رونالدو شایسته است که رکوردم را بشکند
علی دایی: فوتبال در ایران سالم نیست
علی دایی اسطوره فوتبال ایران و گفتوگو با مجله کیکر. او در گفتوگو با این نشریه معتبر آلمانی از زندگی شخصیاش، از بازی در بوندسلیگا و البته از کریستیانو رونالدو و احتمال شکسته شدن یک رکورد تاریخی حرف زده است؛ یعنی از دست رفتن آقای گلی جهان. بخشهای مهمی از حرفهای دایی را در زیر میخوانید:
نگران از دست دادن رکورد بهترین گلزن تاریخ ملی نیستم. بدونتردید رونالدو یکی از بهترین بازیکنان تاریخ بوده و شایستگی رسیدن به این رکورد را دارد.
احتمالا قرار است یکی از اعضای کادرفنی باشگاه اورتون شوم و این یک افتخار بزرگ برای من است.
من نه تنها در آلمان فوتبال بازی کردم بلکه در آنجا زندگی هم میکردم و بسیار کسب تجربه داشتم؛ من در آلمان به عنوان یک انسان جوان هر روز تلاش میکردم چیزهای جدیدی یاد بگیرم چون آدمی کنجکاو بودم.
لحظاتی از دوران بازی در بوندسلیگا را به خاطر دارم. اولین گل خودم را که مقابل اشتوتگارت زدم به خوبی در خاطرم هست. در بازیای که ما موفق شدیم به پیروزی برسیم.
بعد از اینکه فعالیت فوتبالیام تمام شد، فروشگاه لباس ورزشی افتتاح کردم اما بعد از آن تحریمها علیه کشورمان بینالمللی شد و نتوانستم آن کارم را ادامه دهم.
الان در شرکتهای بیمه و فولاد مشغول هستم و در این کارها فعالیت میکنم.
از اینکه وقت خودم را با خانواده میگذرانم، خیلی خوشحالم. دختر بزرگ من اکنون در لندن مشغول تحصیل است و دختر کوچکم که ۱۲ سال دارد، در ایران به مدرسه میرود و زبان آلمانی نیز یاد میگیرد.
من در واقع همیشه با مردم احساس نزدیکی داشتم و انسانی آزاد هستم و همیشه برای آنهایی زندگی میکنم که مرا حمایت کردند.
در یک پرواز آقای احمدینژاد هم در هواپیما بودند اما آن روز ترجیح دادم تا به عقب هواپیما بروم و در صندلیهای اکونومی در کنار مردم بنشینم. هیچوقت علاقهای به فعالیت سیاسی ندارم و این کار من هم یک عمل سیاسینبود.
لیگهای معتبر دنیا را از طریق تلویزیون دنبال میکنم، در واقع حتی یک بازی بایرنمونیخ را هم از دست نمیدهم. مطالعه هم میکنم، چون به نظر من کتابخوانی بهترین یادگیری است.
به طور کلی در ایران، چه مربیگری در عرصه باشگاهی و چه مربیگری در عرصه ملی همه چیز براساس دانش نیست بلکه براساس ارتباطات و دوستیهاست.
متاسفانه فوتبال در اینجا (ایران) سالم نیست.
نگران از دست دادن رکورد بهترین گلزن تاریخ ملی نیستم. بدونتردید رونالدو یکی از بهترین بازیکنان تاریخ بوده و شایستگی رسیدن به این رکورد را دارد.
احتمالا قرار است یکی از اعضای کادرفنی باشگاه اورتون شوم و این یک افتخار بزرگ برای من است.
من نه تنها در آلمان فوتبال بازی کردم بلکه در آنجا زندگی هم میکردم و بسیار کسب تجربه داشتم؛ من در آلمان به عنوان یک انسان جوان هر روز تلاش میکردم چیزهای جدیدی یاد بگیرم چون آدمی کنجکاو بودم.
لحظاتی از دوران بازی در بوندسلیگا را به خاطر دارم. اولین گل خودم را که مقابل اشتوتگارت زدم به خوبی در خاطرم هست. در بازیای که ما موفق شدیم به پیروزی برسیم.
بعد از اینکه فعالیت فوتبالیام تمام شد، فروشگاه لباس ورزشی افتتاح کردم اما بعد از آن تحریمها علیه کشورمان بینالمللی شد و نتوانستم آن کارم را ادامه دهم.
الان در شرکتهای بیمه و فولاد مشغول هستم و در این کارها فعالیت میکنم.
از اینکه وقت خودم را با خانواده میگذرانم، خیلی خوشحالم. دختر بزرگ من اکنون در لندن مشغول تحصیل است و دختر کوچکم که ۱۲ سال دارد، در ایران به مدرسه میرود و زبان آلمانی نیز یاد میگیرد.
من در واقع همیشه با مردم احساس نزدیکی داشتم و انسانی آزاد هستم و همیشه برای آنهایی زندگی میکنم که مرا حمایت کردند.
در یک پرواز آقای احمدینژاد هم در هواپیما بودند اما آن روز ترجیح دادم تا به عقب هواپیما بروم و در صندلیهای اکونومی در کنار مردم بنشینم. هیچوقت علاقهای به فعالیت سیاسی ندارم و این کار من هم یک عمل سیاسینبود.
لیگهای معتبر دنیا را از طریق تلویزیون دنبال میکنم، در واقع حتی یک بازی بایرنمونیخ را هم از دست نمیدهم. مطالعه هم میکنم، چون به نظر من کتابخوانی بهترین یادگیری است.
به طور کلی در ایران، چه مربیگری در عرصه باشگاهی و چه مربیگری در عرصه ملی همه چیز براساس دانش نیست بلکه براساس ارتباطات و دوستیهاست.
متاسفانه فوتبال در اینجا (ایران) سالم نیست.