بهترین راه ورود به زندگی آحاد جامعه حرف زدن درباره واقعیات جامعه است كه هرچقدر این واقعه‌نگاری اجتماعی بهتر و باقوت‌تر باشد، راحت‌تر می‌توان به بدنه جامعه نفوذ كرد. رسانه ملی هم چاره‌ای ندارد جز آن كه به بدنه جامعه نفوذ كند و فاصله و به اصطلاح شكافی كه با مردم دارد را به همین طریق پر كند.
آنچه رسانه ملی را با آن می‌شناسند، سریال‌هایش است كه بعضا حتی شبكه‌های لس‌آنجلسی هم آنها را پخش می‌كنند پس هر چقدر این سریال‌ها جذاب‌تر و واقعی‌تر باشد رسانه ملی مخاطب بیشتری خواهد داشت. معیشت مردم و كمبودهای اقتصادی در همه سطوح می‌تواند دستمایه تولید سریال‌های متفاوت و در گونه‌های مختلف باشد؛ البته در مورد مشكلات اجتماعی در میزگردها صحبت می‌شود، ولی در سریال‌ها به صورت جدی به این مشكلات پرداخته نمی‌شود و همیشه به‌صورت حاشیه‌ای به این موضوع پرداخته می‌شود پس جای كار دارد كه تلویزیون به این موضوعات جدی‌تر بپردازد.
این موضوعی است كه بسیار جا دارد كه به صورت جدی در سریال‌ها به آن پرداخته شود، چون حكایت گرفتاری‌های اجتماعی همیشه بوده و هست و احتمالا خواهد بود و برای همین خیلی راحت می‌توانند در این مورد سریال بسازند.  حالا حتما نباید سریال‌های دنباله‌دار بسازند، بلكه می‌توانند با تولید مجموعه‌های آیتمیك مسائل را واكاوی كنند. برای مثال به صورت بخش‌هایی ده‌دقیقه‌ای با طنازی هم كه شده طرح مسأله شود. مخاطب ایرانی، مخاطب شریف و علاقه‌مندی است كه همواره اخلاقیات را ترجیح داده است؛ پس اگر سراغ رسانه‌های جایگزین می‌رود، فقط به‌خاطر این است كه حرف دلش در رسانه ملی نیست.
اگر رسانه ملی همان‌طور كه وظیفه‌اش می‌داند اخبار داخل و خارج را به لحظه مخابره كند، تصمیم بگیرد مسائل اجتماعی را هم به روز دراماتیك كند، یقینا مخاطبان لحظه‌ای رسانه ملی را رها نمی‌كنند و این امر بر قدرت رسانه ملی خواهد افزود.