این‌كه یك نهاد حكومتی منویاتی داشته باشد و تلاش كند آن منویاتش در عرصه سینما تحقق پیدا كند، فی نفسه اشكالی ندارد، اما به نظر من نباید حضورش در سینما مستقیم باشد. حضور مستقیم نهاد حكومتی هم از لحاظ فرهنگی و هم از لحاظ اقتصادی تاثیرات منفی خواهد داشت.
تاثیرات منفی در بخش فرهنگی این است كه برای مخاطب به محض آن‌كه معلوم شود نهادی مثل اوج كه به فلان نهاد حكومتی متصل است، این فیلم را ساخته، احساس می‌كند این یك پروپاگانداست و در برابر این محصول گارد می‌گیرد و شما عملا نمی‌توانید به نتیجه مورد نظرتان كه انتقال آن پیام بوده، دست پیدا كنید. به قول شعر معروف مولانا خوشتر آن باشد كه سر دلبران گفته آید در حدیث دیگران؛ بهتر است كه نهادهای حكومتی از این طریق اقدام كنند.
تاثیر منفی دیگر این اقدام در بخش اقتصادی است. وقتی نهادی حكومتی از طریق مجموعه‌ای مثل اوج مشغول سرمایه‌گذاری در حوزه فرهنگ و هنر می‌شود، به‌دلیل آن‌كه حضورش یك حضور اقتصادی طبیعی نیست، منابعی را در اختیار مجموعه وابسته به خود می‌كند و از او هم فقط توقع این را دارد كه فیلمی با فلان سوژه مورد نظر بسازد، بنابراین در این مدل طبیعی است كه نگاه این نهاد،‌اقتصادی نخواهد بود و این منجر به آن خواهد شد که هم قیمت تمام شده فیلم‌ها بالا برود هم بازگشت سرمایه اهمیتی نداشته باشد، پس فقط تعداد تماشاچی اهمیت پیدا می‌كند كه آن را هم می‌شود به شكل مصنوعی پدید آورد. این حضور غیرطبیعی نهادهای حكومتی در این بخش اقتصادی هنر چه در زمینه قیمت تمام شده و چه در زمینه بازگشت سرمایه اثرات مهلك اقتصادی در سینما خواهد داشت. وقتی سینماگران می‌آیند با قیمت‌های درشت برای اوج فیلمسازی می‌كنند، طبعا توقع دارند در فیلم‌های دیگر هم همین رقم‌ها را دریافت كنند و این باعث می‌شود قیمت تمام شده فیلم‌ به‌شدت بالا برود. نكته دیگر آن‌كه وقتی بازگشت سرمایه وجود نداشته باشد، دغدغه جذب تماشاگر از حالت عادی خود خارج شده و با ارائه بلیت رایگان تعداد مخاطب را بالا می‌برند. بنابراین طبیعی است كه این مخاطب مصنوعی نمی‌تواند با فیلم رابطه طبیعی داشته باشد و به تبع آن شما هم نمی‌توانید ادعا كنید به مقصودتان در دریافت صحیح پیام و تاثیرگذاری اجتماعی‌اش دست پیدا كرده‌اید. این رویه مشكلاتی را چه برای آن نهاد حكومتی و چه برای میدان طبیعی فعالیت هنری ایجاد می‌كند.