چقدر ممکن است رفتار ایران در مقابل اروپا و اینستکس و گامی که قرار است در 16 تیر از سوی ایران برداشته شود تحت تاثیر تحولات داخلی و رقابت‌های سیاسی قرار گیرد؟ به نظر می‌رسد بعضی جریان‌های سیاسی به هر قیمتی به دنبال توافق ایران و اروپا برای ادامه برجام هستند.
مسؤولان کشورمان به لحاظ این‌که برجام برای اروپا به لحاظ حیثیتی و سیاسی اهمیت دارد نباید از راهبردی که در پیش گرفته‌اند عقب‌نشینی کنند. در این مسیر نیز باید بدانیم که تهدیدها و تطمیع‌های اروپاییان بلوف است و ایران باید به استفاده از این اهرم فشار خود(کاهش تعهدات برجامی) که در این مدت کوتاه نیز کارایی آن ثابت شده ادامه دهد.
مقامات کشورمان نباید از تحلیل برخی تحلیلگران داخلی مبنی بر این‌که در صورت ادامه مسیر ایران، اروپاییان پرونده ایران را به شورای امنیت می‌برند بترسند، چرا که اروپا به این زودی چنین اقدامی نخواهد کرد زیرا سرمایه اجتماعی و حیثیتی در ماندن برجام دارند.
به همین دلیل تاکید می‌کنم حتی اگر ایران به نصف تعهدات برجامی خود نیز عمل کند باز به سود اروپا است. به همین جهت تلاش می‌کنند ایران را به بیشترین تعهدات با کمترین هزینه برای خود وادار کنند.  
ایران با مسیری که در پیش گرفته می‌تواند اروپا را وادار کند که به ایران هم حد قابل قبولی از بهره‌مندی از برجام را بدون خارج شدن از آن برسانند.
بر این اساس ایران اعلام می‌کند برجام را قبول داشته اما براساس خود برجام تا زمانی‌که اروپا میوه‌ای از درخت برجام به ایران ندهد ایران نیز آنها را به سمت استفاده از سایه برجام می‌کشاند و نه میوه آن.