كولبری كه شغل نیست
اآمانجب، جوان روشنی است. اهل روستای آلمانه مریوان است و در خوابگاه مدرسه سروآباد زندگی می‌كند. آخرهفته‌ها می‌رود برای كولبری مثل خیلی از هم مدرسه‌ای هایش. آمانجِ 18 ساله دانش‌آموز سال سوم رشته الكتروتكنیك است. یكی از دانش‌آموزان كولبر كه نه آماری دارند و نه آموزش و پرورشی‌ها حاضرند بودنشان را تایید كنند. اما اینها هستند؛ جوان‌هایی كه مانده‌اند سر دوراهی تحصیل و كولبری، بچه‌هایی كه در شرایط سخت هنر كرده‌اند و هنوز دانش‌آموز مانده‌اند.
می‌توانم به شما بگویم دانش‌آموز كولبر؟
بله، من همین هستم.
چه رشته‌ای می‌خوانی؟
شاخه فنی حرفه ای، رشته الكتروتكنیك.
چند سال است كولبری می‌كنی؟
دو سال و نیم می‌شود.
چرا رفتی سراغ این كار؟
نداری و بدبختی، وگرنه كولبری شغل نیست.
خرج خانه می‌دهی؟
پدرم دیسك كمر دارد و نمی‌تواند كار كند. اگر هم بكند به اندازه نیاز خانواده است . برای همین من باید خرج خودم را دربیاورم.
كی می‌روی كولبری؟
پنجشنبه‌ها و جمعه ها.
هر هفته می‌روی؟
یك موقع نمی‌گذارند برویم كولبری. بعضی وقت‌ها هم كه به خاطر بارندگی نمی‌شود.
آخرین بار كه رفتی كی بود؟
هفته گذشته. اگر خدا قوت دهد همه آخر هفته‌ها را می‌روم.
بچه‌های مدرسه‌تان می‌روند كولبری؟
بله، اكثرشان می‌روند.
وضعیت كار و بار چطور است؟
كرایه كول تابستان‌ها ارزان‌تر است، ولی زمستان‌ها كه كار سخت‌تر است بیشتر می‌شود. زمستان‌ها می‌توانیم هر روز 200 یا 210 هزار تومان بیاوریم.
شما چقدر بار برمی‌داری؟
30 تا 35 كیلو. اگر سرحال باشی می‌توانی بیشتر هم بیاوری.
چه وقت‌هایی سرحالی؟
ما كه در زندگی مان اصلا سرحال نیستیم، اما وقتی جو می‌گیردمان و با رفقا در مسیر شوخی می‌كنیم سرحال هستیم.
از كولبری تا به حال آسیب دیده‌ای؟
الان نه، ولی می‌دانم در آینده حتما آسیب می‌بینم.
این نگرانت نمی‌كند؟
ما امیدی به زندگی مان نمانده، مجبوریم دیگر.
چرا امیدی ندارید؟
در روستای آلمانه كسی را داریم كه دكتری دارد، ولی به خاطر این كه بیكار مانده می‌رود گچكاری.
یعنی با دیدن درس خوانده‌های بیكار ناامید می‌شوید؟
خب اگر ما هم درس بخوانیم و بیكار بمانیم آن وقت چه.
اگر این‌طور است چرا مثل خیلی‌های دیگر ترك تحصیل نكرده‌ای؟
دوست ندارم ترك تحصیل كنم، به درس علاقه دارم.
نظر مدیر و معلم مدرسه درباره این كه بچه‌ها كولبرهستند، چیست؟
تاسف و ناراحتی. چهار روز هم به اعتراض نسبت به این وضع سركلاس نرفتیم.
تابه حال به این فكر كرده‌ای شاید بتوانی مثل آدم‌هایی كه توانسته‌اند بر سرنوشتشان مسلط شوند تو هم مسیر
زندگی ات را تغییر بدهی؟
بله، فكر كرده‌ام. زیاد هم فكر كرده‌ام. آخر سر همه‌چیز می‌شود سرمایه و دارایی كه نداریم.
بالاخره با درس‌ات می‌خواهی چه كار كنی؟
تا وقتی توان مالی و جسمی داشته باشم درس می‌خوانم. این را به والدینم هم گفته‌ام. اما اگر سرمایه نداشته باشی چه فایده. چند سال درس بخوانی و بشوی سربار جامعه.
فكر می‌كنی كولبری آینده‌دار است؟
مسلما نه، كولبری اصلا شغل نیست.
پس اگر بخوانی بین درس خواندن و كولبری بالاخره یكی را انتخاب كنی چه می‌كنی؟
درس را انتخاب می‌كنم. نمی‌خواهم كولبری شغل آینده‌ام باشد، چون یك روز هست و یك روز نیست، می‌دانم مسیر كولبری را هم بالاخره می‌بندند. اگر خدا كمك كند شاید بتوانم مغازه‌ای باز كنم و در رشته خودم كار كنم.
