«جنگل‌های هیركانی را از ثبت جهانی خارج كنید تا ما بتوانیم در آنجا تله‌كابین بسازیم و...» این چكیده نامه‌ای است كه به‌تازگی رسانه‌ای شده و در آن تعدادی از مسؤولان گلستان از استاندارشان كمك خواسته‌اند؛‌ آن‌طور كه از آسمان ریسمان بافتن آنها می‌توان نتیجه گرفت، ماجرا توقف طرحی است كه ارمغانش تخریب جنگل‌های هیركانی است، طرحی كه زمزمه‌های آن از سال 94 شروع شد.
برخی مسؤولان گلستان این روزها دغدغه حفظ جنگل را ندارند، آنها نگران شده‌اند كه ثبت جهانی جنگل هیركانی مانع از تخریب جنگل و احداث تله‌كابین شده است.
در این نامه نوشته شده كه ساخت تله‌كابین علی‌آباد كتول به دلیل ثبت جهانی جنگل‌های هیركانی متوقف شده چون 9 دكل از 24 دكل آن در محدوده ثبت‌شده جنگل‌های هیركانی قرار دارد. به همین دلیل آنها در انتهای نامه خواسته‌اند با توجه به اهمیت موضوع آقای استاندار برای حل مشكل‌شان اقدام كند.
مشكل مسؤولانی كه از استاندار گلستان كمك خواسته‌اند آب پاكی را روی دست آنهایی می‌ریزد كه ادعا می‌كنند در محیط زیستی‌ترین دولت برای حفظ آب، خاك و تنوع زیستی كشور سنگ تمام گذاشته می‌شود.
تلاش برای ثبت جنگل‌های هیركانی حدود 13 سال زمان برد و در این مدت كارشناسان و مدیران زیادی نقش ایفا كردند. با این حال هنوز كم نیستند مدیرانی كه برای اهداف كوتاه‌مدت‌شان به قتل جنگل‌های باستانی هیركانی كمر بسته‌اند. اهدافی كه به بهانه اشتغال و رونق اقتصادی مطرح می‌شود، اما در بلندمدت با زوال دارایی‌هایی یك سرزمین پایان می‌یابد. در خوشبینانه‌ترین حالت جنگل‌های هیركانی حدود یك میلیون و 900 هزار هكتار وسعت دارد؛ این درحالی است كه شرایط شكننده و تخریب‌های صورت گرفته در این جنگل‌ها سبب شد در اواسط تیر امسال فقط حدود 300 هكتار از این جنگل‌ها آن هم به شكل پراكنده به عنوان میراث جهانی ثبت شود.
با این حال برخی مدیران ندانم‌كار تلاش می‌كنند تا زحمات 13 ساله‌ای را كه برای ثبت جهانی جنگل‌های هیركانی كشیده شده به باد بدهند، چرا كه آنها به قول معروف جلوتر از بینی‌شان را نمی‌بینند. چنین مدیرانی ادعا می‌كنند با ساخت تله‌كابین می‌توان برای مردم محلی درآمدزایی كرد؛ این درحالی است كه تجربه ثابت كرده گردشگری در چند سال اخیر برای بومیان شمال كشور ارمغانی به‌جز زباله نداشته است.
این در حالی است كه ثبت جهانی جنگل‌های هیركانی، پای گردشگران واقعی را به كشورمان و مناطق ثبت شده باز می‌كند؛ گردشگرانی كه در كنار حفظ حرمت محیط‌زیست سبب بهبود شرایط اقتصادی بومیان منطقه نیز می‌شوند.
مدیرانی كه هدفشان تخریب جنگل است یا به‌دنبال ایجاد رانت هستند و از طرح‌های پیشنهادی سود مستقیم می‌برند یا حكم مردم ندانم‌كاری را دارند كه برای منافع كوتاه‌مدت‌شان جنگل را به آتش می‌كشند. باورش سخت است، اما مدتی پیش وقتی از بومیان منطقه‌ای جنگلی در ازای پرداخت پول برای اطفای حریق جنگل كمك گرفته شد، حریق‌ها افزایش پیدا كرد، چرا كه برخی از آنها عمدا جنگل را آتش می‌زدند تا به خیال خود برای جوانان روستا اشتغالزایی كنند؛ اقدامی كه این روزها در میان مدیران نیز دیده می‌شود. ‌