ژاوی هرناندز، بازیکن فراموش نشدنی دنیای فوتبال امشب در ورزشگاه آزادی از فوتبال خداحافظی خواهد کرد
خداحافظی با پســـر افسانه‌ای
وقتی در كاتالونیا و حومه بارسلون متولد شوی، تكلیف مشخص است. اسپانیول و خیرونا شاید گزینه‌های خوبی باشند؛ اما نه برای آنها كه سقف آرزوهایشان از ابرهای آسمان هم رد می‌شود. ژاوی هرناندز یكی از این آدم‌های بلندپرواز بود. در 11 سالگی به لاماسیا رفت و در 16 سالگی برای بارسلونا B بازی كرد و آنقدر خوب بود كه بلافاصله به تیم زیر 17 سال اسپانیا دعوت شد. این اولین جرقه برای روشن شدن یكی از زیباترین شمع‌های دنیای فوتبال بود.
یك سال بعد، در میان 23نفر تیم اصلی جایی برای خود دست و پا كرد. رفتن گواردیولا به ایتالیا میانه زمین را برای او خالی كرد؛ اما باز هم بازیكن ثابت نبود. پدرش می‌گفت تا جدایی از بارسلونا فاصله‌ای نداشت چون از نیمكت‌نشینی بدش می‌آمد؛ اما دوباره گواردیولا در زندگی‌اش نقش‌آفرینی كرد. این بار پپ بازیكنی نبود كه جایش را در تیم به او بدهد. مربی جوان آبی‌اناری‌ها، ژاوی را متقاعد كرد، بماند. آنها دست در دست هم 14 جام گرفتند و سر به آسمان ساییدند. تسلط مطلق او بر توپ، قدرت بی‌نظیرش دربازیسازی و چرخش‌های هوشمندانه و تنظیم نبض بازی تیم در دقایق مختلف، ژاوی را در دنیای فوتبال بی‌مانند كرده بود و اسپانیا به لطف بازیكنانی مانند او و اینیستا دو یورو و یك جام جهانی كسب كرد. با این حال فوتبال آنقدر بی‌رحم بود كه توپ طلای دنیا و توپ طلای اروپا را به او ندهد.
مو آناناسی فوتبال اسپانیا آنقدر توانایی داشت كه هیجان و انرژی ترانه‌های بروس اسپرینگستین را به زمین چمن بیاورد. ژاوی نه تنها در سال 2006 و 2008 كه نقش خود را در فیلم‌های تلویزیونی بازی كرد كه در تمام زندگی‌اش بهترین نقش‌ها را ایفا كرد. در زمین فوتبال مانند گوهر درخشید. درست مثل بالرین‌های متبحر می‌خرامید و چشم‌ها را خیره می‌كرد.
بازی با لاكرونیا، پایان 18 سال بازی او در بارسلونا و 22 سال حضورش در میان آبی‌اناری‌ها فقط اشك به فوتبالدوستان دنیا هدیه داد و بعید نیست كه امشب، در آخرین بازی او در زمین فوتبال، احساسی شویم، بغض كنیم و اشك بریزیم. مثل آله‌كا دختر 5 ساله و معروف جشن قهرمانی اسپانیا كه گریه‌هایش برای ژاوی، این بازیكن را مجبور كرد در یك برنامه تلویزیونی پیراهنش را به او هدیه بدهد.
مرد بزرگ دنیای فوتبال كه مدال‌ها و جام‌هایش در عرصه باشگاهی و ملی، شمردنی نیست، امشب در آزادی برای همیشه از فوتبال خداحافظی می‌كند. آسمان فوتبال امشب یكی از پرنورترین ستاره‌هایش را از دست خواهد داد. كاش این بازی به آخر نرسد.
یك سال بعد، در میان 23نفر تیم اصلی جایی برای خود دست و پا كرد. رفتن گواردیولا به ایتالیا میانه زمین را برای او خالی كرد؛ اما باز هم بازیكن ثابت نبود. پدرش می‌گفت تا جدایی از بارسلونا فاصله‌ای نداشت چون از نیمكت‌نشینی بدش می‌آمد؛ اما دوباره گواردیولا در زندگی‌اش نقش‌آفرینی كرد. این بار پپ بازیكنی نبود كه جایش را در تیم به او بدهد. مربی جوان آبی‌اناری‌ها، ژاوی را متقاعد كرد، بماند. آنها دست در دست هم 14 جام گرفتند و سر به آسمان ساییدند. تسلط مطلق او بر توپ، قدرت بی‌نظیرش دربازیسازی و چرخش‌های هوشمندانه و تنظیم نبض بازی تیم در دقایق مختلف، ژاوی را در دنیای فوتبال بی‌مانند كرده بود و اسپانیا به لطف بازیكنانی مانند او و اینیستا دو یورو و یك جام جهانی كسب كرد. با این حال فوتبال آنقدر بی‌رحم بود كه توپ طلای دنیا و توپ طلای اروپا را به او ندهد.
مو آناناسی فوتبال اسپانیا آنقدر توانایی داشت كه هیجان و انرژی ترانه‌های بروس اسپرینگستین را به زمین چمن بیاورد. ژاوی نه تنها در سال 2006 و 2008 كه نقش خود را در فیلم‌های تلویزیونی بازی كرد كه در تمام زندگی‌اش بهترین نقش‌ها را ایفا كرد. در زمین فوتبال مانند گوهر درخشید. درست مثل بالرین‌های متبحر می‌خرامید و چشم‌ها را خیره می‌كرد.
بازی با لاكرونیا، پایان 18 سال بازی او در بارسلونا و 22 سال حضورش در میان آبی‌اناری‌ها فقط اشك به فوتبالدوستان دنیا هدیه داد و بعید نیست كه امشب، در آخرین بازی او در زمین فوتبال، احساسی شویم، بغض كنیم و اشك بریزیم. مثل آله‌كا دختر 5 ساله و معروف جشن قهرمانی اسپانیا كه گریه‌هایش برای ژاوی، این بازیكن را مجبور كرد در یك برنامه تلویزیونی پیراهنش را به او هدیه بدهد.
مرد بزرگ دنیای فوتبال كه مدال‌ها و جام‌هایش در عرصه باشگاهی و ملی، شمردنی نیست، امشب در آزادی برای همیشه از فوتبال خداحافظی می‌كند. آسمان فوتبال امشب یكی از پرنورترین ستاره‌هایش را از دست خواهد داد. كاش این بازی به آخر نرسد.
ضمیمه نوجوانه
تیتر خبرها
