چربی شكم یا چربی خون؛ كدام بدتر است؟
چربی شكم یا چربی خون؛ كدام بدتر است؟
با رواج پرخوری در جامعه امروز چربی به ماده‌ای مضر و حتی گاهی خطرناك بدل شده و روزی نیست كه در محافل علمی در مورد بدی‌های این ماده زیستی چیزی نشنویم. اما واقعیت چیست؟
برای ایجاد تعادل متابولیسم در بدن روندی وجود دارد كه مواد مغذی خورده شده كه مازاد بر نیازهای سلول‌های بدن باشند به ذخایر انرژی تبدیل می‌شود تا در زمان بی‌غذایی آزاد شود و به مصرف برسند. این مازاد چه به صورت قندها، چه به صورت پروتئین یا چربی باشند، عموما به صورت تری‌گلیسرید درآمده و در بافت مخصوصی به نام چربی ذخیره می‌شوند.
چربی در بدن در مناطق مختلفی ذخیره می‌شود. بیشتر عضلات می‌توانند بخشی از حجم خودرا به چربی اختصاص دهند. منطقه جلوی شكم و دور باسن در انسان‌ها بیشترین چربی را می‌تواند ذخیره كند.
چربی شكم به عنوان بدترین چربی ذخیره‌ای شناخته می‌شود، زیرا هر قدر حجم چربی دور شكم زیاد شود، احتمال بالا رفتن قند خون، فشار خون و چربی‌های محلول در خون زیادتر می‌شود.
وقتی به فردی بگوییم ذخیره چربی زیادی دارد، این به مفهوم چاقی و اضافه‌وزن است. چربی خون موضوع متفاوتی است كه لزوما با ذخیره چربی هم‌راستا نیست. به عبارت دیگر ممكن است فردی چاق بوده، ولی به دلایلی چربی خون زیاد نداشته باشد و چه بسیار افراد لاغری كه به دلیل پرخوری چربی خون بالایی دارند.
چربی‌های داخل خون به دو نوع عمده شامل كلسترول و تری‌گلیسرید تقسیم می‌شود. كلسترول ماده‌ای است از دسته چربی‌ها كه در ساختمان بسیاری از مواد بدن دخالت دارد. این ماده كه می‌تواند از طریق غذا به بدن وارد شود، در كبد هم ساخته می‌شود و در ساختمان تمامی سلول‌های بدن شركت دارد و در واقع بدون آن زندگی غیرممكن است. از آنجا كه رسوب كلسترول در رگ‌های قلب و سكته قلبی بیش از بیماری‌های دیگر شناخته شده، چربی دور قلب نامی است كه مردم به كلسترول داده‌اند.
تری‌گلیسرید چربی كاملا متفاوتی از كلسترول است. این ماده به‌راحتی از هر نوع غذای اضافی ساخته می‌شود. خوردن هر نوع چربی و روغن از جمله گیاهان روغنی مثل گردو، زیتون و كنجد باعث بالا رفتن تری‌گلیسرید می‌شود. فراموش نكنید كه زیادی چربی دور شكم به طور مستقیم با مرگ و میر ارتباط دارد .
با رواج پرخوری در جامعه امروز چربی به ماده‌ای مضر و حتی گاهی خطرناك بدل شده و روزی نیست كه در محافل علمی در مورد بدی‌های این ماده زیستی چیزی نشنویم. اما واقعیت چیست؟
برای ایجاد تعادل متابولیسم در بدن روندی وجود دارد كه مواد مغذی خورده شده كه مازاد بر نیازهای سلول‌های بدن باشند به ذخایر انرژی تبدیل می‌شود تا در زمان بی‌غذایی آزاد شود و به مصرف برسند. این مازاد چه به صورت قندها، چه به صورت پروتئین یا چربی باشند، عموما به صورت تری‌گلیسرید درآمده و در بافت مخصوصی به نام چربی ذخیره می‌شوند.
چربی در بدن در مناطق مختلفی ذخیره می‌شود. بیشتر عضلات می‌توانند بخشی از حجم خودرا به چربی اختصاص دهند. منطقه جلوی شكم و دور باسن در انسان‌ها بیشترین چربی را می‌تواند ذخیره كند.
چربی شكم به عنوان بدترین چربی ذخیره‌ای شناخته می‌شود، زیرا هر قدر حجم چربی دور شكم زیاد شود، احتمال بالا رفتن قند خون، فشار خون و چربی‌های محلول در خون زیادتر می‌شود.
وقتی به فردی بگوییم ذخیره چربی زیادی دارد، این به مفهوم چاقی و اضافه‌وزن است. چربی خون موضوع متفاوتی است كه لزوما با ذخیره چربی هم‌راستا نیست. به عبارت دیگر ممكن است فردی چاق بوده، ولی به دلایلی چربی خون زیاد نداشته باشد و چه بسیار افراد لاغری كه به دلیل پرخوری چربی خون بالایی دارند.
چربی‌های داخل خون به دو نوع عمده شامل كلسترول و تری‌گلیسرید تقسیم می‌شود. كلسترول ماده‌ای است از دسته چربی‌ها كه در ساختمان بسیاری از مواد بدن دخالت دارد. این ماده كه می‌تواند از طریق غذا به بدن وارد شود، در كبد هم ساخته می‌شود و در ساختمان تمامی سلول‌های بدن شركت دارد و در واقع بدون آن زندگی غیرممكن است. از آنجا كه رسوب كلسترول در رگ‌های قلب و سكته قلبی بیش از بیماری‌های دیگر شناخته شده، چربی دور قلب نامی است كه مردم به كلسترول داده‌اند.
تری‌گلیسرید چربی كاملا متفاوتی از كلسترول است. این ماده به‌راحتی از هر نوع غذای اضافی ساخته می‌شود. خوردن هر نوع چربی و روغن از جمله گیاهان روغنی مثل گردو، زیتون و كنجد باعث بالا رفتن تری‌گلیسرید می‌شود. فراموش نكنید كه زیادی چربی دور شكم به طور مستقیم با مرگ و میر ارتباط دارد .
