البته شغل‌هایی كه در كویر و بیابان قابلیت عملیاتی شدن داشته باشند، تنها به این موارد محدود نیستند. به طور خلاصه، می‌توان به چند مورد دیگر هم اشاراتی داشت. از جمله استفاده‌های معدنی از این نقاط. بعضاً در تپه‌ها و كوهپایه‌های این مناطق، معادنی كشف می‌شوند كه خود، هم باعث ایجاد ارزش‌افزوده‌اند و هم باعث ایجاد شغل و رونق اقتصادی برای این مناطق و البته تأمین مواد مورد نیاز برای صنایع دیگر. از این دست معادن كم نیستند. ضمن این‌كه شن و ماسه و دیگر مواد تشكیل‌دهنده كویرها و نقاط بیابانی، می‌توانند در سوله‌ها و كارگاه‌های مختلف، كاركردهای صنعتی هم پیدا كنند. این موارد بستگی به میزان دانش و كیفیت دستگاه‌ها و همت كارآفرینان دارد. از دیگر داشته‌های كویر، می‌توان به صنایع دستی اشاره كرد. ساكنان نقاط كویری و بیابانی، خاصه زنان، به دلیل زمان فراخی كه درگیرش هستند، امكان تولید صنایع دستی فراوانی را دارند. چنانچه بیشترین صنایع دستی ایران هم متعلق به مناطق كویری و نیمه‌بیابانی چون یزد و كرمان و اصفهان و ... است. جدا از این مباحث، گسترش زیرساخت‌های اینترنتی نیز به جوانان این حوزه‌ها امكان ایجاد استارتاپ‌های ریز و درشت را داده؛ درست مثل استارتاپی كه چند بانوی یزدی برای مدیریت رانندگان ترانزیتی و كامیون‌های سنگین و نیمه‌سنگین راه انداخته‌اند.