در نشست تخصصی آسیبشناسی موسیقی مطرح شد
گلایه از هنرمندان موسیقی در برابر عملیات«وعده صادق»
همزمان با هفته هنر انقلاب نشست تخصصی آسیبشناسی موسیقی در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی 28 فروردین به میزبانی مرکز موسیقی حوزه هنری انقلاب اسلامی و سخنرانی مسعود کوثری و رضا مهدوی در سالن جلسات اندیشکده ادبیات پایداری برگزار شد.
مسعود کوثری، استاد دانشگاه تهران در ابتدای این نشست که با کارشناسی و اجرای پدرام جوادزاده برگزار شد، ضمن ارائه توضیحاتی از وضعیت موسیقی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی گفت: متاسفانه بازار اقتصادی و سیاستهای هنری برخی دولتها پس از پیروزی انقلاب اسلامی چندان پر رونق نبوده و بسیاری از مدیران در این زمینه مقصرند. ما در مدیریت موسیقی ایران نتوانستیم به اقتصاد موسیقی سر و سامان دهیم و به دلیل همین اقتصاد کوچک، بسیاری از استعدادها فرصت بروز ندارند. ما در موسیقی مهاجرت پنهان نیز زیاد داریم که گاهی برخی هنرمندان ما مجبور میشوند مهاجرت کنند و ترک وطن را بپذیرند. رضا مهدوی، آهنگساز، مدرس، نوازنده و مدیر اسبق مرکز موسیقی حوزه هنری انقلاب اسلامی نیز در ابتدای صحبتهای خود با اشاره به حمله تنبیهی جمهوری اسلامی ایران گفت: موسیقیدان در واکنش اخیر نظام باید کار خودش را نشان دهد؛ چرا الان هنرمند ما در سکوت است؟ اگر هنرمندان مثل نظامیها جواب دندانشکن ندهند، قافیه را باختهاند؛ منظورم واکنشی است که مثل شهید آوینی کارستان کند. مطمئنم اگر شهید آوینی زنده بود این وضعیت را برنمیتابید چون این شهید بزرگوار واقعا موسیقیشناس بود. این هنرمند در بخش دیگری از سخنانش گفت: ما دهه ۶۰ پرباری برای موسیقی بعد از انقلاب اسلامی داشتیم. چهرههایی آمدند و جانانه با وجود محدودیتها کار کردند، با اینکه عدهای محدودیتها را برنتابیدند و رفتند و برخی خودیها که از بیگانه بدترند، بیمهری کردند. به عنوان مثال جناب استاد میرزاده نابغه موسیقی بود. این هنرمند بیش از ۷۰ درصد از آثار مرتبط با موسیقی جنگ و انقلاب را تنظیم کرد اما متاسفانه هیچ وقت اسمش نیامد و حقوقی هم نمیگرفت و چه بد که هیچ وقت هم از او تجلیل نشد. از سوی دیگر مرحوم اسفندیار قرهباغی هم قبل از انقلاب قرار بود در ایتالیا اپرا بخواند اما چون انقلابی بود، ماند و غیر از سرودهای انقلابی هیچ اثر دیگری نخواند و چه بد که از این هنرمند هیچوقت در جشنواره فجر تجلیل نشد. به نظرم این بیمهریها باعث شد، بعد از دهه ۷۰ مسیر را گم کنیم. مسعود کوثری در ادامه این نشست درباره حذف گونههای مختلف موسیقی پس از پیروزی انقلاب اسلامی مبتنی بر سلیقه موسیقایی مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی گفت: یک نگاه موزهای در بنیانگذاران مرکز حفظ و اشاعه وجود داشت که آنها به شدت روی این موضوع تمرکز داشتند که موسیقی مد نظر آنها باید باقی بماند و تغییری هم نکند. در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی نگاه خانقاهی و روحیه اهل اخوتی وجود داشت که باعث خروج هنرمندان شد. رضا مهدوی نیز با اشاره به عقبماندگی موسیقی در زمینه موسیقی پاپ بیان کرد: در اواخر دهه 70 شاهد اتفاقاتی بودیم که صدای خوانندگانش به نوعی کاور خوانندگان لسآنجلسی بود و این موضوعی بود که موجب عدم پیشرفت ما در موسیقی پاپ شد. از سوی دیگر ما در حوزه تربیت نسل جوان موسیقی پاپ غافل ماندیم و این نسل میانی ما بود که وارد جریان اصلی موسیقی پاپ شد. این در حالی است که ناکارآمدی مدیریتی و بدسلیقگی در این زمینه موجب ظهور و بروز اتفاقاتی شد که میبایست روی این موضوع هم تمرکزی داشته باشیم.