هر چند مردم افغانستان همچون ایرانیان به زبان فارسی صحبت می‌كنند، ولی برخی تفاوت‌ها در گویش‌های رایج در ایران و افغانستان گاهی زمینه‌سازتفاوت‌هایی فاحش و چشمگیر میان این دو گویش می‌شود. جعفریان در تشریح یكی از این تفاوت‌های فاحش می‌نویسد: «امشب هیچ‌كس نمی‌داند چه خبر است، اما مقررات ورود و خروج بسیار سخت‌تر شده و هنگام ورود تمام وسایل ما را می‌گردند. موقع تفتیش وسایلمان، همراهان افغان ما كلی از من و افخمی عذرخواهی می‌كنند. قدسی [یكی از مقامات ارشد دولت افغانستان] سر می‌رسد و برای رئیس آنها شرح می‌دهد: «اِنه [=اینها] امی نفر آمو فلم آمر صاحبه جور كده! [= همین فرد همان فیلم احمد شاه مسعود را ساخته است] فرمانده ماموران به سمت من می‌آید و به قول افغان‌ها «بغل‌كشی» می‌كند و می‌گوید: «مَه خودِم خوب ای مرتكه رَ می‌شناسم!» پیش پیش بگویم كه «مرتكه» در افغانستان لفظ احترام است و نه لفظ توهین. سال‌ها پیش با یكی از دوستان به سفر افغانستان رفته بودیم، هر جا عده‌ای می‌خواستند ما را به جمع دیگری معرفی كنند، یكی از آن میان می‌گفت: «ای دو تا مرتكه جورنالیست [=خبرنگار] از اِران آمدن!»