مزایای گوناگونی برای خانواده‌های پرجمعیت وجود دارد که خانواده‌های کم‌جمعیت و هسته‌ای، به‌خصوص خانواده‌های سه‌نفره و دارای تک‌فرزند از این مزایا و مواهب، محروم می‌مانند و برای جبران عدم حضور خواهر و برادر و چالش‌های آن، باید جایگزین‌هایی را درنظر بگیرند.  در عین حال هر چند خانواده‌های پرجمعیت و دارای چند فرزند می‌توانند خانواده‌های ایده‌آل‌تری باشند اما زندگی در این خانواده‌ها هم چالش‌های خودش را دارد. به طور نمونه قطع به یقین مدیریت خانواده‌های شلوغ، نیاز به مهارت بیشتری دارد و والدین باید بتوانند علاوه‌بر مدیریت روابط میان خودشان و فرزندان در چنین خانواده‌هایی، روابط فی‌مابین بچه‌ها را هم به‌خوبی مدیریت کنند. رفتارهای نامتوازن والدین با بچه‌ها در خانواده‌های دارای چند فرزند می‌تواند آتش حسادت را در میان خواهر و برادرها شعله‌ور کند. این چالش گاهی تا زمان پیری میان آنها باقی می‌ماند. در خانواده‌های پرجمعیت والدین باید صبر و حوصله بیشتری داشته باشند و وقت بیشتری را برای همه بچه‌ها اختصاص دهند. درست است که بخشی از چالش‌ها در چنین خانواده‌هایی میان خود بچه‌ها حل و فصل می‌شود اما این هنر پدر و مادر است که چگونگی روابط میان بچه‌ها را مدیریت کرده، به‌گونه‌ای رفتار کنند تا روابط سالمی میان بچه‌ها شکل بگیرد تا برای جلب توجه و محبت والدین، به رقابت ناسالم با یکدگر دچار نشوند. همچنین در خانواده‌های پرجمعیت ممکن است به اندازه خانواده‌های تک‌فرزند یا کم‌فرزند امکانات وجود نداشته باشد و والدین نتوانند به تعداد فرزندان وسایل و اسباب‌بازی تهیه کنند یا گاهی اوقات به تناسب شرایط، ناگزیر باشند برای یکی از فرزندان چیزی را تهیه کنند اما توان مالی و شرایط، اجازه تهیه همان وسیله کاربردی را برای دیگر بچه‌ها ندهد. باید در چنین شرایطی فضا را مدیریت کرده، برای دیگر فرزندان هم جایگزین‌هایی داشته باشند و روابط میان بچه‌ها را به گونه‌ای پیش ببرند که محبت و دوستی میان اعضای خانواده وجود داشته باشد تا کارها و برنامه‌های خانواده پیش برود و محقق شود. درچنین شرایطی است که داشتن فرزند بیشتر، می‌تواند به نشاط و سلامت روان بیشتر اعضای خانواده منتهی شود و والدین هم از بودن در کنار فرزندان‌شان لذت خواهند برد؛ چراکه مطمئن هستند بچه‌ها با چنین تربیت درست و سالمی، عصای دوران پیری‌شان خواهند بود. 

زهرا چیذری - سردبیر چاردیواری