زایو
گونه علمی و تخیلی یكی از گونه‌های دوست‌داشتنی در جهان است. مخاطبان بسیاری دارد و از دیرباز نویسنده‌های به‌نام و صاحب سبك در این‌گونه دست به قلم شده‌اند و رویاهای خود را جامه واقعیت پوشانده‌اند. برای مثال ماجرای سفر به ماه ژول ورن یكی از همین رویاهاست كه انسان از دیرباز در سر داشته و در ادبیات هم رد پای آن به چشم می‌آید. چند سال پیش یك نویسنده جوان ایرانی هم دست به خلق یكی از رویاهای مهم و آرمانی ایرانی زد. رمانی كه در آن حرف از نابودی رژیم صهیونیستی می‌زند و خواننده شاهد جهانی تكنولوژیك است كه ایران نیز سهم مهمی در این جهان دارد. جهان در آستانه یك جنگ آخرالزمانی است و جبهه‌های حق و باطل مشغول صف‌آرایی در برابر هم هستند. ولی باز هم نفوذ! ربوده شدن دانشمند ایرانی توسط نیروهای اهریمنی گوشه‌ای از این رمان است كه ردپای نفوذ در آن پررنگ است. در واقع ماجراهای رمان «زایو» از همین‌جا (ربوده شدن دانشمند ایرانی) آغاز می‌‌شود. این رمان را مصطفی رضایی نوشته و باید یادآوری كنیم این اثر پیش از بیانات رهبر انقلاب مبنی بر «نابودی رژیم صهیونیستی تا 25 سال آینده» نوشته شده بود.

تكفیری
نامش لرزه بر تن هر جانداری می‌انداخت. رفتارهایی كه از آنها سر می‌زد در هیچ مرام و مكتبی تایید نمی‌شد و همه (غیر از حامیان آنها) سعی می‌كردند از آنها تبری بجویند، هرچند حمایت‌های پنهان رسانه‌ای داشتند و اسلحه و پول در اختیارشان گذاشته می‌شد. «داعش»! گروهكی تكفیری كه مدعی تاسیس دولتی اسلامی بود و حركت خود را از قلب كشورهای اسلامی آغاز كرد. رسانه‌های جهان نیز با همین دست‌فرمان آنها را به جهان معرفی كرده و آنها را نماینده اسلام در جهان معرفی كردند. حالا «داعش» در یك عملیات اطلاعاتی به قلب پایتخت «نفوذ» كرده و می‌خواهد عملیات نظامی را در پایتخت ایران اسلامی اجرا كند. رمان «تكفیری» درباره این نفوذ است؛ نفوذ یكی از فرماندهان ارشد اطلاعاتی داعش برای اجرای یك عملیات.
مهدی دریاب در این رمان با خلق موقعیتی متفاوت، اثری در خور توجه خلق كرده است. هرچند امروز كه این خطوط را می‌خوانیم با خودمان می‌گوییم مگر داعش به قلب پایتخت و مجلس شورای اسلامی ما حمله نكرد؟ باید توضیح داد این اثر دریاب چند سال پیش از ماجرای حمله داعش به تهران منتشر شد و از این حیث باید آن را یك اثر آینده‌نگارانه هم قلمداد كرد. رمانی كه شخصیت اصلی آن در گیر و دار یك عملیات نظامی است، ولی تردیدهایی هم دامنگیر او شده است. این رمان كه حجم زیادی هم ندارد به این نفوذ و حواشی آن اشاره می‌كند و نشان می‌دهد ماجرا جدی‌تر از بازی‌ها و لفاظی‌های سیاسی و رسانه‌ای است و باید جدی گرفته شود.

​​​​​​​باخ
ترور! گاهی یك عملیات تروریستی منجر به ریخته‌شدن خون فرد یا افرادی می‌شود، ولی ممكن است حركتی تروریستی صورت بگیرد ولی خونی از بینی كسی ریخته نمی‌شود اما با این حال یك شخصیت از دست می‌رود. رمان «باخ» درباره یك ترور است. تروری كه در میانه راه با مشكلاتی روبه‌رو می‌‌شود. اینجا هم حرف از یك «نفوذ» است. اتفاقی كه مشكوك است و بوی نفوذ می‌دهد. مشكلاتی كه سبب می‌شود عملیات پیش نرود و موفقیت‌آمیز نشود. ماجرای نفوذ جدی است و نمی‌توان به سادگی از آن رد شد و میثم امیری در این اثر سایه‌ای از نفوذ را در اثرش به تصویر كشیده است. باخ روایت دو نسل متفاوت است كه در كنار هم قرار می‌گیرند تا اتفاقی را رقم بزنند، ولی موفق نمی‌شوند. نویسنده هرچند خیلی عمیق به نفوذ نمی‌پردازد، ولی اشاراتی به این ماجرا هم دارد.