مسائلی كه در چند روز اخیر اتفاق افتاد، از شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی، تا حادثه كرمان و جان باختن تعدادی از هموطنان‌مان و در نهایت عزیزانی كه در حادثه هواپیمای مسافربری به رحمت خدا رفتند، همه مصیبت هستند؛ و طبق كلام قرآن و آیه «انا... و اناالیه راجعون»، این مصیبت، بازگشتی معنوی به خداست.
در چنین شرایطی، مومنان حقیقی، كسانی هستند كه وقتی با مصیبتی روبه رو می‌شوند، می‌گویند ما از خدا هستیم و به خدا برمی‌گردیم. یقینا اگر انسان، به این حرف نه فقط بر زبان كه از ته دل و اعماق وجود، باور داشته باشد، خداوند صبر و شكیبایی به او می‌دهد؛ كسانی كه خداوند رحمت خودش را بر آنها نازل می‌كند و صبر و شكیبایی، بزرگ‌ترین رحمت است.
در حقیقت، كاری كه ما در مقابل چنین مصیبت‌هایی می‌توانیم بكنیم این است كه خودمان را به ریسمان محكم الهی ببندیم كه اگر این كار را كردیم، می‌توانیم مصیبت‌هایی بسیار بزرگ را تحمل كنیم. همان طور كه اهل بیت(ع) هم همین بودند؛ به واسطه این باور، مورخین نوشته‌اند كه اباعبدا... الحسین(ع)، در سخت‌ترین مصیبت‌ها و در روز عاشورا، زمانی كه به لحظات شهادت نزدیك‌تر می‌شد، چهره‌اش شكوفاتر و نورانی‌تر می‌شد و این نشان دهنده اوج ارتباط و اتصال یك انسان با خدای خودش است.
طبق آیه، «یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربك راضیة مرضیة» كه می‌گوید ای نفس مطمئن شده، برگرد به سوی پروردگارت در حالی كه هم راضی به قضا و قدر هستی و هم مورد رضایت و پسند خداوند قرار گرفتی؛ می‌توانیم متوجه بشویم كه پیوند با خدا، تنها راه حفظ روح و جان و ایمان است. بهتر است در این روزها، حواسمان جمع باشد كه تحت تاثیر القائات شیطانی قرار نگیریم كه بهترین راه، استعاذه و همان پناه بردن به خداوند است. ذكر صلوات، تسبیحات اربعه، خواندن سوره‌هایی از قرآن، مانند الرحمن، واقعه و یاسین قطعا می‌تواند در آرامش‌بخشی به روح و جان همه انسان‌ها موثر باشد. بهتر است برای درگذشتگان هم نماز بخوانیم و ثواب آن را به روح پاك‌شان هدیه كنیم. شاید تنها راه‌هایی كه این روزها بتواند آرام‌مان كند، همین باشد.