نامبرده‌های بی‌رنج بر سر گنج
در خلال برگزاری دادگاه متهمان به اخلال در نظام پولی و بانكی، نام 2 سرمایه‌گذار در پروژه‌های هنری مطرح شد؛ از همین رو چندگانه ورود سرمایه‌های غیرفرهنگی به حوزه فرهنگ را بررسی كرده‌ایم
ادامه از صفحه 9
البته از آنجا كه در این دادگاه جدید، مسؤولان بانكی كه 47درصد از سهامش متعلق به صندوق ذخیره فرهنگیان است تفهیم اتهام شده‌اند، می‌توان حدس زد كه اتهاماتِ متوجه به امامی، احتمالا ادامه همان اتهامات مرتبط با صندوق ذخیره فرهنگیان است. با این حال برگزاری جلسه نخست این دادگاه حالا دوباره چند تحلیل را پیش روی ما نهاده است؛ نخست پاسخ به این پرسش را كه آیا آغوش‌های باز برای ورود هر گونه سرمایه به دامان تولید هنر از چه منطق‌هایی بهره می‌برند پی گرفته‌ایم، سپس با تفكیك ورود سرمایه‌های پاك و ناپاك به این حوزه، از چند و چون هر یك سخن گفته‌ایم.
سرمایه پاك در هنر؛ نیاز
به مراقبت و نظارت
ما روزنامه‌نگاران، بارها از نزدیك با آسیبی كه در این گزارش از آن خواهیم گفت روبه‌رو شده‌ایم؛ ما بارها از سوی سرمایه‌گذارهایی كه دغدغه‌های فرهنگی نداشتند اما در عین حال می‌خواستند بخشی از سرمایه‌شان را به پای كسب وجهه‌ای فرهنگی خرج كنند، به كار دعوت شده‌ایم؛ با تلاش بسیار به آنها فهمانده‌ایم تحریریه یعنی چه و انتشار یك نشریه چه وجوه مختلفی را دربرمی‌گیرد و آگاهشان كرده‌ایم كه همه چیز پول نیست و در ظاهر خودشان را همراه نشان داده‌اند، اما بعد ازچند ماه آمده‌اند وسط تحریریه‌هامان ایستاده‌اند و گفته‌اند دیگر پولی در بساط نیست. این وسط مانده چندین و چند روزنامه‌نگار برای چندمین بار بیكار.
اما چرا این اتفاق‌ها می‌افتد؟ خب بدیهی است به این خاطر كه این سرمایه‌ها از راه فرهنگی جمع نشده‌اند و به ذائقه فرهنگ نمی‌سازند. سرمایه‌گذارها بی‌دغدغه فرهنگ‌اند و حتی اگر پولشان سالم باشد، ممكن است بسیاری از سرمایه‌گذاران متعلق به خانواده فرهنگ و هنر را از میدان رقابت خارج كنند.
می‌توان فعالیت‌های شركت‌هایی چون فیدیبو و اسنپ و نحوه ورودشان به سرمایه‌گذاری فرهنگی را در همین پس‌زمینه تحلیل كرد؛ چنانچه می‌بینیم در غرب نظارت‌های فراوانی بر ورود شركت‌هایی مشابه با این دو صورت می‌گیرد و حتی فعالیت‌های آنها برای عادلانه‌تر كردن فضای رقابت‌ها محدودتر می‌شود.
این همان نكته‌ای است كه ما پیش از این نیز در جام‌جم در رابطه با ورود سرمایه‌گذاری به نام محمدصادق رنجكشان به تئاتر و سینما به آن اشاره كردیم و گاه متهم شدیم كه چرا ورود سرمایه پاك به این حوزه‌ها را برنمی‌تابیم.
طبعا ما هیچ زاویه‌ای با چنین ماجرایی نداریم، منتها معتقدیم باید مراقبت و نظارتی بر ورود این سرمایه‌ها در كار باشد تا محیط رقابت یكسویه و ناامیدكننده برای دیگر رقبا نباشد. این را فعلا داشته باشید در رابطه با ورود سرمایه‌هایی كه مشكوك نیستند...
سرمایه ناپاك؛ ورود ممنوع!
از بحث بر سر ورود سرمایه‌های پاك كه البته از طرقی جز كار فرهنگی وارد پروژه‌های فرهنگی و هنری می‌شوند كه بگذریم، باید به سرمایه‌گذاری برخی از سرمایه‌گذاران در هنر بپردازیم كه مشخص می‌شود سرمایه‌شان از مسیرهایی نامشروع كسب شده است.
مردم نیز حساسیت‌های به‌خصوص خود را در این باره دارند. مثلا اگر خاطرتان باشد پس از ماجراهای تهیه‌كننده سریال اشهرزادب، وقتی بازیگران در حال بازی در فصل دوم این مجموعه بودند، مردم از آنها می‌خواستند نسبت به پاك‌بودن هزینه‌ای كه برایشان می‌شود اطمینان حاصل كنند.
ماجرا تا آنجا پیش رفت كه عده‌ای از مردم خرید نسخه‌های مربوط به فصل دوم را تحریم كردند. حالا دوباره نام تهیه‌كننده شهرزاد در پرونده‌ای دیگر، كه احتمالا بی‌ارتباط با پرونده پیشین او در رابطه با صندوق ذخیره فرهنگیان نباشد، مطرح
شده است.
مشخص است كه هیچ‌یك از هنرمندان و اهل فرهنگ از بهره‌گیری از سرمایه‌ای كه از طریقی نامشروع كسب شده باشد، راضی نخواهند بود.
