برگزاری مراسم نکوداشت فردوس کاویانی بهانهای شد برای گفتوگو با فرهاد جم درباره این هنرمند دوستداشتنی
در محضر «فــردوس»
فردوس كاویانی را همیشه با لحنی آرام و دلنشین و كلامی كه آمیخته به لبخند است به یاد میآوریم؛ با سبیل البته و نگاه مهربان و در نقش شخصیتهایی ساده و بیغل و غش و طناز، همان آدمهایی كه زندگی را دلپذیرتر و دوستداشتنیتر میكنند و دوست داریم چنین اشخاصی را در زندگی واقعی هم ببینیم و با آنها همصحبت شویم. كاویانی همین ویژگیها را در زندگی شخصی و خارج از دنیای نمایش هم داشت و دارد، ضمن اینكه باید انسانیت، شرافت، نظم و خجالتی بودن را هم به آن افزود. كاویانی كه از هموطنان زرتشتی ماست، سالها بدون چشمداشت برای خانه دارشدن هنرمندان تلاش كرده و زحمت كشیده تا آنها از اجارهنشینی خلاص شوند. جالب اینجاست که توجه به خانه و خانواده در چند اثر شاخص كارنامه او هم به چشم میخورد؛ چه اجاره نشینها كه خانه كاویانی در آن مركزیت موضوعی و مضمونی دارد و كاویانی در نقش یك بنا قصد تعمیرات جزئی آن را برای رفاه ساكنانش دارد، چه «بانو» كه باز خانه نقشی اساسی در آن دارد و به پناه بی پناهان تبدیل میشود. خانه و خانواده در «همسران» هم ركن اصلی است و ما نظاره گر قصههای فراوان و انسانی دو زوج هستیم.
خبر خوش درباره كاویانی اینكه به كوشش امیر پوریا، منتقد سینما قرار است ساعت18 امروز نكوداشتی برای این بازیگر در خانه سینما برگزار شود؛ این برنامه در ادامه جلسات كانون فیلم خانه سینما و با عنوان «گوشههای كمپیدای سینمای ایران» برگزار خواهد شد و ضمن مرور كارنامه هنری فردوس كاویانی، برخی همكاران او همچون مسعود جعفری جوزانی، علیرضا خمسه، حمید جبلی و صدرالدین زاهد درباره این هنرمند سخنرانی خواهند كرد. همچنین نمایش گوشههایی از تئاترهای قدیمی، فیلمها و سریالهای او و پخش پیام تصویری اختصاصی داریوش مهرجویی از قسمتهای دیگر این مراسم است.
یك بازیگر فوقالعاده
ضمن آرزوی سلامتی برای فردوس كاویانی عزیز، به مناسبت نكوداشت او سراغ فرهاد جم، همبازی او در سریال موفق و ماندگار «همسران» و بازیگر نقش علی رفتیم و گپ و گفتی انجام دادیم كه ماحصلش پیش روی شماست.
فرهاد جم درباره نكوداشت فردوس كاویانی به جامجم گفت: «خیلی خوشحالم كه برای فردوس كاویانی، مراسم نكوداشتی برگزار میكنند و امیدوارم كه خیلی لحظات جذابی برای خود فردوس باشد و حالش را خیلی بهتر از این كند كه هست.»
بازیگر آثاری چون پری و معصوم درباره همكاری با كاویانی در همسران توضیح داد: «من زمان تولید سریال همسران، دانشجویی بودم كه داشتم اولین كار تصویریام را انجام میدادم و فردوس، بازیگر باتجربه تئاتر و تصویر بود و من خیلی زیاد از او یاد گرفتم. درحقیقت، همسران برای من از همه جهات یك كلاس درس بود و دوستان عزیز من، چیزهای زیادی به من دادند. فردوس هم روش و نوع كار خودش را داشت و وسواس زیادی در كارش به خرج میداد و تا چیزی كه میخواست اتفاق نمیافتاد، راضی نمیشد. بداههای كه در وجود آقای كاویانی عزیز بود با متن طناز آقای بیژن بیرنگ جفت و جور شد و توانست همسران را به اثری زیبا و دوستداشتنی تبدیل كند.»
جم درباره اینكه كاویانی چطور همبازی ای در بازیگری بود هم گفت: «آقایكاویانی بازیگر مثبت و همراهی بودند، اما اگر چیزی خلاف میلشان بود، به سادگی نظرشان را برنمی گرداندند و پای صحبت و نظرشان میماندند. یا قانع میشدند یا همان كاری كه میخواستند اتفاق میافتاد. با این حال ایشان برای من بازیگر و پارتنری فوقالعاده بودند.»
این بازیگر افزود: «همسران از همان چیزهایی است كه میگویند در زمان مناسب و در مكان مناسب قرار گرفته بود. من هم در زمان و مكان مناسب قرار گرفتم و در این كار حضور داشتم. فكر میكنم همسران برای همه
برد-برد بود. گرچه كم و زیاد، اما به هرحال برد بود.»
جم ضمن اظهار تاسف درباره اینكه بعد از همسران، دیگر با فردوس كاویانی همبازی نشد، درباره وضعیت فردوس كاویانی در سالهای اخیر هم توضیح داد: «دورادور و تا حدودی از وضعیت ایشان از طریق دوستان، جراید و رسانهها مطلع بودم و میدانم كه حال خوبی ندارند. امیدوارم بتوانم در مراسم نكوداشت آقای كاویانی حضور داشته باشم و ایشان را ببینم.»
این بازیگر، برگزاری نكوداشت برای كاویانی را خوب و مثبت ارزیابی كرد و گفت: «اگر دوستان مسؤول قبل از اینكه عزیز فرهیختهای را از دست دهیم، یاد آنها باشند و با برگزاری نكوداشتها و دورهمیهایی بگویند كه ما با آثار شما زندگی كرده و لذتها بردهایم، خیلی خوب است. امیدوارم نكوداشتهای اینچنینی در زمان حیات هنرمندان بیشتر اتفاق بیفتد. چون نكوداشتها و بزرگداشتهای بعد از درگذشت بیشتر برای دوستان بازمانده است و آنجا بیشتر مینشینند حرف میزنند و قهوه و چایشان را میل میكنند و میروند!»
جم درباره اینكه آیا نمیتوان با سپردن نقشهایی به هنرمندان قدیمی از آنها تكریم كرد هم توضیح داد: «دنیای حرفهای مناسبات خودش را دارد، اما اگر واقعا نقشی مناسب سن و سال و وضع جسمانی هنرمندان قدیمی وجود داشته باشد، چه خوب كه به این بازیگران پیشنهاد شود. با این حال من بحث اخلاقی را ارجح بر دنیای حرفهای میدانم و فكر میكنم این قدردانی خیلی در روحیه هنرمند تاثیر میگذارد. به هر حال بازیگری هم سن و سالی دارد و شخصی به دلیل بالارفتن و كهولت سن شاید دیگر نتواند در فیلم و سریالی بازی كند، اما مهم این است كه آدمها و بهویژه جوانها یادشان باشد و بدانند كه این بازیگر در گذشته چه كارهایی انجام داده است و قدردان او باشند.»