این روزها به واسطه شیوع کرونا و وضعیت اقتصادی جامعه، پدران شرایط سختی دارند. آنها با مشکلات اقتصادی زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. در فرهنگ ایرانی دعا می‌کنیم «هیچ پدری، شرمنده زن و فرزندش نشود.» حال آن که این روزها پدران زیادی، شرمنده خانواده خود هستند.  در بین همه پدران شاید شرایط برای پدران سالمند، پدران زندانی و پدران آسیب‌دیده سخت‌تر هم باشد؛ کسانی که حقوق اندک بازنشستگی کفاف زندگی پر‌هزینه امروز را نمی‌دهد. حتی اگر خانواده‌ای تحت‌پوشش نهادهای حمایتی هم باشد با مستمری‌های اندک نمی‌تواند زندگی کند. به همین دلیل آنها در این شرایط سخت مجبور می‌شوند دو تا سه شغل داشته باشند و این می‌تواند از نظر روحی و جسمی به آنها آسیب برساند.
 این روزها پدران سالمند مجبورند در دوران طلایی بازنشستگی دوباره کار کنند تا شاید بتوانند از عهده هزینه‌های مالی خانواده برآیند. این روزها کمر پدران زیر فشارهای اقتصادی خم شده است. آنها از زندگی لذت نمی‌برند. این روزها پدران نگران کیفیت زندگی هستند و به سختی نیازهای خانواده خود را تامین می‌کنند. به دلیل شیوع بیماری کرونا، کسب و کارهای زیادی آسیب دیده‌ و فشارهای اقتصادی هم بیشتر شده است، بنابراین پدران فشارهای روحی، روانی و جسمی زیادی را تجربه می‌کنند. شرایط زندگی امروز باعث شده موی پدران سفیدتر و چین و چروک نقش بسته بر صورت‌شان عمیق‌تر شود.  حقیقت این است که نظام رفاه و تامین اجتماعی در کشور ما نظامی کارآمد نیست. طبق اصل 29 قانون اساسی کشور، دولت موظف است از کسانی که آسیب‌پذیرند حمایت کند و زندگی خوبی برای آنها بسازد؛ حال آن که دولت نتوانسته یک زندگی با‌کیفیت برای گروه‌های آسیب‌پذیر مهیا کند.  براساس آمارهای غیررسمی، تعداد کسانی که باید تحت‌پوشش حمایتی دولت باشند، خیلی بیشتر از آماری است که دولت تحت پوشش دارد. حدود پنج  میلیون نفر در سه دهک پایین قرار دارند. از این تعداد حدود دو میلیون و 300 هزار نفر سالمند هستند. تا زمانی که نظام چند لایه تامین اجتماعی ایجاد نشود، ما حرف‌های تکراری خواهیم زد و از شرایط بد اقتصادی و فشارهای روحی و روانی که پدران متحمل می‌شوند، می‌گوییم. سیاست‌های دولت باید به سمت بیمه‌های اطمینان‌آفرین برود تا زندگی مردم بهتر شود وگرنه شاهد افول کیفیت زندگی و افزایش مرگ و میرهای ناشی از سکته‌های قلبی در مردان خواهیم بود.   در شرایط سخت این روزها، خانواده‌ها هم وظایفی دارند. خانواده‌ها باید شرایط را درک کنند و بدانند که پدران با چه وضعیت دشواری رو به رو هستند. آنها باید مطالبات و خواسته‌های خود را در حد توان پدر تقلیل دهند و فشارهای وارد شده بر پدران را کاهش دهند.