ردپای مرگبار گردشگران پلاستیكی
رودخانه پلاستیكی، جنگل‌پلاستیكی، دریای پلاستیكی و كوهستان پلاستیكی؛ اینها اسباب‌بازی‌هایی نیست كه برای تولد كودك‌تان به فكر تهیه‌شان باشید؛ طبیعت پلاستیكی مدتی است كه به دست مسافران پلاستیكی خلق می‌شود، مسافرانی كه تصور می‌كنند چاردیواری خانه و اتاقك خودرویشان تنها محل زیست آنهاست و به‌همین دلیل ابایی از تخریب محیط‌زیست ندارند.
البته همین ابتدای كار باید حساب‌گردشگران مسؤولیت‌پذیر را از مسافران پلاستیكی جدا كرد، چراكه كم نیستند افراد عاشق طبیعتی كه از تخریب محیط‌زیست دل‌شان خون است، اما چه كنند كه تعدادشان هنوز در برابر لشكر گردشگران پلاستیكی اندك است.
اواخر تعطیلات نوروزی سال‌گذشته تصاویر زیادی از رودخانه‌های غرق در بطری پلاستیكی و جنگل‌هایی كه پلاستیك شاخ و برگ درختانشان را پوشانده بود مخابره شد، صحنه‌هایی تلخ كه زوال طبیعت را در فصل رویش زندگی به تصویر می‌كشید.
به احتمال زیاد همین حالا كه مشغول خواندن این نوشته هستید مسافران زیادی شال و كلاه كرده‌اند تا به شمال كشور سفر كنند؛ سال گذشته مقصد حدود 13میلیون مسافر استان‌های شمالی كشور بود، مسافرانی كه ركورد تولید زباله را در شمال كشور هر سال جابه‌جا می‌كنند. مدیركل محیط‌زیست مازندران سال گذشته گفت كه سرانه تولید زباله در شهرهای شمالی كشور روزانه حدود 3000تن است، اما با ورود مسافران نوروزی این عدد به 4000تن در روز می‌رسد.
نگران‌كننده‌تر از حجم بالای تولید زباله در شمال كشور محل دپوی آنهاست، دفن كوه‌های زباله در دل‌جنگل‌های كشور بحرانی است كه تاكنون جدی گرفته نشده. شیرابه‌هایی كه از این كوه‌ها جاری می‌شود برای محیط‌زیست حكم تیر خلاص را دارد، چراكه هر لیتر شیرابه زباله حدود 6000 لیتر از منابع آب را آلوده می‌كند.
جنگل و رودخانه پلاستیكی تنها سهم طبیعت از مسافران پلاستیكی نیست، این مسافران تخریبگر ردپای ناگوارتری نیز از خود به‌جای می‌گذارند وقتی گذر این مسافران به جاده‌هایی می‌افتد كه از زیستگاه‌های حیات‌وحش عبور می‌كند باید انتظار افزایش آمار تصادف خودرو با گونه‌های جانوری را نیز داشت، چراكه آنها به تابلوهایی كه در این خصوص هشدار می‌دهند توجهی نمی‌كنند. این درحالی است كه مسافران مسؤولیت‌پذیر می‌دانند كه هنگام عبور از زیستگاه گونه‌هایی مانند یوزپلنگ باید حداكثر سرعت خودروشان 60كیلومتر در ساعت باشد تا از خطر تصادفات جاده‌ای كه 70درصد علت مرگ و میر گوشتخواران را به خود اختصاص داده، كاسته شود.
شرایط شكننده محیط‌زیست كشور و این كه سازمان‌های مسؤول دراین بین كم‌كاری می‌كنند بر هیچ‌كس پوشیده نیست. به همین دلیل گردشگران برای حفظ محیط‌زیستی كه به خود آنها تعلق دارد باید دست‌كم حداقل‌ها را رعایت كنند و اگر گذرشان به جنگل، دریا یا حاشیه رودخانه‌ای می‌افتد بجز ردپای‌شان چیزی باقی نگذارند یا از خرید سوغاتی‌هایی كه با مرگ حیات‌وحش یا تخریب محیط‌زیست ساخته می‌شود اجتناب كنند مانند مرجان، ماهی‌های بادكنكی و ستاره‌های دریایی كه در خواب سازمان حفاظت محیط‌زیست در جنوب كشورمان به مسافران نوروزی عرضه می‌شود.
البته همین ابتدای كار باید حساب‌گردشگران مسؤولیت‌پذیر را از مسافران پلاستیكی جدا كرد، چراكه كم نیستند افراد عاشق طبیعتی كه از تخریب محیط‌زیست دل‌شان خون است، اما چه كنند كه تعدادشان هنوز در برابر لشكر گردشگران پلاستیكی اندك است.
اواخر تعطیلات نوروزی سال‌گذشته تصاویر زیادی از رودخانه‌های غرق در بطری پلاستیكی و جنگل‌هایی كه پلاستیك شاخ و برگ درختانشان را پوشانده بود مخابره شد، صحنه‌هایی تلخ كه زوال طبیعت را در فصل رویش زندگی به تصویر می‌كشید.
به احتمال زیاد همین حالا كه مشغول خواندن این نوشته هستید مسافران زیادی شال و كلاه كرده‌اند تا به شمال كشور سفر كنند؛ سال گذشته مقصد حدود 13میلیون مسافر استان‌های شمالی كشور بود، مسافرانی كه ركورد تولید زباله را در شمال كشور هر سال جابه‌جا می‌كنند. مدیركل محیط‌زیست مازندران سال گذشته گفت كه سرانه تولید زباله در شهرهای شمالی كشور روزانه حدود 3000تن است، اما با ورود مسافران نوروزی این عدد به 4000تن در روز می‌رسد.
نگران‌كننده‌تر از حجم بالای تولید زباله در شمال كشور محل دپوی آنهاست، دفن كوه‌های زباله در دل‌جنگل‌های كشور بحرانی است كه تاكنون جدی گرفته نشده. شیرابه‌هایی كه از این كوه‌ها جاری می‌شود برای محیط‌زیست حكم تیر خلاص را دارد، چراكه هر لیتر شیرابه زباله حدود 6000 لیتر از منابع آب را آلوده می‌كند.
جنگل و رودخانه پلاستیكی تنها سهم طبیعت از مسافران پلاستیكی نیست، این مسافران تخریبگر ردپای ناگوارتری نیز از خود به‌جای می‌گذارند وقتی گذر این مسافران به جاده‌هایی می‌افتد كه از زیستگاه‌های حیات‌وحش عبور می‌كند باید انتظار افزایش آمار تصادف خودرو با گونه‌های جانوری را نیز داشت، چراكه آنها به تابلوهایی كه در این خصوص هشدار می‌دهند توجهی نمی‌كنند. این درحالی است كه مسافران مسؤولیت‌پذیر می‌دانند كه هنگام عبور از زیستگاه گونه‌هایی مانند یوزپلنگ باید حداكثر سرعت خودروشان 60كیلومتر در ساعت باشد تا از خطر تصادفات جاده‌ای كه 70درصد علت مرگ و میر گوشتخواران را به خود اختصاص داده، كاسته شود.
شرایط شكننده محیط‌زیست كشور و این كه سازمان‌های مسؤول دراین بین كم‌كاری می‌كنند بر هیچ‌كس پوشیده نیست. به همین دلیل گردشگران برای حفظ محیط‌زیستی كه به خود آنها تعلق دارد باید دست‌كم حداقل‌ها را رعایت كنند و اگر گذرشان به جنگل، دریا یا حاشیه رودخانه‌ای می‌افتد بجز ردپای‌شان چیزی باقی نگذارند یا از خرید سوغاتی‌هایی كه با مرگ حیات‌وحش یا تخریب محیط‌زیست ساخته می‌شود اجتناب كنند مانند مرجان، ماهی‌های بادكنكی و ستاره‌های دریایی كه در خواب سازمان حفاظت محیط‌زیست در جنوب كشورمان به مسافران نوروزی عرضه می‌شود.
