روزهای قرمز روی تقویم دیگر دارد حال خراب‌كن می‌شود و رنگ و بوی لجاجت می‌گیرد. رنگ قرمز روی تقویم در فرهنگ لغات گروهی از مردم ما یعنی پاشنه را وركشیدن، اسباب و اثاثیه را جمع كردن،‌ چشم را روی همه چیز بستن و به سفر رفتن،‌ آن هم بی‌اعتنا به كرونا و همه خاطرات تلخی كه قادر است بسازد.
از ابتدای شیوع كرونا در كشور وضع همین‌طور بود،‌ حتی زمانی كه قم مركز شیوع بیماری و تنها شهر آلوده كشور بود سفرها از آن و به آن جریان داشت. حالا هم كه استان‌های هشداری و قرمز كشور تقریبا  همه وسعت كشور را شامل می‌شود باز هم وضع همین است. رنگ قرمز روی تقویم كه این بار مصادف با عیدغدیر و شنبه روزی بود و یك پنجشنبه و جمعه تعطیل نیز آن را همراهی می‌كرد، با وجود همه هشدارها، خواهش‌ها و درخواست‌های مقامات بهداشتی بار دیگر بهانه سفر خیلی‌ها شد.
روز پنجشنبه به روایت رئیس مركز اطلاعات و كنترل ترافیك راهور ناجا،‌ جاده چالوس از جنوب به شمال ترافیكی سنگین داشت و در محدوده بیلقان، حدفاصل آدران تا سد‌امیركبیر، گسیل تا نساء، پیچ سرهنگ تا تونل كندوان و محدوده‌های پل زنگوله و سیاه‌بیشه پلیس را كلافه كرد.
با این كه پلیس خوشوقت بود كه در محورهای هراز، فیروزكوه، آزادراه تهران ـ شمال و آزادراه قزوین-رشت ترافیك سنگین و پر گره نبود، ولی ترافیك عجیب و غریب جاده چالوس كه بارش پراكنده باران و مه‌گرفتگی نیز به آن دامن زده‌بود برای گله‌مندی‌اش كافی بود.
روز پنجشنبه اطلاعات دریافتی از ۲۲۳۳ تردد شمار فعال در جاده‌های كشور افزایش 8/9درصدی تردد نسبت به روز چهارشنبه را نشان داد كه بیشترش نیز به سمت شهرهای شمالی بود، دقیقا به مازندران و گیلان كه هر دو وضعیت قرمز كرونایی دارند.
با این حال آزادراه تهران ـ قم از عصر چهارشنبه شلوغ بود و با این كه در شلوغی روزهای پنجشنبه و جمعه در هیچ ساعت از شبانه روز كارش به شكل‌گیری گره ترافیكی نرسید، ولی شلوغی‌اش را می‌شد هم با چشم تایید كرد و هم از لابه‌لای گفت‌وگوی دیروز رئیس مركز اطلاعات و كنترل ترافیك پلیس راهور ناجا با مهر كه ترافیك این آزادراه را پرحجم توصیف كرده بود. همه اتفاقاتی كه در جاده‌های پرتردد كشور به سمت مقاصد گردشگری، آن هم فقط به خاطر یك روز قرمز روی تقویم رخ داد گل به خودی‌هایی بود كه یك گروه از ما به خودمان زدیم، گل‌هایی كه حتما تا دو هفته آینده صدایش از آمارهای ابتلا و مرگ و میرهای كرونا بلند خواهد شد.
 سفر محدود شود
سیاست دولت و ستاد ملی مقابله با كرونا از ابتدای شروع این بیماری در كشور، سهل‌گیری با متخلفان بوده حالا متخلفان هر كسی بوده‌اند و هر درجه‌ای تخلف كرده‌اند. كسانی كه ماسك نمی‌زنند و فاصله‌های اجتماعی را به هم می‌ریزند وضعیت‌شان شبیه همه كسانی است كه در این روزهای قرمز كرونایی به سفر می‌روند و كسی با آنها كاری ندارد.
در كشورمان تنها در ماه فروردین سفرهای بین استانی محدود شد، تازه همان زمان هم با میانبرهایی می‌شد به سفر رفت و مسافرت به‌طور كامل غدغن نبود. از اول اردیبهشت كه با دستور رئیس‌جمهور تردد به استان‌های مختلف آزاد شد،‌ موج سفرها نیز شكل گرفت، در حالی كه مسؤولان فقط و فقط مردمی كه بار‌وبنه جمع كرده بودند به سفر نرفتن تشویق می‌كردند، بدون هیچ اهرم فشار.
درحالی كه به نظر می‌رسد تعطیلات ماه محرم و روزهای تاسوعا و عاشورا بازهم به شكل‌گیری موجی از سفرها دامن خواهد زد عده‌ای به این فكر می‌كنند كه چرا نباید مسافرت‌ها ممنوع شود و چرا با این كه آمارهای كرونایی میل كاهش ندارند،‌ رفت و آمدها باید همچنان آزادانه باشد؟
پاسخ این سؤال البته تا حدی معلوم است و اشاره دارد به تكیه مسؤولان كشور به همكاری مردم، همكاری‌ای كه در اپیدمی‌ها البته بعید است چندان قوی شكل بگیرد، همان‌طور كه تاامروز شكل نگرفته است.