سرمای زمستان یا گرمای تابستان برای آنها فرقی نمی‌کند. دمای منفی 10 درجه یا گرمای 50 درجه، سدی در برابر کارشان نیست. جاروی بلند را در دست می‌گیرند و رفت و روب شهر را آغاز می‌کنند. در زمان شیوع و پیک کرونا که اغلب شهروندان در خانه ماندن را انتخاب کردند، آنها بازهم در خیابان بودند و ماسک‌ها را از سطح خیابان‌های شهر جمع می‌کردند. ماسک‌هایی که برخی شهروندان با خودخواهی در سطح شهر رها می‌کردند و دیدن آن در روزهای ابتدایی کرونا وحشت بر دل هر عابری می‌انداخت. هر روز و هر شب بی‌تفاوت از کنارشان عبور می‌کنیم و اگر قربانی حادثه‌ای شوند تا چند روزی در نوشته‌ها و سخنرانی خطراتی که پاکبانان را تهدید می‌کند را مرور کرده و خیلی زود فراموش می‌کنیم. کارگران زحمتکش و شریفی که اغلب صدایشان به گوش مسؤولی نمی‌رسد و گاهی  قربانی سوداندوزی پیمانکاران می‌شوند.
این قشر پاکدست جامعه بارها در حین کار گمشده‌های شهروندان را پیدا کرده و با وجود مشکلات مالی، آن را
به صاحبش رساندند. با وجود این همیشه مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند و با کمترین تجهیزات ایمنی در تاریکی شب در معابر حاضر و قربانی تصادفات مرگبار می‌شوند. بعد از آن هم معمولا هیچ حمایتی از خانواده‌شان نمی‌شود. این هفته به مرور تصادف مرگبار پاکبانان پرداخته‌ایم. نکته جالبی که در پرونده‌ها با آن برخورد کردیم، فرار اغلب رانندگان بعد از تصادف با پاکبانان است. خانواده‌هایشان هم از پیگیری نشدن پرونده آنها بعد از حادثه گلایه داشتند. برادر یکی از پاکبانان می‌گفت: تا چند روزی همه پیام تسلیت می‌دادند و با خبرنگاران به خانه‌مان می‌آمدند اما بعد از آن وقتی برای پیگیری حقوق برادرمان می‌رفتیم، ما را به اتاق‌شان هم راه نمی‌دادند و می‌گفتند پیمانکار باید پاسخگو باشد.
خلاصه کلام پاکبانان قشر زحمتکش و پاکدست جامعه هستند، برای انتخابات آنها را بیلبورد تبلیغاتی خود نکنید. همیشه به یاد داشته باشید در سایه بی‌تدبیری، خانواده این عزیزان هر شب که آنها از خانه خارج می‌شوند، دل‌شان می‌لرزد که نکند امشب ... .