بخشش،آخرین برگ زندگی موسی
یک زندگی بی‌غل و غش و ساده تمام دارایی و آن چیزی بود که موسی از این دنیا داشت اما عمرش به دنیا باقی نبود و چوب‌خط عمرش پر شده بود. موسی عباسی، مرد 37 ساله‌ای بود که دهم تیرماه امسال بر اثر تصادف در یکی از جاده‌های زنجان جان خود را از دست داد اما اعضای بدنش نجاتگر جان تعدادی از بیمارانی شد که روی تخت بیمارستان هر لحظه با مرگ دست و پنجه نرم می‌کردند.
ابتدای جاده ارمغان خانه به سمت شهرک‌صنعتی نرسیده به بهشت‌زهرای زنجان، جایی بود که صفحه آخر کتاب عمر موسی نوشته شد. دهم تیرماه موسی سوار موتورش شد تا به گفته برادرش عیسی به کارخانه شکلات‌سازی برود که ظاهرا به تازگی در آنجا مشغول به کار شده بود اما خداوند تقدیر دیگری برای او رقم زده بود.
«ساعت 5 بعداز ظهر بود که برادرم سوار بر موتورش با یک دستگاه سمند برخورد کرد و بر اثر این سانحه، بین گاردیل و سمند گیر افتاد. پس از برخورد، جمجمه برادرم شکست و صدمه جدی دید. متاسفانه آن روز برادرم کلاه کاسکت نداشت و به همین علت جمجمه‌اش به‌شدت آسیب دید. ما تا یک هفته از این موضوع بی‌اطلاع بودیم. در این بین، مستاجری داشتیم که از موضوع تصادف برادرم اطلاع داشت. در این مدت بارها به بیمارستان مراجعه کرده اما به او اجازه ورود نداده‌بودند. او بعد از مدتی،تصادف برادرم را به ما خبر داد. بعد هم از طرف بیمارستان موسوی زنجان با ما تماس گرفتند و گفتند بیمار مجهول‌الهویه‌ای در بیمارستان بستری است و از ما درخواست کردند برای شناسایی به آنجا برویم که رفتیم و شناسایی کردیم. من تعجب می‌کنم با وجود تمام مدارک شناسایی و کارت بانکی که در جیب برادرم بود و حتی موتور به نام خودش بود، چرا پس از گذشت یک هفته از حادثه، آن را به ما اطلاع دادند؟»
پزشک معالج موسی به خانواده او گفت مغز موسی دیگر فعالیت ندارد و در نهایت او تنها یک هفته زنده است: «دکتر به ما گفت سه پزشک برادرمان را معاینه کرده و گفته‌اند مغز موسی یک مرحله از کما جلوتر است. الان بهترین زمان اهدای عضو موسی است و تا زمانی‌که اعضای بدنش از کار نیفتاده‌اند، باید سریع تصمیم‌گیری کنید.» او گفت: «سه پزشک هم از بیمارستان سینا قرار است برادرم را معاینه کنند و در مورد وضعیت جسمی او نظر قطعی بدهند تا اگر نجات پیدا می‌کند، درمان را ادامه دهند و اگر هم قابل برگشت نیست، به اهدای اعضای بدنش اقدام کنیم. در تهران هم با پزشکان صحبت کردم و آنها هم گفتند موسی شانس برگشت ندارد. برادر و خواهرم فرم اهدای عضو را امضا کرده و گفته‌بودند پزشکان می‌توانند سه عضو بدن او را به بیماران نیازمند پیوند بزنند اما من نوشتم پزشکان می‌توانند تمام اعضای قابل استفاده برادرم حتی تاندون‌ها و چشم‌هایش را به بیماران پیوند بزنند. خانواده‌ای هم در بیمارستان به من گفتند با این کارتان علاوه بر کمک به بیماران نیازمند ، خیر و ثواب آخرت را هم برای موسی ذخیره می‌کنید.»
پس از تصمیم قطعی خانواده و امضای فرم رضایتنامه، 16 تیرماه اعضای بدن موسی به بیماران اهدا شد و روز بعد پیکر او به خاک سپرده‌شد.
ابتدای جاده ارمغان خانه به سمت شهرک‌صنعتی نرسیده به بهشت‌زهرای زنجان، جایی بود که صفحه آخر کتاب عمر موسی نوشته شد. دهم تیرماه موسی سوار موتورش شد تا به گفته برادرش عیسی به کارخانه شکلات‌سازی برود که ظاهرا به تازگی در آنجا مشغول به کار شده بود اما خداوند تقدیر دیگری برای او رقم زده بود.
«ساعت 5 بعداز ظهر بود که برادرم سوار بر موتورش با یک دستگاه سمند برخورد کرد و بر اثر این سانحه، بین گاردیل و سمند گیر افتاد. پس از برخورد، جمجمه برادرم شکست و صدمه جدی دید. متاسفانه آن روز برادرم کلاه کاسکت نداشت و به همین علت جمجمه‌اش به‌شدت آسیب دید. ما تا یک هفته از این موضوع بی‌اطلاع بودیم. در این بین، مستاجری داشتیم که از موضوع تصادف برادرم اطلاع داشت. در این مدت بارها به بیمارستان مراجعه کرده اما به او اجازه ورود نداده‌بودند. او بعد از مدتی،تصادف برادرم را به ما خبر داد. بعد هم از طرف بیمارستان موسوی زنجان با ما تماس گرفتند و گفتند بیمار مجهول‌الهویه‌ای در بیمارستان بستری است و از ما درخواست کردند برای شناسایی به آنجا برویم که رفتیم و شناسایی کردیم. من تعجب می‌کنم با وجود تمام مدارک شناسایی و کارت بانکی که در جیب برادرم بود و حتی موتور به نام خودش بود، چرا پس از گذشت یک هفته از حادثه، آن را به ما اطلاع دادند؟»
پزشک معالج موسی به خانواده او گفت مغز موسی دیگر فعالیت ندارد و در نهایت او تنها یک هفته زنده است: «دکتر به ما گفت سه پزشک برادرمان را معاینه کرده و گفته‌اند مغز موسی یک مرحله از کما جلوتر است. الان بهترین زمان اهدای عضو موسی است و تا زمانی‌که اعضای بدنش از کار نیفتاده‌اند، باید سریع تصمیم‌گیری کنید.» او گفت: «سه پزشک هم از بیمارستان سینا قرار است برادرم را معاینه کنند و در مورد وضعیت جسمی او نظر قطعی بدهند تا اگر نجات پیدا می‌کند، درمان را ادامه دهند و اگر هم قابل برگشت نیست، به اهدای اعضای بدنش اقدام کنیم. در تهران هم با پزشکان صحبت کردم و آنها هم گفتند موسی شانس برگشت ندارد. برادر و خواهرم فرم اهدای عضو را امضا کرده و گفته‌بودند پزشکان می‌توانند سه عضو بدن او را به بیماران نیازمند پیوند بزنند اما من نوشتم پزشکان می‌توانند تمام اعضای قابل استفاده برادرم حتی تاندون‌ها و چشم‌هایش را به بیماران پیوند بزنند. خانواده‌ای هم در بیمارستان به من گفتند با این کارتان علاوه بر کمک به بیماران نیازمند ، خیر و ثواب آخرت را هم برای موسی ذخیره می‌کنید.»
پس از تصمیم قطعی خانواده و امضای فرم رضایتنامه، 16 تیرماه اعضای بدن موسی به بیماران اهدا شد و روز بعد پیکر او به خاک سپرده‌شد.
