راستی دراین سیستان و بلوچستان چقدر باید دانش‌آموز قربانی شود كه بخاری‌های نفتی از مدارس جمع شوند و جایشان را گرم‌كننده‌های ایمن بگیرند؟ كسانی كه این سؤال دغدغه‌شان است از هشتم این ماه، دقیقا از شش روز پیش كه پشت‌بند آتش‌سوزی مدرسه اسوه زاهدان بود كمپینی را راه انداختند با همین مضمون كه كلاس‌های ناایمن كه با وسایلی پرخطر گرم می‌شوند پوست‌اندازی كنند و روی ایمنی را ببینند.
نام كمپین شد «همه برپا» و شعارش كلاس گرم، مدرسه امن، بانی‌اش نیز جامعه خیرین مدرسه‌ساز كشور كه اگر نبود 20‌درصد مدارس موجود كشور كه حالا كار می‌كنند اصلا وجود نداشت. محمدرضا قربانی، مدیركل مشاركت‌های مردمی سازمان نوسازی مدارس كشور به ما گفت این كمپین تا اواسط زمستان فعالیت خواهد كرد و كمك‌هایی كه از طریق آن جمع می‌شود در اختیار ادارات كل نوسازی و تجهیز مدارس استان‌ها قرار می‌گیرد تا با اولویت مدارسی كه بدترین وضعیت را دارند،‌ گرمایش ایمن عملی شود، به قول مدیركل، زمستان همین امسال و نه دیرتر، آن هم با حذف شعله مستقیم از كلاس‌های درس.

ایمنی چقدر خرج دارد؟
دیروزكه چراغ نفتی مدرسه روستایی زهك آتش گرفت و علی را سوزاند، خیلی‌ها به این فكركردند كه یعنی نمی‌شد با برخی احتیاط‌ها چراغ آتش نگیرد و مثلا ابتدا چراغ را نفت كنند و سپس روشن، یا این كه به جای علی، معلمش كه بزرگ‌تر است این كار را بكند یا اگر علی انجام می‌دهد فوت و فن نفت به حلقوم چراغ ریختن را یادش دهند.  دیروز به این هم فكر شد كه بعد از آتش‌سوزی مدرسه اسوه زاهدان كه مدیر و معلم اهمال‌كار دستگیر شدند، چرا این درس عبرتی نشد برای مدیرمدرسه حجت پلگی كه محتاط‌تر باشد. قطعا پای اهمال كاری و برخی بی‌مبالاتی‌ها وسط است كه آتش‌سوزی در مدارس كشور این همه پر تكرار و پر تعداد است. البته مهرزاد حمیدی، معاون تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزش و پرورش اسمش را اهمال كاری نمی‌گذارد و می‌گوید اینها خطای انسانی است كه عامل70 درصد حوادث مدرسه‌ای محسوب می‌شود، خطاهایی كه ناشی از فرهنگ ایمنی، آموزش ناكافی و كمبود نظارت است.
با این حال او منكر نبود استانداردها نیست و درمورد آتش‌سوزی‌های مدارس، منكر استاندارد سیستم‌های گرمایشی. بحث كمپین همه برپا نیز همین است كه یك‌بار برای همیشه كاری شود تا بساط بخاری نفتی و گازی ازمدارس برچیده شود تا اگر فرهنگ ایمنی در كشور پایین است، لااقل اسباب ایجاد خطر در مدارس موجود نباشد.
برچیده شدن وسایل گرمایشی ناایمن از مدارس اما خرج دارد، به گفته داریوش ورناصری، معاون فنی و نظارت سازمان نوسازی و تجهیز مدارس كشور حداقل1500میلیارد تومان. او به ما گفت در كشور نزدیك به 150 هزاركلاس درس ناایمن وجود دارد كه 60 هزار مورد آنها با بخاری نفتی و بیش از 80هزارشان با بخاری گازی گرم می‌شوند كه چون از یك‌سو باعث آمدن سوخت به كلاس و از یك‌سو باعث حضور دائمی شعله در مدارس می‌شوند، هر دو ناایمن و پرخطرند.
ورناصری توضیح داد حذف بخاری‌های نفتی در اولویت اول است و برنامه دوم، حذف بخاری‌های گازی است و پس از آن استقرار بخاری‌های هرمتیك هوشمند كه به كلاس‌ها گرما می‌دهد بدون این كه اكسیژن فضا را مصرف كنند.
این وضعیت ایده‌آل اما با بودجه‌های سنواتی كه به اصلاح سیستم گرمایشی مدارس اختصاص می‌یابد، محقق نمی‌شود و این حرف ورناصری هم هست. او به ما گفت امسال از محل عوارض گاز كه عمده ترین محل تامین اعتبارات است فقط210 میلیارد تومان به این حوزه اختصاص یافته كه نگفته پیداست در مقابل نیاز واقعی كه 1500 میلیارد تومان است چه رقم كوچكی است.
بی‌تعارف باید گفت، بودجه‌های دولتی به شكلی كه تا به حال تزریق شده و گاهی كم و گاهی به وقت نیامده، نمی‌تواند مدارس كشور را ایمن كند. پس باید عزمی فراتر از آنچه دولت دارد شكل بگیرد، شاید عزمی به شكل كمپین «همه برپا» كه همه را فرا می‌خواند، هر كسی از مردم ایران كه توانی دارد و هركسی به اندازه وسعش.