عضلات پشت ساق پا که عضلات کاف نام دارند، نقش بسیار مهمی در ایستادن و راه رفتن ما دارند. در واقع اگر آنها وظیفه خود را به‌درستی انجام ندهند، امکان حفظ تعادل هنگام ایستادن وجود ندارد. این عضلات از پشت زانو شروع می‌شوند و با تاندون آشیل به پشت پاشنه می‌رسند. غشای کف پایی که در ناحیه کف پا از پاشنه به پنجه اتصال دارد هم در راستای این عضلات و تاندون آشیل قرار دارد و هر کششی از سوی عضلات کاف به غشای کف پایی منتقل می‌شود. ذکر این مطالب از این جهت است که بدانیم برای سلامت استخوان‌ها و مفاصل مچ و کف پا باید عضلات کاف سالم باشند و به‌صورت طبیعی کار کنند. وقتی وزن‌مان بالا می‌رود، وقتی بیش از معمول سرپا می‌ایستیم، وقتی بعد از مدت‌ها از یک کفش خاص استفاده کرده‌ایم و پاهایمان با کفی، پاشنه و شکل رویه آن عادت کرده، کفش یا صندل جدیدی را یکباره به مدت طولانی استفاده می‌کنیم، وقتی برخلاف همیشه که از کفش و دمپایی پاشنه‌دار استفاده می‌کنیم، زمان زیادی پای برهنه بایستیم یا راه برویم، عضلات کاف برای حفظ تعادل ما هنگام ایستادن و جلوبردن ما هنگام راه‌رفتن خسته و آزرده می‌شوند. این خستگی باعث بیشترشدن انقباض در آنها شده و کشش بیشتری به ناحیه پاشنه اعمال می‌شود. این اعمال کشش بیشتر به ناحیه پاشنه هم در محل اتصال تاندون آشیل و هم در محل اتصال غشای کف پایی به آن اتفاق می‌افتد و به‌مرور زمان باعث ایجاد التهاب و تورم در یکی از این نواحی یا هر دو می‌شود. به دنبال التهاب طولانی‌مدت و ادامه فشار بیش از حد بر آنها امکان رسوب کلسیم در این قسمت‌ها وجود دارد که در زیر پاشنه، زائده استخوانی به نام خار پاشنه ایجاد می‌کند.