وقتی یک کالا بیش از عرف روند صعود قیمت را طی می‌کند معمولا دولت‌ها شرایطی برای افزایش عرضه فراهم می‌کنند تا کارخانه آسیب دیده بتواند پاسخگوی نیاز مردم باشد.
در کشورهای پیشرفته همه شرکت‌ها مالیات می‌پردازند و اگر نیاز به حمایت داشتند دولت‌ها از همان محل به کمکشان می‌آیند. تصویری که اکنون از ایران دور است و برای رسیدن به این هدف حداقل چهار سال زمان نیاز دارد. حال قرار است خودرو به صورت قرعه‌کشی به دست مردم برسد؛ سیستم قرعه کشی خودرو تنها در ایران اجرا می‌شود و کشورهای دیگر در بحران‌های اقتصادی چنین تصمیمی نگرفتند.
در بحران سال 2008 میلادی که رکود بی‌سابقه‌ای دنیا را فرا گرفت که از آمریکا آغاز شده بود، خودروسازان برنامه‌هایی را برای مقابله با رکود تدوین کردند و دولت‌ها هم تا حد زیادی به این شرکت‌ها کمک مالی رساندند تا در تحویل خودروها وقفه‌ای ایجاد نشود.
شرکت رنو سال 2008 اعلام کرد 5000 نیروی انسانی خود را تعدیل می‌کند و این رقم به 6000 نفر رسید، اما وقفه‌ای در تحویل خودروها نداشت و محصولات
به روز طبق قیمتی که اعلام کرده بود به مشتریان رسید. در این میان طراحی جدید خودروها به مدت یک‌سال متوقف شد و هزینه اضافی این کارخانه تا 98 درصد کاهش یافت.
شرکت فیات هم تعطیلات تابستانی را طولانی‌تر کرد تا پیشنهادهای جدید برای تولید خودرو دریافت نکند. چهار غول خودروسازی دنیا در انگلیس، فرانسه، ایتالیا و آلمان از دولت‌هایشان کمک مالی دریافت کردند تا بتوانند بحران را پشت سر بگذارند، اما شرایط خودروسازی در ایران کمی متفاوت است.
اگر دولت کمکی به ایران خودرو و سایپا می‌کند به نوعی به شرکت‌های خودش کمک کرده و بخش خصوصی در این زمینه نفعی نمی‌برد در حالی که شرکت های بزرگ در جهان ماهیت خصوصی دارند.