نامورمطلق می‌گوید: «فرهنگ ایران مدت‌هاست كه توانایی خلق را از دست داده و به جایگاه تقلید سقوط كرده است، ضرورت دارد كه جامعه ادبی و هنری، به‌ویژه درام‌پردازان ایرانی به روایت‌شناسی مسلح شوند. رئیس جدید فرهنگستان هنر كه یكی از چهره‌های شناخته‌شده نقد و نظریه‌های نقد در ایران و صاحب كرسی دانشگاهی و دارای تالیفات بسیار است، در گفت‌وگو با مهر بیان كرد: «اگر تاریخ ادبیات ایران را بررسی كنید، متوجه خواهید شد كه متونی چون شاهنامه، خمسه نظامی، دیوان حافظ، گلستان سعدی و… بر متون و كتاب‌های پس از خودشان تاثیر بسیاری داشته‌اند، اما هیچ‌گاه نحوه این تاثیر یا به عبارتی نحوه جابه‌جایی از یك متن به متن دیگر بررسی نشده است.»
نامورمطلق همچنین به فراموشی تدریجی هنر «برگرفتگی» در ایران اشاره كرد: «برگرفتگی یعنی این‌كه ما یك اثری داریم كه از روی آن اثر تازه‌ای برگرفته و تولید می‌شود. پس از این فراموشی اتفاق ناخوشایندی كه رخ داد این بود كه ما شروع كردیم به برگرفتگی از فرهنگ‌های دیگر.»
وی اضافه كرد: «ما به دلیل برخی از كمبودها به سراغ فرهنگ‌های اروپایی رفته و شروع به برگرفتن و اقتباس از آنها كرده‌ایم. این در صورتی بود كه آنها خود اقتباس می‌كردند و كار ما در اصل اقتباس از اقتباس آنها بود. ما از آنها نه‌تنها اقتباس كردن، بلكه از چه اقتباس كردن را هم تقلید كردیم. این مشكلات باعث شد تا جامعه ما دچار خلأ هویتی و رهاشدگی هویتی شود. بنابراین باید شروع به بومی‌سازی دانش غربی در حوزه بینامتنیت كنیم و برمبنای آن به مطالعه اقتباس‌ها در جامعه خودمان بپردازیم.