نخستین کنفرانس ملی نمایشنامه‌‌پژوهی ایران در روزهای ۲۳ و ۲۴ و ۲۵ اسفندماه ۱۳۹۹، به دبیری پروفسور فرهاد ناظرزاده کرمانی از سوی «کانون نمایشنامه‌‌نویسان و مترجمان خانه تئاتر ایران» با مشارکت «موسسه فرهنگی هنری سپندار جاودان خرد»، در فضای مجازی برگزار خواهد شد.
مقالاتی که برای بررسی به مجلات علمی- پژوهشی همکار با کنفرانس ارسال می‌شود:
۱. اهمیت نمادپردازی در نمایشنامه‌نویسی پس از انقلاب اسلامی ایران.
۲. بررسی تطبیقی جلوه‌های پنهان دراماتیک در نمایشنامه «مرگ یزدگرد بهرام بیضایی» و فیلمنامه «ماهی و گریه شهرام مکری» با رویکرد انسان‌شناسی نمادین.
۳. بررسی تطهیر یا تفسیر شخصیت ضحاک در اقتباس بهرام بیضایی از شاهنامه فردوسی در نگارش نمایشنامه «اژدهاک».
۴. بررسی چگونگی تبدیل یافته‌های پژوهش میدانی به درام مستند، برپایه دیدگاه ستمدیدگان بوال (نگارش نمایشنامه «فریک» براساس تجربه زیسته کودکان و نوجوانان در کمپ ترک اعتیاد).
۵. بررسی نمایشنامه‌های کودک جبار باغچه‌بان؛ با تمرکز بر تاثیر ادبیات عامیانه و توجه به نقش دختران در نمایشنامه‌ها.
۶. تحلیل گفت‌وگو و گفت‌وگومندی در نمایش‌‌نامه «صیادان» اثر اکبر رادی.
۷. ترجمه فرهنگی در ادبیات نمایشی دوران پهلوی اول و دوم (۱۳۳۰-۱۳۰۰) با نگاهی به دو نمایشنامه از رفیع حالتی و معزالدیوان فکری.
۸. تئوری روایت در ترجمه مجدد متون نمایشی؛ مطالعه موردی ترجمه‌‌های مجدد «در انتظار گودو» .
۹. جستاری درباب ضرورت سنجش، تامل و بازنگری درباره اصطلاح «نمایشنامه» با تاکید بر گفتمان‌های نو در مطالعات تئاتر و هنرهای دراماتیک.
۱۰. خوانشی نو از بازآفرینی هویت ملی در اندیشه ادبیات نمایشی کودک و نوجوان ایران.
۱۱. رفتارشناسی مارکسیست‌های ایرانی از دریچه نشانه‌ شناسی فرهنگی با تمرکز بر فعالیت‌های عبدالحسین نوشین و نمایشنامه «مرغ سحر».
۱۲. ریخت‌شناسی نمایش‌های عامیانه زنانه.
۱۳. شخصیت‌‌پردازی نمایشنامه‌های کودکان (نگاهی به مجموعه ۸ جلدی نمایشنامه کودک امروز).
۱۴. گسست و پیوستگی فرهنگی تئاتر ایران در برخورد با سنت و تجدد پهلوی اول.
۱۵. مطالعه تطبیقی اساطیر ترکیبی و پیکرگردانی در آثار بهرام بیضایی و غلامحسین ساعدی.
۱۶. مطالعه جنبه‌های نمایشی خاطره و خودنگاری در ادبیات نمایشی بر اساس آرای ریکور.
۱۷. نشانه‌شناسی زبان نمایشی در ادبیات دراماتیک با رویکرد استعاره و مجاز.
۱۸. نمود جنبه‌‌های گزاره‌گرایانه در دو نمایشنامه «موش» و «پرواربندان».
۱۹. واکاوی قابلیت‌های نمایشی منظومه‌‌های نیما یوشیج با تکیه بر آرای ارسطو، درباره درام.