پرونده ای درباره افزایش خودکشی با قرص برنج
رنج برنج
همه چیز با استرس شروع می‌شود، با تلاش برای زنده ماندن و با خط صاف نوار قلب و صدای شیون و ناله تمام می‌شود. وقتی به بیمارستان منتقل می‌شوند تازه می‌فهمند چه اشتباهی كردند و پشیمانی آنجا سودی برایشان ندارد. شنیده بودند قرص برنج خطرناك است اما فكر نمی‌كردند، این راه جای پشیمانی ندارد و باید تا آخر راه را بروند؛ راهی كه مسیر آن را آنها تعیین نمی‌كنند، بلكه قرص برنج
رقم زننده سرنوشت آنهاست.
حوالی غروب وارد بخش اورژانس بیمارستان می‌شویم. چند دقیقه بعد دختر جوانی را به بخش مسمومان منتقل می‌كنند. مادرش به دكتر می‌گوید؛ قرص برنج
خورده است. پزشكان برای نجات دختر از مرگ تلاش می‌كنند. دكتر مخصوص مسمومیت وارد اتاق می‌شود. بعد از معاینه دختر دارویی تجویز می‌كند. از رفتارش معلوم است امیدی به زنده ماندن دختر ندارد.
دختر جوان هم متوجه این موضوع شده و با التماس از دكتر می‌خواهد كمك كند او زنده بماند. پرستاری آرامش می‌كند.
دختر در حالی كه هنوز وضعیتش عادی است به پرستار می‌گوید؛ سه سال قبل با هم دوست شدیم. قرار بود با هم ازدواج كنیم. هر كاری كه بگویی برایش انجام دادم، اما آخرش دعوا شد و قهر. فكر كردم مثل همیشه
بر می‌گردد اما این‌بار برنگشت. تصمیم گرفتم او را بترسانم. رفتم قرص برنج خریدم، پیامك دادم كه از دوری او خسته شده‌ام اگر تا
یك ساعت دیگر با من تماس نگیرد، خودكشی می‌كنم. تماس نگرفت و قرص را خوردم تا بفهمد تهدیدم جدی است.
خورشید در حال بالا آمدن است كه حال او رو به وخامت می‌رود و تلاش پزشكان و پرستاران برای نجات جانش بی‌نتیجه می‌ماند.
«می‌خواهم زنده بمانم» جمله مشترك افرادی است كه با قرص برنج خودكشی می‌كنند. آنها فقط برای ترساندن دیگران اقدام به خوردن این قرص می‌كنند، اما راه برگشتی برایشان نمی‌ماند.
دكتر غلامعلی جعفری، متخصص سم‌شناسی در این باره می‌گوید:
قرص برنج سمی است كه روی سلول‌ها تاثیر بدی می‌گذارد و تنفس سلولی را از بین می‌برد و باعث آسیب جدی به اعضا و ارگان‌های دیگر بدن مثل كلیه‌ها و قلب می‌شود.
مرگ با قرص برنج بسیار دردناك است و فرد عطش زیادی به آب دارد.
در این مرگ فرد تا زمانی كه زنده است هوشیار و بیدار بوده و سوزش بدی در بدن خود احساس می‌كند.
براساس علامت‌های بالینی فرد دچار خستگی و كمبود اكسیژن می‌شود، طوری كه بدنش رو به كبودی رفته و دچار خفگی سلولی خواهد شد. این روندی غیر‌قابل برگشت است و مسمومیت با قرص برنج برابر با مرگ است.
وی افزود: اغلب قربانیان كمتر از
30 سال دارند و طی سال‌های اخیر خودكشی با قرص برنج افزایش داشته است. طوری‌كه در یكی از بیمارستان‌هایی كه در آن مشغول به كار هستم در یك ماه حدود شش نفر كه اغلب آنها خانم بودند، بر اثر مسمومیت با
قرص برنج جان باختند.
این متخصص با اشاره به راه‌های پیشگیری از مرگ با قرص برنج گفت: بهترین راه این است فردی كه با قرص برنج خودكشی كرده سریع به نزدیك‌ترین بیمارستان منتقل شود. انتقال او به مطب و درمانگاه باعث وقت كشی خواهد شد. به فردی كه قرص برنج خورده است به هیچ عنوان نباید مایعات داد، زیرا ماهیت این قرص در معده ایجاد گاز است كه این گاز به ریه‌ها راه یافته و در بین سلول‌ها پخش می‌شود. خوردن آب این روند را تسریع می‌كند. البته دادن جوش‌شیرین یا پرمنگنات پتاسیم به فرد مسموم، تنها راه پیش درمانی است.
وی در مورد زمان مسمومیت و مرگ بر اثر مصرف این قرص گفت:« معمولا افراد زیر
24 ساعت فوت می‌كنند كه زمان مرگ بستگی به ایرانی یا خارجی بودن قرص، تاریخ مصرف، میزان مقاومت فرد و تعداد آن دارد.»
دو دختر را به بخش منتقل می‌كنند. آنها هم قرص برنج خورده‌اند.
یکی از آنها قبل از رسیدن به بیمارستان جان باخته بود. دیگری حدود 15 سال دارد و پزشكان در تلاش هستند او را نجات دهند. آن‌طور كه خانواده‌شان می‌گویند؛ برای رفتن به پارك از خانه خارج شدند و پیكر نیمه جان آنها را روی صندلی پیدا كردند. در نامه‌ای نوشته بودند از این زندگی خسته
شده اند و برای همین خودكشی كرده‌اند.
تلاش برای نجات دومین دختر هم بی‌نتیجه است و نوار قلب او هم خطی صاف می‌شود.
ساغر از معدود مصرف‌كنندگان قرص برنج است كه زنده مانده است. خودش می‌گوید:
به خاطر مشكلاتی كه با شوهرم داشتم، تصمیم به خودكشی گرفتم. به همین خاطر به چند عطاری رفتم تا یكی از آنها به من قرص را فروخت. البته خودش نفروخت و من را به یك دلال دارو معرفی كرد. آن مرد وقتی فهمید قرص برنج می‌خواهم، گفت یك قرص دارم چینی بخوری راحت می‌میری.
یكی هم دارم كه زنده می‌مانی. به خاطر این‌كه امیدی به زندگی نداشتم چینی خریدم . قرص را كه خوردم، موضوع را به شوهرم گفتم و او سریع من را به بیمارستان منتقل كرد و زنده ماندم.
با وجود این به نظر می‌رسد آشنایی با خطرات قرص برنج و انگیزه‌های خودكشی در جامعه می‌تواند باعث كاهش آمار قربانیان شود كه این هفته در پرونده‌ای ویژه، خودكشی با قرص برنج را بررسی می‌كنیم.
رقم زننده سرنوشت آنهاست.
حوالی غروب وارد بخش اورژانس بیمارستان می‌شویم. چند دقیقه بعد دختر جوانی را به بخش مسمومان منتقل می‌كنند. مادرش به دكتر می‌گوید؛ قرص برنج
خورده است. پزشكان برای نجات دختر از مرگ تلاش می‌كنند. دكتر مخصوص مسمومیت وارد اتاق می‌شود. بعد از معاینه دختر دارویی تجویز می‌كند. از رفتارش معلوم است امیدی به زنده ماندن دختر ندارد.
دختر جوان هم متوجه این موضوع شده و با التماس از دكتر می‌خواهد كمك كند او زنده بماند. پرستاری آرامش می‌كند.
دختر در حالی كه هنوز وضعیتش عادی است به پرستار می‌گوید؛ سه سال قبل با هم دوست شدیم. قرار بود با هم ازدواج كنیم. هر كاری كه بگویی برایش انجام دادم، اما آخرش دعوا شد و قهر. فكر كردم مثل همیشه
بر می‌گردد اما این‌بار برنگشت. تصمیم گرفتم او را بترسانم. رفتم قرص برنج خریدم، پیامك دادم كه از دوری او خسته شده‌ام اگر تا
یك ساعت دیگر با من تماس نگیرد، خودكشی می‌كنم. تماس نگرفت و قرص را خوردم تا بفهمد تهدیدم جدی است.
خورشید در حال بالا آمدن است كه حال او رو به وخامت می‌رود و تلاش پزشكان و پرستاران برای نجات جانش بی‌نتیجه می‌ماند.
«می‌خواهم زنده بمانم» جمله مشترك افرادی است كه با قرص برنج خودكشی می‌كنند. آنها فقط برای ترساندن دیگران اقدام به خوردن این قرص می‌كنند، اما راه برگشتی برایشان نمی‌ماند.
دكتر غلامعلی جعفری، متخصص سم‌شناسی در این باره می‌گوید:
قرص برنج سمی است كه روی سلول‌ها تاثیر بدی می‌گذارد و تنفس سلولی را از بین می‌برد و باعث آسیب جدی به اعضا و ارگان‌های دیگر بدن مثل كلیه‌ها و قلب می‌شود.
مرگ با قرص برنج بسیار دردناك است و فرد عطش زیادی به آب دارد.
در این مرگ فرد تا زمانی كه زنده است هوشیار و بیدار بوده و سوزش بدی در بدن خود احساس می‌كند.
براساس علامت‌های بالینی فرد دچار خستگی و كمبود اكسیژن می‌شود، طوری كه بدنش رو به كبودی رفته و دچار خفگی سلولی خواهد شد. این روندی غیر‌قابل برگشت است و مسمومیت با قرص برنج برابر با مرگ است.
وی افزود: اغلب قربانیان كمتر از
30 سال دارند و طی سال‌های اخیر خودكشی با قرص برنج افزایش داشته است. طوری‌كه در یكی از بیمارستان‌هایی كه در آن مشغول به كار هستم در یك ماه حدود شش نفر كه اغلب آنها خانم بودند، بر اثر مسمومیت با
قرص برنج جان باختند.
این متخصص با اشاره به راه‌های پیشگیری از مرگ با قرص برنج گفت: بهترین راه این است فردی كه با قرص برنج خودكشی كرده سریع به نزدیك‌ترین بیمارستان منتقل شود. انتقال او به مطب و درمانگاه باعث وقت كشی خواهد شد. به فردی كه قرص برنج خورده است به هیچ عنوان نباید مایعات داد، زیرا ماهیت این قرص در معده ایجاد گاز است كه این گاز به ریه‌ها راه یافته و در بین سلول‌ها پخش می‌شود. خوردن آب این روند را تسریع می‌كند. البته دادن جوش‌شیرین یا پرمنگنات پتاسیم به فرد مسموم، تنها راه پیش درمانی است.
وی در مورد زمان مسمومیت و مرگ بر اثر مصرف این قرص گفت:« معمولا افراد زیر
24 ساعت فوت می‌كنند كه زمان مرگ بستگی به ایرانی یا خارجی بودن قرص، تاریخ مصرف، میزان مقاومت فرد و تعداد آن دارد.»
دو دختر را به بخش منتقل می‌كنند. آنها هم قرص برنج خورده‌اند.
یکی از آنها قبل از رسیدن به بیمارستان جان باخته بود. دیگری حدود 15 سال دارد و پزشكان در تلاش هستند او را نجات دهند. آن‌طور كه خانواده‌شان می‌گویند؛ برای رفتن به پارك از خانه خارج شدند و پیكر نیمه جان آنها را روی صندلی پیدا كردند. در نامه‌ای نوشته بودند از این زندگی خسته
شده اند و برای همین خودكشی كرده‌اند.
تلاش برای نجات دومین دختر هم بی‌نتیجه است و نوار قلب او هم خطی صاف می‌شود.
ساغر از معدود مصرف‌كنندگان قرص برنج است كه زنده مانده است. خودش می‌گوید:
به خاطر مشكلاتی كه با شوهرم داشتم، تصمیم به خودكشی گرفتم. به همین خاطر به چند عطاری رفتم تا یكی از آنها به من قرص را فروخت. البته خودش نفروخت و من را به یك دلال دارو معرفی كرد. آن مرد وقتی فهمید قرص برنج می‌خواهم، گفت یك قرص دارم چینی بخوری راحت می‌میری.
یكی هم دارم كه زنده می‌مانی. به خاطر این‌كه امیدی به زندگی نداشتم چینی خریدم . قرص را كه خوردم، موضوع را به شوهرم گفتم و او سریع من را به بیمارستان منتقل كرد و زنده ماندم.
با وجود این به نظر می‌رسد آشنایی با خطرات قرص برنج و انگیزه‌های خودكشی در جامعه می‌تواند باعث كاهش آمار قربانیان شود كه این هفته در پرونده‌ای ویژه، خودكشی با قرص برنج را بررسی می‌كنیم.
