اساس از زمان روی كار آمدن مجلس یازدهم این انتظار وجود داشته كه نمایندگان جدید با اقدامات خود اعم از ریل‌گذاری و نظارت، اصلاحاتی را در سیاست خارجی ایجاد كنند. طبیعتا بار اصلی این ماجرا بر عهده كمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس است. ابوالفضل عمویی، سخنگوی كمیسیون امنیت ملی در گفت‌وگویی با روزنامه جام‌جم برنامه‌های كمیسیون در این زمینه را تشریح كرده است. وی با تاكید بر این‌كه كشور باید در عرصه سیاست خارجی مقاومت فعال داشته باشد، می‌گوید: مدتی است كه در مجلس در حال گفتوگو برای طرحی هستیم تا ایده‌ها را برای فعال كردن صنعت هسته‌ای جمع‌آوری و از ظرفیت‌های این صنعت برای مقابله با تحریم‌های آمریكا استفاده كنیم. مشروح این گفتوگو را می‌خوانید:
کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی به مباحث مرتبط با سیاست خارجی می‌پردازد و از سوی دیگر دستگاه دیپلماسی دولت هم همین بحث را دنبال میکند. طبعا نسبت این دو مجموعه باید با هم تعریف شود. شما در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی این نسبت را چگونه تعریف کردید؟
درباره نسبت کمیسیون با دستگاه سیاست خارجی باید بگویم که ما به‌هرحال شانیت نظارتی داریم و در تماس‌هایی که با آنها داریم سعی می‌کنیم اطلاعات دریافت کنیم و حتی تلاش می‌کنیم مسیر حرکت آنها را ریل‌گذاری کنیم. به عنوان نمونه زمانی که تحولات بین‌المللی مرتبط با سیاست خارجی ما مثل ماجرای تحریم‌ها یا مسائل منطقه‌ای اتفاق می‌افتد در قدم اول از دستگاه‌ها دعوت و اطلاعات پیرامون آن موضوع را از آنها دریافت کنیم و اگر لازم باشد خودمان از ابزارهایی که داریم برای دریافت اطلاعات استفاده می‌کنیم و در این زمینه خودمان را محدود به یک دستگاه دولتی نمی‌کنیم. در این زمینه بهره‌گیری از اطلاعات متخصصان و کارشناسان و همچنین ابزاری مثل مرکز پژوهش‌های مجلس بسیار موثر است. بعد از بررسی اطلاعات در کمیسیون تلاش می‌کنیم به یک نظر واحد برسیم و پس از آن باید این نظر در قالبی بیان شود. این قالب ممکن است گزارش باشد که برای مقامات نظام ارسال می‌شود و یا تبدیل به بیانیه می‌شود که به اطلاع مردم می‌رسد. نکته دیگر اینکه شاید نیاز باشد که قانون الزام‌آور جدیدی وضع شود. در این زمینه به عنوان نمونه می‌توان به بحث‌های مرتبط با مسائل هسته‌ای اشاره کرد که در کمیسیون امنیت ملی احساس این است که قوانین الزام‌آور جدیدی در این ارتباط وضع شود.
تفاوت‌های کارکرد و رویکردهای کمیسیون امنیت ملی مجلس یازدهم با مجلس پیشین چیست؟
ما سعی کردیم که در مجلس یازدهم فعال‌تر عمل کنیم.
در بعد نظارت یا تقنین؟
اصولا مجلس یازدهم در بحث نظارت توجه بیشتری نسبت به مجلس قبلی دارد. یکی از انتقادهایی که نسبت به مجلس دهم وجود داشت این بود که از ابزارهای نظارتی به حد کفایت استفاده نمی‌شد. در حال حاضر تلاش می‌کنیم تا حد ممکن به واسطه تعاملی که با دیگر دستگاه‌ها داریم از ابزارهای نظارتی استفاده کنیم. یعنی سعی می‌کنیم اطلاعات بگیریم و دستگاه‌ها را به کمیسیون دعوت کنیم و در سطوح بالاتر از سوال، دعوت و ... استفاده کنیم.
یکی از بحث‌هایی که بعد از روی کار آمدن ترامپ مطرح می‌شود موضوع برخوردهای خصمانه آنها و به‌کارگیری ابزارهایی مثل تحریم علیه جمهوری اسلامی ایران است. در نقطه مقابل دستگاه سیاست خارجی ما صرفا به صدور بیانیه و اتخاذ مواضع بسنده میکند. کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس چه اقداماتی در این زمینه برای اتخاذ مواضع واکنشی متناسب با برخورد آنها می‌تواند در پیش بگیرد؟
در حوزه سیاست خارجی و امنیت ملی خود موضعگیری، یک اقدام محسوب می‌شود. از این جهت شاید برای کمیسیون اقتصادی یا کمیسیون برنامه و بودجه خیلی توصیه نشود اما در مورد موضوعات مرتبط امنیت ملی و سیاست خارجی، موضعگیری و ارائه بیانیه یک اقدام به حساب می‌آید. بنابراین، این رویکرد، یک ابزار است و باید از آن استفاده شود. مثلا درباره تحولات مربوط به درگیری میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان، خیلی از تحولات و تحلیل‌ها، حول موضعگیری‌هایی است که از سوی کشورهای درگیر صورت می‌گیرد. سطح بالاتری البته وجود دارد اما خود موضعگیری یک رفتار است و از این جهت در بسیاری از تحولات بین‌المللی، موضعگیری و صدور بیانیه ازجمله اقدامات اولیه‌ای است که خیلی از کشورهای دنیا از آن استفاده می‌کنند. البته درباره موضوعاتی احساس می‌کنیم که باید فراتر از این رفتار عمل کنیم. به عنوان نمونه در بحث‌های هسته‌ای ما الان منتقد روند فعلی فشارهای آمریکا علیه ایران هستیم اما برداشت این است که آمریکا بعد از شهادت سردار سلیمانی دائما در حال انجام اقداماتی است که واکنش درخوری از سوی جمهوری اسلامی ایران در بر ندارد. این روند از دید ما باید دچار تغییر شود و این فضا باید به‌وجود آید که اقدامات موثر و قانونی در قبال اقدامات آمریکا انجام شود. ما باید از این وضعیت بیرون بیاییم که دائما به ما فشار وارد شود و ما در مقابل فشار، مقاومت کنیم. باید این روند تغییر کند و تبدیل به مقاومت فعال شود و طرف مقابل باید شاهد رفتارهایی باشد که تحت‌تاثیر قرار گیرد. در این چارچوب دیگر صرف ابزار بیانیه برای ما کفایت نمی‌کند. مدتی است که در مجلس در حال گفتوگو برای طرحی هستیم تا ایده‌ها را برای فعال‌کردن صنعت هسته‌ای جمع‌آوری و از ظرفیت‌های این صنعت برای مقابله با تحریم‌های آمریکا استفاده کنیم.
برخی اعتقاد دارند که هدف آمریکا تحریک هر چه بیشتر ایران است و از این رو از هر جهت فشارهای اقتصادی را تشدید میکند و حتی واکنش‌های آمریکا در مسیری قرار می‌گیرد که رویارویی با ایران را تا مرز درگیری بکشاند و وقتی به این مرحله رسید بتواند از اجماع جهانی علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده کند. آیا شما با این تحلیل موافقید؟
من صحنه را اینگونه می‌بینم که اگر واکنش ما به تحولات هوشمندانه باشد این مشروعیت به‌وجود نمی‌آید که دشمنان و مخالفان ما کار را به درگیری بکشانند. بحث بر سر این است که ما ابزارهایی داریم که باید فعالانه‌تر از آنها استفاده کنیم.
ابزارهای ما این کارایی را در برابر فشارهای دشمن دارند؟
فکر می‌کنم اگر به اجماع و نظر جمعی کارشناسان مثل دستگاه سیاست خارجی و سازمان انرژی اتمی برسیم و در این زمینه هماهنگی کاملی وجود داشته باشد، می‌توانیم به کارایی ابزارهای خود در مقابل فشارها و تهدیدهای دیگران باور داشته باشیم. در هر صورت به‌طور کلی باید راهبردمان تبدیل وضعیت انفعال به وضعیت فعال باشد. در مقاطعی در تعامل با آمریکا این رویکرد فعال را داشتیم. متاسفانه در یکی دو سال اخیر از این ظرفیت به‌خوبی استفاده نکردیم.
دولت و دستگاه دیپلماسی عمدتا به سیاست نگاه به غرب روی آوردند که ناکامی این رویکرد هم طی سالهای اخیر روشن شد. آیا در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی بحث نگاه به شرق، ارتباط با کشورهای همسایه و... مورد توجه قرار می‌گیرد؟
این انتظار که ما مشکلات کشور را از طریق تعامل با غرب حل کنیم اگر در یک مقطعی مورد اقبال برخی از افراد بود اکنون و به‌ویژه بعد از تجربه برجام حتما با شکست مواجه شده است. اکنون قائل به این نیستیم که از طریق تعامل با غرب می‌شود مشکلات را حل کرد؛ بلکه مشکلات ما راه‌حل‌هایی از جنس قدرتمند شدن ایران دارد.
توانمندکردن کشور دو وجه دارد؛ یکی توانایی حوزه اقتصاد داخلی است. تقویت تولید داخلی و اقتصاد داخلی مبتنی بر نیازهای داخلی و فعال‌شدن فرصت‌های شغلی از جمله موضوعاتی است که باید مورد توجه قرار گیرد و این موارد هم البته جزو شعارهای مجلس یازدهم است. در کنار این در حوزه سیاست خارجی هم باید فرصت‌های جدیدی برای جمهوری اسلامی در نظر گرفت و البته می‌دانیم این فرصت‌های جدید را نمی‌توان در تعامل با غرب پیدا کرد. ما در مجلس چند محور را برای فعال‌شدن در حوزه خارجی می‌شناسیم؛ نکته اول توجه به همسایگان است. همسایگان باید در اولویت سیاست خارجی ما قرار بگیرند و ما باید به سمت تقویت تعاملات با آنها پیش برویم. به‌غیر از آن باید از فرصت‌هایی که به دلیل موقعیت جغرافیایی بی‌نظیری که در میان 15 کشور پیرامونی داریم، استفاده کنیم. حدود 600 میلیون نفر در کشورهای اطراف ایران زندگی می‌کنند و باید این جمعیت را موردتوجه قرار داد. ظرفیت تجارت خارجی در بین کشورهای پیرامونی ایران زیاد است و دور و بر ما 120میلیارد دلار تجارت خارجی صورت می‌گیرد و سهم ایران از این تجارت 20 تا 25 میلیارد دلار است. این ظرفیت باعث می‌شود ما به بازارهای کشورهای همسایه توجه کنیم و به نیازهای وارداتی آنها هم توجه نشان دهیم. اگر ما به این مساله توجه داشتیم شاید الان با چالشی که برای تامین ارز داریم روبه‌رو نمی‌شدیم. در کنار این توجه به اقتصادهای نوظهور هم بسیار اهمیت دارد. به‌طور خاص چین، روسیه، اندونزی، مالزی، ترکیه و کشورهایی که ما به عنوان حوزه بریکس می‌شناسیم، فرصت‌هایی هستند که می‌توانیم تمرکز تجارت خارجی خود را به سمت این کشورها ببریم و برخی از این کشورها اعلام آمادگی هم کردند که با تحریم‌های یکجانبه آمریکا همراهی نکنند.
آیا این کشورها در بیان همراهی نکردن با تحریم آمریکا صداقت دارند؟
صداقت در حرفه ما به این برمی‌گردد که تا چه اندازه بتوانیم دقیق و روشن کار را پیش ببریم و در مذاکره و گفتوگو کار را با شفافیت دنبال کنیم. برداشت من این است که این فرصت‌ها وجود دارد و ما می‌توانیم این فرصت‌ها را بسازیم. این کشورها خیلی روشن اعلام می‌کنند که تحریم‌های یکجانبه آمریکا را قبول ندارند. البته ممکن است در مسائل تجاری آنها مشکلاتی هم وجود داشته باشد که می‌توان با مذاکره آنها را حل کرد. نکته دیگر که در مورد ظرفیت‌های پیرامونی باید به آن توجه داشت و آن هم ظرفیت اقتصادی محور مقاومت است. محور مقاومت عمدتا حول محور امنیتی شکل گرفته است. از جهت اینکه به‌هرحال بحث تروریسم در عراق و سوریه و سایر مناطق رشد کرده بود و به دعوت این کشورها، مستشاران نظامی ایران در این کشورها حضور پیدا کردند و در این چارچوب تا حدود زیادی مشکل مبارزه با تروریسم در منطقه مرتفع شد. به هرحال فرصتی که به‌واسطه ساخته شدن یک محور با حضور ایران، عراق، سوریه، لبنان و... فراهم آمد، می‌تواند فراتر از مباحث امنیتی در حوزه‌های اقتصادی هم مورد توجه باشد. الان ظرفیت فعالیت اقتصادی ایران در سوریه می‌تواند برای دو کشور منافعی را در پی داشته باشد. این ظرفیت‌ها البته همچنان به اعتقاد من مغفول است و به آن توجه کافی نمی‌شود. دولت سوریه در مواردی اعلام آمادگی کرده و ظرفیت‌هایی را برای فعالیت‌های تجاری ایران درنظر گرفته اما به‌طور کافی به آن توجه نشد.
این کم‌توجهی صرفا مربوط به دستگاه سیاست خارجی است؟
مجموعه‌ای از عوامل دخیل است. ما در کمیسیون اقتصادی و کمیسیون امنیت ملی با فعالان تجاری جلسات مختلفی را برگزار کردیم و البته این مسائل به یک بخش خاص مربوط نمی‌شود؛ بخشی از آن به لزوم فعال‌تر شدن رایزنان اقتصادی، تجاری و بازرگانی ما در این کشورها برمی‌گردد. بخشی هم به فعالیت دستگاه‌های دیگر مثل مخابرات که قرار است در سوریه فعالیت جدی‌تری داشته باشند برمی‌گردد. وزارت صمت و نفت و... هم باید در این قضیه نقش‌آفرینی بیشتری داشته باشند.
ظاهرا به موقعیت آسیای مرکزی توجه کافی نشان نمی‌دهیم. چرا؟
منطقه آسیای مرکزی جزو فرصت‌های خیلی خوب ما است. اقتصاد عموم این کشورها مبتنی بر مواد خام است و از این جهت شاید در برخی از حوزه‌ها چندان این محصولات به کار ما نیاید اما از جهت بازارهای صادراتی می‌توانند مورد توجه قرار گیرند. یکی از مسائل کلی که با آن مواجهیم اولا روشن نبودن متولی تجارت خارجی کشور است و معلوم نیست مسؤولیت تجارت خارجی با کدام دستگاه است. وزارت خارجه و وزارت صمت هرکدام مسؤولیت‌هایی در این زمینه دارند. به موازات آنها اتاق بازرگانی‌ها کارهایی انجام می‌دهند. در هر صورت این چالشی است که ما با آن مواجهیم. البته از هرکدام از این دستگاه‌ها مطالبه‌گری صورت می‌گیرد. با این وصف با این چالش مواجهیم. در حال حاضر ما در 15 کشور همسایه و پیرامونی، فقط حدود سه تا پنج رایزن بازرگانی داریم. در کنار مساله آسیای مرکزی توجه به حوزه تمدنی ایرانی یا کشورهایی که به عنوان حوزه نوروز (مجموعه کشورهایی که نوروز را جشن می‌گیرند) می‌شناسیم از ظرفیت‌های دیگری هستند که باید مورد توجه قرار گیرند. اشتراکات فرهنگی و در کنار آن ظرفیت‌هایی که به لحاظ تجاری و اقتصادی در این کشورها وجود دارد، می‌تواند زمینه همکاری گسترده‌ای را میان ایران و این کشورها در عرصه‌های تجاری و فرهنگی فراهم کند. تا وقتی زیرساخت‌های فرهنگی مبتنی بر تبادلات اقتصادی نشود، نمی‌توان انتظار داشت یک ساختمان سیاسی مستحکم در عرصه روابط دوجانبه یا چندجانبه شکل بگیرد.
مانوری که برخی کشورها برای برقراری ارتباط با رژیم‌صهیونیستی در پیش گرفته‌اند چگونه ارزیابی می‌کنید؟
واقعیت این است که برخی کشورهای عربی پیش از این ارتباطاتی را با رژیم‌صهیونیستی برقرار کردند. دلیل این ارتباطات هم تحت تاثیر قرار گرفتن این کشورها از آمریکاست و در این مرحله باز هم فشار آمریکا باعث شده که این کشورها ارتباط خود با اسرائیل را علنی کنند. اقدامات امارات و بحرین برای عادی‌سازی روابط یک اشتباه بزرگ برای حاکمان این کشورها بود که تحث تاثیر فشار آمریکا رخ‌داد و آورده زیادی برای آنها ندارد و از سویی دیگر نفرت کشورهای اسلامی را نسبت به امارات و بحرین برمی‌انگیزد. البته ترامپ برای نشان‌دادن تاثیرگذاری سیاست خارجی خود و همچنین نتانیاهو با توجه به پرونده‌های حقوقی و قضایی که علیه او در اسرائیل تشکیل شده‌است سعی کردند از این فضا استفاده کنند؛ اما موسسات نظرسنجی که در منطقه فعال هستند نشان می‌دهند که مردم منطقه با این سیاست‌ها همراهی ندارند.
اقدامات کمیسیون امنیت ملی در مورد پیگیری حقوقی ترور سردار سلیمانی
شهادت حاج‌قاسم موضوعی تعیین‌کننده در سیاست خارجی بود. این مساله به‌واسطه شخصیت خود حاج‌قاسم و مطالبه موثر مردمی بعد از شهادت ایشان بود. واکنش اولیه در سطوح واکنش راهبردی بود که در قالب حمله به عین‌الاسد جلوه کرد اما این پاسخ قطعی جمهوری اسلامی نبود. ما در این مساله طرف مقابل را در این وضعیت قرار دادیم که بالاخره پاسخ قطعی به این ماجرا انجام خواهیم داد و مرتکبین این عمل را مجازات خواهیم کرد. گذشته از این، موضوع شهادت حاج‌قاسم قابلیت پیگیری حقوقی در عرصه بین‌المللی را دارد. مطلع هستید که خانم اگنس کالامار، نماینده سازمان ملل متحد در امور خشن در ژنو گزارش داد اقدام آمریکا در به شهادت رساندن سردارسلیمانی هیچ مشروعیت حقوقی و بین‌المللی نداشته‌است. این مساله یکی از پایه‌هایی است که می‌تواند مبنای اقدامات حقوقی و بین‌المللی قرار گیرد. ستادی شامل نمایندگان ستادکل نیروهای مسلح، وزارت‌خارجه و خانواده شهیدسلیمانی تشکیل شده و جلساتی را برگزار کرده و ما هم در مجلس پیگیر این موضوع هستیم و در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی جلساتی را برای پیگیری این موضوع با لحاظ قرار دادن مسائل حقوق بشری برگزار کردیم.
انتخابات آمریکا
گذشته از مباحث منطقه‌ای یکی از موضوعات مورد بحث در این روزها، انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکاست. به نظر شما فرد پیروز انتخابات چه کسی است و در صورت پیروزی ترامپ یا بایدن نوع تعاملات و روابط با آمریکا چه وضعیتی پیدا خواهد کرد؟
من به‌واسطه مطالعات شخصی، موضوع انتخابات آمریکا را به لحاظ روزانه دنبال می‌کنم. مجموعه تحلیل‌هایی که در آمریکا وجود دارد حاکی از این است که شانس پیروزی بایدن بیشتر از ترامپ است. در شش ایالت چرخشی که ما می‌شناسیم مثل فلوریدا، کارولینای شمالی، پنسیلوانیا، ویسکانسین، میشیگان و آریزونا، بایدن وضعیت بهتری دارد. به هر حال فرصت باقیمانده برای ترامپ در حدی نیست که او بتواند شرایط را عوض کند و به باور من بدون روی دادن یک معجزه، پیروزی ترامپ در این انتخابات خیلی سخت است.
در بحث آمریکا دو موضوع به‌ویژه در حوزه انتخابات خیلی اهمیت داشت. کرونا که به وجهه اقتصادی آمریکا خیلی ضربه زد. جنبش «زندگی سیاهان مهم است» هم نقش مهمی در تنزل جایگاه ترامپ داشت. او سعی کرد جاماندگی خود را در مناظرات انتخاباتی جبران کند. مناظره اولی که برگزار شد واقعا برای ترامپ دستاوردی نداشت. البته برای مخاطب بیرونی که مناظره را نگاه می‌کرد آشنایی با چهره خشن سیاست آمریکا یک فرصت بود برای دیدن هتاکی‌ها، قطع کلمات، بی‌برنامگی و بیان موضوعات غیر مرتبط.
ابتلای ترامپ به کرونا هم چالش دیگری برای او بود. البته مناظره دوم که اول آبان برگزار می‌شود ممکن است تاثیرگذار باشد و موضوع آرای پستی هم یکی از موضوعات تعیین‌کننده می‌تواند باشد. در مورد تاثیر پیروزی هر کدام از اینها بر روابط خارجی با ایران بر این باورم که فرقی در سیاست‌های کلی میان جمهوریخواهان و دموکرات‌ها وجود ندارد. آخرین نمونه آن، مقاله‌ای بود که بایدن در سی‌ان‌ان منتشر کرد و در آن به راه‌هایی هوشمندانه‌تر برای فشار به ایران اشاره کرد. در مواضع مشاوران بایدن هم این مساله دیده می‌شود و آنها به‌رغم انتقادی که به ترامپ درباره خروج از برجام دارند در اعمال فشار بر ایران، مواضع یکسانی دارند. از این جهت خوشحالی نسبت به روی کارآمدن بایدن یک خطای راهبردی برای تصمیم‌سازان است. از این جهت معتقدم جمهوری‌اسلامی نباید سیاست‌های خود را مبتنی بر نتیجه انتخابات آمریکا تنظیم کند؛ بلکه سیاست‌ها باید بر پایه قوی شدن در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی بنا شود.
درباره نسبت کمیسیون با دستگاه سیاست خارجی باید بگویم که ما به‌هرحال شانیت نظارتی داریم و در تماس‌هایی که با آنها داریم سعی می‌کنیم اطلاعات دریافت کنیم و حتی تلاش می‌کنیم مسیر حرکت آنها را ریل‌گذاری کنیم. به عنوان نمونه زمانی که تحولات بین‌المللی مرتبط با سیاست خارجی ما مثل ماجرای تحریم‌ها یا مسائل منطقه‌ای اتفاق می‌افتد در قدم اول از دستگاه‌ها دعوت و اطلاعات پیرامون آن موضوع را از آنها دریافت کنیم و اگر لازم باشد خودمان از ابزارهایی که داریم برای دریافت اطلاعات استفاده می‌کنیم و در این زمینه خودمان را محدود به یک دستگاه دولتی نمی‌کنیم. در این زمینه بهره‌گیری از اطلاعات متخصصان و کارشناسان و همچنین ابزاری مثل مرکز پژوهش‌های مجلس بسیار موثر است. بعد از بررسی اطلاعات در کمیسیون تلاش می‌کنیم به یک نظر واحد برسیم و پس از آن باید این نظر در قالبی بیان شود. این قالب ممکن است گزارش باشد که برای مقامات نظام ارسال می‌شود و یا تبدیل به بیانیه می‌شود که به اطلاع مردم می‌رسد. نکته دیگر اینکه شاید نیاز باشد که قانون الزام‌آور جدیدی وضع شود. در این زمینه به عنوان نمونه می‌توان به بحث‌های مرتبط با مسائل هسته‌ای اشاره کرد که در کمیسیون امنیت ملی احساس این است که قوانین الزام‌آور جدیدی در این ارتباط وضع شود.
تفاوت‌های کارکرد و رویکردهای کمیسیون امنیت ملی مجلس یازدهم با مجلس پیشین چیست؟
ما سعی کردیم که در مجلس یازدهم فعال‌تر عمل کنیم.
در بعد نظارت یا تقنین؟
اصولا مجلس یازدهم در بحث نظارت توجه بیشتری نسبت به مجلس قبلی دارد. یکی از انتقادهایی که نسبت به مجلس دهم وجود داشت این بود که از ابزارهای نظارتی به حد کفایت استفاده نمی‌شد. در حال حاضر تلاش می‌کنیم تا حد ممکن به واسطه تعاملی که با دیگر دستگاه‌ها داریم از ابزارهای نظارتی استفاده کنیم. یعنی سعی می‌کنیم اطلاعات بگیریم و دستگاه‌ها را به کمیسیون دعوت کنیم و در سطوح بالاتر از سوال، دعوت و ... استفاده کنیم.
یکی از بحث‌هایی که بعد از روی کار آمدن ترامپ مطرح می‌شود موضوع برخوردهای خصمانه آنها و به‌کارگیری ابزارهایی مثل تحریم علیه جمهوری اسلامی ایران است. در نقطه مقابل دستگاه سیاست خارجی ما صرفا به صدور بیانیه و اتخاذ مواضع بسنده میکند. کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس چه اقداماتی در این زمینه برای اتخاذ مواضع واکنشی متناسب با برخورد آنها می‌تواند در پیش بگیرد؟
در حوزه سیاست خارجی و امنیت ملی خود موضعگیری، یک اقدام محسوب می‌شود. از این جهت شاید برای کمیسیون اقتصادی یا کمیسیون برنامه و بودجه خیلی توصیه نشود اما در مورد موضوعات مرتبط امنیت ملی و سیاست خارجی، موضعگیری و ارائه بیانیه یک اقدام به حساب می‌آید. بنابراین، این رویکرد، یک ابزار است و باید از آن استفاده شود. مثلا درباره تحولات مربوط به درگیری میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان، خیلی از تحولات و تحلیل‌ها، حول موضعگیری‌هایی است که از سوی کشورهای درگیر صورت می‌گیرد. سطح بالاتری البته وجود دارد اما خود موضعگیری یک رفتار است و از این جهت در بسیاری از تحولات بین‌المللی، موضعگیری و صدور بیانیه ازجمله اقدامات اولیه‌ای است که خیلی از کشورهای دنیا از آن استفاده می‌کنند. البته درباره موضوعاتی احساس می‌کنیم که باید فراتر از این رفتار عمل کنیم. به عنوان نمونه در بحث‌های هسته‌ای ما الان منتقد روند فعلی فشارهای آمریکا علیه ایران هستیم اما برداشت این است که آمریکا بعد از شهادت سردار سلیمانی دائما در حال انجام اقداماتی است که واکنش درخوری از سوی جمهوری اسلامی ایران در بر ندارد. این روند از دید ما باید دچار تغییر شود و این فضا باید به‌وجود آید که اقدامات موثر و قانونی در قبال اقدامات آمریکا انجام شود. ما باید از این وضعیت بیرون بیاییم که دائما به ما فشار وارد شود و ما در مقابل فشار، مقاومت کنیم. باید این روند تغییر کند و تبدیل به مقاومت فعال شود و طرف مقابل باید شاهد رفتارهایی باشد که تحت‌تاثیر قرار گیرد. در این چارچوب دیگر صرف ابزار بیانیه برای ما کفایت نمی‌کند. مدتی است که در مجلس در حال گفتوگو برای طرحی هستیم تا ایده‌ها را برای فعال‌کردن صنعت هسته‌ای جمع‌آوری و از ظرفیت‌های این صنعت برای مقابله با تحریم‌های آمریکا استفاده کنیم.
برخی اعتقاد دارند که هدف آمریکا تحریک هر چه بیشتر ایران است و از این رو از هر جهت فشارهای اقتصادی را تشدید میکند و حتی واکنش‌های آمریکا در مسیری قرار می‌گیرد که رویارویی با ایران را تا مرز درگیری بکشاند و وقتی به این مرحله رسید بتواند از اجماع جهانی علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده کند. آیا شما با این تحلیل موافقید؟
من صحنه را اینگونه می‌بینم که اگر واکنش ما به تحولات هوشمندانه باشد این مشروعیت به‌وجود نمی‌آید که دشمنان و مخالفان ما کار را به درگیری بکشانند. بحث بر سر این است که ما ابزارهایی داریم که باید فعالانه‌تر از آنها استفاده کنیم.
ابزارهای ما این کارایی را در برابر فشارهای دشمن دارند؟
فکر می‌کنم اگر به اجماع و نظر جمعی کارشناسان مثل دستگاه سیاست خارجی و سازمان انرژی اتمی برسیم و در این زمینه هماهنگی کاملی وجود داشته باشد، می‌توانیم به کارایی ابزارهای خود در مقابل فشارها و تهدیدهای دیگران باور داشته باشیم. در هر صورت به‌طور کلی باید راهبردمان تبدیل وضعیت انفعال به وضعیت فعال باشد. در مقاطعی در تعامل با آمریکا این رویکرد فعال را داشتیم. متاسفانه در یکی دو سال اخیر از این ظرفیت به‌خوبی استفاده نکردیم.
دولت و دستگاه دیپلماسی عمدتا به سیاست نگاه به غرب روی آوردند که ناکامی این رویکرد هم طی سالهای اخیر روشن شد. آیا در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی بحث نگاه به شرق، ارتباط با کشورهای همسایه و... مورد توجه قرار می‌گیرد؟
این انتظار که ما مشکلات کشور را از طریق تعامل با غرب حل کنیم اگر در یک مقطعی مورد اقبال برخی از افراد بود اکنون و به‌ویژه بعد از تجربه برجام حتما با شکست مواجه شده است. اکنون قائل به این نیستیم که از طریق تعامل با غرب می‌شود مشکلات را حل کرد؛ بلکه مشکلات ما راه‌حل‌هایی از جنس قدرتمند شدن ایران دارد.
توانمندکردن کشور دو وجه دارد؛ یکی توانایی حوزه اقتصاد داخلی است. تقویت تولید داخلی و اقتصاد داخلی مبتنی بر نیازهای داخلی و فعال‌شدن فرصت‌های شغلی از جمله موضوعاتی است که باید مورد توجه قرار گیرد و این موارد هم البته جزو شعارهای مجلس یازدهم است. در کنار این در حوزه سیاست خارجی هم باید فرصت‌های جدیدی برای جمهوری اسلامی در نظر گرفت و البته می‌دانیم این فرصت‌های جدید را نمی‌توان در تعامل با غرب پیدا کرد. ما در مجلس چند محور را برای فعال‌شدن در حوزه خارجی می‌شناسیم؛ نکته اول توجه به همسایگان است. همسایگان باید در اولویت سیاست خارجی ما قرار بگیرند و ما باید به سمت تقویت تعاملات با آنها پیش برویم. به‌غیر از آن باید از فرصت‌هایی که به دلیل موقعیت جغرافیایی بی‌نظیری که در میان 15 کشور پیرامونی داریم، استفاده کنیم. حدود 600 میلیون نفر در کشورهای اطراف ایران زندگی می‌کنند و باید این جمعیت را موردتوجه قرار داد. ظرفیت تجارت خارجی در بین کشورهای پیرامونی ایران زیاد است و دور و بر ما 120میلیارد دلار تجارت خارجی صورت می‌گیرد و سهم ایران از این تجارت 20 تا 25 میلیارد دلار است. این ظرفیت باعث می‌شود ما به بازارهای کشورهای همسایه توجه کنیم و به نیازهای وارداتی آنها هم توجه نشان دهیم. اگر ما به این مساله توجه داشتیم شاید الان با چالشی که برای تامین ارز داریم روبه‌رو نمی‌شدیم. در کنار این توجه به اقتصادهای نوظهور هم بسیار اهمیت دارد. به‌طور خاص چین، روسیه، اندونزی، مالزی، ترکیه و کشورهایی که ما به عنوان حوزه بریکس می‌شناسیم، فرصت‌هایی هستند که می‌توانیم تمرکز تجارت خارجی خود را به سمت این کشورها ببریم و برخی از این کشورها اعلام آمادگی هم کردند که با تحریم‌های یکجانبه آمریکا همراهی نکنند.
آیا این کشورها در بیان همراهی نکردن با تحریم آمریکا صداقت دارند؟
صداقت در حرفه ما به این برمی‌گردد که تا چه اندازه بتوانیم دقیق و روشن کار را پیش ببریم و در مذاکره و گفتوگو کار را با شفافیت دنبال کنیم. برداشت من این است که این فرصت‌ها وجود دارد و ما می‌توانیم این فرصت‌ها را بسازیم. این کشورها خیلی روشن اعلام می‌کنند که تحریم‌های یکجانبه آمریکا را قبول ندارند. البته ممکن است در مسائل تجاری آنها مشکلاتی هم وجود داشته باشد که می‌توان با مذاکره آنها را حل کرد. نکته دیگر که در مورد ظرفیت‌های پیرامونی باید به آن توجه داشت و آن هم ظرفیت اقتصادی محور مقاومت است. محور مقاومت عمدتا حول محور امنیتی شکل گرفته است. از جهت اینکه به‌هرحال بحث تروریسم در عراق و سوریه و سایر مناطق رشد کرده بود و به دعوت این کشورها، مستشاران نظامی ایران در این کشورها حضور پیدا کردند و در این چارچوب تا حدود زیادی مشکل مبارزه با تروریسم در منطقه مرتفع شد. به هرحال فرصتی که به‌واسطه ساخته شدن یک محور با حضور ایران، عراق، سوریه، لبنان و... فراهم آمد، می‌تواند فراتر از مباحث امنیتی در حوزه‌های اقتصادی هم مورد توجه باشد. الان ظرفیت فعالیت اقتصادی ایران در سوریه می‌تواند برای دو کشور منافعی را در پی داشته باشد. این ظرفیت‌ها البته همچنان به اعتقاد من مغفول است و به آن توجه کافی نمی‌شود. دولت سوریه در مواردی اعلام آمادگی کرده و ظرفیت‌هایی را برای فعالیت‌های تجاری ایران درنظر گرفته اما به‌طور کافی به آن توجه نشد.
این کم‌توجهی صرفا مربوط به دستگاه سیاست خارجی است؟
مجموعه‌ای از عوامل دخیل است. ما در کمیسیون اقتصادی و کمیسیون امنیت ملی با فعالان تجاری جلسات مختلفی را برگزار کردیم و البته این مسائل به یک بخش خاص مربوط نمی‌شود؛ بخشی از آن به لزوم فعال‌تر شدن رایزنان اقتصادی، تجاری و بازرگانی ما در این کشورها برمی‌گردد. بخشی هم به فعالیت دستگاه‌های دیگر مثل مخابرات که قرار است در سوریه فعالیت جدی‌تری داشته باشند برمی‌گردد. وزارت صمت و نفت و... هم باید در این قضیه نقش‌آفرینی بیشتری داشته باشند.
ظاهرا به موقعیت آسیای مرکزی توجه کافی نشان نمی‌دهیم. چرا؟
منطقه آسیای مرکزی جزو فرصت‌های خیلی خوب ما است. اقتصاد عموم این کشورها مبتنی بر مواد خام است و از این جهت شاید در برخی از حوزه‌ها چندان این محصولات به کار ما نیاید اما از جهت بازارهای صادراتی می‌توانند مورد توجه قرار گیرند. یکی از مسائل کلی که با آن مواجهیم اولا روشن نبودن متولی تجارت خارجی کشور است و معلوم نیست مسؤولیت تجارت خارجی با کدام دستگاه است. وزارت خارجه و وزارت صمت هرکدام مسؤولیت‌هایی در این زمینه دارند. به موازات آنها اتاق بازرگانی‌ها کارهایی انجام می‌دهند. در هر صورت این چالشی است که ما با آن مواجهیم. البته از هرکدام از این دستگاه‌ها مطالبه‌گری صورت می‌گیرد. با این وصف با این چالش مواجهیم. در حال حاضر ما در 15 کشور همسایه و پیرامونی، فقط حدود سه تا پنج رایزن بازرگانی داریم. در کنار مساله آسیای مرکزی توجه به حوزه تمدنی ایرانی یا کشورهایی که به عنوان حوزه نوروز (مجموعه کشورهایی که نوروز را جشن می‌گیرند) می‌شناسیم از ظرفیت‌های دیگری هستند که باید مورد توجه قرار گیرند. اشتراکات فرهنگی و در کنار آن ظرفیت‌هایی که به لحاظ تجاری و اقتصادی در این کشورها وجود دارد، می‌تواند زمینه همکاری گسترده‌ای را میان ایران و این کشورها در عرصه‌های تجاری و فرهنگی فراهم کند. تا وقتی زیرساخت‌های فرهنگی مبتنی بر تبادلات اقتصادی نشود، نمی‌توان انتظار داشت یک ساختمان سیاسی مستحکم در عرصه روابط دوجانبه یا چندجانبه شکل بگیرد.
مانوری که برخی کشورها برای برقراری ارتباط با رژیم‌صهیونیستی در پیش گرفته‌اند چگونه ارزیابی می‌کنید؟
واقعیت این است که برخی کشورهای عربی پیش از این ارتباطاتی را با رژیم‌صهیونیستی برقرار کردند. دلیل این ارتباطات هم تحت تاثیر قرار گرفتن این کشورها از آمریکاست و در این مرحله باز هم فشار آمریکا باعث شده که این کشورها ارتباط خود با اسرائیل را علنی کنند. اقدامات امارات و بحرین برای عادی‌سازی روابط یک اشتباه بزرگ برای حاکمان این کشورها بود که تحث تاثیر فشار آمریکا رخ‌داد و آورده زیادی برای آنها ندارد و از سویی دیگر نفرت کشورهای اسلامی را نسبت به امارات و بحرین برمی‌انگیزد. البته ترامپ برای نشان‌دادن تاثیرگذاری سیاست خارجی خود و همچنین نتانیاهو با توجه به پرونده‌های حقوقی و قضایی که علیه او در اسرائیل تشکیل شده‌است سعی کردند از این فضا استفاده کنند؛ اما موسسات نظرسنجی که در منطقه فعال هستند نشان می‌دهند که مردم منطقه با این سیاست‌ها همراهی ندارند.
اقدامات کمیسیون امنیت ملی در مورد پیگیری حقوقی ترور سردار سلیمانی
شهادت حاج‌قاسم موضوعی تعیین‌کننده در سیاست خارجی بود. این مساله به‌واسطه شخصیت خود حاج‌قاسم و مطالبه موثر مردمی بعد از شهادت ایشان بود. واکنش اولیه در سطوح واکنش راهبردی بود که در قالب حمله به عین‌الاسد جلوه کرد اما این پاسخ قطعی جمهوری اسلامی نبود. ما در این مساله طرف مقابل را در این وضعیت قرار دادیم که بالاخره پاسخ قطعی به این ماجرا انجام خواهیم داد و مرتکبین این عمل را مجازات خواهیم کرد. گذشته از این، موضوع شهادت حاج‌قاسم قابلیت پیگیری حقوقی در عرصه بین‌المللی را دارد. مطلع هستید که خانم اگنس کالامار، نماینده سازمان ملل متحد در امور خشن در ژنو گزارش داد اقدام آمریکا در به شهادت رساندن سردارسلیمانی هیچ مشروعیت حقوقی و بین‌المللی نداشته‌است. این مساله یکی از پایه‌هایی است که می‌تواند مبنای اقدامات حقوقی و بین‌المللی قرار گیرد. ستادی شامل نمایندگان ستادکل نیروهای مسلح، وزارت‌خارجه و خانواده شهیدسلیمانی تشکیل شده و جلساتی را برگزار کرده و ما هم در مجلس پیگیر این موضوع هستیم و در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی جلساتی را برای پیگیری این موضوع با لحاظ قرار دادن مسائل حقوق بشری برگزار کردیم.
انتخابات آمریکا
گذشته از مباحث منطقه‌ای یکی از موضوعات مورد بحث در این روزها، انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکاست. به نظر شما فرد پیروز انتخابات چه کسی است و در صورت پیروزی ترامپ یا بایدن نوع تعاملات و روابط با آمریکا چه وضعیتی پیدا خواهد کرد؟
من به‌واسطه مطالعات شخصی، موضوع انتخابات آمریکا را به لحاظ روزانه دنبال می‌کنم. مجموعه تحلیل‌هایی که در آمریکا وجود دارد حاکی از این است که شانس پیروزی بایدن بیشتر از ترامپ است. در شش ایالت چرخشی که ما می‌شناسیم مثل فلوریدا، کارولینای شمالی، پنسیلوانیا، ویسکانسین، میشیگان و آریزونا، بایدن وضعیت بهتری دارد. به هر حال فرصت باقیمانده برای ترامپ در حدی نیست که او بتواند شرایط را عوض کند و به باور من بدون روی دادن یک معجزه، پیروزی ترامپ در این انتخابات خیلی سخت است.
در بحث آمریکا دو موضوع به‌ویژه در حوزه انتخابات خیلی اهمیت داشت. کرونا که به وجهه اقتصادی آمریکا خیلی ضربه زد. جنبش «زندگی سیاهان مهم است» هم نقش مهمی در تنزل جایگاه ترامپ داشت. او سعی کرد جاماندگی خود را در مناظرات انتخاباتی جبران کند. مناظره اولی که برگزار شد واقعا برای ترامپ دستاوردی نداشت. البته برای مخاطب بیرونی که مناظره را نگاه می‌کرد آشنایی با چهره خشن سیاست آمریکا یک فرصت بود برای دیدن هتاکی‌ها، قطع کلمات، بی‌برنامگی و بیان موضوعات غیر مرتبط.
ابتلای ترامپ به کرونا هم چالش دیگری برای او بود. البته مناظره دوم که اول آبان برگزار می‌شود ممکن است تاثیرگذار باشد و موضوع آرای پستی هم یکی از موضوعات تعیین‌کننده می‌تواند باشد. در مورد تاثیر پیروزی هر کدام از اینها بر روابط خارجی با ایران بر این باورم که فرقی در سیاست‌های کلی میان جمهوریخواهان و دموکرات‌ها وجود ندارد. آخرین نمونه آن، مقاله‌ای بود که بایدن در سی‌ان‌ان منتشر کرد و در آن به راه‌هایی هوشمندانه‌تر برای فشار به ایران اشاره کرد. در مواضع مشاوران بایدن هم این مساله دیده می‌شود و آنها به‌رغم انتقادی که به ترامپ درباره خروج از برجام دارند در اعمال فشار بر ایران، مواضع یکسانی دارند. از این جهت خوشحالی نسبت به روی کارآمدن بایدن یک خطای راهبردی برای تصمیم‌سازان است. از این جهت معتقدم جمهوری‌اسلامی نباید سیاست‌های خود را مبتنی بر نتیجه انتخابات آمریکا تنظیم کند؛ بلکه سیاست‌ها باید بر پایه قوی شدن در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی بنا شود.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ارزیابی نسل جدید تجهیزات بومی
نویسنده : امیرسرتیپ دوم عباس فرج‌پور
رزمایش مدافعان آسمان ولایت 99 ظرف دیروز و امروز در وسعت تقریبا نیمی از آسمان كشور با حضور یگان های منتخب پدافند
هوایی ارتش و سپاه و استقرار آنها در منطقه ای از سمنان، اعم از سامانه های راداری، موشكی و سامانه های جمع آوری سیگنالی، جنگ الكترونیك و... در حال برگزاری است. در مرحله اول، تمرین استقرار و چابكی و تحرك سامانه ها مدنظر بوده است، در مرحله بعد با حمله نیروهای مهاجم و پرنده های نیروهای مهاجم كه نقش آن را نیروی هوایی ارتش و هوا فضای سپاه اجرا می كنند، برنامه رزمایش انجام شده است.
در این فاز باید نیروهای دفاع كننده با استفاده از سامانه های در اختیار وظیفه كشف پرنده های مهاجم را انجام می دادند، در مرحله بعد این كشف با ایجاد فضای جنگ الكترونیك، سنگین تر و سخت تر شده است به نحوی كه هم سامانه های حمله ور و هم سامانه های پدافند، هر دو با ایجاد اخال الكترونیكی بر روی هم فضای كشف و جمع آوری را برای هر دو طرف به شكل دوطرفه غیرممكن و سخت می كردند. باتوجه به سامانه های بومی و تولیدشده داخلی تمام سامانه ها این قابلیت را به دست آوردند كه بتوانند اهداف حمله ور را كشف كنند. در این رزمایش رادارهای به كار گرفته شده اعم از مراقب، بشیر و... تولیدات صنایع داخلی جهاد سازندگی ارتش، سپاه و دانشگاه های كشور بوده است. تمام تجهیزاتی كه در این رزمایش مورد بهره برداری قرار گرفت، تولید داخل است و سامانه وارداتی نداشتیم.
همچنین در این رزمایش در حوزه جنگ الكترونیكی برای نیروهای پدافند هوایی، یگان ها و سامانه ها صرفا بحث دفاع مطرح نبوده است، بلكه هم حمله الكترونیكی به دشمن و هم دفاع در برابر این حمله الكترونیك دشمن مدنظر بود. در همین وضعیت با حمله الكترونیكی نیروهای پدافندی به پهپادهای دشمن فرضی كنترل و هدایت این پرنده ها مختل و از كنترل مهاجم خارج شده به نحوی كه مدیریتی بر پرنده ها و سامانه های خود نداشتند.
همچنین در این رزمایش، درگیری سخت و گرم سامانه های موشكی اعم از مرصاد، طبس، سوم و 15 خرداد انجام شد. در ادامه باید یكی از اهداف برگزاری این رزمایش را آزمایش و ارزیابی نسل جدید تجهیزات بومی عنوان كرد، زیرا آنچه به عنوان تحریم و ایجاد مشكل در مسیر نظام جمهوری اسامی ایران به ویژه نیروهای مسلح وجود دارد، در زمینه های مختلف به ویژه حوزه پدافند هوایی
اثری نداشته و بلكه موجب خودكفایی شده است. می توان گفت امروز سامانه های دفاعی ما به لحاظ انجام ماموریت مورد انتظار قطعا در تراز سامانه های خارجی قرار دارند. مدیریت صحنه نبرد پدافند هوایی پیام دیگر این رزمایش است، چراكه جنگ در آسمان
زمان بسیار كوتاه و دقت بالایی را می طلبد، فناوری این موضوع و اقداماتی كه در این حوزه انجام می شود، به لحاظ سامانه ای و نیروی انسانی از سایر حوزه ها و نیروها متفاوت است. زیرا زمان كشف تا درگیری كمتر از چند دقیقه است. یكی دیگر از پیام های این رزمایش را می توان كنترل عملیاتی و فرماندهی پدافند هوایی عنوان كرد كه امروز با مدیریت قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء توانسته نیروهای ارتش و سپاه را در قالب گردان ها و سطوح دفاعی؛ آمایش، آرایش و عملیات مشتركی را انجام دهد و این تمرینی است تا توسط ارزیابان و كارشناسان نظامی از ستادهای برتری، مانند قرارگاه مركزی و ستادكل مورد ارزیابی قرار گیرند. این نیروهای كارآمد در بخش فنی و عملیاتی با قابلیت كامل ماموریت خود را با دانش بالا انجام می دهند. قابلیت و دانش نیروهای عمل كننده، از موضوعات بسیار مهمی است كه نیاز به اقدام با فناوری سطح بالا، تجربه و دانش كافی دارد و در این تمرینات و رزمایش
از نزدیك آن را مشاهده می كنیم.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
چگونه مشکلات را یک شبه حل کنیم!
نویسنده : محمدتقی حاجی‌موسی
یک ضرب المثل انگلیسی می گوید وقتی راه حلی نیست، پس مشکلی نیست. یعنی وقتی نمی توانی مشکلی را حل کنی، کلا صورت مساله را پاک کن و با خیال راحت از باقیمانده عمرت لذت ببر. یعنی وقتی از پس مسؤولیت خودت برنمی آیی، بزن زیرمیز و طوری ماجرا را نشان بده که مردم بگویند عه! پس این طوری هم می شد. چنین راهکاری میان برخی مدیران ما، سابقه ای چند ساله دارد. برای مثال در دولت های قبلی، وقتی دیدند نمی توانند بیکاری را کاهش دهند، تعریف بیکاری را تغییر دادند و این چنین یکدفعه آمار بیکاران کشور نصف شد. یا مثا وقتی دیدند تورم خیلی بالا رفته، خیلی بی سر و صدا، بعضی کالاها را از سبد محاسبه تورم بیرون آوردند و به جایش چند تعویض طلایی انجام دادند و تورم کاهش یافت. یا مثلا یکی از مدیران رده بالای کشور، همین چند وقت پیش گفت اینکه ما مشکلات زیادی داریم به دلیل این است که دهه شصتی ها زیاد هستند و این مشکل خودشان است و به ما ربطی ندارد. یا قبل از آن آقایی که وزیر کار بود، گفت مسؤولیت این وزارتخانه از اسمش معلوم است و حوزه فعالیتش برای افرادی است که کار دارند و ایجاد شغل اصا ربطی به ما ندارد چون ما وزارت بیکاران نیستیم که! خلاصه که این رشته، سر دراز دارد و حالا رسیده به وزیر محترم راه و شهرسازی که سه شنبه شب در برنامه نگاه یک گفتند: «نظر ما این است که آمار قیمت و معامات منطقه یک و 3 تهران حذف شود، چرا که این دو منطقه باعث 3.5 برابر شدن قیمت متوسط مسکن شده است و با حذف این آمار، متوسط قیمت مسکن در تهران به زیر ۱۵میلیون تومان می رسد. بالا رفتن آمار قیمت متوسط مسکن با احتساب مناطق یک و ۳ باعث می شود به سایر شهرها این گونه القا شود که می توانند با مقایسه مسکن خود با این مناطق، قیمت ها را افزایش دهند»
این اظهارنظر در واقع چکیده تمام آن حرف هایی است که بالاتر گفتیم و نشان می دهد تا چه اندازه می توان به مسائل پیرامونی، متفاوت نگاه کرد. ولی سوال ما از جناب وزیر این است که چرا مناطق یک و 3؟ چرا 2و 4 و 5 را هم حذف نمیک‌نید که متوسط بیاید پایین تر؟ اصلا چرا کل مناطق را حذف نمیک‌نید که آمار کلا صفر شود؟ چرا کلا مسؤولیت خانه دار کردن مردم را از وظایف وزارتخانه تان حذف نمیک‌نید؟ شما وزیر خانه دارها هستید. وزیر مستاجران که نیستید. بعد با این استدلال شما، چرا مناطق 16 و 17 و 18 را حذف نکنیم؟ آن وقت متوسط قیمت مسکن چقدر می شود؟
سوال آخر هم اینکه واقعا قیمت مناطق یک و 3 باعث افزایش قیمت و القای آن در شهرستان ها می شود؟ شما می دانید کف قیمت
هر مترمربع آپارتمان نوساز در حوالی خیابان پیروزی 25 میلیون تومان است؟ از قیمت متری 37 میلیون تومان برای هر مترمربع آپارتمان در محدوده حکیمیه خبر دارید؟ می دانید یک آپارتمان 50 متری نوساز در محله بیسیم تهران حدود 600 میلیون تومان قیمت دارد؟ می دانید یک آپارتمان نوساز در حوالی میدان فردوسی، متری 40 میلیون تومان معامله می شود؟ اگر می دانید که هیچ. اگر نمی دانید هم که هیچ!
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
حماسه صف
نویسنده : حامد عسکری
یک: زن‌عمو رفته بود قشم. آن موقع‌ها با هر شناسنامه‌ای، یک برگ سبز می‌دادند که تا مبلغ مشخصی می‌شد جنس آورد. ز ن‌عمو رفته بود یک تلویزیون سونی 14 اینج اصل ژاپنی خریده بود که در شهر خوب می‌خریدند. شاید دوبرابر. خریده بود که بیاید سودی
کند. طفلک خریده و بعد دیده بود سنگین بوده، جان و رمقش را ندارد بیاورد تا بم. امانت گذاشته بود که شوهرم می‌آید می‌برد. سه روز بعدش عمو رفت بندر که برود قشم، تلویزیون را بیاورد. توی بندر مرد رندی در اتوبوس بم- بندر همکلامش شده و او هم گفته بود دارم می‌روم قشم و حواله‌ات را بده من می‌روم تلویزیونت را می‌آورم فلان کافه ساحلی توی بندر بغل اسکله تحویلت می‌دهم.
حدود 20 سال از آن قصه گذشته و تلویزیون هیچ‌گاه به دست عمو و زن‌عمو نرسید.
دو: حوالی 18 سالگی‌ام توی سلمانی نشسته بودم. من بودم و مرد سلمانی. می‌خواستم سه تار بخرم. پول نیاز داشتم و پدرم موافقت نمی‌کرد. نمی‌دانم این را مرد سلمانی از کجا فهمید؛ شاید اینقدر دست به کله مردم کشیده بود که دست‌هایش شده بودند محرم و فکرهایشان را می‌خواند. همین‌طور که پشت گردنم را خط می‌انداخت، بی هوا و بی مقدمه گفت: وام نمی خوای؟ و انگار یک
پنجره امید توی قلب من باز شده بود. گفتم چرا. گفت یک آشنایی توی بانک دارم. 100 هزارتومن می‌گیرد و یک میلیون تومان وام می‌دهد. خواستی 100 تومن بیار بده من برسونم بهش با مدارک و وامت را یک هفته‌ای بگیر. رفتم خانه با پدرم صحبت کردم. گفت کلاهبرداری است. گفتم نیست. گفت هست. ولی آخر شب صدتومن گذاشته بود جلوی کتابخانه‌ام و روی کاغذی نوشته بود، صدتومن دادم که نگی خسیسه. این صدتومن پول یک تجربه‌ایه که من دارم پولشو میدم. صدتومن را دادم. یک هفته نه. یک ماه، دوماه، سه‌ماه
گذشت. از وام خبری نشد. سلمانی گفت، کارمند بانک منتقل شده شهر دیگری و من دسترسی بهش ندارم. گفتم صدتومنم را بده گفت: من دادم به او و به من ربطی ندارد.
سه: دوست همکلاسی‌ای داشتم که فقط چندباری هم مسیر بودیم و رفت و آمد چندانی بین‌مان نبود. نمی‌دانم آن روز شماره‌ام را از کجا پیدا کرده بود که زنگ زد. حال و احوال، که می‌خواهم ببینمت. گفتم خیر باشد و گفت حضوری بگویم بهتر است. با 206 که بوی نویی می‌داد، آمد دنبالم. در پارکی نشستیم. چایی خرید و از قدرت شیر و عقاب حرف زد و اینکه باید یه روزی به خودت بیایی و بری دنبال رویاهات. بعد کلی لاطائات دیگر فهمیدم صحبت نتورک مارکتینگ و گلدکوئست بازی است. آن روزها آه در بساط نداشتم وگرنه ممکن بود بازی بخورم و برم بشوم یکی از هزاران مالباخته این جور بازی‌ها.
چهار: چندسال پیش هفته‌نامه‌ای معروف گزارش تهیه کرده بود از لذت در صف ایستادن ما ایرانی‌ها. چندنفر جلوی یک پنجره فلزی بسته توی یک دیوار توی صف ایستاده بودند. عابران که رد می‌شدند می‌پرسیدند صف چی است و جواب می‌شنیدند: صف توزیع رایگان واشر کپسول گاز. نفری یک عدد و صف در چند دقیقه شده بود، 200 متر. یعنی یک نفر با خودش نگفته مگر این روزها کسی کپسول گاز توی تهران استفاده میکند که حالا بیاید یک دانه‌اش را رایگان بگیرد. مگر یک دانه رایگانش چند است که می‌صرفد توی صف ایستاد؟ آخرین بار که شنیده‌اند یکی واشر کپسول گاز لازم داشته و پیدا نکرده کی بوده؟ و هزارتا سوال دیگر...
پنج: بغل روزنامه ما یک صرافی است. مثل همه صرافی‌ها شیشه های سکوریتی بلندی دارد و تابلویی دیجیتال که قیمت ارزهای جهان را رویش ثبت کرده‌اند. صرافی شلوغی است و برای منی که هر روز از جلویش رد می‌شوم، هر کدام از این آدم‌ها نماد یک عمو، یک دوست و یک مرد سلمانی هستند. آدم‌هایی که واقعا نیاز به ارز دارند و سفر می‌خواهند بروند یا اینکه تاجرند را عرض نمیکنم. منظورم آدم‌هایی هستند که اندک سرمایه‌ای دارند و از آن اندک‌تر عقل و درک اقتصادی و معیشت. آدم‌هایی که هرچیزی بالا بکشد یا بالا برود توی صفند. گاهی برای خرید و گاهی برای فروش و معمولا همیشه با ضرر. اینکه توی کروناسال هم هستیم که جای خود. البته صددرصد هم نمی‌توان مقصرشان دانست. آدم در حال غرق شدن به هر تخته پاره‌ای چنگ می‌زند برای غرق نشدن. التهاب اقتصاد لحظه‌ای ما، خروجی‌ای بهتر و بیشتر از این نمی‌تواند داشته‌باشد. تا حدودی حق دارند. اما...
شش: رفیق، همسایه، هموطن، برادر و خواهر من! نصف تجارت ریسک است. قصه قصه همان جگر شیر نداری سفر عشق مرو است. فوتبال با آفسایدش قشنگ است. توی هر چیزی که ورود میکنی صاحب اختیاری. اختیار جیبت را داری. اینکه تقی به توقی می خورد، صف میک‌شی برای خرید یا صف میک‌شی برای فروش نمی دانی چه تصویر زشتی از خودت توی ذهن عابران حک میکنی. اگر جزو یکی از این آدم هایی هستی که با سرمایه ات همین کار را کردی و تا چیزی شد دویدی برای خرید یا فروش به رفتارهایت فکر کن. به اینکه چندتا از خریدها یا فروش هایت از سر تحلیل و تصمیم بوده یا از سر ترس. از قدیم گفته اند: قمار بازی که نگوید... بگذریم.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
چند رسانه ای
۶ پیش‌بینی برای دنیای پسا‌کرونا!
خبرهای امیدبخش ۲۷ فروردین از وضعیت ویروس کرونا
لایوخالی، درآمدعالی!
خبرهای امیدبخش ۲۶ فروردین از وضعیت ویروس کرونا
انجام جراحی‌های لاغری و زیبایی بعد از کرونا
۶ پیش‌بینی برای دنیای پسا‌کرونا!
خبرهای امیدبخش ۲۷ فروردین از وضعیت ویروس کرونا
لایوخالی، درآمدعالی!
خبرهای امیدبخش ۲۶ فروردین از وضعیت ویروس کرونا
انجام جراحی‌های لاغری و زیبایی بعد از کرونا
ویژه ها
- دیدار قالیباف با خانواده مرحوم روحالله رجایی
- جای خالی مرکزیت واحد رسانه
- ادامه پخش «شبگرد» و «مکث» پس از ماه رمضان
- جدول قیمت سکه و ارز / ۲۸ فروردین ماه
- تکذیب گروگانگیری خیابانی در زاهدان
- جدول قیمت سکه و ارز / ۲۷ فروردین ماه
- احتمال آغاز سال تحصیلی جدید از اواسط شهریور
- جدول قیمت سکه و ارز / ۲۶ فروردین ماه
- جدول قیمت سکه و ارز / ۲۵ فروردین ماه
- ۸ استقلالی در آستانه اتمام قرارداد
شبکه اجتماعی
تیتر خبرها
-
سنگر من آغوش خداست
-
کلاس تقویتی سینما برای بچه‌ها در روزگار کرونا
-
بلای‌بزرگ بی‌تصمیمی
-
گشت ویژه پلیس در تلویزیون
-
کرونــا کلاسیکــو
-
قتل در شب تولد مادر
-
حال خراب آمبولانس‌های ایرانی
-
بازرسی‌های آژانس از ایران باید بر مبنای پادمان‌های موجود باشد
-
۱۰ ترفند کلامی برای دهه هشتادی‌ها
-
بانک مرکزی نباید آمار تورم را تولید کند
-
باید به‌دنبال مقاومت فعال باشیم
-
ارزیابی نسل جدید تجهیزات بومی
-
چگونه مشکلات را یک شبه حل کنیم!
-
حماسه صف
