انفعال اهرم‌های نظارتی
سعید الهی، كارشناس فرهنگ و رسانه با اشاره به ماهیت برگزاری جشنواره‌های فیلم فجر در طول چهار دهه گذشته گفت: جشنواره‌ها ظرفیتی رقابتی برای جلب مشاركت جامعه مخاطبان خود به موضوعات مدنظر آن رویداد است، لذا حركت در مسیر اهداف و راهبردهای از پیش تعیین شده از ضروریات برگزاری جشنواره‌های ملی و موضوعی به‌شمار می‌آید. او ادامه داد: این اهداف می‌تواند هم موجب نشاط بخشی عمومی در كشور شود و هم سیاست‌های متولیان آن رویداد و به طور مشخص جشنواره فیلم فجر را تامین كند.
الهی در ادامه این سخنان از مدیران سینمایی پرسید: با این شرایط آیا بعد از گذشت ۳۸ دوره، جشنواره هنری مهمی كه عنوان فجر انقلاب را با خود همراه دارد به‌راستی در جهت تحقق اهداف اولیه خود در حال حركت است؟ با وجود برخی محتواها و مضامین چالش برانگیز و ابهام آمیز در فیلم‌ها كه حتی گه‌گاه با اهداف دینی، اخلاقی، انقلابی و ایدئولوژیك جشنواره منافات جدی دارد، آیا می‌توان ادعا كرد جشنواره فیلم فجر به عنوان بستری برای نمایش مهم‌ترین تولیدات سینمای كشور، یك رویداد متناسب با راهبردهای انقلاب اسلامی است؟
این مدرس دانشگاه اظهار كرد: اگرچه حضور داوطلبانه و تجمیع نسل‌های مختلف از سینماگران كشور و نیز وجود گونه‌های مختلف سینمایی و حتی توزیع مناسب جوایز بین آثار برجسته را می‌توان از محاسن جشنواره امسال دانست، اما نگرانی از بابت حضور برخی فیلم‌های مساله دار را نمی‌توان كتمان كرد.
الهی توضیح داد: بضاعت توانمندی سینمای ایران در انواع جشنواره‌ها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. لذا چنانچه ضعفی در ساختار فرمیك آثار تولیدی مشاهد می‌شود انتظار می‌رود كه مدیران مربوطه در دولت و حتی خانه سینما با رصد و تحلیل دقیق محصولات، نسبت به آموزش داخلی و بهره گیری فیلمسازان از تجربه‌های جهانی جهت ارتقای فنی افراد اقدام کنند.
وی افزود: مدیران سینمایی باید علاوه بر تشریح نیازهای مفهومی جامعه، نحوه بیان مشكلات و تلخی‌های موجود را ابتدا از طریق تعامل تبیین كرده یا در صورت ضرورت برای حفظ امنیت و بهداشت روانی خانواده‌ها و سایر مخاطبان از اهرم‌های نظارتی خود استفاده كنند. از مجموع فیلم‌های به نمایش درآمده، تنها تعداد انگشت شماری در قالب موضوعات راهبردی اعم از دفاع مقدس و مقاومت، تاریخ انقلاب، فساد اقتصادی و تروریسم و البته با ساختاری متوسط ارائه شد كه اغلب آنها نیز با حمایت بخش خصوصی و دستگاه‌هایی غیر از وزارت ارشاد تولید شده بودند. او اضافه كرد: در دسته بندی آثار جشنواره امسال، اكثریت فیلم‌ها با سوژه‌های اجتماعی به نمایش گذاشته شدند و طبیعی است كه فیلمساز از بستر جامعه برای تولید خود الگو بگیرد اما سوال اینجاست آیا جامعه مسلمان ایران در تمام سطوح پر از سیاهی و تلخی است كه آثار تصویری ما نیز به این حد حاوی انواع پلشتی‌ها و احساس ناامیدی و رنج و سختی است؟ او با اشاره به نام چند فیلم با همین مضمون خاطرنشان کرد: مهم‌ترین موضوع چالش برانگیز در بسیاری از فیلم‌های اجتماعی امسال قرار دادن مخاطب ایرانی در میانه شرع و فقه و دین با تفكرات انسان گرایانه منشعب از مكاتب اومانیستی و لیبرالیستی است و این جفای بزرگی در حق نسل جوان و پویای كشور به حساب می‌آید كه جویای راه درست است.
این كارشناس فرهنگی گفت: نگاه اباحه گرانه و عادی سازی و قبح زدایی از برخی رفتارهای غیرعرفی و غیرشرعی همچون مصرف مشروبات الكلی در حدود هفت فیلم امسال یا روابط نامتعارف بین مرد و زن و لمس نامحرم در تعداد كثیری از آثار با چه هدفی صورت می‌گیرد كه متاسفانه مدیران نظارتی سازمان سینمایی نیز با انفعال خود آن را همراهی می‌كنند؟
او یادآور شد: رجعت به سمت فیلمفارسی‌های دهه ۵۰ با هیچ عقل سلیم و نگاه توسعه محوری سنخیت ندارد و در زمان اكران عمومی ساحت سینمای پاك و مقدس ایران را مخدوش می‌کند. الهی از تصمیم گیرندگان حوزه فرهنگ و هنر خواست با اتكا به قوانین موجود و چشم‌انداز مندرج در بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی نسبت به جایگاه سازمانی و تشكیلاتی خود وفادار مانده و فارغ از فضاسازی‌های كذایی توسط برخی از هنرمندان غیرانقلابی و غیرمتعهد در راه اهداف و آرمان‌های نظام جمهوری اسلامی گام بردارند.
