اغلب درباره كیفیت برنامه‌های سرگرم‌كننده چه سریال‌ها و چه مسابقه‌ها حرف زده‌اند و برای همین من می‌خواهم درباره كیفیت آگهی‌ها و تیزرهای تبلیغاتی بگویم كه میان برنامه‌ها پخش می‌شوند. این‌كه شبكه‌های ماهواره‌ای برای یك ریال چرك كف دست همه گونه محصولی را تبلیغ می‌كنند عجیب نیست چون برای آنها پول اهمیت دارد و نه صداقت آگهی دهندگان ولی در رسانه ملی باید روال دیگری را شاهد باشیم.
نباید این طور باشد كه هر محصولی فارغ از كاركردش بتواند در باكس تبلیغی رسانه ملی قرار گیرد و از آن بدتر كیفیت تیزرهایش هم یادآور تیزرهای نازل ماهواره‌ای باشد.
در رسانه ملی تبلیغات حرفه‌ای برخی برندهای قدیمی و امتحان پس داده را هم دیده‌ایم كه حتی در انتخاب نریتور و واژگان تبلیغاتی خود نیز به‌شدت وسواس به خرج داده‌اند ولی تبلیغات متوسط و ضعیف هم می‌بینیم كه باید چاره‌ای برای ارتقایشان اندیشیده شود. وقتی بالاترین مقام نظام، پیرامون اهمیت زبان معیار می‌گوید این اهمیت فقط درباره محصولات سرگرم‌كننده نیست بلكه می‌تواند كیفیت تولید تیزرهای تبلیغاتی را نشانه برود.
این‌كه تیزر یكسری محصول بهداشتی كه هیچ معلوم نیست از كدام مواد اولیه و در كجا ساخته شده‌اند با ادبیاتی فریبنده مدام از رادیو و تلویزیون پخش می‌شود جای سوال دارد. تكلیف مخاطب با ماهواره مشخص است و هیچ توقعی هم نمی‌رود ولی مخاطب از رسانه ملی توقع دارد محصولاتی را تبلیغ كند كه برای مردم هزینه‌زا نباشد.
صداقت زبانی باید ركن اصلی تبلیغات رسانه ملی باشد و رسانه ملی به آگهی‌دهندگان بفهماند این اصل را لحاظ كنند. درباره محصولات بهداشتی، رسانه ملی می‌تواند با وزارت بهداشت تعامل داشته باشد و استعلام‌های لازم را از آنها بگیرد. وظیفه وزارت بهداشت است كه پیگیر این موارد باشد و به رسانه ملی كمك كند كه آگهی‌های جعلی را پیدا و حذف كند و جلوی سودجویانی را كه با تیزرهای مملو از ادبیات دروغین قصد كلاهبرداری دارند، بگیرد.