كم پیش می‌آید كه سریالی تولید شود كه به بررسی مسائل مبتلابه مردم بپردازد و وقتی هم بعد از مدت‌ها یك سریال سیاسی مثل «گاندو» می‌سازند كه لااقل برخی اتفاقات را واقع‌نمایی می‌كند آن‌قدر فشار سیاسی می‌آورند كه دیگر كسی جرأت نكند سراغ این موضوعات برود.
البته گاندو كار شاقی نكرده، بلكه آنهایی كم‌كاری كرده‌اند كه بودجه طرح‌های استراتژیك را خرج سریال‌های روتین بی‌سر و‌ته می‌كنند. گاندو به وظیفه‌ای كه داشته درست عمل كرده است و خیلی خوب توانسته به مقابله با فتنه‌های غرب بپردازد.
گاندو می‌تواند شروع مسیری درست در تولید سریال‌های استراتژیك باشد یعنی به جای آن كه سریال‌هایی در حال و هوای فیلمفارسی بسازند كه كاراكترهایشان با لهجه قیصری حرف می‌زنند بیایند و همین اتفاقات سیاسی ـ اجتماعی پیرامون را سریال كنند. با پول و سرمایه‌های این مملكت نباید سریال‌های بی‌اثر بسازند. كاری با چرنوبیل ندارم كه كاملا سیاسی و هدفمند به دنبال زدن حكام شوروی بود. همین سریال بازی تاج و تخت را اگر دیده باشید یقینا درك كرده‌اید كه تمام موضوعات روز را در دل تاریخ روایت كرده است. با این حساب این‌كه سریال استراتژیك با مضامین به روز بسازیم نه تنها مهم است، بلكه بهترین روش است برای جذب مخاطبانی كه تشنه تماشای سریال‌های نو و تازه و دست اولند.